Wysięk w kotłach

Z Wysięk w kotłach to zbiór płynu w uchu środkowym wokół błony bębenkowej. Konsystencja cieczy waha się od surowiczej (wodnistej) do śluzowatej lub nawet ropnej. Wysięk bębenkowy jest zwykle spowodowany zablokowaniem trąbki słuchowej. Prowadzi to do lekkiego podciśnienia w uchu środkowym, tak że płyn tkankowy uchodzi i gromadzi się w jamie bębenkowej poniżej kosteczek słuchowych.

Co to jest wylew w kotle?

Początkujący wysięk bębenkowy jest zwykle bezobjawowy, tak że jest wykrywany tylko w nielicznych przypadkach. Jeśli postęp jest cięższy, upośledzenie słuchu występuje w postaci zmniejszenia przewodzenia dźwięku.
© MariLee - stock.adobe.com

Ucho środkowe jest ograniczone na zewnątrz przez błonę bębenkową, a od wewnątrz przez ślimak. W górnej części ucha środkowego znajdują się kosteczki słuchowe, które poprzez owalne okienko przekazują drgania błony bębenkowej do ślimaka w uchu wewnętrznym. W dolnym obszarze ucho środkowe rozszerza się na poziomie błony bębenkowej, tworząc jamę bębenkową, która otwiera się do trąbki Eustachiusza.

Zwykle ucho środkowe jest wypełnione powietrzem, a trąbka Eustachiusza połączona z nosogardłem zapewnia niezbędne wyrównanie ciśnienia, tak aby w uchu zewnętrznym i środkowym panowało takie samo ciśnienie powietrza. Jeśli trąbka Eustachi jest zablokowana z powodu przeziębienia lub innych przyczyn, w jamie bębenkowej może wystąpić niewielkie podciśnienie, które sprzyja ucieczce płynu tkankowego, który gromadzi się w jamie bębenkowej i Wysięk w kotłach do którego odnosi się.

Ponieważ na początku jest to zwykle płyn przypominający serum, na początku konsystencja jest zwykle wodnista. Konsystencja może się znacznie zmienić, jeśli jest długotrwała lub chroniczna. Ciecz staje się śluzowata i lepka, może zawierać krew, aw przypadku infekcji bakteryjnych mieszać się z ropą.

przyczyny

Dysfunkcja rurki Eustachi prowadzi do braku kompensacji ciśnienia między uchem środkowym i zewnętrznym. Powoduje to często lekkie podciśnienie w uchu środkowym, co sprzyja wydzielaniu płynu tkankowego przez nabłonek śluzówki ucha środkowego. Płyn zbiera się następnie w dolnej części jamy bębenkowej w postaci wysięku bębenkowego. Jeśli zatkanie trąbki Eustachi trwa nadal, konsystencja i skład wysięku bębenkowego zmienia się w kierunku śluzowatej, lepkiej.

Z powodu braku wentylacji jamy bębenkowej często dochodzi do infekcji bakteryjnych, które prowadzą do zapalenia ucha środkowego i zaostrzają problem. U dzieci podatnych na zapalenie ucha środkowego infekcje bakteryjne mogą również powodować wysięk, a nie odwrotnie. Zablokowanie trąbki Eustachi i związany z tym brak wentylacji jamy bębenkowej może mieć wiele przyczyn.

Najczęściej przyczyną zatoru jest katar, przeziębienia, infekcje zatok, polipy nosa czy powiększone migdałki. Nawet u dzieci z zespołem Downa (trisomia 21) i rozszczepem wargi i podniebienia funkcja trąbki słuchowej może być ograniczona.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Początkujący wysięk bębenkowy jest zwykle bezobjawowy, tak że jest wykrywany tylko w nielicznych przypadkach. Jeśli postęp jest cięższy, upośledzenie słuchu występuje w postaci zmniejszenia przewodzenia dźwięku. Często zdarzają się zawroty głowy. Ponadto zwykle występuje nieprzyjemne uczucie ucisku na chore ucho.

Ból pojawia się zwykle tylko wtedy, gdy występuje zapalenie ucha środkowego, które w przypadku silnego wysięku w bębenku może prowadzić do pęknięcia błony bębenkowej. W przypadku pęknięcia błony bębenkowej część płynu może wlać się do zewnętrznego przewodu słuchowego i wyraźnie wypłynąć z ucha. Jeśli wysięk w bębenku jest przewlekły przez ponad trzy miesiące, błona śluzowa ucha środkowego jest stymulowana do powstania nabłonka walcowatego z tak zwanymi komórkami kubkowymi. Komórki kubkowe są zintegrowane z nabłonkiem i wytwarzają śluz.

Diagnoza i przebieg choroby

Łatwą w użyciu metodą diagnostyczną, która jest często stosowana, jest otoskopia. Nagromadzenie płynu w jamie bębenkowej można zwykle rozpoznać przez błonę bębenkową, ponieważ błona bębenkowa jest półprzezroczysta, ponieważ cienka skóra i nagromadzenie płynu po drugiej stronie jest trochę widoczne.

Na przykład, jeśli wysięk bębenkowy zawiera również krew, błona bębenkowa ma lekko niebieskawe migotanie. Inną opcją diagnostyczną jest tympanometria, która służy do pomiaru ruchomości i elastyczności błony bębenkowej. Zakres, w jakim wysięk w bębenku spowodował czasową lub trwałą utratę słuchu, można określić za pomocą audiometrii.

Komplikacje

Powikłania związane z wysiękiem w bębenku dotyczą głównie dzieci. Chociaż ostry wysięk goi się samoczynnie w większości przypadków, istnieje ryzyko nieprzyjemnych następstw, jeśli choroba nie zostanie zauważona w odpowiednim czasie i odpowiednio leczona.

Jednym z najczęstszych negatywnych skutków wysięku bębenkowego jest utrata słuchu. Uważa się to za szczególnie problematyczne, ponieważ dzieci dotknięte chorobą często pozostają niezauważone. To z kolei może prowadzić do zaburzeń w rozwoju dziecka. Czasami osoby dotknięte chorobą są nawet błędnie klasyfikowane jako upośledzone umysłowo.

Aby zapobiec uszkodzeniu słuchu spowodowanemu wysiękiem bębenkowym, wskazane jest wykonywanie badań profilaktycznych. Jeśli podejrzewa się, że dziecko ma problemy ze słuchem, należy zbadać uszu, nosa i gardła. Jeśli wysięk bębenkowy ma przebieg przewlekły, możliwe są dalsze komplikacje. Często występuje blizna błony śluzowej ucha środkowego lub zapalenie ucha środkowego.

Ponadto istnieje ryzyko uszkodzenia kosteczek słuchowych z powodu wysięku. Jeśli te ulegną zniszczeniu, należy je zastąpić implantem.Ponadto mogą powstawać perlaki, które należy usunąć chirurgicznie.

Niektórzy pacjenci mają również poważne skutki wysięku usznego, takie jak zapalenie wyrostka sutkowatego (zapalenie wyrostka sutkowatego) lub zapalenie opon mózgowych (zapalenie opon mózgowych). Następstwa wysięku bębenkowego mogą być również zauważalne u dorosłych. Są to głównie dolegliwości, takie jak zawroty głowy, uczucie ucisku i bóle głowy.

Kiedy należy iść do lekarza?

W przypadku utraty słuchu, uczucia ucisku w uchu i innych objawów wysięku w uchu należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Ból i zawroty głowy w uchu są również wyraźnymi znakami ostrzegawczymi, które należy wyjaśnić. Osoby dotknięte chorobą najlepiej skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub okulistą. Lekarz może postawić diagnozę na podstawie badania przedmiotowego i leczyć wysięk lekami lub pęknięcie rurki. Szczególnie zagrożone są osoby cierpiące na zapalenie zatok, nieżyt nosa lub chorobę metaboliczną.

Osoby z zespołem Downa, rozszczepem wargi i podniebienia lub migdałkami również należą do grup ryzyka i muszą natychmiast uzyskać wyjaśnienie tych objawów przez specjalistę. Oprócz okulisty można skonsultować się z internistą lub lekarzem ogólnym. Dzieci należy zgłosić do pediatry, jeśli odczuwają ból ucha lub problemy ze słuchem. W przypadku wystąpienia wysięku bębenkowego w związku z zabiegiem chirurgicznym (np. Po założeniu trąbki Eustachiusza) należy poinformować o tym lekarza prowadzącego. Leczenie jest zwykle stacjonarne, podczas gdy wysięk w bębenku można zwykle wyleczyć rutynową interwencją.

Terapia i leczenie

Leczenie wysięku bębenkowego zależy od czynników sprawczych. Z reguły choroby, które spowodowały wysięk w bębenku, można dobrze leczyć. Jeśli retencja płynów zostanie zdiagnozowana odpowiednio wcześnie, zwykle wystarcza do przywrócenia funkcji trąbki słuchowej. Jeśli wyrównywanie ciśnienia znów zadziała, istnieje duża szansa, że ​​wysięk w bębenku ustąpi samoczynnie i słuch ponownie się zregeneruje, pod warunkiem, że błona bębenkowa nie została uszkodzona.

W prostych przypadkach wystarczające są aerozole do nosa w celu udrożnienia błony śluzowej nosa i inhalacje. W bardziej upartych przypadkach podaje się leki w celu upłynnienia wysięku bębenkowego i ewentualnie antybiotyki w celu leczenia infekcji bakteryjnej. W ciężkich przypadkach może być wskazana paracenteza, czyli nacięcie błony bębenkowej, aby móc wyssać wydzielinę.

Nacięcie błony bębenkowej można wykonać w taki sposób, aby odrosła, nie pozostawiając trwałego uszkodzenia słuchu. W nielicznych przypadkach, w których nie można ustalić kompensacji ciśnienia przez rurkę Eustachi, stosuje się tzw. Rurkę wentylacyjną, która zapewnia stałą kompensację ciśnienia pomiędzy uchem środkowym a ciśnieniem zewnętrznym. Słuchawka pozostaje w uchu maksymalnie dwanaście miesięcy, a następnie jest ponownie wyjmowana.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na ból ucha i stany zapalne

Perspektywy i prognozy

Wysięk bębenkowy może mieć różny przebieg. Rokowanie opiera się między innymi na wieku pacjenta i czasie diagnozy. U dzieci wysięk w uchu może przekształcić się w chorobę przewlekłą. Zasadniczo wysięk bębenkowy można leczyć eliminując przyczynę. Tylko w pojedynczych przypadkach w kanałach słuchowych pozostają trwałe uszkodzenia, takie jak uszkodzenie błony śluzowej lub kosteczek słuchowych.

U dorosłych wysięk bębenkowy zwykle ustępuje całkowicie. Długoterminowe konsekwencje są rzadkie. Niektórzy pacjenci mogą mieć zaburzenia słuchu. Wysięk bębenkowy początkowo wiąże się z bólem i dyskomfortem. Po leczeniu objawy powinny ustąpić. Nie należy się spodziewać ograniczeń w jakości życia pacjenta. Oczekiwana długość życia nie jest również zmniejszana przez wysięk do błony bębenkowej. Prognozę sporządza się z uwzględnieniem przebiegu choroby, ogólnego stanu pacjenta i kilku innych czynników.

Odpowiedzialny jest lekarz okulista lub lekarz rodzinny. W przypadku chorób przewlekłych rokowanie należy regularnie odnawiać. Ogólnie rokowanie dla wysięku bębenkowego jest dobre, a po leczeniu pacjent może prowadzić życie bez objawów.

zapobieganie

Środki zapobiegające tworzeniu się wysięku bębenkowego obejmują przede wszystkim zapewnienie wyrównania ciśnienia przez rurkę Eustachi. Szczególnie w przypadku przeziębień należy zadbać o jak najszybsze przywrócenie wyrównania ciśnienia.

Opieka postpenitencjarna

W większości przypadków osoba dotknięta chorobą ma tylko kilka i zwykle tylko ograniczone opcje i środki dalszej opieki. Przede wszystkim osoba poszkodowana powinna skonsultować się z lekarzem szybko, a przede wszystkim wcześnie, aby nie dopuścić do dalszych powikłań i dolegliwości. Ponieważ nie ma niezależnego leczenia, pacjent jest zawsze uzależniony od badania lekarskiego przez lekarza.

Z reguły wysięk bębenkowy można leczyć stosunkowo dobrze w prosty sposób. Osoba zainteresowana powinna użyć aerozolu do nosa w celu złagodzenia objawów. W niektórych przypadkach może być również konieczne zastosowanie antybiotyków w celu złagodzenia objawów. Osoba poszkodowana powinna zawsze upewnić się, że są one przyjmowane regularnie i że dawkowanie jest prawidłowe.

W przypadku jakichkolwiek pytań lub poważnych skutków ubocznych należy zawsze najpierw skonsultować się z lekarzem. Antybiotyków nie należy przyjmować razem z alkoholem, w przeciwnym razie ich działanie zostanie znacznie zmniejszone. Dalsze działania kontrolne zwykle nie są dostępne dla osób dotkniętych tą chorobą. Oczekiwana długość życia osoby poszkodowanej nie ulega skróceniu.

Możesz to zrobić sam

Wysięk z ucha może być bardzo bolesny. Zwykle są lepsze, jeśli zapewniona jest dobra wentylacja ucha. W związku z tym w przypadku ostrego wysięku zaleca się stosowanie kropli do nosa zmniejszających przekrwienie błony śluzowej nosa i aerozoli zmniejszających przekrwienie błony śluzowej nosa. Dzięki temu połączenie między nosem i uchem pozostaje otwarte. Pozwala to na szybsze wygojenie wysięku bębenkowego i ustąpienie bólu uciskowego w uchu. Ból spowodowany wysiękiem w bębenku może być bardzo silny, zwłaszcza w pozycji leżącej. Dlatego przed pójściem spać szczególnie wskazane są spraye lub krople zmniejszające przekrwienie.

Leki uśmierzające ból, takie jak ibuprofen i paracetamol, mogą również pomóc w łagodzeniu bólu w ostrych infekcjach. Zarówno leki przeciwbólowe, jak i krople do nosa są dostępne bez recepty w umiarkowanych dawkach i powinny być zawsze dostępne w domu, zwłaszcza jeśli masz skłonność do powtarzających się wysięków do ucha. Ponieważ wysięk do błony bębenkowej zwykle goi się bez powikłań i często jest wywoływany przez wirusa, jeśli stan ogólny jest dobry, można najpierw zaczekać na rozpoczęcie procesu gojenia.

Wypróbowane i przetestowane domowe środki zaradcze, takie jak saszetki z cebulą, również mogą złagodzić ból. Jednak szczególnie w przypadku dzieci rodzice powinni uważnie monitorować, czy ból nasila się wraz z postępem infekcji, czy też gorączka jest wysoka lub powtarzająca się. Może to oznaczać, że infekcja jest bakteryjna. W zależności od indywidualnej konstytucji samopomoc w tym przypadku nie jest możliwa. Organizm potrzebuje wtedy antybiotyku, który po odpowiednim badaniu przepisze specjalista.