Niewydolność płata tylnego

Plik Niewydolność płata tylnego charakteryzuje się izolowaną niewydolnością wydzielania hormonów w tylnym płacie przysadki mózgowej lub przynajmniej zmniejszonym wydzielaniem hormonów oksytocyny i ADH (hormonu antydiuretycznego) powstających w podwzgórzu. Oksytocyna odgrywa szczególną rolę u kobiet rodzących i generalnie ma pozytywny wpływ na relacje społeczne. ADH jest antydiuretycznym hormonem peptydowym, który jest również syntetyzowany w podwzgórzu i uwalniany do krwiobiegu z tylnej części przysadki mózgowej.

Co to jest niedoczynność tylnej przysadki?

Objawy i dolegliwości związane z niedoborem HHL zwykle odpowiadają objawom, które zwykle pojawiają się, gdy występuje niedostateczna podaż hormonów ADH i oksytocyny. Oksytocyna odgrywa ważną rolę w procesie porodu, wywołuje poród i powoduje, że mleko wpada do sutków.
© bilderzwerg - stock.adobe.com

Tylny płat przysadki mózgowej (HHL), który jest bardziej szczegółowo określany jako neurohypophysis, jest integralną częścią przysadki mózgowej, ale stanowi ewolucyjny rozwój mózgu. W przeciwieństwie do przedniego płata przysadki (HVL), HHL nie syntetyzuje wydzielanych hormonów, ale służy HHL jako magazyn i aktywator hormonów oksytocyny i ADH wytwarzanych w podwzgórzu.

Nazywa się to zmniejszeniem wydzielania hormonów lub całkowitą utratą wydzielania hormonów przez HHL Niewydolność płata tylnego (Niewydolność HHL). Termin niewydolność oznacza jedynie, że wydzielanie hormonów oksytocyny i antydiuretycznego hormonu ADH jest zaburzone lub w ogóle nie występuje.

Sam fakt, że wydzielanie hormonu HHL jest zaburzone, nie mówi nic o przyczynach zaburzonego wydzielania hormonu. Na przykład, nie można wyciągnąć żadnych wniosków co do tego, czy przyczyny leżą w nieprawidłowym działaniu HHL lub w podwzgórzu, czy też w ścieżce przenoszenia „surowych hormonów” z podwzgórza do HHL. Ścieżka transmisji składa się z niemielinowanych aksonów.

przyczyny

Niedoczynność przysadki tylnej, która występuje w izolacji od przedniego płata przysadki (HVL), może mieć wiele różnych przyczyn. Jedną z możliwych przyczyn jest zapalenie tkanki samego HHL, tak że nie może on odpowiednio reagować na kontrolowanie hormonów podwzgórza w celu aktywacji i uwolnienia oksytocyny i ADH.

Podobne objawy pojawiają się, gdy przysadka mózgowa zostaje zaatakowana przez guz lub gdy guzy lub krwawienie w otaczającej tkance upośledzają funkcję HHL ze względu na zajęcie miejsca. Przyczyną nieprawidłowego działania lub całkowitej niewydolności funkcjonalnej HHL może być również droga przenoszenia nieaktywowanych hormonów z podwzgórza do HHL.

Na przykład niezmielinizowane aksony są bardzo wrażliwe na możliwe uciśnięcia. Biegną w obrębie trzonu przysadki (lejka), który jest integralną częścią HHL i łączy się z podwzgórzem.

W bardzo rzadkich przypadkach zaburzenie podwzgórza prowadzi do zmniejszonej syntezy obu hormonów, co objawia się objawowo niewydolnością HHL. Oczywiście radioterapia lub urazowe uszkodzenie mózgu (TBI) mogą również prowadzić do niewydolności HHL.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy i dolegliwości związane z niedoborem HHL zwykle odpowiadają objawom, które zwykle pojawiają się, gdy występuje niedostateczna podaż hormonów ADH i oksytocyny. Oksytocyna odgrywa ważną rolę w procesie porodu, wywołuje poród i powoduje, że mleko wpada do sutków.

Ponadto oksytocyna, nazywana czasami hormonem przytulania, ma pozytywny ogólnoustrojowy wpływ na psychikę u mężczyzn i kobiet. Promuje więź między dwojgiem partnerów - porównywalną do relacji matka-dziecko, którą również kontroluje oksytocyna. Hormon ułatwia i wzmacnia więzi społeczne oraz przeciwdziała fobiom społecznym.

Niedostateczna podaż oksytocyny utrudnia poród, a kobiety nie mogą karmić piersią bez oksytocyny. Psychologiczne skutki niedoboru oksytocyny są zróżnicowane i indywidualnie różne. Niedobór antydiuretycznego hormonu ADH, znanego również jako wazopresyna, zapobiega niezbędnej reabsorpcji moczu pierwotnego, powodując znaczną utratę wody.

Choroba ta nazywa się moczówką prostą, którą trudno jest skompensować nawet wzmożonym piciem - w skrajnych przypadkach nawet do 20 litrów dziennie. Jeśli niewydolność HHL jest spowodowana guzami, krwotokami lub zajęciem innej przestrzeni, oprócz objawów niedoboru hormonów pojawiają się również podstawowe objawy, takie jak bóle głowy, aw skrajnych przypadkach zaburzenia widzenia.

Diagnoza i przebieg choroby

W tych przypadkach, w których nie stwierdza się żadnych pierwotnych objawów i dolegliwości, podejrzenie niedoboru HHL może być wywołane jedynie przez odpowiednie objawy niedoboru hormonów. W celu potwierdzenia lub odrzucenia podejrzewanej diagnozy stosuje się procedury obrazowe, takie jak zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MRI) lub scyntygrafia receptora somatostatyny.

Ponieważ badania obrazowe nie zawsze pozwalają na jednoznaczne stwierdzenie lub mogą prowadzić do błędnych interpretacji, badanie endokrynologiczne poziomu hormonów w surowicy jest w wielu przypadkach pomocne w potwierdzeniu rozpoznania. Przebieg choroby zależy od pierwotnej choroby. Nieleczona niewydolność HHL może albo utrzymywać się, albo prowadzić do poważnego przebiegu, na przykład z powodu guzów przysadki mózgowej.

Komplikacje

Niewydolność przysadki mózgowej w odcinku tylnym zwykle prowadzi do różnych dolegliwości, które mogą negatywnie wpływać zarówno na stan psychiczny, jak i fizyczny pacjenta. W większości przypadków choroba ma negatywny wpływ na proces porodu. W większości przypadków nawet po porodzie matka nie może karmić dziecka piersią.

Z reguły dziecko musi być wtedy karmione sztucznie, chociaż matka ma problemy psychologiczne. Więzi społeczne również ulegają osłabieniu i nie są już odpowiednio przestrzegane, co może prowadzić do problemów z przyjaciółmi lub z partnerem. Nierzadko dochodzi do niewydolności tylnego płata przysadki mózgowej, która powoduje zaburzenia widzenia lub bóle głowy.

Jakość życia pacjenta jest skrajnie obniżona z powodu choroby i często zdarza się, że pacjent cierpi na różne zaburzenia psychiczne. Leczenie niewydolności tylnego płata przysadki mózgowej odbywa się za pomocą hormonów, chociaż nie ma dalszych powikłań. Jeśli matka nie może karmić dziecka piersią, można opiekować się dzieckiem inaczej. Z reguły u dziecka nie ma opóźnień rozwojowych.

Kiedy należy iść do lekarza?

Objawy, takie jak zaburzenia widzenia, ból głowy w tylnej części czaszki lub ogólne uczucie choroby, wskazują na niewydolność tylnego płata przysadki mózgowej. Wizyta u lekarza jest konieczna, jeśli wymienione objawy utrzymują się dłużej niż tydzień lub jeśli gwałtownie nasilają się. Osoby dotknięte chorobą powinny natychmiast udać się do lekarza rodzinnego i umówić się na badanie. Objawy mogą mieć nieszkodliwą przyczynę, którą można bezpośrednio leczyć.

Jeśli rzeczywiście przyczyną jest niewydolność tylnej przysadki, pacjent musi być leczony w poradni specjalistycznej. Dlatego zawsze należy zasięgnąć porady lekarza, jeśli występują wyraźne objawy, takie jak charakterystyczny ból głowy i zaburzenia widzenia. Pacjenci z rakiem są szczególnie podatni na niewydolność tylnego płata. Osoby, które doznały urazowego uszkodzenia mózgu lub przeszły radioterapię, są również narażone na zwiększone ryzyko rozwoju HHL. Każdy, kto należy do tych grup ryzyka, musi w każdym przypadku poinformować odpowiedzialnego lekarza. Oprócz lekarza rodzinnego można również wezwać neurologa lub internistę.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie niewydolności HHL może mieć na celu wyleczenie pierwotnej choroby lub leczenie objawów, co zwykle obejmuje podanie hormonów zastępczych. Jeśli jako przyczynę można potraktować pierwotne choroby przysadki mózgowej, a zwłaszcza tylnego przysadki mózgowej, niedobór hormonów ADH i oksytocyny może sam ustąpić.

We wszystkich innych przypadkach, w których nie można już przywrócić wydzielniczego działania HHL, leczenie polega na trwającej całe życie terapii zastępczej lub terapii równoważącej hormon. Terapia hormonalna zawsze obejmuje bezpośrednie podawanie hormonów.

Dotyczy to również przypadków, w których przysadka mózgowa normalnie reguluje stężenie hormonów poprzez wydzielanie hormonów kontrolnych, tj. Powoduje, że tylko określony narząd docelowy zwiększa uwalnianie właściwego hormonu do metabolizmu.

zapobieganie

Nie są znane żadne bezpośrednie środki zapobiegawcze, które mogłyby zapobiec rozwojowi niewydolności HHL. Najlepszą ochroną jest wczesne wykrycie niedoboru oksytocyny i ADH. Podczas gdy stopniowo pojawiający się niedobór oksytocyny nie jest od razu rozpoznawalny jako taki, zbyt niski poziom ADH w surowicy krwi jest zauważalny przez silne uczucie pragnienia, które należy wyjaśnić.

Opieka postpenitencjarna

W większości przypadków niewydolności tylnej części przysadki, bezpośrednie działania kontrolne są poważnie ograniczone. Z reguły pacjenci z tą chorobą potrzebują szybkiej i wczesnej diagnozy, aby zapobiec dalszym powikłaniom i pogorszeniu objawów.

W przypadku niewydolności tylnego płata przysadki mózgowej nie może on sam się zagoić. Dlatego poszkodowany powinien skonsultować się z lekarzem przy pierwszych objawach i oznakach choroby w celu wczesnego rozpoczęcia leczenia. W przypadku tej choroby osoby nią dotknięte są zwykle uzależnione od przyjmowania różnych leków, które mogą trwale złagodzić objawy.

Zawsze należy zwracać uwagę na prawidłowe przyjmowanie i dawkowanie, aw przypadku dzieci szczególnie rodzice powinni monitorować i kontrolować prawidłowe spożycie. Ponieważ niedoczynność przysadki tylnej może mieć również negatywny wpływ na inne narządy organizmu, poszkodowany powinien być poddawany regularnym badaniom lekarskim w celu wykrycia ewentualnych uszkodzeń na wczesnym etapie. Nie można jednoznacznie przewidzieć, czy choroba doprowadzi do skrócenia oczekiwanej długości życia pacjenta.

Możesz to zrobić sam

Pacjenci z niewydolnością tylnej części przysadki są często zobowiązani do przyjmowania hormonów przez całe życie. Dopóki te hormony nie zostaną idealnie wyregulowane, należy uzbroić się w cierpliwość, zwłaszcza jeśli hormony nie były przepisywane w postaci tabletek, ale w postaci aerozoli do nosa lub zastrzyków. Następnie hormonalna terapia zastępcza lub terapia równoważąca hormony powinny być niezawodnie włączone do codziennej rutyny.

Nie trzeba dodawać, że poziom hormonów jest sprawdzany regularnie. W celu zapewnienia koniecznego przestrzegania zaleceń terapeutycznych wskazane jest prowadzenie dokumentacji badań krwi i oznaczonego poziomu hormonów. Jest to szczególnie pomocne w przypadku dłuższego wyjazdu na wakacje lub zmiany miejsca zamieszkania. Dzięki temu nowi lekarze zawsze mogą uzyskać dokładny obraz przebiegu choroby.

Pacjenci z niewydolnością tylnej części przysadki mogą cierpieć z powodu tego, że ich ciała nie wytwarzają już oksytocyny w ilościach potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania więzi społecznych. Może to negatywnie wpłynąć na relacje z przyjaciółmi, rodziną i partnerem, aw najgorszym przypadku nawet je uniemożliwić. Jeśli sam lek nie wystarcza, zaleca się towarzyszącą terapię psychoterapeutyczną.

Matki z niewydolnością tylnej przysadki często nie mogą karmić dziecka piersią, co może być równie stresujące psychicznie. Tutaj również zalecane jest leczenie psychoterapeutyczne, które w większości przypadków jest bez problemu opłacane przez ustawowe kasy chorych.