Oznaczenie załamanie nerwowe to potoczne określenie ostrej reakcji organizmu na skrajny stres psychiczny, która charakteryzuje się nagłą, fizyczną i emocjonalną nadmierną reakcją osób dotkniętych chorobą. Przyczyny załamania nerwowego mogą być różne. Jeśli stan się utrzymuje, niezbędna jest profesjonalna pomoc w postaci rozmowy i terapii behawioralnej, często wspomaganej również medycznie.
Co to jest załamanie nerwów?
Załamanie nerwowe jest wywoływane przez niezwykle stresującą sytuację psychologiczną dla osoby zainteresowanej. Takimi sytuacjami mogą być zdarzenia takie jak wypadki, doświadczenia przemocy, utrata bliskiej osoby lub ciągły stres w środowisku prywatnym lub zawodowym. Zdarzenia te, nazywane również traumą, stanowią dla osób dotkniętych chorobą sytuację ostrą lub ukrytą, w której są oni całkowicie przytłoczeni i nie mogą sobie z nią poradzić. Jeśli sytuacja nie ustąpi, ciało zostaje przeciążone i ostatecznie zapada.
W zależności od wystąpienia załamania nerwowego i utrzymywania się jego objawów rozróżnia się ostre zaburzenie stresowe (krótkotrwałe załamanie nerwowe trwające od kilku godzin do kilku tygodni bezpośrednio po zdarzeniu) oraz zespół stresu pourazowego (zaburzenia psychiczne lub społeczne trwające dłużej niż cztery tygodnie).
Ostre załamanie nerwowe nie jest uważane za chorobę, ale liczy się jako normalna psychologiczna reakcja na niezwykłe doświadczenie. Jeśli dochodzi do pourazowego załamania nerwowego, mówi się o chorobie wymagającej leczenia. Jeśli nie ma znaczącej poprawy nawet po trzech miesiącach, choroba przechodzi w chroniczny zespół stresu pourazowego.
przyczyny
Ogólnie stres można wskazać jako przyczynę wszystkich zaburzeń stresowych. Różne rodzaje stresu powodują ogromny stres psychiczny i mogą być wywoływane przez ostre lub przewlekłe zdarzenia. Zdarzeniami ostrymi mogą być na przykład wypadek lub brutalne przestępstwo. Katastrofy naturalne i wojny również stanowią poważny stres.
Wydarzenie może stać się traumą, a tym samym wyzwalaczem stresu nie tylko dla osób bezpośrednio zaangażowanych, ale także dla świadków lub pomocników. Utrata bliskiej osoby może być również traumatyczna. Przykładami stresu, który nie jest ostry, ale stale występujący, może być ciągła presja psychiczna w środowisku prywatnym lub zawodowym lub utrzymujące się zaburzenia lękowe (fobie). Utrzymujący się stres uniemożliwia organizmowi odpowiednią regenerację fizyczną i psychiczną.
To, czy ktoś ma załamanie nerwowe w wyniku takich wydarzeń, zależy w dużej mierze od osobistych strategii radzenia sobie, których może użyć. Na przykład osoby z upośledzeniem umysłowym, które mają niewielkie wsparcie społeczne, mają tendencję do rozwijania zespołu stresu lub mają mniejsze możliwości złagodzenia tego zaburzenia.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyObjawy, dolegliwości i oznaki
Objawy w ostrej fazie załamania nerwowego różnią się od objawów i dolegliwości w późniejszej fazie przetwarzania. Załamanie nerwowe może być na przykład objawione przez nudności, obfite pocenie się, drżenie lub przyspieszone bicie serca, a czasami także przez zaburzenia percepcji.
Często zdarza się, że dotknięci chorobą czują się tak, jakby stali obok nich i nie kontrolowali już swoich emocjonalnych nadmiernych reakcji i irracjonalnych działań. Można również zaobserwować zachowania agresywne lub apatyczne, takie jak szok. Bezpośrednio po ostrej fazie wielu cierpiących na skrajne poczucie bezradności i pustki. Wydaje się, że w tej chwili nie ma wyjścia z sytuacji. Faza ta często charakteryzuje się apatią, rozpaczą oraz wyczerpaniem fizycznym i psychicznym.
W następnej fazie przetwarzania może wystąpić więcej koszmarów nocnych lub retrospekcji, nastrojów depresyjnych, zaburzeń snu, problemów trawiennych, ataków paniki lub nawet powtarzających się napadów płaczu. Objawy zwykle zmniejszają się coraz bardziej w fazie przetwarzania, aw najlepszym przypadku zanikają całkowicie.
Jeśli zespół stresu przejdzie w fazę pourazową lub przewlekłą, może prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych, jeśli brakuje leczenia lub jest ono nieprawidłowe. Nierzadko zdarza się, że osoby dotknięte chorobą rozwijają zaburzenie osobowości z depresją, czasami agresywnym zachowaniem, niezdolnością do nawiązywania relacji osobistych, a nawet zwiększoną podatnością na samobójstwo.
Komplikacje
W szczególności te ostatnie dolegliwości są również najbardziej niebezpiecznymi powikłaniami w kontekście załamań nerwowych, których leczenie wymaga starannego i celowego leczenia wyzwalającego uraz w ramach profesjonalnej terapii.
Jeśli terapia ta nie zostanie przeprowadzona lub jest prowadzona w niewłaściwy sposób, lub jeśli represja i ogólna postawa obronna osoby zainteresowanej uniemożliwiają leczenie, które czasami jest konieczne przez dłuższy czas, można spodziewać się przewlekłych objawów i nasilenia objawów, które czasami uniemożliwiają pacjentowi dalsze samostanowienie życia .
Kiedy należy iść do lekarza?
Jak już opisano, ostra reakcja na stres może trwać od kilku godzin do kilku tygodni. Jeśli dana osoba ma wystarczające i odpowiednie strategie, aby samodzielnie poradzić sobie z sytuacją z niewielkim odpoczynkiem, często wystarczy przerwa, aby przezwyciężyć traumę.
Pierwszą osobą do kontaktu w przypadku wszelkiego rodzaju dolegliwości jest lekarz rodzinny, który w pierwszej kolejności wystawi zaświadczenie o ubezpieczeniu zdrowotnym na podstawie reklamacji. Jeśli jednak objawy utrzymują się przez okres od trzech do czterech tygodni, należy skonsultować się ze specjalistą lub psychologiem w porozumieniu z lekarzem rodzinnym. Ogólnie i jako środek zapobiegawczy, należy to rozważyć nawet bez rzeczywistego załamania nerwowego w przypadku regularnie występujących wyczerpania i nastrojów depresyjnych.
| Wskazówka: Oprócz tradycyjnej telefonicznej rezerwacji wizyt, wizyty lekarskie można teraz łatwo rezerwować online. Z pomocą Doctolib można umówić się na wizytę u specjalisty kilkoma kliknięciami i poza oficjalnymi godzinami pracy. |
diagnoza
Niestety, w zależności od regionu, stosunkowo trudno jest umówić się na wizytę u psychologa lub psychoterapeuty. Jednak w nagłych przypadkach istnieją numery alarmowe, których mogą słuchać przeszkoleni specjaliści i przynajmniej dostarczać wstępnych wskazówek, jak postępować i jak radzić sobie z sytuacją.
W wielu przypadkach pierwszą konsultację z chorym przeprowadza lekarz rodzinny. Szczegółowa historia, objawy i czynniki ryzyka są istotną częścią badania. W razie potrzeby uzgodnione zostanie skierowanie do specjalisty. Często wskazane jest również zbadanie objawów fizycznych.
Rozpoznanie ostrego zaburzenia stresowego w wyniku urazu jest zwykle dokonywane przez lekarza specjalistę, jeśli spełnione są następujące warunki: Osoba, której dotyczyło, niedawno stanęła w obliczu zdarzenia, które ze względu na swoje nasilenie stanowi nadzwyczajne obciążenie. Takimi zdarzeniami może być na przykład bezpośrednie lub pośrednie (jako naoczny świadek lub pomocnik) doświadczenie śmierci, groźby lub rzeczywistego poważnego obrażenia.
Od tego czasu pojawiły się różne objawy i dolegliwości fizyczne i psychiczne, które można przypisać zdarzeniu i które mają ogromny wpływ na osoby dotknięte chorobą. Jeśli te lub inne dolegliwości, które mogą obejmować problemy z zasypianiem lub zasypianiem, trudności z koncentracją lub zwiększoną drażliwość i agresywność, wystąpią w ciągu sześciu miesięcy od tego zdarzenia, diagnoza przesuwa się w kierunku zespołu stresu pourazowego.
Diagnozę może komplikować fakt, że objawy mogą pojawić się natychmiast po wystąpieniu urazu, ale także z wieloletnim lub dziesięcioletnim opóźnieniem. W skrajnych przypadkach i przewlekłym przebiegu trwającym kilka lat po ekstremalnym stresie można zdiagnozować trwałą zmianę osobowości.
Leczenie i terapia
Ostre załamanie nerwowe:
W zależności od osoby poszkodowanej i stopnia, w jakim może ona samodzielnie i samodzielnie wywołać lub opracować strategie radzenia sobie z wyjątkowo stresującą sytuacją, ostre zaburzenia stresowe często nie wymagają dalszych działań terapeutycznych. W idealnym przypadku objawy i dolegliwości powinny ustąpić samoistnie po stosunkowo krótkim czasie.
Zespołu stresu pourazowego:
Jeśli objawy nie ustąpią i istnieje ryzyko poważnej choroby psychicznej, lekarz i pacjent powinni wspólnie uzgodnić dalsze kroki leczenia. W skrajnych przypadkach pierwszym krokiem jest zapobieżenie samobójstwu pacjenta poprzez przyjęcie do szpitala. Następnie, a także w przypadku terapii ambulatoryjnej, zwykle łączy się różne podejścia, aby zapewnić osobie dotkniętej chorobą jak najlepsze wsparcie w radzeniu sobie z traumatycznymi wydarzeniami poprzez kompleksowe i kompleksowe leczenie.
W wielu przypadkach stosowana jest terapia poznawczo-behawioralna, w której konfrontacja z traumatycznym przeżyciem odbywa się w dyskusjach indywidualnych lub grupowych. Dąży się do zorientowanego na wyniki dostosowania i ponownego zbadania sytuacji. Takiemu podejściu może towarzyszyć terapia lekowa, która albo zmniejsza skutki uboczne, takie jak bezsenność i bóle głowy, albo może mieć ogólny wpływ na poprawę nastroju.
Szybkie sukcesy można osiągnąć także dzięki preparatom ziołowym, takim jak waleriana i chmiel na uspokojenie lub produkty homeopatyczne. Techniki ruchowe i relaksacyjne również często odgrywają niemałą rolę w terapii. Ćwiczenia, medytacja lub trening autogenny pomagają zarówno ciału, jak i umysłowi lepiej złagodzić stres. Uregulowane i zbilansowane życie codzienne, zdrowa dieta i ustalone okresy odpoczynku również pomagają w harmonijnym kierowaniu codziennym życiem.
Perspektywy i prognozy
Rokowanie po wystąpieniu ostrej reakcji stresowej jest bardzo dobre. Objawy zwykle ustępują samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni, jednak jeśli objawy nie ustąpią i przejdą w zespół stresu pourazowego, szanse na szybkie wyleczenie maleją w zależności od czasu trwania bez leczenia.
Jeśli zagraża długotrwała reakcja na stres, należy jak najszybciej zwrócić się o profesjonalną pomoc. Ponieważ załamania nerwowe mają bardzo indywidualny przebieg w zależności od poprzedniej historii, obecnego wydarzenia i dostępnych strategii radzenia sobie, konsekwentna motywacja własna, zrównoważona codzienna adaptacja i zmiany behawioralne są najlepszymi warunkami wstępnymi pełnego wyzdrowienia.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyzapobieganie
Ponieważ traumatyczne wydarzenia są zwykle nieprzygotowane, nie można na nie wpływać lub można na nie wpływać tylko z trudnością, a zatem nie można im zapobiec. Zapobieganie jest możliwe tylko w ograniczonym zakresie, unikając pewnych sytuacji od samego początku lub zachowując szczególną ostrożność. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku utrzymującego się stresu lub zaburzeń lękowych. Jeśli jest to zagrożone, można podjąć działania zapobiegawcze poprzez ukierunkowane szkolenie behawioralne lub zmianę warunków życia.
Opieka postpenitencjarna
Załamanie nerwowe wymaga konsekwentnej dalszej opieki, aby stworzyć optymalne warunki, aby nie doszło do nawrotu. Można to zrobić we współpracy z psychologiem, ale także z lekarzem rodzinnym. W tym kontekście ważne jest, aby wiedzieć, jak intensywne było załamanie nerwowe, czy można je powiązać z pewnym doświadczeniem, czy też jest wyrazem długotrwałego stresu i czy wystąpiło po raz pierwszy lub częściej.
Wszystkie te czynniki są brane pod uwagę w indywidualnej koncepcji opieki pooperacyjnej. W przypadku pewnego zdarzenia wyzwalającego załamanie nerwowe, dyskusje z przyjaciółmi i rodziną często pomagają w zrównoważonym przetwarzaniu. Jeśli przyczyną jest, na przykład, ciągły stres w pracy lub w życiu codziennym, częścią opieki pooperacyjnej jest maksymalne zmniejszenie tych czynników stresu.
Pielęgnacja powinna z jednej strony zapewnić niezbędny odpoczynek do regeneracji, z drugiej zaś stopniowo przywracać odporność. Ćwiczenia relaksacyjne i ćwiczenia są często bardzo pomocne. Na polu sportowym delikatny trening wytrzymałościowy jest możliwy bez żadnego przeciążenia, ale idealne są również gry bez charakteru rywalizacyjnego.
W strefie relaksu tak samo jak trening autogenny polecany jest PMR (progresywne rozluźnienie mięśni). Problemy z zasypianiem można zmniejszyć za pomocą wyimaginowanych podróży lub kojącej muzyki. Joga przywraca równowagę umysłu, duszy i ciała poprzez ćwiczenia fizyczne i oddechowe, relaksację i medytację.
Możesz to zrobić sam
Słuchanie własnej psychiki i zwracanie uwagi na swoje reakcje fizyczne i nastroje jest szczególnie ważne, gdy grozi ci przepracowanie z powodu stresu zawodowego lub prywatnego. Jeśli można przewidzieć, że stresująca sytuacja potrwa dłużej, staraj się jej unikać, tworzyć punkty odosobnienia lub przynajmniej pozwolić sobie na wystarczający odpoczynek.
Ogromne znaczenie ma tu wystarczająca ilość snu; wczesne kładzenie się spać i relaks przy czytaniu zapewnia znaczną poprawę przy stosunkowo niewielkim wysiłku. Krótka przerwa często znacznie zmniejsza stres i pomaga znaleźć nowe drogi i nowe siły. Dlatego zaplanowane przerwy relaksacyjne przez sport lub hobby są bardzo ważne dla pozytywnej kondycji ogólnej.
W przypadku ostrych reakcji stresowych można też skorzystać z apteki ziołowych środków uspokajających. Dobrze sprawdzają się produkty z m.in. walerianą czy chmielem. W cięższych przypadkach lek uspokajający na receptę o działaniu relaksującym i uspokajającym może również pomóc w krótkim czasie. Ponieważ składniki czynne tworzą długoterminową zależność, środek ten powinien być stosowany tylko w indywidualnych i absolutnych sytuacjach awaryjnych.
