Tak jak Złamanie rzepki występuje złamanie rzepki. Zwykle powoduje to gruz lub poprzeczne pęknięcie.
Co to jest złamanie rzepki?
© matis75 - stock.adobe.com
W a Złamanie rzepki jest to złamanie rzepki (rzepki). Typową cechą tego urazu jest pojawienie się szczątków lub złamań poprzecznych. Możliwe są również frakcje mieszane. W większości przypadków jest to spowodowane upadkiem na kolano.
Udział złamań rzepki w ogólnej liczbie złamań kości wynosi około 1%. Ludzka rzepka jest częścią aparatu prostowników, dzięki czemu ścięgna prostowników uda nie ocierają się bezpośrednio o staw kolanowy. Rzepka porusza się po rowku kostnym uda.
przyczyny
Większość złamań rzepki jest wynikiem upadków na zgiętym stawie kolanowym. Silna siła powoduje pękanie rzepki na dwa lub więcej fragmentów. Podczas wypadku samochodowego rzepka, która jest zgięta podczas siedzenia w pojeździe, może również uderzyć w przedmiot, taki jak deska rozdzielcza, co czasami prowadzi do jej pęknięcia. W takich przypadkach lekarze mówią o tak zwanym naruszeniu deski rozdzielczej.
Ponadto istnieją pewne sporty, które często skutkują złamaniem rzepki z powodu upadków. Dotyczy to przede wszystkim jazdy na rolkach i deskorolce. Czasami nagłe zgięcie maksymalnie wyprostowanego kolana prowadzi do pęknięcia rzepki. Czasami przyczyną złamania rzepki jest zwichnięcie rzepki (zwichnięcie rzepki).
Ludzka rzepka znajduje się tuż pod skórą. Z tego powodu złamania rzepki są często złamaniami otwartymi. Prowadzi to do wystawania części kostnych przez skórę.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Złamanie rzepki jest zauważalne przy silnym bólu powyżej rzepki podczas poruszania się i wywierania nacisku. Ponieważ ból jest silny, osoba zwykle nie może chodzić. Ponadto w stawie kolanowym nie można już wykonywać ruchów rozciągających. Innym typowym objawem złamania rzepki jest siniak (krwiak) objawiający się obrzękiem i siniakiem. Występuje krwawienie do stawu kolanowego zwane wysiękiem w kolanie.
Czasami po pęknięciu rzepki można usłyszeć chrzęst. Ten dźwięk nazywa się w medycynie trzeszczeniem i można go usłyszeć, gdy rzepka się porusza. Nierzadko zdarza się, że złamaniu rzepki towarzyszą działania niepożądane, takie jak urazy chrząstki w okolicy głowy stawowej i uszkodzenie kaletki. Jeśli złamanie rzepki zostało spowodowane przeniesieniem siły, może dojść do złamania trzonu uda lub zwichnięcia stawu biodrowego.
Diagnoza i przebieg choroby
Aby móc z całą pewnością postawić rozpoznanie złamania rzepki, lekarz prowadzący przeprowadza badanie rentgenowskie. Robi zdjęcia kolana w dwóch lub trzech płaszczyznach. W niektórych przypadkach można również wykonać scyntygrafię, tomografię komputerową (CT) lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Ważną rolę odgrywa również diagnostyka różnicowa.
Za objawy może również odpowiadać zerwanie ścięgna mięśnia czworogłowego uda z niskim rzepką lub zerwanie ścięgna rzepki z uniesieniem rzepki. Przebieg złamania rzepki zależy od jego rozległości. Im mniejsze uszkodzenie rzepki, tym korzystniejsze rokowanie długoterminowe. U około jednej trzeciej pacjentów, nawet przy optymalnym leczeniu złamania, nadal występuje ból zależny od wysiłku. Ponadto istnieje zwiększone ryzyko artrozy rzepki i zwłóknienia stawów (bliznowacenie stawów).
Komplikacje
Przede wszystkim osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu bardzo silnego bólu ze złamaniem rzepki. Ból jest ostry i może być tak silny, że dana osoba całkowicie traci przytomność. Ponadto ból często rozprzestrzenia się na inne obszary ciała i może prowadzić do bólu całej nogi. Jakość życia pacjenta jest znacznie ograniczona i obniżona z powodu złamania rzepki.
Ponadto na stawie kolanowym zwykle występuje silny obrzęk i siniak. Ruch osoby dotkniętej chorobą jest znacznie ograniczony przez złamanie rzepki, co może powodować ograniczenia w życiu codziennym. Zwichnięcie stawu biodrowego jest również możliwe, jeśli złamanie rzepki nie jest odpowiednio leczone.
Uporczywy ból często ma negatywny wpływ na psychikę i może prowadzić do depresji i innych zaburzeń psychicznych. W przypadku złamania rzepki zwykle konieczna jest interwencja chirurgiczna. Jednak nie ma szczególnych powikłań, a choroba zwykle postępuje pozytywnie. Jednak po operacji osoba poszkodowana może nadal mieć ograniczone możliwości poruszania się.
Kiedy należy iść do lekarza?
Jeżeli po upadku, wypadku lub przemocy na ciele osoby wystąpi silny dyskomfort fizyczny, należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku obrzęku kolana lub ograniczenia zwykłego zakresu ruchu potrzebny jest lekarz. Ból, wizualne zmiany w budowie kości lub zaburzenia krążenia należy niezwłocznie zgłosić lekarzowi. Ze względu na liczne skutki uboczne i możliwe powikłania nie należy stosować leków przeciwbólowych. Leki łagodzące istniejące objawy należy przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem.
Jeśli nie można już poruszać stawem kolanowym bez objawów, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli na kolanie pojawi się siniak, jest to charakterystyczny objaw złamania rzepki. Ponieważ choroba nieleczona może prowadzić do znacznego pogorszenia stanu zdrowia i dalszego uszkodzenia chrząstki, nerwów, włókien mięśniowych i ścięgien, dana osoba potrzebuje natychmiastowej opieki medycznej. W przypadku zauważalnych zmian w zachowaniu, nagłej, silnej łzawienia lub intensywnego wewnętrznego niepokoju zaleca się wizytę u lekarza.
W przypadku przyspieszonego bicia serca, podwyższonego ciśnienia krwi, zaczerwienienia skóry i nadwrażliwości na dotyk niezbędny jest lekarz. Uczucia drętwienia i zaburzeń wrażliwości należy zgłosić lekarzowi. W przypadku zaburzeń świadomości spowodowanych bólem należy zaalarmować służby ratownicze.
Terapia i leczenie
Leczenie złamanej rzepki zależy od kształtu złamania. Możliwa jest terapia zachowawcza i chirurgiczna. Jednak leczenie zachowawcze można podjąć tylko wtedy, gdy złamanie nie uległo przesunięciu. Takie formy złamań istnieją tylko wtedy, gdy rezerwowy prostownik (troczek rzepki) jest nadal nienaruszony.
Do leczenia zachowawczego nadają się również złamania podłużne, które w większości przypadków różnią się tylko nieznacznie. Jeśli okostna jest nadal nienaruszona, można nawet zrezygnować z unieruchomienia kontuzjowanego kolana. Wczesne leczenie funkcjonalne obejmuje pełne obciążenie dostosowane do bólu.
W leczeniu zachowawczym kolano unieruchamia się mankietem z tworzywa sztucznego lub gipsu. W rezultacie fragmenty pęknięcia nie mogą się od siebie oddalać. Przez pewien czas pacjent nie powinien obciążać chorej nogi. Za pomocą powtarzanych zdjęć rentgenowskich lekarz może określić, czy leczenie jest skuteczne. Aby uniknąć powstania zakrzepicy (skrzepu krwi), pacjentowi podaje się zastrzyki z heparyny.
Jeśli fragmenty kości pękną po zerwaniu rzepki, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Pacjentowi podaje się znieczulenie spiralne lub znieczulenie ogólne. W ramach operacji chirurg usuwa włókna układu prostowników z miejsca złamania i łączy poszczególne fragmenty. Ponadto przywrócona zostaje powierzchnia spoiny. Konieczna jest osteosynteza, aby naprawić fragmenty rzepki. To połączenie kości umożliwia funkcjonalną kontynuację leczenia.
W przypadku otwartego złamania rzepki operację należy wykonać w ciągu sześciu godzin. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zakażenia skolonizowanymi bakteriami, które mogą rozprzestrzenić się na całe kolano. Aby zapobiec infekcji, pacjentowi podaje się antybiotyki.
Perspektywy i prognozy
Większość pacjentów ma pozytywne rokowanie w przypadku złamania rzepki. Złamanie rzepki goi się u około 70 procent wszystkich chorych w ciągu sześciu do ośmiu tygodni. Następnie można ponownie w pełni wykorzystać odpowiednią nogę. Niemniej jednak złamanie rzepki jest poważnym urazem, który wymaga cierpliwości, ponieważ leczy.
Ponadto w trakcie przerwy możliwe są pewne problemy, które wpłyną negatywnie na rokowanie. W przypadku złamania fragmentarycznego lub poprzecznego, nawet po operacji mogą występować nieregularności chrząstki tylnej części rzepki. Z kolei zużycie stawów grozi wczesnym wystąpieniem choroby zwyrodnieniowej stawów, co można zaobserwować w łożysku ślizgowym rzepki. Ale zdecydowanie istnieją sposoby na przeciwdziałanie chorobie zwyrodnieniowej stawów. Rzepkę można całkowicie usunąć w ramach rzepki.
Inną możliwą konsekwencją jest utrata siły w udzie. W niektórych przypadkach kolano jest zagrożone niestabilnością. Nie jest niczym niezwykłym, że staw po złamaniu rzepki porusza się tak łatwo, jak przed urazem. Czasami po operacji staw kolanowy jest sztywny i bolesny. Jednak w większości przypadków dolegliwości te ustępują po pewnym czasie.
Zaleca się rehabilitację ortopedyczną, aby zwiększyć szanse na wyzdrowienie. Pomaga pacjentowi ponownie aktywnie kształtować swoje normalne życie codzienne.
zapobieganie
Aby uniknąć złamania rzepki, zaleca się zawsze nosić odzież ochronną z nakolannikami podczas uprawiania sportów wysokiego ryzyka, takich jak jazda na rolkach. Podczas jazdy samochodem zaokrąglenie deski rozdzielczej i jej oświetlenie to rozsądne środki zapobiegawcze.
Opieka postpenitencjarna
W większości przypadków złamania rzepki osoby dotknięte chorobą mają bardzo niewiele, a czasem bardzo ograniczone środki kontrolne. Zainteresowana osoba powinna zatem jak najwcześniej skontaktować się z lekarzem, aby uniknąć dalszych komplikacji lub dolegliwości. Złamanie rzepki też zwykle nie zagoi się samoistnie. Bez specjalistycznego leczenia dotknięty obszar może się nieprawidłowo urosnąć.
Większość pacjentów jest uzależniona od operacji, która łagodzi dyskomfort i łagodzi ból. Po takiej operacji osoba zainteresowana zdecydowanie powinna odpocząć i zadbać o swoje ciało. Należy powstrzymywać się od wysiłku lub aktywności stresującej i fizycznej, aby niepotrzebnie nie obciążać organizmu.
W wielu przypadkach należy również maksymalnie ograniczyć otyłość. Z pomocą antybiotyków można zapobiegać infekcjom i stanom zapalnym. Osoba poszkodowana powinna upewnić się, że są one przyjmowane regularnie i podano odpowiednią dawkę. Jeśli to możliwe, należy unikać spożywania alkoholu razem z antybiotykami, ponieważ osłabia to działanie leku. Złamanie rzepki zwykle nie zmniejsza oczekiwanej długości życia pacjenta.
Możesz to zrobić sam
Złamanie rzepki wymaga pomocy lekarskiej. Środki samopomocy ograniczają się do ochrony kontuzjowanej rzepki i przestrzegania zaleceń lekarza. Ponieważ złamanie rzepki wiąże się z silnym bólem i ograniczoną ruchomością, należy zażywać leki przeciwbólowe. W porozumieniu z lekarzem można zastosować środki homeopatyczne, aby wzmocnić działanie leków lub zmniejszyć ich skuteczność po zakończeniu leczenia.
Ponieważ osoby dotknięte chorobą są czasami przykute do łóżka w wyniku urazu, konieczna może być również zmiana ich diety. Regularne masaże i fizjoterapia zapobiegają punktom ucisku i zaburzeniom krążenia. Jednocześnie ranę należy dezynfekować kilka razy dziennie, aby zapobiec stanom zapalnym. W przypadku otwartej przerwy konieczne są zabiegi chirurgiczne. Po zabiegu ponownie zastosuj odpoczynek i odpoczynek w łóżku. Ponadto dotknięty obszar należy uważnie pielęgnować, ponieważ istnieje zwiększone ryzyko infekcji.
Pacjent musi leczyć rany przez co najmniej cztery do sześciu tygodni. Wtedy możesz powoli zacząć ponownie ćwiczyć. W mniej poważnych przypadkach powrót do zdrowia można wspomóc środkami fizjoterapeutycznymi lub fizjoterapią. Niemniej jednak wizyty kontrolne u specjalisty są zawsze konieczne.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
