Arachnoid mater

Pod Arachnoid mater (łac. za Skóra pajęczyny) jest rozumiany jako składnik opon mózgowych. Ludzki mózg ma trzy opony mózgowe, z których środkowa jest pajęczyna. Nazwa pochodzi od cienkich, białych włókien kolagenowych, przypominających pajęczyny.

Co to jest pajęczynówka?

Jako część opon mózgowo-rdzeniowych, pajęczynówki określane są jako część leptomeninx encephali (po grecku miękkich opon mózgowych). Meninges) zlokalizowane środkowe opony mózgowe.

Opona twarda znajduje się na zewnątrz, podczas gdy pajęczynówka bezpośrednio przylega. Pia mater jest najbardziej wysunięty do wewnątrz. Przestrzeń podpajęczynówkowa (przestrzeń podpajęczynówkowa) znajduje się pomiędzy pajęczynówką a opuszką miękką. Dwie opony wewnętrzne, pajęczynówki i opona miękka, są również nazywane miękkimi oponami oponowymi lub leptomeninx.

Anatomia i budowa

Z anatomicznego punktu widzenia pajęczyna jest cienką, cienką, półprzezroczystą membraną bez naczyń, a białawe włókna kolagenowe, które nadają jej nazwę, nazywane są również beleczkami lub beleczkami. Struktura przypominająca pajęczynę stabilizuje mózg i rdzeń kręgowy w poduszce płynowej.

Pajęczynówki są ponownie wewnętrznie rozróżniane na dwa składniki, które mają różne położenie. Arachnoid mater encephali jest odmianą pajęczynówki otaczającej mózg. Jest również znany pod nazwą pajęczynówki czaszkowej. Z kolei wariant otaczający rdzeń kręgowy nazywany jest pajęczynówką mater spinalis zgodnie z łacińską nazwą rdzenia kręgowego (łac. Spinalis: odnoszący się do rdzenia kręgowego). Pajęczynówki materialne czaszki podążają za konturem mózgu, ale nie sięgają do bruzd (bruzd) mózgu.

Przestrzeń podpajęczynówkowa poniżej pajęczynówki należy do zewnętrznej przestrzeni ługu i jest wypełniona płynem mózgowo-rdzeniowym (płyn mózgowo-rdzeniowy). Na przeciwnej stronie pajęczynówki widoczne są wypukłości w zatokach mózgowych (przewodniki krwi żylnej) opony twardej. Dzieje się to poprzez kosmki pajęczynówki (małe wybrzuszenia), przy których wsparciu CSF jest wchłaniany. Błona pajęczynówki pokrywa mózg jako stosunkowo gładka warstwa i, podobnie jak opona twarda, nie przechodzi przez bruzdy mózgowe.

Funkcja i zadania

Pajęczak ma zasadniczo dwie funkcje, które są niezbędne do funkcjonowania ludzkiego mózgu. Głównym zadaniem pajęczynówki jest dopływ krwi do mózgu. Tkanka pająka jest w tym zaangażowana poprzez dużą liczbę mniejszych naczyń krwionośnych. Ponadto ma ważne zadanie wymiany alkoholu (płynu mózgowego) i krwi.

Płyn jest wchłaniany przez kosmki pajęczynówki, a płyn mózgowy jest przekazywany do drenujących naczyń krwionośnych. Drobne wypukłości rozciągają się przez wewnętrzną powierzchnię opony twardej do żył zatokowych. Resorpcja płynu mózgowo-rdzeniowego z przestrzeni podpajęczynówkowej jest wspierana przez splot naczyniówkowy (splot żył w komorze mózgu) w wewnętrznej przestrzeni PMR. W ten sposób nieustannie generowana jest nowa woda nerwowa. Zapewnia to cyrkulację i ciągłą odnowę trunku. Górna warstwa przylegająca do opony twardej tworzy barierę krew-mózg.

W mózgu ważne są również tak zwane ścisłe połączenia. Stanowią szczególnie mocno splecione połączenia komórkowe, tworząc barierę uniemożliwiającą przedostawanie się składników krwi do wody nerwowej. Ponieważ niektóre składniki krwi mogą mieć toksyczny wpływ na tkankę nerwową, ta bariera krew-płyn jest szczególnie ważna. Należy tutaj wziąć pod uwagę, że wiele leków również nie jest w stanie pokonać tej bariery. Aby wykazać skuteczność w mózgu, konieczna jest zatem reorganizacja molekularna leków.

Choroby

Ze względu na centralne funkcje pajęczynówki dla ludzkiego mózgu uszkodzenie tej części opon mózgowych jest szczególnie krytyczne. Chorobą, w wyniku której często niebezpiecznie atakuje pajęczynówki, jest zapalenie opon mózgowych (zapalenie opon mózgowych).

Niektóre odmiany zapalenia opon mózgowych prowadzą do powikłań zagrażających życiu. Infekcje prowadzące do zapalenia opon mózgowych mogą być bakteryjne lub wirusowe, a zwłaszcza odmiany bakteryjne mogą szybko stać się niebezpieczne. Objawy obejmują sztywność karku, ból głowy, zawroty głowy, napady gorączki, a także nieprawidłowości lub niepowodzenia neurologiczne. Szczególnie problematycznym wariantem jest meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, w związku z którym u około jednej trzeciej rozwija się posocznica (zatrucie krwi). W przypadku urazów różnych opon mózgowych zwykle występuje krwawienie.

Na przykład urazowe urazy mózgu często powodują krwawienie nadtwardówkowe (krwawienie w okolicy opony twardej). Problem z krwotokiem mózgowym to objawy, które pojawiają się w swobodnych odstępach czasu, co często sprawia, że ​​osoby dotknięte chorobą myślą, że mają fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Po krótkim okresie utraty przytomności stan pacjenta jest często subiektywnie lepszy, zanim może nastąpić dalsza utrata przytomności. W rezultacie około jedna trzecia osób dotkniętych chorobą umiera w wyniku krwawienia. W szczególnym połączeniu z materią pajęczynówki krwotoki podpajęczynówkowe (krwawienie w przestrzeni między pajęczynówką a opuszką lub przestrzenią podpajęczynówkową) są niebezpieczne.

Przyczyną takich krwawień są często tętniaki, czyli pęknięcia worków naczyniowych. W tym przypadku dotyczy to naczyń pajęczynówki lub opuszki miękkiej. Objawami takiego pęknięcia są silne bóle głowy, wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego ze spadkiem ciśnienia krwi, a także zaburzenia świadomości i wymioty. Krwotoki mózgowe w przestrzeni podpajęczynówkowej są przeżywane tylko przez około jedną trzecią osób dotkniętych bez żadnych następczych uszkodzeń. Jedna trzecia pacjentów nie zgłasza się już na czas w nagłych wypadkach, a druga trzecia umiera w szpitalu lub cierpi na poważne kalectwa.