Tak jak przezcewkowa resekcja prostaty to zabieg chirurgiczny w urologii. Chora tkanka jest usuwana z męskiego gruczołu krokowego.
Co to jest przezcewkowa resekcja prostaty?
Do przezcewkowej resekcji prostaty (TURP) jest urologiczną metodą chirurgiczną. W ramach zabiegu chirurg usuwa z gruczołu krokowego mężczyzny zmienioną patologicznie tkankę prostaty bez wykonywania zewnętrznego nacięcia przez cewkę moczową.
Metoda nosi również nazwy Resekcja prostaty, przezcewkową resekcję prostaty lub prostatektomię przezcewkową. Jest to jeden z mało inwazyjnych zabiegów chirurgicznych. Oznacza to, że stosuje się resektoskop, specjalny endoskop, a patologiczną tkankę usuwa się za pomocą pętli drucianej.
Kamień węgielny pod wykonanie przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego położył w 1879 roku niemiecki urolog Maximilian Nitze (1848-1906), wprowadzając cystoskopy z oświetleniem elektrycznym. Później opracował również cystoskopy chirurgiczne i kauteryzację podczas usuwania guzów pęcherza moczowego. Jednym z prekursorów przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego była przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego metodą przezcewkową, opracowana w 1909 roku.
W 1926 roku Max Stern zmieszał instrument dziurkacza z cystoskopem i pętlą z drutu. W ten sposób powstał prototyp resektoskopu. Po wprowadzeniu pewnych ulepszeń przez Josepha McCarthy'ego w 1931 r. Instrument medyczny stał się znany jako resektoskop Stern McCarthy.
Funkcja, efekt i cele
W medycynie rozróżnia się przezcewkową resekcję prostaty i przezcewkową resekcję pęcherza moczowego (TURB). TURB służy do leczenia powierzchownego raka pęcherza moczowego, podczas gdy TURP usuwa przeszkody, które uniemożliwiają przepływ moczu przez gruczoł krokowy.
Lekarz usuwa tylko wewnętrzną część gruczołu krokowego, która biegnie w kierunku cewki moczowej. W znacznym stopniu oszczędza się torebka narządu, zewnętrzna tkanka prostaty, zwieracz cewki moczowej i kopce nasienne. Przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego jest obecnie jedną z wypróbowanych i przetestowanych standardowych procedur usuwania przeszkód w drenażu z powodu przerostu prostaty. W przypadku łagodnego (łagodnego) przerostu gruczołu krokowego wykonuje się przezcewkową resekcję gruczołu krokowego. Metoda jest szczególnie odpowiednia dla tkanki gruczołowej o objętości poniżej 100 mililitrów.
Do najczęstszych wskazań należą nawracające infekcje dróg moczowych, powtarzające się zatrzymanie moczu, kamienie moczowe, znaczna ekspansja górnych dróg moczowych i makrohematuria, której nie można skutecznie leczyć lekami. Za wskazania względne uważa się nabyte lub już wrodzone uchyłki pęcherza moczowego, mocz zalegający powyżej 100 mililitrów po opróżnieniu pęcherza lub alergię po leczeniu zachowawczym. W przypadku łagodnego przerostu gruczołu krokowego TURP ma miejsce tylko wtedy, gdy podanie leków jest niewystarczające do leczenia.
Przed wykonaniem przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego pacjent musi czasowo odstawić niektóre leki, aby przeciwdziałać powikłaniom. Są to preparaty rozrzedzające krew, takie jak Marcumar czy kwas acetylosalicylowy (ASA) oraz leki przeciwcukrzycowe, takie jak metformina. Środki te zwiększają ryzyko krwawienia lub kwasicy metabolicznej. Ponadto należy z góry wykluczyć infekcję dróg moczowych. W TURP pacjent jest zwykle znieczulany w postaci znieczulenia zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego. W razie potrzeby można również zastosować znieczulenie intubacyjne.
Na początku przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego chirurg wprowadza do gruczołu krokowego przez cewkę moczową stały resektoskop irygacyjny. Podczas usuwania tkanki następuje ciągłe płukanie. Tkankę usuwa się za pomocą pętli prądowej o wysokiej częstotliwości. Co więcej, pętla precyzyjnie zaciera uszkodzone naczynia. Przezcewkową resekcję gruczołu krokowego można przeprowadzić zarówno w trybie monopolarnym, jak i dwubiegunowym. W metodzie monopolarnej stosuje się roztwór pozbawiony soli, natomiast w metodzie bipolarnej jako roztwór do płukania stosuje się fizjologiczny roztwór soli. Uważa się, że profil bezpieczeństwa dwubiegunowej przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego jest korzystniejszy, ponieważ zmniejsza się ryzyko krwawienia.
Po TURP pęcherz pacjenta zostaje trwale wypłukany. Ma to na celu przeciwdziałanie możliwym komplikacjom. Opróżnianie pęcherza zostanie sprawdzone po około 48 godzinach. W większości przypadków przezcewkowa resekcja prostaty kończy się sukcesem. To wyraźnie poprawia objawy pacjenta. Na przykład ilość moczu pozostałego po zabiegu jest znacznie zmniejszona.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zdrowie pęcherza i dróg moczowychRyzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
Istnieje wiele komplikacji, które mogą wystąpić w przypadku TURP. Dotyczy to przede wszystkim krwawienia wtórnego. Zwykle jednak regulują się one same, a jeśli tak nie jest, konieczna jest ponowna koagulacja chirurgiczna.
Późnym powikłaniem jest nietrzymanie moczu spowodowane bliznowaceniem cewki moczowej lub uszkodzeniem mięśni. Możliwe są również wytryski wsteczne, w których plemniki są wypychane w kierunku pęcherza moczowego, oraz zespół TUR. TUR to skrót od Hypotonic Hyperdratation. Chodzi o zaburzenie równowagi wodno-elektrolitowej, w którym zawartość wody w organizmie wzrasta nieprawidłowo. Zespół TUR jest widoczny poprzez wysokie ciśnienie krwi, zaburzenia krążenia, ból w klatce piersiowej i zmniejszoną ilość oddawanego moczu.
Mogą również pojawić się bóle głowy, nudności, wymioty, niewyraźne widzenie, zmęczenie, zaburzenia świadomości i splątanie. Jednak zespół TUR występuje obecnie rzadko. Inne możliwe powikłania to zaburzenia erekcji.
Istnieją również przeciwwskazania do stosowania TURP. Na przykład, jeśli jest wyjątkowo duży gruczolak o objętości przekraczającej 75 mililitrów, lepiej jest wykonać adenomektomię zamiast przezcewkowej resekcji prostaty. To samo dotyczy kamieni pęcherza, uchyłków pęcherza i złożonych chorób cewki moczowej, które wymagają operacji. Innymi możliwymi przeciwwskazaniami są ostre lub przewlekłe infekcje dróg moczowych i zaburzenia krzepnięcia krwi.
.jpg)
