Rzeżączka (rzeżączka)

Jedną z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową jest rzeżączka lub. Rzeżączka. Prowadzi to do różnych dolegliwości w okolicy narządów płciowych. W przypadku seksu oralnego, który staje się dziś coraz bardziej popularny, patogeny mogą również szybko rozprzestrzeniać się na okolice ust i gardła. Typowe objawy rzeżączki występują również bardzo często w okolicy odbytu.

Co to jest rzeżączka (rzeżączka)?

To, co kiedyś było przewlekłą, a czasem nawet śmiertelną chorobą, obecnie uważa się za całkowicie uleczalne: tzw. rzeżączka albo rzeżączka. Choroba ta, wywoływana przez maleńką bakterię należącą do tak zwanych „ziarniaków Gram-ujemnych”, może przebiegać bardzo różnie - od bezobjawowych do niezwykle złożonych.

Neisseria gonorrhoeae, jak nazywa się patogen, nosi imię Alberta Neissera, który po raz pierwszy odkrył ten zarazek w wymazie z cewki moczowej w 1879 roku. Tripper występuje na całym świecie i dotyka tylko ludzi. Infekcja została wyleczona po raz pierwszy w 1944 roku dzięki wynalezieniu penicyliny. W międzyczasie jednak zarazek rzadko reaguje na leczenie dawną uniwersalną bronią penicyliną. Eksperci mówią tutaj o „oporze”. Na szczęście istnieje kilka alternatywnych leków i kombinacji, które mogą być skuteczne w zwalczaniu rzeżączki.

przyczyny

Rzeżączka (rzeżączka) jest przenoszony głównie drogą płciową. Nie ma znaczenia, czy stosunek jest waginalny, analny czy ustny. Jednak transmisja z gardła z rzeżączką jest mniej powszechna. Agresywny patogen może czasami powodować ciężkie infekcje oczu, dotykając oczu rękami. Infekcja rzeżączką powoduje zapalenie cewki moczowej u mężczyzn ze swędzeniem i wydzieliną. Bez antybiotykoterapii objawy ustępują często dopiero po 2 miesiącach.

U kobiet obawia się powikłań związanych z zlepieniem się jajowodów przez patogen, co nieleczone prowadzi do bezpłodności. Ale istnieje szczególnie duże zagrożenie dla rozwoju życia. W ciągu pierwszych trzech miesięcy ciąży bakteria może dostać się do macicy i spowodować utratę płodu. Później zarodek jest chroniony, ponieważ czop śluzowy zamyka szyjkę macicy.

Przerażającym powikłaniem jest infekcja oka noworodka rzeżączką, ponieważ patogen może dostać się do oczu przez wydzieliny z pochwy i tym samym doprowadzić do ślepoty. Rzeżączka może być szczególnie niebezpieczna, jeśli dostanie się do krwiobiegu. Sepsa z bakteriami clap jest często ciężka i śmiertelna. Śmiertelność wzrasta, im dłużej rzeżączka pozostaje niewykryta, a zatem nieleczona.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Zakażenie chorobą weneryczną rzeżączki nie zawsze daje objawy. Infekcja jest często łagodna, zwłaszcza u kobiet. Około połowa z nich niczego nie zauważa. Nieświadomie przekazują bakterie. Objawy różnią się w zależności od płci. Pierwsze objawy pojawiają się po trzech do dziesięciu dniach.

Mężczyźni zwykle skarżą się na silny ból podczas oddawania moczu. Podają, że wydzielają potłuczone szkło. W przypadku braku leczenia problemy mogą przekształcić się w przewlekłe zapalenie prostaty. Penis i napletek są bardzo czerwone. Powstaje ropna, żółto-zielonkawa wydzielina.

W zaawansowanym stadium możliwy jest również obrzęk i ból podbrzusza. Mężczyźni będący nosicielami choroby mogą przenosić patogen podczas kontaktów seksualnych. Stosunek analny prowadzi do zapalenia odbytnicy; stosunek ustny prowadzi do bólu gardła u partnera seksualnego. Kobiety zwykle cierpią na infekcję szyjki macicy.

Towarzyszy temu ropne wydzielanie. Podobnie jak mężczyźni, kobiety czasami cierpią na bolesne oddawanie moczu. W skrajnych przypadkach bakterie nadal się rozprzestrzeniają i atakują jajowody i jajniki. Chorobie towarzyszą wówczas gorączka i objawy w podbrzuszu. W kilku przypadkach objawy mogą również wpływać na całe ciało.Mężczyźni i kobiety cierpią wtedy na gorączkę, zapalenie stawów i zmiany skórne. Zaatakowane może być również serce i mózg.

Komplikacje

Jeśli rzeżączka zostanie wykryta wystarczająco wcześnie, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wyzdrowieje całkowicie, ale jeśli nie zostanie lub zostanie niewłaściwie leczona, mogą wystąpić różne komplikacje. Częstym powikłaniem jest niepłodność męska lub żeńska. Może się również zdarzyć, że gonokoki, patogen powodujący rzeżączkę, rozprzestrzeniają się w krwiobiegu w organizmie i powodują wtórne choroby, takie jak stany zapalne stawów, ścięgien, spojówek i tęczówki oka, zapalenie mięśnia sercowego czy zapalenie skóry.

Jeśli kobieta w ciąży jest zarażona rzeżączką, dziecko może zarazić się patogenem przy urodzeniu. U niemowlęcia mogą wtedy powstać wrzody, które infekują rogówkę oka, aw najgorszym przypadku prowadzą do ślepoty. W rzadkich przypadkach patogeny mogą bardziej intensywnie rozprzestrzeniać się w krwiobiegu i powodować zatrucie krwi, które w żargonie technicznym jest znane jako posocznica gonokokowa.

Dotyka przede wszystkim osoby z ogólnym niedoborem odporności, na przykład z AIDS lub innymi chorobami zakaźnymi. Inne poważne powikłania zakażenia gonokokami mogą obejmować zapalenie opon mózgowych lub zapalenie wyściółki serca.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku wystąpienia typowych objawów rzeżączki, takich jak uczucie pieczenia podczas oddawania moczu, obrzęk lub zaczerwienienie w okolicy narządów płciowych lub wydzielina z cewki moczowej, zaleca się lekarza. Objawy w gardle wskazują na rozprzestrzenianie się rzeżączki w wyniku seksu oralnego. Najpóźniej w przypadku wystąpienia gorączki lub krwawienia wymagana jest porada lekarska. Nieleczona rzeżączka może przekształcić się w chorobę przewlekłą. W rezultacie istnieje ryzyko niepłodności. Jeśli objawy pojawiają się natychmiast lub po pewnym czasie po odbyciu stosunku płciowego bez zabezpieczenia, problemem może być rzeżączka.

Kobiety w ciąży i mężczyźni, którzy już cierpią na przewlekłą chorobę prostaty lub najądrza, powinni jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. To samo dotyczy osób, które mają osłabiony układ odpornościowy lub chorobę sercowo-naczyniową z powodu innej choroby. Tripper jest diagnozowany i leczony przez urologa lub ginekologa. Lekarz może zdiagnozować stan na podstawie rozmazu i próbki moczu oraz podjąć odpowiednie kroki. Jeśli zdarzy się to wystarczająco wcześnie, można uniknąć możliwych konsekwencji, takich jak zapalenie narządów wewnętrznych, bezpłodność i tym podobne. Dlatego należy szybko skonsultować się z lekarzem, jeśli wymienione objawy wystąpią i nie ustąpią samoistnie w ciągu kilku dni.

Leczenie i terapia

Leczenie Rzeżączka (rzeżączka) odbywa się teraz za pomocą wysoce skutecznych antybiotyków. Ponieważ wypróbowana i przebadana penicylina jest już przestarzała, Instytut Roberta Kocha zaleca leczenie cefalosporynami trzeciej generacji w dużych dawkach (np. Ceftriakson). W przypadku tak zwanych fluorochinolonów, które były często używane w terapii, z czasem powstało wiele oporności.

W tym przypadku wskazane byłoby badanie odpowiednich antybiotyków, w tym ofloksacyny. Wykonywany jest jako tzw. „Test odporności” w laboratorium medycznym. Powikłaną rzeżączkę należy leczyć przez dłuższy czas. Ponieważ często dochodzi do zakażenia Clamydia i rzeżączką, lekarz prowadzący musi w tym przypadku zastosować kombinacje antybiotyków. Oprócz cefalosporyn odpowiednia jest tutaj doksycyklina lub azytromycyna.

W 2012 roku okazało się, że w niektórych krajach patogen rzeżączki Neisseria gonorrhoeae jest już oporny na powszechnie stosowane antybiotyki o szerokim spektrum działania. O ile w najbliższej przyszłości nie zostanie opracowane inne antidotum, oznaczałoby to, że zakażone osoby miałyby nieodwracalne uszkodzenia fizyczne przez całe życie; na przykład u mężczyzn niezdolność do poczęcia, au kobiet niepłodność.

zapobieganie

Zarażenie rzeżączka można skutecznie uniknąć, stosując prezerwatywy podczas stosunku płciowego. Jeśli prezerwatywa jest postrzegana jako ciało obce, nie należy ciągle zmieniać partnerów seksualnych. Jeśli partner jest zarażony rzeżączką, zawsze należy leczyć obydwie osoby, w przeciwnym razie dochodzi do tzw. Efektu „ping-ponga”, czyli ponownego zakażenia rzeżączką. Choroba noworodków z rzeżączką jest obecnie bardzo dobrze objęta profilaktyką ciąży i dlatego prawie nie występuje w bogatych krajach uprzemysłowionych.

Opieka postpenitencjarna

Choroba Trippera (rzeżączka) wymaga wczesnego leczenia. Aby zapewnić skuteczną opiekę kontrolną, ważne jest, aby włączyć partnera do terapii, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Do czasu ostatniego testu osoby dotknięte chorobą powinny powstrzymać się od kontaktów seksualnych. W przeciwnym razie istnieje ryzyko przeniesienia patogenu na inną osobę.

Zwykle chorzy odczuwają ból podczas oddawania moczu i zauważają wydzielinę. Codzienna higiena jest bardzo ważna, aby zmniejszyć te dolegliwości. Pomaga to złagodzić objawy. Lekarz przeprowadza test PCR, aby określić, czy terapia i dalsze leczenie były skuteczne. Zwykle ma to miejsce dwa tygodnie po zakończeniu terapii.

Jeśli ta kontrola jest pozytywna dla gonokoków, konieczne jest wykonanie kolejnego testu na hodowlę i odporność. W zależności od oceny może być konieczne zastosowanie antybiotyków. W zależności od przebiegu antybiotykoterapii mogą być wymagane dalsze testy. W trakcie leczenia kontrolnego sensowne jest nie tylko wstrzymywanie czynności seksualnych. Cały organizm potrzebuje pewnej ochrony, ponieważ mechanizmy obronne organizmu są mocno wykorzystywane podczas rekonwalescencji.

Możesz to zrobić sam

Samoleczenie nie jest wskazane w przypadku rzeżączki. Naukowcy są zgodni co do tego, że jedynym rozwiązaniem jest leczenie antybiotykami. Jednak i tutaj jest coraz więcej ograniczeń. Ponieważ patogeny rozwinęły odporność. Oznacza to, że niektóre terapie są przedłużane do czasu znalezienia skutecznego połączenia leków.

Pacjenci mogą jedynie wspierać terapię medyczną. Oznacza to, że istnieją granice samopomocy. Osoby dotknięte chorobą powstrzymują się od wszelkich kontaktów seksualnych, dopóki test nie potwierdzi wyleczenia. Zapobiega to przenoszeniu patogenu na inne osoby. Ponieważ nie można lekceważyć jednego aspektu: seksualność zawsze ma wpływ na życie partnera. Często obie osoby cierpią na infekcję w tym samym czasie. Następnie muszą wspólnie rozpocząć leczenie, aby zapobiec nawrotom wzajemnych infekcji.

Poważne dolegliwości osób cierpiących na rzeżączkę to ból podczas oddawania moczu i wydzielina. Odpowiednia codzienna higiena może przynajmniej częściowo złagodzić te objawy. Stosowanie prezerwatyw jest wskazane, aby zapobiegać infekcjom w życiu codziennym. W szczególności przypadkowe znajomości i przygody na jedną noc stanowią największe zagrożenie dla rzeżączki. Zapobieganie to najlepszy sposób zapobiegania infekcji.