Zespół Ménétriera

Plik Zespół Ménétriera charakteryzuje się przerostowymi fałdami błony śluzowej w okolicy żołądka i charakteryzuje się utratą białka i bólem w nadbrzuszu. Ryzyko zwyrodnienia fałdów błony śluzowej wynosi około dziesięciu procent, więc pacjenci muszą brać udział w ścisłej kontroli. Leczenie jest objawowe.

Co to jest zespół Ménétriera?

Żołądek zmienia się patologicznie w kontekście zespołu Ménétriera. Makroskopowo błona śluzowa żołądka wydaje się pogrubiona i wykazuje wyraźne grube fałdy, które są szczególnie widoczne na dużej krzywizny żołądka.
© vecton - stock.adobe.com

Na Zespół Ménétriera Jeśli błona śluzowa żołądka ma zauważalnie duże hiperplazje, które powodują, że żołądek ma zgrubnie pomarszczony wygląd. Syndrom też Choroba Ménétriera lub gastropatia przerostowa i jest to raczej rzadka choroba, której częstość występowania nie jest dokładnie znana. Choroba zaliczana jest do gastroenteropatii wysiękowych, które charakteryzują się utratą białka w przewodzie pokarmowym.

Zespół ten dotyka głównie mężczyzn w średnim wieku i swoją nazwę zawdzięcza Pierre'owi E. Ménétrierowi, który jako pierwszy go opisał. Ze względu na małą częstość występowania choroba nie została jeszcze ostatecznie zbadana. Na przykład, można tylko spekulować na temat przyczyn. Choroba może mieć różny stopień nasilenia i dlatego nie zawsze musi być objawowa, ale może być również w większości cicha.

przyczyny

Jak dotąd przyczyny zespołu Ménétriera były raczej spekulacyjne. Na przykład istnieje związek z infekcją Helicobacter pylori, która często jest objawem choroby. Osoby dotknięte chorobą często zgłaszają również infekcję wirusem cytomegalii, na którą cierpieli w dzieciństwie.

Oba towarzyszące objawy zakażenia Helicobakter pylori i zakażenia wirusem cytomegalii niekoniecznie muszą być związane przyczynowo z zespołem Ménétriera. Brakuje obecnie kontrolowanych badań i opisów przypadków w celu ustalenia takiego związku. Wydaje się, że skłonność genetyczna nie jest przynajmniej związana z chorobą. Na przykład nie zaobserwowano skupień rodzinnych. Można założyć, że wystąpi sporadycznie. Oznacza to, że przyczyna genetyczna o podłożu dziedzicznym jest w dużej mierze wykluczona.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Żołądek zmienia się patologicznie w kontekście zespołu Ménétriera. Makroskopowo błona śluzowa żołądka wydaje się pogrubiona i wykazuje wyraźne grube fałdy, które są szczególnie widoczne na dużej krzywizny żołądka. Torbielowate powiększenia i wydłużenie pojawiają się na dołkach. Cysty są często śluzowe. Gruczoły żołądkowe ulegają zwyrodnieniu i tracą komórki okładzinowe wytwarzające kwas. Błona śluzowa żołądka puchnie z powodu obrzęku i jest zasiedlona przez komórki zapalne. Często występuje eozynofilia.

Pojedyncze paski komórek mięśniowych sięgają do błony śluzowej żołądka. Achlorhydria może być również objawowa. Reakcje zapalne błony śluzowej żołądka są związane z utratą białka osocza i często prowadzą do hipoproteinemii. Niedokrwistość jest szczególnie powszechna w przypadku zniszczenia komórek okładzinowych. Biegunka to jeden z najczęstszych objawów. W zależności od nasilenia może brakować poszczególnych objawów.

Diagnoza i przebieg choroby

Aby zdiagnozować chorobę Ménétriera, lekarz wykonuje gastroskopię. Pobiera biopsje z najbardziej widocznych obszarów. Badaniu histologicznemu biopsji powinno towarzyszyć badanie w kierunku Helicobakter pylori. W indywidualnych przypadkach podejrzenie rozpoznania można postawić na podstawie badania USG żołądka. Po tym można wykonać gastroskopię, aby potwierdzić podejrzenie rozpoznania.

Przebieg choroby zależy od ciężkości. Najpoważniejszym powikłaniem zespołu Ménétriera jest złośliwa degeneracja hiperplazji. Ryzyko zachorowania na raka żołądka szacuje się na około dziesięć procent. Jednak poważnym powikłaniom tego rodzaju można w dużym stopniu zapobiec poprzez regularne kontrole. Z tego powodu śmiertelne konsekwencje są mało prawdopodobne.

Komplikacje

Przede wszystkim osoby dotknięte zespołem Ménétriera cierpią na stosunkowo silny ból w górnej części brzucha. Może to również prowadzić do utraty apetytu, a ponadto do niedowagi lub objawów niedoboru. W wielu przypadkach te bóle mają bardzo negatywny wpływ na psychikę osoby, której dotyczą, przez co pacjenci cierpią na depresję lub inne zaburzenia psychiczne.

Ryzyko raka jest również znacznie zwiększone z powodu zespołu Ménétriera, więc osoby dotknięte chorobą zwykle zależą od różnych regularnych badań, aby uniknąć powikłań. Ponadto rozwijają się cysty lub stany zapalne. W większości przypadków są one związane z bólem żołądka.

Biegunka może być również związana z zespołem Ménétriera i ma bardzo negatywny wpływ na jakość życia osób dotkniętych chorobą. Czasami prowadzi to do trwałego odwodnienia. Leczenie zespołu Ménétriera jest w większości przypadków objawowe i nie wiąże się z powikłaniami.

Osoby dotknięte chorobą mogą zwalczać infekcje za pomocą antybiotyków. Jednak w przypadku guza należy go usunąć za pomocą zabiegu chirurgicznego. Oczekiwana długość życia pacjenta również może ulec skróceniu.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Zespół Ménétriera nie zawsze daje zauważalne objawy. W niektórych przypadkach udokumentowany jest dłuższy okres czasu bez objawów, co utrudnia postawienie diagnozy. Należy zbadać i leczyć zaburzenia przewodu pokarmowego, biegunkę lub ogólne poczucie choroby. Często ból utrzymuje się, dopóki dana osoba go nie zauważy. W przypadku wystąpienia zmian lub nieprawidłowości należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku bólu, utraty apetytu lub spadku masy ciała osoba zainteresowana potrzebuje pomocy. W przypadku wystąpienia różnych objawów niedoboru, rozlanych dysfunkcji, skurczów lub osłabienia wewnętrznego wskazana jest wizyta u lekarza.

Jeśli dolegliwościom fizycznym towarzyszą zaburzenia emocjonalne lub psychiczne, jeśli następuje wycofanie się z życia społecznego lub jeśli osoba dotknięta chorobą cierpi na wahania nastroju, potrzebny jest lekarz. W przypadku problemów behawioralnych, zwiększonej potrzeby snu lub szybkiego zmęczenia przy wykonywaniu lekkich czynności, wskazana jest wizyta u lekarza. Występują nieprawidłowości, których przyczynę należy ustalić.

Opuchliznę na ciele, wyczuwalne guzki lub stwardnienie należy zawsze zgłaszać lekarzowi. Jeśli zwiększą się lub zwiększą częstotliwość, należy natychmiast rozpocząć wizytę lekarską.

Leczenie i terapia

Nie istnieje jeszcze terapia przyczynowa dla zespołu Ménétriera. Dlatego chorobę leczy się objawowo. Terapia lekowa może być stosowana w przypadku bólu w górnej części brzucha. Jeśli wykryto infekcję Helicobacter pylori i obecne jest przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka typu B, leczenie infekcji jest celem leczenia objawowego.

W pewnych okolicznościach wyniki mogą ulec pogorszeniu po skutecznym leczeniu Helicobacter. Kilka tygodni po terapii sprawdza się żołądek pacjenta pod kątem poprawy. Jeśli pomimo skutecznego leczenia zakażenia, pierwotne wyniki pozostaną niezmienione, pacjent będzie odtąd uczestniczył w gastroskopii o małych oczkach, która służy do sprawdzenia wyników. Jeśli te kontrole wykażą zmiany, pobierane są biopsje.

Jeśli biopsje te wykazują postępujące zmiany i istnieją stopniowo narastające dysplazje, jako środek ostrożności należy wykonać gastrektomię. Ta resekcja żołądka odpowiada zabiegowi chirurgicznemu, w którym wszystkie zmienione obszary są usuwane. W razie potrzeby dotknięte fragmenty można zrekonstruować. Resekcja zapobiega możliwej degeneracji.

Jeśli regularne kontrole żołądka nie wykazują już żadnych zmian, a choroba nie postępuje, ale ustała, zwykle nie przeprowadza się resekcji żołądka. W takim przypadku pacjent otrzymuje leczenie objawowe, w zależności od objawów, które ma przede wszystkim na celu poprawę jego jakości życia.

Perspektywy i prognozy

Zespół Ménétriera leczy się wyłącznie objawowo. Pacjent może wesprzeć terapię łagodnym trybem życia i zmianą diety. Ze względu na ciężkie dolegliwości żołądkowo-jelitowe zaleca się stosowanie podkładek rozgrzewających. Ostrą ulgę zapewniają również naturalne środki przeciwbólowe. Przyjmowanie należy najpierw omówić z lekarzem, aby uniknąć powikłań. Po operacji wskazany jest odpoczynek i odpoczynek. Pacjenci powinni postępować zgodnie z zaleceniami lekarza, aby uniknąć powikłań. Obejmuje to również zmianę diety.

Po gastrektomii należy najpierw unikać ciężkich lub szczególnie drażniących pokarmów. Należy również unikać alkoholu, nikotyny i kofeiny, aby nie podrażniać przewodu pokarmowego. Szczegóły zmiany diety należy omówić z dietetykiem lub odpowiedzialnym specjalistą. Po kilku dniach od zabiegu można wznowić aktywność sportową. Również w tym przypadku wskazane jest, aby najpierw skonsultować się z lekarzem, ponieważ istnieje ryzyko poważnych powikłań, jeśli organizm zostanie ponownie obciążony zbyt wcześnie. Jeśli pomimo tych działań ponownie wystąpią dolegliwości żołądkowo-jelitowe, bóle w nadbrzuszu lub inne typowe objawy, należy poinformować o tym lekarza.

zapobieganie

Zespół Ménétriera ma nieznaną wcześniej etiologię. Z tego powodu chorobie nie można skutecznie zapobiec. Jednak pacjenci z zespołem mogą przynajmniej zapobiegać złośliwemu zwyrodnieniu przerostowej błony śluzowej żołądka poprzez regularne badania kontrolne i biopsje żołądka oraz, jeśli to konieczne, wykonać resekcję żołądka w odpowiednim czasie.

Opieka postpenitencjarna

W większości przypadków osoba dotknięta zespołem Ménétriera ma bardzo niewiele dostępnych środków lub opcji dalszej opieki. Przede wszystkim konieczna jest wczesna diagnoza, aby zapobiec dalszemu pogorszeniu objawów. Zespół Ménétriera zwykle nie goi się sam, dlatego najlepiej skonsultować się z lekarzem przy pierwszych oznakach i objawach.

Osoby dotknięte chorobą są uzależnione od przyjmowania różnych leków. Należy zawsze przestrzegać regularnego przyjmowania z odpowiednią dawką. Jeśli cokolwiek jest niejasne lub masz jakiekolwiek pytania, zawsze należy najpierw skonsultować się z lekarzem. Ponadto w przypadku tej choroby bardzo ważne są kontrole i regularne badania lekarskie w celu wykrycia dalszych uszkodzeń na wczesnym etapie.

Należy również dostosować dietę osoby dotkniętej chorobą, dzięki czemu lekarz może również opracować plan żywieniowy. Jeśli zespół Ménétriera ma być leczony operacją, wskazane jest, aby osoby dotknięte chorobą odpoczęły po operacji i zadbały o ciało. Tutaj należy unikać wysiłku lub aktywności fizycznej. Podobnie, należy spożywać tylko lekkie pożywienie, dzięki czemu organizm może z czasem ponownie przystosować się do zwykłego pożywienia.

Możesz to zrobić sam

Pacjenci ci są uważnie obserwowani, ponieważ istnieje wysokie ryzyko, że ich choroba ulegnie degeneracji. Inne powikłania choroby można również wykryć i leczyć na wczesnym etapie poprzez kontrole, dlatego te wizyty egzaminacyjne powinny być ściśle przestrzegane.

Fakt, że choroba jest rzadka iw dużej mierze niezbadana, może zaniepokoić chorych. Najnowsze informacje można znaleźć na portalu samopomocy dotyczącym rzadkich chorób (www.orpha-selbsthilfe.de). Tam możesz również skontaktować się z innymi dotkniętymi chorobą osobami, których doświadczenie pokazało, że może być pomocne.

W zależności od ciężkości choroby osoby nią dotknięte odczuwają silny ból i biegunkę. Być może dlatego biorą niewielki udział w normalnym życiu społecznym. Może to zmęczyć pacjenta i wywołać depresję lub inne choroby psychiczne. Dlatego w tym miejscu pilnie zaleca się wsparcie psychoterapii. Pacjenci z zespołem Ménétriera muszą uważać, aby pić wystarczającą ilość płynów, zwłaszcza jeśli mają skłonność do biegunki. W przeciwnym razie Twój organizm zostanie odwodniony, co jednocześnie go osłabi.

Pomimo możliwego bólu pacjenci powinni również jeść tyle pokarmu, aby nie wywoływać objawów niedoboru. Dieta powinna składać się ze zdrowej i naturalnej żywności, ale także być lekkostrawna. W sytuacjach kryzysowych zaleca się potrawy gotowane i przecierowe. Stare domowe przepisy, takie jak kleik, można smacznie przyprawić, są pożywne i lekkostrawne.