Streptococcus sanguis

Streptococcus sanguis to bakterie z rodzaju streptococci, które należą do grupy Viridans paciorkowców i są naturalnym składnikiem flory jamy ustnej człowieka. Bakterie zapobiegają kolonizacji flory jamy ustnej przez bakterie chorobotwórcze, a tym samym zapobiegają na przykład próchnicy zębów. Jeśli jednak zostaną one przeniesione do krwi, bakterie mogą spowodować zapalenie wewnętrznej wyściółki serca (zapalenie wsierdzia).

Co to jest Streptococcus sanguis?

Streptococci to rodzaj różnych bakterii. Mają właściwości gram-dodatnie, w przybliżeniu kulisty kształt i układ przeważnie przypominający łańcuch. Streptococci viridans są podgatunkiem paciorkowców. Nie są to rzeczywisty gatunek, ale grupa różnych gatunków Streptococcus o podobnych cechach. Viridans paciorkowce należą do „zazieleniających paciorkowców” jamy ustnej i gardła i dlatego są również znane jako paciorkowce jamy ustnej. Bakterie te są patogenem bakteryjnym numer jeden w przypadku wolno postępujących infekcji ściany serca, chociaż większość paciorkowców viridans jest niepatogenna.

Paciorkowce Veridans obejmują gatunek bakterii Streptococcus sanguis. Te paciorkowce są częścią naturalnej flory błony śluzowej jamy ustnej i chronią ten obszar przed chorobotwórczymi typami bakterii. Niemniej jednak bakterie mogą powodować poważne choroby, dostając się do krwiobiegu.

Występowanie, dystrybucja i właściwości

Gatunek bakterii Streptococcus sanguis jest naturalnym mieszkańcem jamy ustnej człowieka iw tym kontekście występuje głównie w płytce nazębnej. Gatunek bakterii jest fakultatywnie beztlenowy. Przedstawiciele gatunku rosną zatem optymalnie w obecności tlenu, ale mogą również przetrwać w środowisku beztlenowym, zmieniając swój metabolizm.

W środowisku beztlenowym fermentują i oddychają beztlenowo w celu wytworzenia energii. Oznacza to, że utleniają substraty organiczne do CO2 i H2O. Zysk energii z beztlenowego oddychania komórkowego jest wyższy niż zysk energii z czystego metabolizmu fermentacyjnego. W temperaturze 10 ° C lub niższej nie następuje wzrost. Nawet w pożywkach zawierających 6,5% NaCl bakterie nie mogą już metabolizować.

Ciało ludzkie jest preferowanym siedliskiem gatunków bakterii, ale bakterie znajdują się również w płytkach nazębnych zwierząt. Wszystkie bakterie Viridans mają jedną wspólną cechę: są zieleniącymi paciorkowcami, które wykazują α-hemolizę w agarze z krwią. Kiedy więc bakterie dostaną się do krwi, atakują erytrocyty i rozkładają hemoglobinę.W ten sposób powstają zielonkawe produkty, które dały nazwę grupie bakterii.

Szczególnie paciorkowce z gatunku Streptococcus sanguis docierają do serca, gdy dostają się do krwi przez krwioobieg, gdzie mogą wywołać zapalenie wewnętrznej wyściółki serca. Paciorkowce Viridans nie mają otoczki polisacharydowej. Nie są też wyposażone w antygeny Lancefield grupy C, A lub B, co odróżnia je od innych paciorkowców.

Znaczenie i funkcja

Zasadniczo bakterie z gatunku Streptococcus sanguis są przydatne dla ludzi. Kolonizacja flory jamy ustnej przez paciorkowce zapobiega np. Kolonizacji tego samego obszaru przez Streptococcus mutans. Bakterie te biorą udział w rozwoju próchnicy, ponieważ z jednej strony tworzą przylegające egzopolisacharydy, az drugiej kwas mlekowy, atakując w ten sposób substancję zęba.

Ze względu na obecność Streptococcus sanguis w płytce nazębnej i florze jamy ustnej, środowisko dla gatunku bakterii Streptococcus mutans traci swoje walory. W ten sposób Streptococcus sanguis zapobiega szeroko pojętym chorobom zębów, takim jak próchnica.

Bakterie nie żyją w ludzkiej florze jamy ustnej kosztem żywiciela, ale we wzajemnych korzystnych stosunkach z żywicielem. To odróżnia je od patologicznych pasożytów, które żyją kosztem żywiciela i tym samym szkodzą organizmowi żywiciela.

Korzyść ze stosowania Streptococcus sanguis występuje tylko w obrębie flory jamy ustnej. Jeśli paciorkowce dostaną się do krwi, atakują czerwone krwinki i mogą dotrzeć do innych narządów, gdzie mogą wywołać chorobę.

Choroby i dolegliwości

W związku z bakteriami z gatunku Streptococcus sanguis mogą wystąpić różne choroby. Jedną z najważniejszych chorób w tym kontekście jest zapalenie wsierdzia, które odpowiada zapaleniu wewnętrznej wyściółki serca. Wewnętrzna wyściółka serca wyściela jamę serca oraz części żył i tętnic blisko serca i jest strukturalnie zaangażowana w płatki zastawki. Nieleczone zapalenie serca jest zwykle śmiertelne.

Zapalenie wsierdzia występuje rzadko w Europie Zachodniej od czasu wprowadzenia antybiotyków. Ponieważ jednak w ostatnich latach wzrosła liczba zakażeń nabytych w szpitalu, wywoływanych przez wielooporne drobnoustroje szpitalne, od niedawna liczba chorób w Europie Zachodniej ponownie wzrosła.

Rozprzestrzenianie się Streptococcus sanguis do krwiobiegu może sprzyjać zapaleniu serca. W tym kontekście operacje na jamie ustnej należy wymienić jako czynnik ryzyka. Podczas takich operacji bakterie z naturalnej flory jamy ustnej mogą łatwo przedostać się do krwioobiegu, a ostatecznie do serca. Z tego powodu profilaktyczna antybiotykoterapia jest obecnie zalecana pacjentom przed i po operacji jamy ustnej.

Zapalenie serca obserwuje się rzadziej u osób ze zdrowym sercem niż u osób z chorobami serca. Ponadto ogólna i immunologiczna budowa pacjenta odgrywa zwiększoną rolę w rozwoju zapalenia wsierdzia. W większości przypadków infekcji u osób z dobrą konstytucją zapobiega w odpowiednim czasie układ chłonno-siateczkowy składający się z wątroby, śledziony, węzłów chłonnych i fagocytów.

Z drugiej strony osoby osłabione immunologicznie, chorobowe lub związane z wiekiem są podatne na infekcje. Z tego powodu zapalenie warg skóry serca wywołane przez bakterie z gatunku Streptococcus sanguis jest szczególnie obserwowane u chorych na AIDS, osób uzależnionych od narkotyków i osób w podeszłym wieku.