toksykologia

Pod toksykologia będzie Doktryna toksyn rozumiane i powiązane badania i leczenie zatruć. Dotyczy to w szczególności szkodliwych dla zdrowia skutków, jakie poszczególne substancje chemiczne wywierają na organizmy żywe.

Toksykologia bada formę skutków, zakres uszkodzeń i interakcje, na których opiera się zatrucie. Umożliwia to lepszą interpretację zagrożeń i lepszą ocenę potencjalnego ryzyka. Temat kojarzony jest głównie z farmakologią, ponieważ badania w tych dziedzinach często się pokrywają.

Jaka jest toksykologia?

Dziedzina toksykologii opiera się na nauce badacza i doktora Paracelsusa, którego odkrycia ukształtowały XVI wiek. Stwierdził, że w zasadzie nie ma substancji toksycznych ani nietoksycznych, a raczej dawka substancji determinuje efekt toksyczny i staje się substancją szkodliwą dopiero w zwiększonym stężeniu. Sama substancja może być zarówno trucizną, jak i nietoksyczną.

Obecne badania toksykologiczne również zakładają, że stężenie determinuje stopień toksyczności, a ryzyko faktycznego zatrucia jest raczej niskie. Wyjątkiem podwyższonego ryzyka są substancje rakotwórcze, zwane genotoksycznymi substancjami rakotwórczymi. Obowiązuje również wyjątek dla substancji mutagennych, tzw. Mutagenów. W tym miejscu nie można określić dokładnej wartości granicznej.

Słowo „Toxon” pochodzi z języka greckiego i jest związane z zatrutą strzałą. Ze względu na szybki i śmiercionośny efekt przygotowywano go z toksycznej trucizny roślinnej lub skażonej trucizny, która paraliżowała mięśnie, oddychanie lub serce lub całkowicie je zatrzymywała.

W XVII wieku doktryna trucizn ostatecznie wzbudziła szczególnie duże zainteresowanie, gdyż w tamtym okresie dokonywano bardziej trujących morderstw, a sprawców często nie można było złapać, gdyż brakowało jeszcze metod ich wykrywania. Główną trucizną w tym czasie był arszenik. Zatrucie stało się czymś w rodzaju mody. Morderstwo arszenikiem miało długą tradycję, osiągając niesamowity punkt kulminacyjny w XIX wieku. Dlatego konieczne stało się zajęcie się zatruciem. Powstał wówczas zupełnie nowy obszar badań toksykologii.

Założycielem był chemik Mathieu Orfila. Z biegiem czasu był oczywiście szczególnie zainteresowany arszenikiem, a ostatecznie James Marsh, który był również chemikiem, dostarczył dowodów na obecność arsenu w ludzkiej krwi. Jego imię nosi próbka Marsha, której użyto do określenia zawartości arsenu w organizmie. Po odkryciu tej metody morderstwa arszenikowe wkrótce ustały.

Zabiegi i terapie

Obszar badań toksykologii zajmuje się głównie narażeniem na substancje chemiczne i służy tym samym działaniom zapobiegawczym i ochronnym w różnych dziedzinach. W szczególności lekarze mogą wykorzystać nauczanie do gromadzenia wiedzy potrzebnej do leczenia i lepszego rozpoznawania objawów zatrucia.

Podczas gdy na początku toksykologia zajmowała się przede wszystkim rozpoznawaniem i leczeniem ostrych objawów zatrucia, obecnie pytanie dotyczy raczej tego, jakie szkodliwe skutki mają substancje wchłaniane w bardzo niskich stężeniach. Bardziej szczegółowo bada się narażenie organizmu na obce substancje obecne w powietrzu, którym oddychamy, w żywności, wodzie pitnej czy w glebie. Substancje rakotwórcze spowodowane wpływem środowiska muszą z. B. być badane bardziej intensywnie. Należą do nich dioksyny, PCB, drobny pył, cząsteczki sadzy z silników diesla i węglowodory.

Leki są również testowane pod kątem skutków ubocznych. Leki są z wyprzedzeniem dokładnie sprawdzane pod kątem dopuszczenia do obrotu, aw przypadku nowych opracowań są szeroko testowane pod kątem ich działania. Odbywa się to poprzez eksperymenty na zwierzętach, ale ze względu na krytyczną ocenę takich testów, także przy użyciu metod alternatywnych, zwłaszcza na poziomie biochemicznym i molekularnym. Formularz nowych zadań np. B. opracowywanie środków farmaceutycznych lub żywności, które są wytwarzane za pomocą inżynierii genetycznej lub badania takich organicznych zmian genetycznych w organizmie ludzkim.

Poprzez toksykologię wszystkie substancje są klasyfikowane według wartości granicznych i wytycznych, a dokładniej rozróżniane na mutagenne, rakotwórcze lub działające szkodliwie na rozrodczość. Zarówno ocena ryzyka, jak i intensywna analiza wszystkich mechanizmów działania to ważne zadanie tej nauki, oparte na danych biologicznych, fizycznych, biochemicznych i medycznych.

Klasycznymi podobszarami toksykologii są toksykologia kliniczna, która zajmuje się leczeniem zatruć oraz toksykologia żywności, która służy ochronie ludności i bada szkodliwe dla zdrowia substancje, zarówno występujące naturalnie, jak i wywoływane przez człowieka. Istnieją również obszary zajmujące się chemikaliami przemysłowymi, dobrami konsumpcyjnymi, środowiskiem życia i szkodami, które występują tam w wodzie, glebie i powietrzu, a także samą toksykologią narkotyków.

Diagnostyka i metody badań

Medycyna alternatywna obejmuje na przykład również homotoksykologię. Opiera się na teorii Hansa-Heinricha Reckewega, która stwierdza, że ​​choroby i ich objawy można przypisać truciznom. Faktyczna choroba jest więc tylko reakcją na zanieczyszczenia wewnętrzne lub zewnętrzne. Mogą one występować w żywności, środowisku lub w samym metabolizmie i są znane jako homotoksyny.

Postać choroby jest wyrażana jako homotoksykoza, w zależności od mechanizmów obronnych organizmu i czasu trwania narażenia na truciznę, w wyniku której organizm zostaje skonfrontowany z odpowiednim toksycznym zjawiskiem i próbuje je zwalczać lub eliminować. Jeśli system obronny organizmu jest skuteczny, osoba jest zdrowa. Jeśli są komplikacje, zachoruje. Następnie pojawiają się stany zapalne, biegunka, wymioty, wysypka lub podobne objawy. Terapia to jednak detoksykacja organizmu.

W tym celu stosuje się preparaty wspomagające proces samoleczenia organizmu oraz mające na celu pobudzenie procesu detoksykacji. Takie preparaty są w zasadzie homeopatyczne.