W a Zaburzenia ruchliwości jest to choroba narządów trawiennych. Ich fizjologiczne procesy ruchowe nie przebiegają jak u osób zdrowych, przez co trawienie jest zaburzone. Przez zaburzenia motoryki rozumie się wiele różnych zaburzeń procesów trawiennych.
Co to jest zaburzenie ruchliwości?
© martialred - stock.adobe.com
Rozumieć Zaburzenia ruchliwości Znajomość budowy przewodu pokarmowego jest niezbędna. Przewód pokarmowy ma na całej swojej długości specjalny rodzaj muskulatury. Te mięśnie są gładkie i znajdują się w ścianie przewodu. Ponieważ zaburzenia motoryki są zasadniczo związane z tym typem mięśni gładkich, prawie wszystkie odcinki przewodu pokarmowego mogą być dotknięte zaburzeniami motoryki.
Należą do nich na przykład żołądek, przełyk, dwunastnica, jelito cienkie, okrężnica i odbytnica. Z klinicznego punktu widzenia zaburzenie motoryki szczególnie dotyczy żołądka, przełyku, okrężnicy i odbytnicy. Ponieważ zaburzenia ruchliwości są bardzo zróżnicowane, istnieją różne sposoby ich kategoryzacji.
Na przykład możliwe jest klasyfikowanie chorób według rodzaju zaburzenia. Klasyfikacja ta opiera się na fakcie, że zaburzenia motoryki mogą wynikać zarówno ze zmniejszonej, jak i zwiększonej ruchliwości. W związku z tym rozróżnia się spowolnienie ruchowe, które powstaje w wyniku zmniejszonych ruchów mięśni, oraz nadmierną ruchliwość przy zwiększonej aktywności.
Zaburzenia ruchliwości można również podzielić ze względu na przyczynę zaburzenia. Tak zwane pierwotne zaburzenia motoryki są niezależnym zjawiskiem chorobowym. Z drugiej strony wtórne zaburzenia motoryki są zaburzeniami wtórnymi, które wynikają z innych chorób podstawowych.
przyczyny
Dokładna przyczyna każdego zaburzenia motoryki jest różna w zależności od przypadku i zależy również od tego, na który odcinek przewodu pokarmowego wpływa to zaburzenie. Zasadniczo wszystkie zaburzenia motoryki i związane z nimi objawy i dolegliwości są wywoływane przez nieprawidłowe skurcze mięśni. Mięśnie te znajdują się wzdłuż przewodu pokarmowego, zaczynając od przełyku i biegnące do odbytnicy.
Zasadniczo zaburzenia ruchliwości są stosunkowo rozpowszechnione w populacji. Jednak w większości przypadków są one stosunkowo nieszkodliwe i zwykle nie stanowią poważnego zagrożenia dla życia danego pacjenta. Niemniej jednak są one postrzegane przez wielu chorych jako irytujące i czasami pogarszają indywidualną jakość życia.
Z drugiej strony istnieją również formy zaburzeń motoryki, które ze względu na swoje nasilenie i nasilenie wymagają pilnego leczenia. Bo jeśli objawy zaburzenia motoryki nie są leczone, najgorszym scenariuszem jest śmierć chorego, gdyż w niektórych przypadkach pojawiają się komplikacje zagrażające życiu.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Zasadniczo termin „zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego” obejmuje określone formy zaburzeń ruchowych przewodu pokarmowego, które prowadzą do wielu różnych objawów i dolegliwości. Objawy te różnią się w zależności od pacjenta i ciężkości zaburzeń.
Zaburzenia motoryki występują pojedynczo lub w wielu odcinkach przewodu pokarmowego. Wpływają na przykład na przełyk, jelito grube lub cienkie i żołądek. W niektórych przypadkach zaburzenia motoryki wywołują jedynie łagodne objawy, w innych prowadzą do długotrwałych i groźnych objawów. Zaburzenia motoryki polegają albo na zmniejszonym ruchu mięśni, w którym mięśnie są częściowo sparaliżowane.
Z drugiej strony istnieje możliwość, że mięśnie przewodu pokarmowego pracują zbyt ciężko i często poruszają się w sposób nieskoordynowany. Objawy różnią się znacznie w zależności od zajętego przewodu pokarmowego. Możliwe obrazy kliniczne to na przykład achalazja, gastropareza, dyspepsja czynnościowa (tzw. Drażliwy żołądek), zespół jelita drażliwego i przewlekła rzekoma niedrożność jelit.
Diagnoza i przebieg choroby
W zakresie diagnozy zaburzeń motoryki istnieją różne możliwości i metody badawcze.Zasadniczo w większości przypadków rzetelne zdiagnozowanie zaburzeń motoryki jest stosunkowo czasochłonne. Ponieważ samo graficzne przedstawienie przewodu pokarmowego nie jest wystarczające, ponieważ dotyczy przede wszystkim czynnościowego badania ruchów jelita lub innych obszarów przewodu pokarmowego.
W wielu przypadkach stosuje się tzw. Manometrię. Jest to jednak odpowiednie tylko dla niektórych odcinków przewodu pokarmowego. Manometria przełyku bada przełyk, podczas gdy manometria antroduodenal bada ujście żołądka i dwunastnicę. Istnieje również możliwość wykonania manometrii jelita cienkiego, okrężnicy i odbytnicy.
W niektórych przypadkach wykonuje się również badanie barostatyczne, które ujawnia związek między ciśnieniem a objętością. Aby to zrobić, do odbytnicy wprowadza się balon wewnątrz światła. Ponieważ balon rozwija się powoli, można zbadać percepcję i odruch wypróżniania danego pacjenta.
W przypadku fluoroskopii wyświetlany jest dynamiczny obraz rentgenowski, w którym stosowane są specjalne środki kontrastowe. Badane jest zachowanie ruchowe poszczególnych obszarów przewodu pokarmowego.
Komplikacje
Z reguły zaburzenie motoryki prowadzi do różnych dolegliwości i zaburzeń w żołądku i jelitach. Może to prowadzić do różnych komplikacji i dolegliwości, które w dużym stopniu zależą od ciężkości zaburzenia motoryki. Z reguły jednak życie codzienne osoby dotkniętej chorobą jest znacznie ograniczone.
Nierzadko zaburzenie motoryki prowadzi do tzw. Nadwrażliwości jelita grubego lub drażliwego żołądka, przez co osoba dotknięta chorobą musi zmagać się z bólami brzucha lub zaparciami nawet przy lekkiej diecie. Trwałe problemy żołądkowe często mogą prowadzić do dolegliwości psychicznych, a nawet depresji. W wielu przypadkach wczesna diagnoza nie jest możliwa, ponieważ objawy nie są charakterystyczne dla choroby i dlatego można je pomylić z innymi chorobami.
Leczenie tej choroby odbywa się zwykle za pomocą różnych leków i terapii. Z reguły nie ma szczególnych powikłań, a oczekiwana długość życia pacjenta nie jest ograniczona tą chorobą. Jednak w wielu przypadkach dana osoba jest również uzależniona od zdrowego stylu życia, aby ograniczyć objawy zaburzenia motoryki. W większości przypadków choroba postępuje jednak pozytywnie.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Zaburzenia przewodu pokarmowego powinny być wyjaśnione przez lekarza, jeśli utrzymują się przez dłuższy czas. W przypadku jednorazowych upośledzeń mogą wystąpić krótkotrwałe zaburzenia trawienia, które ustępują dzięki mechanizmowi samoleczenia organizmu. Jeśli zaburzenie utrzymuje się, konieczne jest wyjaśnienie przyczyny, aby można było rozpocząć leczenie i złagodzić objawy. Jeśli nieprawidłowości pojawiają się bezpośrednio po spożyciu pokarmu, przyczyną może być nietolerancja spożytego pokarmu.
Utrzymujący się stres emocjonalny lub psychiczny oraz stresujące warunki życia są również możliwymi przyczynami zaburzenia motoryki. W rozmowie z lekarzem omawia się i zawęża możliwe czynniki wpływające. Jeśli dana osoba cierpi na rozdrażnienie żołądka, hałas w żołądku lub jelitach, a także ból rozproszony, potrzebny jest lekarz.
Jeśli wzdęcia, biegunka lub zaparcia pojawią się w ciągu kilku dni lub tygodni, należy je zbadać i leczyć. Utrata apetytu, ospałość, zwiększone zmęczenie i wyczerpanie wskazują na zaburzenia zdrowia, które powinien wyjaśnić lekarz. Objawy, takie jak porażenie mięśni, ograniczona ruchomość i utrata zwykłej zdolności do wykonywania czynności i koncentracji, są niepokojące. Jeśli codzienne potrzeby nie mogą być już zaspokojone jak zwykle, osoba zainteresowana potrzebuje pomocy. Jeśli występują zaburzenia krążenia, ogólne uczucie choroby lub zaburzenia snu, należy skonsultować się z lekarzem.
Leczenie i terapia
Leczenie zaburzeń motoryki zależy przede wszystkim od indywidualnych cech zaburzenia. Z jednej strony istnieje możliwość podjęcia środków dietetycznych, które mogą mieć pozytywny wpływ na przewód pokarmowy. Dostępne są również różne leki, na przykład prokinetyka. W ciężkich przypadkach konieczne są inwazyjne metody leczenia.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na biegunkęPerspektywy i prognozy
Perspektywa zależy od zasięgu i przyczyny choroby. W większości przypadków zaburzenie ruchliwości można wyleczyć prostymi środkami. W większości przypadków wystarczy przestrzegać diety, aby złagodzić objawy. W innych przypadkach przyjmowanie leków prowadzi do wyleczenia. Same leki mogą czasami powodować zaburzenia motoryki. Wtedy trzeba znaleźć substytut dla składników aktywnych. Te środki zwykle obiecują powrót do zdrowia. Część z nich może również wykonać sam pacjent. Daje to dobre rokowanie, które można osiągnąć prostymi środkami.
Zaburzenia ruchliwości rzadko prowadzą do obniżenia jakości życia. Dzieje się tak, jeśli opisane środki nie prowadzą do sukcesu. Konieczne stają się wówczas interwencje inwazyjne. Powstrzymywanie się pacjentów od terapii w tak ciężkim przebiegu skutkuje porażeniem żołądka lub niedrożnością jelit. Powoduje to wysokie ryzyko, które ma wpływ na życie. Niektóre choroby, takie jak alergie pokarmowe, cukrzyca, choroba układu nerwowego i niedoczynność tarczycy, powodują jej nasilenie. Perspektywa odpowiednio się pogarsza.
zapobieganie
Potencjalnych środków zapobiegających zaburzeniom ruchliwości jest wiele. Zasadniczo zdrowy tryb życia ze zbilansowaną dietą i ćwiczeniami przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego.
Opieka postpenitencjarna
W większości przypadków nie są dostępne żadne specjalne ani bezpośrednie działania kontrolne dla osoby dotkniętej zaburzeniem motoryki, dlatego osoba zainteresowana powinna przede wszystkim bardzo szybko skonsultować się z lekarzem, a przede wszystkim na wczesnym etapie. Z reguły nie ma niezależnego leczenia, dlatego zawsze konieczna jest szybka diagnoza i późniejsze leczenie przez lekarza.
Zwykle zaburzenie ruchliwości można stosunkowo dobrze leczyć, stosując ścisłą dietę. Lekarz może również opracować plan żywieniowy dla danej osoby. Ogólnie rzecz biorąc, ważne jest, aby prowadzić zdrowy tryb życia ze zbilansowaną dietą przy tej chorobie, unikając alkoholu i tytoniu. Stosowanie różnych leków może również złagodzić i ograniczyć objawy zaburzeń motoryki.
Zainteresowana osoba powinna upewnić się, że dawkowanie jest prawidłowe i że lek jest regularnie przyjmowany. Bardzo ważne są również regularne kontrole lekarskie. W większości przypadków choroba ta nie skraca oczekiwanej długości życia chorego, a dalszy przebieg choroby zależy w dużej mierze od czasu diagnozy, tak więc ogólne przewidywanie zwykle nie jest możliwe.
Możesz to zrobić sam
To, jakie środki mogą podjąć osoby dotknięte chorobą z zaburzeniem ruchliwości, zależy przede wszystkim od rodzaju i ciężkości zaburzenia. Ogólnie rzecz biorąc, zmiany diety mogą poprawić zdrowie przewodu pokarmowego. Pacjenci powinni unikać drażniących pokarmów i środków pobudzających, a zamiast tego umieszczać w menu pokarmy i napoje o większej zawartości pokarmowej.
W połączeniu z dobrze kontrolowanym lekiem objawy można skutecznie złagodzić. Jednak w ciężkich przypadkach konieczna jest operacja. Ponieważ operacje na przewodzie pokarmowym stanowią duże zagrożenie dla pacjenta, konieczna jest ścisła obserwacja lekarza. Ponadto należy zwrócić uwagę na wszelkie towarzyszące objawy lub nietypowe dolegliwości. Jeśli na przykład po operacji wystąpi krwawienie lub silny ból, należy poinformować o tym lekarza.
Zasadniczo po zabiegu chirurgicznym należy odpocząć. Zwłaszcza w pierwszych dniach i tygodniach po operacji nie wolno obciążać organizmu, a zwłaszcza przewodu pokarmowego. Zawsze należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących diety, środków higieny i powściągliwości. W przeciwnym razie mogą wystąpić poważne komplikacje i opóźnić proces gojenia.
