Zakrzepica żył

Zakrzepice są nie tylko szczególnie bolesnym zjawiskiem, ale mogą również poważnie wpłynąć na zdrowie osób dotkniętych chorobą. Ale to nie jedyna niebezpieczna rzecz Zakrzepica żył sama w sobie niesie również ryzyko zatorowości płucnej, która bez szybkiego leczenia może być śmiertelna.

Co to jest zakrzepica żył?

Zakrzepica to choroba naczyniowa, która może być śmiertelna z powodu możliwych późniejszych powikłań. Zakrzepica zwykle występuje w żyłach, czyli żyłach prowadzących do serca.

Rzadko dotyczy to tętnic, które odprowadzają krew z serca. Generalnie jednak zakrzepica może wystąpić we wszystkich naczyniach. Jednak szczególnie zagrożone są żyły głębokie nóg.

Krew chorego zlepia się i swobodny przepływ krwi nie jest już możliwy. Zamiast tego guzki mogą być przenoszone przez krwioobieg, gdzie często zatykają naczynia płucne i poważnie zagrażają życiu chorej osoby.

przyczyny

Powstawanie strużki krwi, tzw. Skrzepliny, ma różne przyczyny. Szczególnie często wymieniane są uszkodzenia ścian naczyń krwionośnych, jak również spowolniony przepływ krwi lub zwiększone ryzyko tworzenia się grudek z powodu zmienionego składu krwi.

Brak ruchu, otyłość, palenie tytoniu, niskie spożycie płynów i urazy, a także przykuty do łóżka i niektóre leki mogą również sprzyjać rozwojowi zakrzepicy żył.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Zakrzepica może wystąpić w dowolnym obszarze ciała. W zależności od sytuacji objawy pozostają bardzo łagodne lub powodują powikłania zagrażające życiu. W wielu przypadkach małe skrzepy nie powodują poważnego dyskomfortu. Jednak w przypadku znalezienia charakterystycznych cech wymagana jest szczególna ostrożność.

Typowe jest niezwykłe uczucie napięcia w kończynach, z których niektóre są bolesne. Można również zaobserwować niewielkie obrzęki kończyn i wysunięcie żył powierzchownych na skutek cofania się krwi. W dotkniętym obszarze występuje wyraźne uczucie ciepła. Wyraźną różnicę w stosunku do innych regionów mogą dostrzec osoby dotknięte nałożeniem rąk.

Z powodu braku tlenu otaczające obszary skóry ulegają odbarwieniu. Czerwonawe lub niebieskie obszary z błyszczącą powierzchnią są uważane za poważne oznaki ostrzegawcze zakrzepicy żylnej. Ból uciskowy po wewnętrznej stronie stopy, również objaw Payra, a także ból łydki przy zginaniu stopy (objaw Homansa) wskazują na zamknięcie żyły w nodze.

Zakrzepy krwi nie zawsze wyrażają się w takim stopniu. Dlatego brak tych objawów nie powinien być traktowany jako kryterium wykluczenia. Nagła sytuacja pojawia się, gdy występuje gwałtowna duszność z towarzyszącym bólem w klatce piersiowej. Może wystąpić zator tętnicy płucnej. Rezultatem są silne kołatanie serca i zawroty głowy, a nawet omdlenia. Ogromny stres zwiększa ryzyko niewydolności serca. Ale zakrzepica jest niezwykle niebezpieczna również w innych obszarach. W takich okolicznościach nieuniknione jest natychmiastowe powiadomienie lekarza ratunkowego.

Diagnoza i przebieg

Zakrzepica opiera się na rozwoju krzepnięcia krwi. Krzepnięcie krwi to naturalny proces, którego organizm używa, aby ją chronić. Aby uniknąć krwawienia po urazach, organizm dba o krzepnięcie krwi.

To zlepia się i zamyka ranę. W przypadku zakrzepicy nie ma rany, którą trzeba leczyć, ale mimo to dochodzi do zakrzepów bez uszkodzenia naczynia krwionośnego. Tworzące się skrzepy utrudniają płynny przepływ krwi i istnieje ryzyko zatorowości płucnej. Podczas zakrzepicy zwykle dochodzi do uszkodzenia ściany naczyniowej, które następuje na skutek nagromadzenia się we krwi tłuszczu, wapnia i tkanki łącznej.

Osadzają się one na ścianie naczynia i tworzą naturalną barierę w żyle. Jeśli osad, zwany płytką nazębną, pęknie, organizm zareaguje reakcją krzepnięcia i naczynie zostanie zamknięte. W zakrzepicy tętniczej proces ten prowadzi do zawału serca. W przypadku zakrzepicy żylnej płytka może być przenoszona przez krew i blokować inne naczynia podczas przebiegu.

Kiedy należy iść do lekarza?

W przypadku zakrzepicy żylnej należy zawsze zapewnić leczenie przez lekarza. Z reguły choroba ta nie leczy się sama, dlatego zawsze konieczne jest leczenie przez lekarza. Im wcześniej skonsultowano się z lekarzem, tym zwykle jest lepszy dalszy przebieg choroby. Dlatego poszkodowany powinien skontaktować się z lekarzem i rozpocząć leczenie przy pierwszych objawach i oznakach zakrzepicy żylnej.

W przypadku silnego bólu nóg należy skonsultować się z lekarzem. Same nogi często są bardzo ciężkie, więc osoba dotknięta chorobą cierpi również na ograniczenia w ich ruchu. Obrzęk nóg może również wskazywać na zakrzepicę żył, jeśli nie ustępuje samoistnie i utrzymuje się przez dłuższy czas. W wielu przypadkach nogi stają się niebieskie lub czerwone. Zakrzepica żylna może być diagnozowana i leczona przez lekarza pierwszego kontaktu lub internistę. Dalszy przebieg zależy w dużej mierze od czasu diagnozy, więc ogólne przewidywanie nie jest możliwe. Choroba ta może również ograniczać oczekiwaną długość życia chorego.

Leczenie i terapia

Osoby cierpiące na zakrzepicę żylną powinny jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Podstawowym celem terapii jest rozpuszczenie istniejącej strużki krwi w dotkniętym naczyniu krwionośnym, tak aby krew mogła ponownie swobodnie przepływać przez organizm.

Przywrócenie przepływu krwi nazywane jest trombolizą. Aby móc zagwarantować powodzenie trombolizy ważne jest wczesne rozpoczęcie leczenia, jest ono skuteczne tylko w pierwszych stadiach zakrzepicy żylnej. Przykładem leku używanego do wykonywania trombolizy jest heparyna. Zmniejsza krzepliwość krwi, a jednocześnie może zapewnić, że już utworzone skrzepy krwi zostaną rozpuszczone, zanim zatykają całą żyłę.

Gdy zakrzepica całkowicie się rozwinie, terapia ta nie jest konieczna. Zamiast tego istnieje teraz możliwość chirurgicznego usunięcia skrzepu. Zaatakowany obszar jest otwierany, a grudki są usuwane chirurgicznie. Jeśli obszar chorego naczynia jest zbyt duży, stosuje się cewnik balonikowy. Obejmuje to wprowadzenie cewnika z małym balonikiem do żyły i napełnienie go po zablokowaniu naczynia. Jeśli lekarz odciągnie cewnik z powrotem w kierunku otworu, może usunąć skrzepniętą krew na granicy faz i tym samym przywrócić niezakłócony przepływ krwi.

Innym rodzajem leczenia jest otwarcie żyły i delikatne uciskanie, aby wypchnąć z żyły zgromadzoną krew. Ogólnym celem leczenia zakrzepicy jest nie tylko usunięcie zakrzepłej krwi, ale także zapobieganie ponownemu rozpoczęciu rozpoczętego procesu. Aby to zrobić, pacjentowi wstrzykuje się heparynę przez tydzień, po czym musi przyjmować leki rozrzedzające krew przez co najmniej trzy miesiące. Przykładami są antagoniści fenprokumonu i witaminy K. Ponadto osobom dotkniętym chorobą zaleca się noszenie pończoch uciskowych, które są niezbędne do końca życia po zatorowości płucnej.

zapobieganie

Zakrzepicy można zapobiegać poprzez regularne ćwiczenia i zdrową dietę z niewielką ilością produktów pochodzenia zwierzęcego, które odkładają się w postaci wysokiego stężenia lipidów we krwi na ścianach naczyń. Należy leczyć otyłość i cukrzycę.

Pomocne może być również przemienne natryskiwanie kończyn ciepłymi i zimnymi, co poprawia krążenie krwi. Należy unikać tytoniu, tabletek antykoncepcyjnych i długich okresów stania i siedzenia. Zapobiegawczo może również działać duże spożycie płynów w postaci wody i niesłodzonych herbat.

Opieka postpenitencjarna

Po leczeniu zakrzepicy żylnej pacjent powinien przestrzegać zbilansowanej diety. Zwykle nie jest zalecana żadna specjalna dieta. Powinien jednak upewnić się, że jest wystarczająco dużo warzyw i owoców, aby spożywać odpowiednią ilość witamin i błonnika. Ważna jest również odpowiednia ilość pożywienia, które służy jako źródło węglowodanów.

Należy zauważyć, że nie występuje nadmierne spożycie witaminy B12. Jest to szczególnie ważne, jeśli pacjent przyjmuje leki promujące krzepnięcie krwi. Dlatego najlepiej nie przyjmować żadnych preparatów witaminowych zawierających witaminę B12. To samo dotyczy witaminy K. Oprócz diety ważną rolę odgrywają również ćwiczenia. Wskazane jest uprawianie sportu lub regularne ćwiczenia w postaci spacerów.

Najlepiej nadają się do tego sporty wytrzymałościowe, takie jak pływanie lub turystyka piesza. Jednak w przypadku wyczynowych sportowców intensywność sportu należy omówić z lekarzem. Regularne ćwiczenia poprawiają funkcjonowanie krążenia i naczyń krwionośnych. W przypadku zakrzepicy żył głębokich nóg i miednicy należy jednak obserwować odpoczynek w łóżku bezpośrednio po zabiegu.

Możesz to zrobić sam

W przypadku zakrzepicy żył osoby dotknięte chorobą mogą same przyczynić się do poprawy. Przede wszystkim należy unikać w diecie tłuszczów zwierzęcych. Dotyczy to zwłaszcza śmietany, wędlin i serów. Należy również unikać rafinowanego cukru, alkoholu i dużych ilości soli kuchennej w żywności. Zamiast masła wskazane jest również użycie tłuszczu roślinnego. Jeśli osoby dotknięte chorobą mają nadwagę, należy spożywać mniej kalorii, aż do ponownego osiągnięcia normalnej wagi.

Obecnie prowadzone są również badania, że ​​przyjmowanie kwasu foliowego i witaminy B może zmniejszyć ryzyko zakrzepicy żylnej ze względu na ich działanie obniżające poziom homocysteiny. Jako domowe środki zaradcze, wcieranie alkoholu i stosowanie na zimno okazały się szczególnie skuteczne. Są to na przykład chodzenie po wodzie, rosa lub chodzenie po śniegu zimą. W złagodzeniu dolegliwości pomaga również zimne podlewanie kilka razy dziennie oraz mycie całego ciała zwykłą wodą lub octem. Zimna kąpiel stóp trwająca około 2 minut jest również bardzo odpowiednia rano po przebudzeniu.

Oprócz tego powinien odbywać się regularny aktywny trening naczyniowy. Można to osiągnąć poprzez ćwiczenia i ćwiczenia i jest to najtańszy i najłatwiejszy sposób leczenia zakrzepicy żylnej. Nogi powinny mieć trochę ruchu, zwłaszcza przed pójściem spać. Najlepszym sposobem na to jest spacer.