Torbiel Bakera

Pod jednym Torbiel Bakera rozumie się rodzaj wybrzuszenia, które znajduje się w zagłębieniu kolana i jest wypełnione płynem. Często jest wynikiem przewlekłych chorób wewnętrznych stawu kolanowego.

Co to jest torbiel Bakera?

Jeśli cysta Bakera ugruntowała się w stawie kolanowym, należy natychmiast podjąć środki, ponieważ stan może się ostro pogorszyć.
© joshya - stock.adobe.com

Torbiel Bakera swoją nazwę zawdzięcza angielskiemu chirurgowi W. M. Bakerowi, który jako pierwszy opisał cystę Bakera w XIX wieku.

Z zewnątrz cysta Bakera wygląda jak guz w zagłębieniu kolana; należy to jak najszybciej wykluczyć. Początkowe punkty torbieli Bakera znajdują się bezpośrednio na tylnej torebce stawowej kolana, na mięśniu łydki musculus brzuchatego łydki lub na mięśniu zginacza musculus semimembranosus, który biegnie od tylnej części uda do kolana.

Jednak torebka stawowa to głównie miejsce powstania torbieli. Kiedy torbiel pęka, płyn wycieka do otaczającej tkanki i zwiększa się ból w okolicy. Torbiel Bakera występuje zwykle w średnim i zaawansowanym wieku.

przyczyny

Tak zwane choroby wewnętrzne stawu kolanowego są przyczyną torbieli Bakera, w której organizm wytwarza więcej mazi stawowej. Rezultatem jest stały wzrost ciśnienia w stawie i może rozwinąć się wybrzuszenie torebki stawowej, torbieli Bakera.

Ta wypełniona płynem kapsułka jest dobrze wyczuwalna w zagłębieniu kolana i po lekkim naciśnięciu przypomina pęcherz na stopie. Ale inne choroby stawów mogą również sprzyjać tworzeniu się torbieli Bakera, takie jak przewlekłe zapalenie wielostawowe lub długotrwałe objawy łąkotki.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw obrzękom i zatrzymywaniu wody

Objawy, dolegliwości i oznaki

Torbiel Bakera jest najpierw zauważalna jako bolesność z tyłu chorego kolana. Ból, który początkowo jest nadal rozproszony, często pojawia się przy większym stresie, na przykład podczas uprawiania sportu lub długich spacerów. W miarę rozwoju torbieli ból staje się bardziej zauważalny.

Wkrótce torbiel będzie wyczuwalna również podczas samobadania. Otaczająca tkanka jest również spuchnięta i może być zaczerwieniona. Torbiel tworzy się wewnątrz kolana w wyniku nagromadzenia płynu kolanowego, którego organizm nie może samodzielnie rozłożyć. Wokół basenu wodnego tworzy się kapsuła. System ten wypełnia się z czasem i powoduje pod wpływem stresu niewygodny lub silny ból uciskowy.

Wraz z postępem choroby i dalszym rozwojem torbieli ruchomość kolana staje się jeszcze bardziej ograniczona. Podczas chodzenia występuje silny dyskomfort. Wchodzenie po schodach w obu kierunkach może być szczególnie bolesne. W przeciwieństwie do tego, gdy układ mięśniowo-szkieletowy jest nieruchomy, torbiel sama w sobie nie powoduje bólu.

Problem cysty Bakera jest często nasilany przez złą postawę pacjenta spowodowaną bólem. Ponieważ układ mięśniowo-szkieletowy jest często obciążany głównie z jednej strony po stronie nienaruszonej, inne stawy są przeciążone, co może prowadzić do dalszego zapalenia lub bolesnego napięcia.

Diagnoza i przebieg

Rozpoznanie torbieli Bakera opiera się na objawach i badaniu przedmiotowym. Ponieważ nawet ucisk w zagłębieniu kolana powoduje silny ból u pacjenta.

Jeśli badanie fizykalne jest niewystarczające, aby z pewnością określić torbiel Bakera, zostanie również wykonane zdjęcie rentgenowskie. Ponieważ wtedy można go rozróżnić: czy to naprawdę cysta Bakera, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, czy nawet guz, który powoduje objawy.

Badanie ultrasonograficzne może również wykazać, jak duża jest cysta i jak daleko się już rozprzestrzeniła. Jeśli cysta jest kanalikowa lub jest już pęknięta lub krwawi, diagnoza może być skomplikowana. W dalszym przebiegu objawy często ustępują samoistnie. Torbiel Bakera może zniknąć samoistnie, ale może również pojawić się ponownie po wystawieniu na stres.

Komplikacje

Jeśli cysta Bakera ugruntowała się w stawie kolanowym, należy natychmiast podjąć środki, ponieważ stan może się ostro pogorszyć. Zwiększona produkcja i gromadzenie się mazi stawowej w torebce stawu kolanowego może spowodować trwałe uszkodzenie. Następuje szereg powikłań, które powodują nieprzyjemny ból u pacjenta.

Torbiel występuje nie tylko u osób starszych, sportowców i pracowników, którzy są narażeni na wysokie napięcie kolan, również należą do grupy ryzyka. Czasami bakterie, choroby reumatoidalne, wypadek lub operacja kolana mogą wywołać zmianę lepkiej błony maziowej. Gdy tylko krew zostanie zmieszana z płynem, chrząstka może zostać agresywnie uszkodzona.

Unieruchomienie nogi w połączeniu z lekami przeciwzapalnymi lub kortyzonem pomaga uniknąć powikłań. Jeśli torbiel nie może ustąpić metodami zachowawczymi, operacja jest najlepszym sposobem na pozbycie się tego problemu w dłuższej perspektywie. Jeśli obrzęk zostanie zignorowany, cysta Bakera będzie się ponownie tworzyć.

Jeśli płyn maziowy gromadzi się coraz bardziej, uciska się otaczającą zdrową tkankę. Pojawia się drętwienie i paraliż, które obejmują stopę. Ból nasila się, torbiel pęka, a płyn przedostaje się do mięśni podudzia. Występują objawy zakrzepicy podudzia.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Torbiel Bakera nie wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Jeśli jednak wystąpią ciężkie objawy, zaleca się wizytę u lekarza. Jeśli cysta uciska na przykład przewód nerwowy, może to powodować nieprzyjemne zaburzenia czucia.

Może również wystąpić silny ból kolana, nieprawidłowe odczucia w podudziach i stopach oraz uporczywy ból kostki. Jeśli którykolwiek z tych objawów utrzymuje się dłużej niż zwykle, lekarz musi wyjaśnić chorobę i, jeśli to konieczne, natychmiast rozpocząć leczenie.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli cysta Bakera znacząco obniży jakość życia, należy ją leczyć medycznie. W przypadku poślizgnięcia się lub pęknięcia torbieli należy wezwać lekarza ratunkowego - na przykład w wyniku pęknięcia lub zapalenia otaczającej tkanki. Nieleczona może spowodować nagromadzenie się płynu i utratę dolnej części nogi.

Z tego powodu czasami trzeba również skorzystać ze środków pierwszej pomocy. Do czasu przybycia karetki poszkodowany powinien trzymać nogi w górze i starannie zabandażować torbiel Bakera. Nawet podejrzenie, że cysta może się otworzyć, powinno prowadzić do lekarza.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Torbiel Bakera można leczyć zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie. Celem obu metod jest całkowite wyeliminowanie obrzęku, który powstał w zagłębieniu kolana i związanego z nim bólu. W przypadku torbieli Bakera w dzieciństwie zwykle wystarczające jest leczenie zachowawcze, aby całkowicie ustąpić objawów.

Jeśli nie ma poprawy, sensowne jest leczenie operacyjne, ale także jeśli przyczyną jest np. Uszkodzenie łąkotki i te objawy również należy złagodzić. Zapobiega to również tworzeniu się nowej torbieli Bakera. W leczeniu zachowawczym główny nacisk kładzie się na leczenie lekami o działaniu przeciwzapalnym.

Stosuje się również kortyzon, nawet jeśli jego stosowanie jest kontrowersyjne (ze względu na skutki uboczne). Tutaj do stawu kolanowego wstrzykuje się preparat kortyzonu, aby miejscowo zahamować stan zapalny. Jeśli cysta nie ustąpiła po pół roku, torbiel Bakera jest zwykle usuwana chirurgicznie. Należy uważać, aby łodyga łącząca staw i torbiel była związana.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w torbieli Bakera jest bardzo korzystne. Torbiel może zwykle zostać całkowicie usunięta przez lekarza w kilku prostych krokach. Leczenie rany powinno być jałowe, aby nie wystąpiły żadne następstwa. Pacjent może zostać wypisany z zabiegu w krótkim czasie bez żadnych objawów.

W zależności od lokalizacji i wielkości torbieli w niektórych przypadkach może być konieczna operacja. Jest to rutynowy proces, który również zajmuje stosunkowo mało czasu. Pacjent wypisywany jest do domu z zabiegu tego samego dnia po zabiegu. Pacjent powinien odpocząć przez kilka dni, do czasu ustąpienia objawów.

Rana jest bardzo rzadko zanieczyszczona. Prowadzi to do opóźnienia procesu gojenia. W przypadku braku dalszego leczenia, zarazki lub patogeny mogą dostać się do organizmu i wywołać dalsze choroby.

W ciężkich przypadkach pacjentowi grozi zatrucie krwi, które może być śmiertelne. Położenie torbieli Bakera mogło ograniczać ruchy kolana. Aby nie zagrażać procesowi gojenia, pacjent nie powinien przemęczać się i utrzymywać kolano w dostatecznym bezruchu. Ruchliwość kolana zaczyna się natychmiast podczas rekonwalescencji i jest wtedy dostępna jak zwykle.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw obrzękom i zatrzymywaniu wody

zapobieganie

Tylko niektórym przyczynom torbieli Bakera można zapobiec. Na przykład, jeśli masz już objawy łąkotki, możesz uniknąć stresujących sportów lub nie wykonywać pewnych ruchów, jak ma to miejsce w przypadku tenisa lub piłki nożnej. Powinieneś wtedy uprawiać sporty, które są łatwe na kolanie, takie jak jazda na rowerze lub pływanie. Jeśli lubisz biegać na świeżym powietrzu, możesz spróbować spacerów jako alternatywy. Osoby pracujące w biurze powinny często zmieniać pozycję siedzącą, aby staw kolanowy nie zawsze był w tej samej pozycji.

Możesz to zrobić sam

Należy obserwować obrzęk w zagłębieniu kolana. Przyczyną może być uszkodzenie leczonego stawu kolanowego. W przypadku łagodnego lub umiarkowanego bólu pomocne są dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen lub diklofenak. Zasadniczo kolano powinno być nieruchome. Dodatkowo w zagłębieniu kolana można umieścić podkładkę chłodzącą.

Oprócz środków przeciwbólowych selen można przyjmować w postaci kapsułek. Ten mikroelement zmniejsza stany zapalne w organizmie. Arnika, środek homeopatyczny, ma również działanie przeciwzapalne. Można to zrobić w przypadku ostrego leczenia lub po operacji.

Jeśli w ciągu doby nie ma poprawy, należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym, ortopedą lub chirurgiem. Jeśli cysta ustępuje, ale regularnie powraca, osoby dotknięte chorobą powinny zadbać o ochronę kolan. Sporty obciążające stawy, takie jak tenis czy piłka nożna, należy zastąpić pływaniem, gimnastyką lub jazdą na rowerze.

Poprzez ukierunkowane ćwiczenia - których można również uczyć w fizjoterapii (sport rehabilitacyjny) - budowane są mięśnie, które chronią staw kolanowy i wzmacniają układ mięśniowo-szkieletowy. Ponadto delikatny ruch sprzyja tworzeniu się mazi stawowej. Zmniejsza to ryzyko zapalenia stawu kolanowego.

Osoby z nadwagą powinny starać się zmniejszyć wagę, aby zmniejszyć obciążenie kolan. Jeśli życie codzienne opiera się głównie na pozycji siedzącej, zaleca się częste zmiany pozycji roboczej. Może pomóc nabycie stojącego biurka.