Migotanie przedsionków jest prawdopodobnie najczęstszym zaburzeniem rytmu serca, które znacznie nasila się wraz z wiekiem. Dziesięć procent osób w wieku powyżej 70 lat ma tę „tachyarytmię nadkomorową”.
Co to jest migotanie przedsionków?
Oznacza to, że w lewym przedsionku rozwija się nieregularne i szybkie bicie serca. Dla porównania, tylko 1% osób powyżej 50 roku życia ma tę arytmię. Omówiono również przyczyny, metody badania, opcje leczenia i kursu oraz środki zapobiegawcze.
Serce ma swój własny system generowania i przewodzenia bodźców. W Migotanie przedsionków są obszary w atrium, które również są wzbudzane elektrycznie.
Prowadzi to do bardzo szybkich ruchów ścian serca z częstością migotania przedsionków pomiędzy 350 - 600 / min. W rezultacie nie występuje hemodynamicznie skuteczny skurcz przedsionków, który zmienia pojemność minutową serca (objętość krwi pompowanej z serca do krwiobiegu w ciągu jednej minuty). Z powodu węzła AV tylko niewielka część czynności przedsionkowych jest przenoszona do komór.
przyczyny
Przy około 15% Pacjenci z migotaniem przedsionków występuje pierwotne migotanie przedsionków ze zdrowiem serca. Najczęstsze przyczyny to serce.
Należą do nich choroba wieńcowa, zawał serca, niewydolność serca i choroba zastawki mitralnej w 50% przypadków. Inne choroby serca, które mogą powodować migotanie przedsionków, to kardiomiopatia, zapalenie mięśnia sercowego, operacja serca. Znane są również przyczyny pozasercowe, takie jak choroby tarczycy, wysokie ciśnienie krwi, zatorowość płucna i niektóre leki.
Chorzy skarżą się na kołatanie serca z zawrotami głowy, krótkotrwałą utratę przytomności (omdlenie) i duszność ze zmniejszającym się rzutem serca.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Wielu pacjentów prawie nie zauważa migotania przedsionków, inni reagują znacznymi dolegliwościami. Szczególnie osoby, które przyzwyczaiły się do choroby, należą do pierwszej grupy. U nich migotanie przedsionków rozwijało się przeważnie przewlekle i niezauważone. Nierzadko dokuczają im zawroty głowy i zmęczenie.
Zmniejszona wydajność jest następnie przypisywana innym stanom, takim jak stres lub problemy prywatne. Migotanie przedsionków samo w sobie początkowo nie zagraża życiu. Jednak bez leczenia może prowadzić do poważnych szkód następczych. Wyraźne objawy dotyczą serca, które bije nieregularnie.
Osoby chore są świadome bicia serca. To nagle bije bardzo szybko. Często towarzyszy temu ból w klatce piersiowej. Czasami pojawia się duszność, którą natychmiast ocenia się jako groźną. Opisane znaki mają wpływ na psychikę. Pojawia się nagły, niezrozumiały strach.
Migotanie przedsionków może prowadzić do dalszych długoterminowych skutków, jeśli nie jest leczone profesjonalnie. Dotyczy to głównie osób starszych. Statystycznie szczególnie dotknięte są osoby w wieku powyżej 70 lat. Często zdarza się, że cierpią na udar. Możliwe są nawet zatorowości w nogach lub w naczyniu mózgowym.
Diagnoza i przebieg
Diagnoza Migotanie przedsionków następuje po zarejestrowaniu migotania przedsionków za pomocą spoczynkowego EKG lub podczas rejestracji długotrwałego EKG. W zależności od przebiegu lub czasu trwania migotania przedsionków istnieje dalsza klasyfikacja.
Tam są:
1.) Po raz pierwszy rozpoznano migotanie przedsionków.
2.) Napadowe migotanie przedsionków, które zwykle ogranicza się w ciągu 48 godzin do maksymalnie 7 dni.
3.) Uporczywe lub uporczywe migotanie przedsionków, które należy przywrócić do rytmu zatokowego.
4.) Długotrwałe migotanie przedsionków powyżej 1 roku, które należy przekształcić w rytm zatokowy.
5.) Trwałe migotanie przedsionków, w którym migotanie przedsionków zostało zaakceptowane i jest kontrolowane.
Najczęstszym powikłaniem migotania przedsionków jest tworzenie się skrzepów krwi, które mogą powodować zator. 20% wszystkich udarów spowodowanych jest migotaniem przedsionków. Im dłużej trwa migotanie przedsionków, tym większe ryzyko.
Komplikacje
Nieleczone migotanie przedsionków prowadzi do różnych dolegliwości i komplikacji zdrowotnych. Jeśli choroba wiąże się ze spadkiem częstości akcji serca, wśród możliwych konsekwencji są zawroty głowy, osłabienie i omdlenia, krótka utrata przytomności. Ponadto mogą wystąpić objawy, takie jak kołatanie serca i duszność.
Niewystarczająca moc pompowania może powodować zastój w płucach, co może prowadzić do zagrażającego życiu obrzęku płuc. W dłuższej perspektywie ostre migotanie przedsionków przechodzi w trwałe migotanie przedsionków. Taki ciężki przebieg znacznie zwiększa ryzyko następczych uszkodzeń: może dojść do zatorowości, a tym samym udarów i chorób współistniejących sercowo-naczyniowych.
W najcięższym przypadku dochodzi do zawału serca, w wyniku którego pacjent umiera. Osoby z chorobą wieńcową mogą mieć atak dławicy piersiowej lub ostry zawał serca. Istnieje również ryzyko związane z leczeniem migotania przedsionków. Wszczepienie defibrylatora może spowodować obrażenia lub infekcję i nie można wykluczyć odrzucenia urządzenia.
Kardiowersja elektryczna może powodować zaburzenia rytmu serca lub zawał serca w przypadku niewykrytej wady zastawki lub niedoczynności tarczycy. Środki znieczulające stwarzają dodatkowe ryzyko i mogą powodować działania niepożądane u niektórych pacjentów.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Arytmie serca, w tym migotanie przedsionków, należy jak najwcześniej rozpoznać i leczyć. Migotanie przedsionków jest zwykle przerażające dla osób dotkniętych chorobą, ponieważ serce przyspiesza i nagle traci rytm. Ta arytmia serca często trwa nie dłużej niż kilka minut, rzadko godziny lub dni.
Więc największe niebezpieczeństwo tkwi w ignorowaniu objawów i odkładaniu wizyty u lekarza. Migotanie przedsionków może jednak prowadzić do poważnych, a nawet zagrażających życiu zaburzeń zdrowotnych. Jeśli nie rozpoczęto w odpowiednim czasie leczenia z powodu późnej diagnozy, migotanie przedsionków może również przebiegać przewlekle. Wtedy szanse na wyzdrowienie znacznie się zmniejszają, ponieważ rytm serca można przywrócić do normy tylko z trudnością.
Zatorowi migotania przedsionków i udarom często można zapobiec poprzez terminową wizytę u kardiologa. Migotanie przedsionków można dobrze i niezawodnie zdiagnozować za pomocą prostego lub długotrwałego EKG. Niektóre istniejące wcześniej stany, takie jak otyłość, cukrzyca, niewydolność serca lub nadciśnienie, znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia migotania przedsionków.
Dlatego szczególnie pacjenci z tymi dodatkowymi czynnikami ryzyka powinni poważnie potraktować nawet najmniejsze zaburzenia rytmu serca i natychmiast skonsultować się z lekarzem, aby uniknąć gorszych uszkodzeń. Ponieważ migotanie przedsionków, szczególna arytmia serca, występuje częściej z wiekiem, osoby starsze powinny regularnie badać kardiologa. Migotanie przedsionków może być wówczas również przypadkowe, ponieważ nie zawsze jest ono zauważane przez osoby dotknięte chorobą.
Leczenie i terapia
Pod względem terapeutycznym istnieje z jednej strony kontrola częstotliwości, z drugiej kontrola rytmu, które są równoważne prognostycznie.
Kontrolę częstotliwości przeprowadza się za pomocą leków wykorzystujących beta-blokery, werapamil (rzadziej) lub preparaty naparstnicy. Celem jest obniżenie tętna. Istnieją formy migotania przedsionków z bardzo niskim tętnem, które następnie tylko nieznacznie wzrasta pod wpływem stresu. Często jest to wskazanie do wszczepienia stymulatora.
Kontrola rytmu migotania przedsionków polega na przekształceniu rytmu serca w rytm zatokowy. Można to również zrobić za pomocą leków lub za pomocą elektrokardiowersji wyzwalanej przez EKG. W terapii lekowej należy rozróżnić pacjentów z chorobą serca i bez. Pacjenci bez chorób serca mogą otrzymywać leki przeciwarytmiczne klasy I, takie jak flekainid lub propafenon.
W przypadku napadowego migotania przedsionków można wypróbować koncepcję „pigułki w kieszeni” z pojedynczą dawką leków przeciwarytmicznych. Pacjenci z chorobami serca są leczeni amiodaronem w warunkach szpitalnych. Amiodaron jest najskuteczniejszym lekiem przeciwarytmicznym, ale ma też wiele skutków ubocznych.
Ponadto w krótkim znieczuleniu można przeprowadzić kardiowersję elektryczną wyzwalaną przez EKG. Z zewnątrz emitowany jest prąd. Zanim to zrobisz, należy wziąć pod uwagę czas trwania migotania przedsionków. Jeśli utrzymuje się on dłużej niż 48 godzin, należy wykluczyć skrzepliny w sercu za pomocą echokardiografii przezprzełykowej (USG serca z przełykiem). Lub możesz przyjmować środki rozrzedzające krew (ankoagulanty) przez co najmniej cztery tygodnie, a następnie wykonać kardiowersję elektryczną.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na arytmię sercazapobieganie
W zależności od ryzyka wystąpienia choroby zakrzepowo-zatorowej terapia rozrzedzająca krew jest również prowadzona doraźnie lub do końca życia. Zmniejszy to ryzyko udaru. Marcumar i Falithrom oraz, od jakiegoś czasu, dabigatran i rivaroxaban są do tego dostępne.
U pacjentów po kardiowersji elektrycznej występuje wysoki odsetek nawrotów migotania przedsionków wynoszący 30% w ciągu tygodnia i 75% po roku. Z tego powodu leki antyarytmiczne są często przepisywane na dłuższy okres, aby uniknąć migotania przedsionków. Ponadto istnieją zabiegi ablacji cewnikowej w postaci prądu o wysokiej częstotliwości lub zimna, w których wyszukuje się i usuwa miejsca powstania wzbudzenia migotania przedsionków.
Opieka postpenitencjarna
Regularne badania kontrolne są niezwykle ważne dla pacjentów z migotaniem przedsionków. Wszyscy pacjenci z migotaniem przedsionków i po ablacji są leczeni i otoczeni opieką. Jeśli dojdzie do ablacji, pacjent powinien zgłaszać się do lekarza prowadzącego co trzy miesiące przez pierwszy rok po zabiegu. W takim przypadku badania będą przeprowadzane raz na sześć miesięcy.
W przypadku pogorszenia lub objawów pacjent powinien natychmiast skonsultować się z lekarzem. W zależności od oceny wyników badania lekarz odpowiednio doradza pacjentowi, jak postępować. W dalszym toku badania kontrolne EKG są niezbędne, aby móc sprawdzić trwały sukces terapii. Często pacjenci muszą kontynuować przyjmowanie leków po ablacji.
Antykoagulanty są często stosowane przez pewien okres czasu, których skuteczność należy regularnie monitorować za pomocą badań krwi. Jeśli sytuacja się poprawi, pacjent może powoli zatrzymać pacjenta i być monitorowany przez lekarza. Jednak w niektórych przypadkach ablację należy powtórzyć.
Długotrwałe migotanie przedsionków jest przeważnie leczone wyłącznie antykoagulantami, aby zapobiec udarom u pacjenta. Jest to monitorowane i oceniane w ramach dalszej opieki. W przypadku migotania przedsionków celem leczenia w ramach opieki pozabiegowej jest przywrócenie prawidłowego rytmu. Często można to osiągnąć za pomocą leków.
Możesz to zrobić sam
Jeśli serce bije niezwykle szybko lub nieregularnie, zaleca się wizytę u kardiologa. Najpierw należy wyjaśnić migotanie przedsionków i leczyć je lekami lub kardiowersją elektryczną. Terapię można wesprzeć własnymi środkami.
Przede wszystkim wskazana jest aktywność fizyczna. Osoby dotknięte chorobą najlepiej zacząć od lekkiego sportu i stopniowo zwiększać intensywność. W wyniku wzrostu sprawności unika się objawów towarzyszących migotaniu przedsionków, takich jak wysokie ciśnienie krwi czy cukrzyca. Szczególnie skuteczny jest trening interwałowy, sport z naprzemiennymi fazami stresu i regeneracji. Należy jednak unikać treningu wytrzymałościowego. Pacjenci najpierw omawiają zabiegi sportowe z lekarzem prowadzącym, aby uniknąć komplikacji.
W przypadku migotania przedsionków należy monitorować częstość akcji serca i, jeśli to konieczne, wyregulować za pomocą leków. Pacjenci używają odpowiedniego urządzenia pomiarowego do sprawdzania tętna. W przypadku odchyleń w dół lub w górę należy poinformować lekarza. Należy zidentyfikować i wyeliminować przyczyny migotania przedsionków. Oprócz leczenia choroby podstawowej mają zastosowanie ogólne środki, takie jak zdrowy tryb życia, unikanie stresu i zbilansowana dieta. Lekarz prowadzący sugeruje podjęcie odpowiednich działań w odniesieniu do nasilenia i przyczyny migotania przedsionków.
.jpg)
.jpg)
