Rzut serca

Pod Rzut serca W medycynie rozumie się objętość krwi, która jest przepompowywana z serca przez cały krwiobieg w ciągu jednej minuty. W ten sposób reprezentuje jednostkę miary funkcji pompowania serca i jest również nazywana Rzut serca wyznaczony. Rzut serca uzyskuje się poprzez pomnożenie tętna przez tętno.

Jaka jest pojemność minutowa serca?

Wszystkie organizmy wielokomórkowe potrzebują wydajnego systemu, który dostarczy komórkom wszystkiego, czego potrzebują. Energia może być magazynowana w komórkach; tlen lub dwutlenek węgla muszą być dostarczane lub transportowane. Cykl ten zapewnia praca serca.

Przełączane ogniwa, które wymagają mniej lub więcej mocy i energii, również muszą być dostarczane w ten sam sposób. Dlatego serce jest regulowane w szerokim zakresie wydajności. Odbywa się to za pośrednictwem prądu lub impulsu, który można zmierzyć. Objętość wyrzutowa pomnożona przez tętno daje w skrócie pojemność minutową serca HMV.

Funkcja i zadanie

Kontrola układu sercowo-naczyniowego wynika z ciśnienia krwi. Gdy osoba porusza się szybciej, wzrasta zapotrzebowanie na tlen w mięśniach, ciśnienie krwi spada i trzeba je ponownie zwiększyć. W rezultacie układ sercowo-naczyniowy w „rdzeniu przedłużonym” zwiększa tzw. Ton współczulny. Wydłużony rdzeń „rdzenia przedłużonego” jest ogonową częścią mózgu, która służy jako przejście od rdzenia kręgowego do pnia mózgu. Współczulny ton działa jak alarmowa reakcja w organizmie, która charakteryzuje się gwałtownym wzrostem krwi i przyspieszonym tętnem. Reakcja prowadzi do zwężenia naczyń krwionośnych przez receptory alfa w narządach, które nie są w tej chwili potrzebne, takich jak skóra lub niektóre odcinki nerek. Zwiększa się również przepływ powrotny w żyłach, podczas gdy zwiększa się zdolność serca do pompowania przez receptory beta.

Węzły zatokowe, włókna Purkinjego, wiązki Hisa oraz jedna prawa i dwie lewe kończyny Tawary tworzą bodziec przewodzący serce i mają tendencję do samoistnej depolaryzacji. Węzeł zatokowy jest szczególnie aktywny przy częstotliwości spoczynkowej wynoszącej około sześćdziesięciu impulsów na minutę. Aktywując współczulny układ nerwowy, węzeł zatokowy jest napędzany do szybko następujących po sobie depolaryzacji i ma „pozytywny efekt chronotropowy”, tj. Zwiększoną częstotliwość uderzeń, „dodatni inotropowy”, zwiększoną siłę skurczową, „dodatnią dromotropię”, zwiększoną prędkość transmisji bodźców i „dodatnią batmotropię” , w zwiększonym pobudzeniu błony komórkowej mięśni.

Krótko mówiąc, krótkotrwała kontrola układu krążenia odbywa się poprzez regulację przekroju poprzecznego naczyń przez centralny układ nerwowy.

Objętość ciśnienia można zmierzyć podczas tętna. Z kolei objętość wyrzutowa jest spowodowana zwiększeniem ciśnienia napełniania krwi do serca i zwiększeniem kurczliwości. Objętość wyrzutową jest następnie mnożona przez częstotliwość wyrzutową, która również jest wyższa pod wpływem współczulnego układu nerwowego.

Kiedy organizm jest w stanie spoczynku, rzut serca u zdrowej i dorosłej osoby wynosi około pięciu litrów na minutę. Indeks serca w jego dolnej normalnej granicy wynosi 2,5 litra na minutę. Jest to parametr służący do ogólnej oceny rzutu serca, obliczany jako iloraz rzutu serca i powierzchni ciała. Miara ta odgrywa ważną rolę w hemodynamice i zbieraniu danych dotyczących krążenia pacjentów na oddziale intensywnej terapii.

Z drugiej strony, przy większym stresie tętno może wzrosnąć sześciokrotnie. W szczególności podczas uprawiania sportu lub sportu wyczynowego pojemność minutowa serca przekracza czasami trzydzieści litrów na minutę.

Pomiar odbywa się na różne sposoby. W praktyce klinicznej można to zarejestrować tylko pośrednio. Więc z. B. za pomocą echokardiografii, na podstawie której można z grubsza oszacować objętość wyrzutową i częstość akcji serca. Średnicę drogi odpływu lewej komory mierzy się jako obraz 2D. Inną metodą pomiaru jest nieco bardziej złożona termodylucja. Pacjentowi wstrzykuje się odmierzoną ilość zimnego płynu i rejestruje temperaturę krwi za pomocą sondy termicznej.Można to zrobić za pomocą cewnika Swana-Ganza, który jest wprowadzany przez żyłę w szyi przez prawą połowę serca, aż dotrze do tętnicy płucnej. Następnie za pomocą cewki grzewczej określa się rzut serca.

Cewnik sercowy jest również niezbędny do procedur rozcieńczania barwnika. Inną metodą jest pomiar rzutu serca za pomocą rezonansu magnetycznego lub kardiografii impedancyjnej. Ta ostatnia odbywa się jako pomiar nieinwazyjny.

Choroby i dolegliwości

Jeśli zdolność pompowania prawej lub lewej komory zmniejsza się, skutkiem jest zmniejszenie rzutu serca. Może to np. B. wywołane niedoczynnością tarczycy, ale także zmianami strukturalnymi serca, takimi jak niedokrwienie, tachykardia, bradykardia czy uszkodzenie zastawki serca.

Rzut serca zmniejsza się również przy nadciśnieniu tętniczym lub zahamowaniu warunków napełniania komór. Dzieje się tak na przykład w przypadku deformacji klatki piersiowej, przy usztywnieniu ścian serca lub przy tamponadzie serca, w której cała akcja serca jest zaburzona przez gromadzenie się płynów, a ruchy skurczowe są utrudnione. To z kolei może być wywołane krwawieniem po zawale serca lub zapaleniu osierdzia, zapaleniu osierdzia.

Przy zwiększonym rzucie serca ludzie zwykle cierpią na anemię, gorączkę lub nadczynność tarczycy. W czasie ciąży wzrasta również pojemność minutowa serca, ponieważ organizm potrzebuje więcej krwi do zaopatrzenia macicy i łożyska. Objętość może również wzrosnąć w przypadku wstrząsu septycznego, nawet jeśli w narządach występuje zaburzenie krążenia.

Rzut serca zwiększa się również, gdy pewne leki przyspieszają rytm serca.