wścieklizna, Wścieklizna lub Lyssa to śmiertelna choroba zakaźna wywoływana przez wirusy. Przez większość czasu wścieklizna przenoszona jest na ludzi przez dzikie zwierzęta, takie jak lisy, kuny i nietoperze. Nierzadko jednak dotyczy to zarażonych zdziczałych kotów lub psów. Bez szczepień i leczenia przeciw wściekliźnie choroba jest w 100% śmiertelna.
Co to jest wścieklizna?
wścieklizna to choroba zakaźna przenoszona głównie przez zakażone zwierzęta, takie jak lisy czy psy. Jednak sama wścieklizna jest wywoływana przez tak zwane wirusy wścieklizny. Oprócz psów i lisów, kuny, borsuki i nietoperze mogą również przenosić wściekliznę na ludzi w Niemczech.
Ponieważ w Niemczech wścieklizna jest systematycznie zwalczana, prawdopodobieństwo zakażenia przez zakażone zwierzę znacznie spadło w ostatnich latach. Jednak czasami zdarzają się infekcje. Okres inkubacji wścieklizny wskazują badania od trzech do ośmiu tygodni. Jednocześnie wybuch choroby zależy również od ilości przenoszonego wirusa.
W Niemczech wścieklizna podlega obowiązkowi zgłoszenia i powinna być natychmiast leczona przez lekarza, ponieważ nieleczona choroba może prowadzić do śmierci. W samych Niemczech rocznie występuje tylko do trzech przypadków wścieklizny. Natomiast w Indiach 15 tys., Aw Chinach ok. 5 tys. Dlatego podróżujący do tych krajów powinni pomyśleć o szczepieniu przeciwko wściekliźnie i zasięgnąć porady lekarza.
przyczyny
Przyczyny wścieklizna można znaleźć w wirusach wścieklizny, które należą do wirusów rabdo. Przenoszenie lub zakażenie wścieklizną następuje głównie poprzez zakażenie ran, takie jak ukąszenia, ale także przez ślinę zakażonych zwierząt lub ludzi.
Wirus rozprzestrzenia się następnie w bezpośrednio dotkniętych ranie mięśniach, a następnie dalej namnaża się przez nerwy do mózgu.
Tutaj z kolei dostają się do gruczołów ślinowych, takich jak trzustka, gdzie mogą być przenoszone przez ślinę, soki trawienne i pot.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Objawy wścieklizny można podzielić na trzy etapy. W pierwszym etapie, prodromalnym, objawy wścieklizny są niespecyficzne. Pacjenci skarżą się na bóle głowy i brzucha oraz pojawia się gorączka, która może gwałtownie wzrosnąć w miarę postępu choroby. Wymioty i biegunka to inne częste objawy.
Jeśli wścieklizna została przeniesiona przez ugryzienie, rana wokół miejsca ukąszenia może swędzieć. W dalszym przebiegu obserwuje się zwiększoną drażliwość pacjenta. Osoby dotknięte chorobą są często wrażliwe na wodę, światło, przeciągi i hałas. Drugi etap nazywany jest etapem wzbudzenia. Na tym etapie mózg chorego pacjenta jest już zaatakowany, a objawom pierwszego etapu towarzyszą neurologiczne objawy choroby.
Pacjenci odczuwają intensywny, a nawet paniczny lęk przed wodą, który jest również wywoływany przez odgłosy wody, takie jak szelest lub chlapanie i połykanie własnej śliny. Dlatego wielu pacjentów już nie połyka; krtań może skurczyć się, az ust może wyciekać ślina. W nietypowych przypadkach objawy takie jak drgawki, splątanie, agresja i omamy pojawiają się w drugiej fazie.
W trzecim etapie, czyli fazie paraliżu, w chorobie wścieklizny występuje coraz więcej paraliżu, w wyniku czego pacjent zapada w śpiączkę. Objawy paraliżu wpływają na wszystkie mięśnie i utrudniają oddychanie.
Przebieg choroby
Przebieg wścieklizna zależy od wczesnego wykrycia choroby. Jeśli zarażona osoba jest leczona natychmiast po ukąszeniu przez zwierzę zakażone wścieklizną, szanse na wyzdrowienie są duże, a powikłania raczej rzadkie.
Jeśli jednak mózg jest zakażony wirusem wścieklizny i pojawiają się typowe objawy wścieklizny, choroba nie jest już uleczalna. Śmierci nie da się już uniknąć i można ją opóźnić jedynie za pomocą intensywnej medycyny. Jak dotąd na całym świecie był tylko jeden przypadek, w którym pacjent przeżył wściekliznę.
Komplikacje
Infekcja wścieklizny, która już rozprzestrzeniła się do mózgu, zawsze powoduje śmierć jako powikłanie. Wszystkim powikłaniom związanym z wścieklizną można zwykle uniknąć poprzez szczepienie bezpośrednio po ewentualnej ekspozycji. Śmiertelność w przypadku wścieklizny zagnieżdżonej wynosi prawie 100 procent. Dlatego po ukąszeniu przez zwierzę, które zwykle choruje, konieczna jest szybka wizyta u lekarza lub szpitala.
Na przykład po rozprzestrzenieniu się wścieklizny w organizmie może zabić osobę na kilka sposobów. Najczęstszym powikłaniem prowadzącym do śmierci jest rozpoczynająca się śpiączka z niewydolnością oddechową. Ale także zawał mózgu, zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu i wiele innych objawów choroby prowadzi do śmierci. Inne powikłania to napady padaczkowe, występująca wodolecznictwo lub światłowstręt, ogromne wydzielanie śliny i inne cechy zapalenia.
Przebieg epidemii wścieklizny często nie jest właściwie leczony, ponieważ paraliż i depresja oddechowa w szczególności sugerują chorobę w postaci zespołu Guillain-Barré. W związku z tym umierający pacjent nie jest natychmiast leczony zgodnie ze stanem choroby (paliatywny). Ponadto, jeśli masz zespół Guillain-Barré, nie jest konieczna ochrona przed zakażeniem przez inne osoby, co zwiększa prawdopodobieństwo przenoszenia wścieklizny.
Kiedy należy iść do lekarza?
Wścieklizna to poważna choroba, która w każdym przypadku wymaga pomocy lekarskiej. Po kontakcie ze zwierzęciem, które może być zakażone wścieklizną, należy zawsze skonsultować się z lekarzem. Szczepienie przeciw wściekliźnie jest również konieczne, jeśli podejrzane zwierzę polizało skórę. Typowe objawy pojawiają się zwykle od trzech do ośmiu tygodni po zakażeniu. Jeśli w tym okresie wystąpią niezwykłe dolegliwości fizyczne lub psychiczne, zalecamy wizytę u lekarza. Typowymi objawami ostrzegawczymi są bóle głowy, dolegliwości żołądkowo-jelitowe i gorączka. Bolesne ugryzienie jest najwyraźniejszym wskaźnikiem infekcji.
Po ukąszeniu konieczna jest pomoc medyczna w nagłych wypadkach. W przeciwnym razie gorączka będzie nadal rosnąć i powodować silny dyskomfort fizyczny. Jeśli pacjent zwymiotuje własną śliną, należy powiadomić lekarza ratunkowego. Szczególnie narażone są osoby, które często mają kontakt ze zwierzętami leśnymi. Zapobiegawcze szczepienie przeciw wściekliźnie jest zalecane przed wyjazdem do Afryki, Azji lub Ameryki Łacińskiej. Po powrocie należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym w celu rutynowej kontroli. Lekarz może zidentyfikować wszelkie patogeny za pomocą testu śliny i rozpocząć odpowiednie leczenie.
Leczenie i terapia
Po ukąszeniu przez jednego potencjalnie wścieklizna chore zwierzę, lekarz powinien jak najszybciej leczyć chorobę. W szpitalu zakażoną ranę czyści się mocną wodą z mydłem i wodą. Celem jest wypłukanie wirusa wścieklizny, zanim będzie mógł się namnażać w mięśniach. Ponadto podejmuje się próby zabicia patogenu przy pomocy alkoholu i dezynfekcji rany.
Jeśli rany są już bardzo głębokie, może być konieczne przepłukanie cewnika. Te zabiegi są zawsze przeprowadzane na oddziale intensywnej terapii i są ściśle monitorowane. Po wypłukaniu szczepi się tak zwaną martwą szczepionkę. Szczepionka i dodatkowo podawana immunoglobina mają na celu uodpornienie pacjenta na wściekliznę. Jako środek zapobiegawczy często przeprowadza się szczepienia przeciwko tężcowi lub tężcowi.
zapobieganie
Najlepiej się przed nim ugiąć wścieklizna ze szczepieniem. Nie jest to objęte wszystkimi ubezpieczeniami zdrowotnymi, ale powinno to wziąć pod uwagę, zwłaszcza podróżujący do Ameryki i Azji lub weterynarze i myśliwi. Ochrona tego szczepienia trwa wówczas 5 lat.
Inne środki zapobiegawcze obejmują unikanie kontaktu z dzikimi i niezwykle oswojonymi lub agresywnymi dzikimi zwierzętami. Dzikich lub rzucających się w oczy zwierząt nie należy dotykać ani dotykać tylko za pomocą rękawic ochronnych.
Opieka postpenitencjarna
Po wstępnym leczeniu rany miejsce ukąszenia należy nadal sprawdzać przez kolejne 24 do 48 godzin. Ważne jest wczesne rozpoznanie wszelkich możliwych infekcji i innych powikłań. Jeśli to konieczne, należy je leczyć. Zależy to od indywidualnej sytuacji, w jakich odstępach czasu te kontrole są konieczne.
Aby nie zagrażać procesowi gojenia, ranę należy obserwować pod kątem niekorzystnych zmian. Należy uważać, aby sprawdzić, czy rana zaczerwieni się, czy opuchnie. Ból stawów, ograniczenia zakresu ruchu lub gorączka również należy traktować poważnie. W takim przypadku należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem lub pogotowiem ratunkowym.
W najgorszym przypadku może rozwinąć się uogólniona infekcja, taka jak zatrucie krwi lub posocznica, jeśli nie ma szybkiej odpowiedzi. Jeśli to pozostanie nieleczone, może dojść do śmierci. Wskazane jest również zaszczepienie się przeciw wściekliźnie po ukąszeniu. W tym przypadku 20 IU na kilogram masy ciała ludzkiej hiperimmunoglobuliny wścieklizny podaje się jednorazowo za pomocą strzykawki.
Nie ma przeciwwskazań przemawiających przeciwko takiemu szczepieniu po ukąszeniu przez zwierzę podejrzane o wściekliznę. Nawet jeśli pacjent nie zgłosi się do lekarza dopiero kilka tygodni lub miesięcy później po ukąszeniu, należy przeprowadzić szczepienie poekspozycyjne. Należy również sprawdzić, czy pacjent jest chroniony przez odpowiednią szczepionkę przeciw tężcowi. W razie potrzeby należy to również odświeżyć.
Możesz to zrobić sam
W przypadku wścieklizny ważne jest szybkie działanie. Jeśli po ukąszeniu lub kontakcie zwierzęcia wystąpią objawy chorobowe, takie jak gorączka i ból, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Natychmiastowe szczepienie często może zapobiec wybuchowi choroby. Ważne jest również dokładne oczyszczenie rany. Dzięki specjalnym płukankom duża część wirusów może zostać usunięta, zanim dostaną się do organizmu. Profilaktyka może być również przydatna dla bliskich chorego.
Po szczepieniu czynnym i biernym odpoczynek i odpoczynek. Przebieg należy uważnie monitorować, a czynne szczepienie powtórzyć po trzech, siedmiu, 14 i 28 dniach. Ponadto można przeprowadzić terapię immunoglobuliną.
Po leczeniu należy ustalić przyczynę możliwego zakażenia wścieklizną. Na przykład po ukąszeniu zwierzęcia odpowiedzialne zwierzę musi zostać schwytane i zbadane. Jednak profilaktyka ma miejsce przed zdiagnozowaniem zwierzęcia, aby zwiększyć szanse wyzdrowienia. Jeśli okaże się, że zwierzę nie jest chore, leczenie można przerwać.
.jpg)
