Z Obręczy barkowej jest prawdopodobnie jednym z najbardziej eleganckich obszarów ludzkiego ciała: sprytnie łącząc kości i mięśnie, natura naprawdę wydobyła maksymalny zakres ruchu poza staw. Główną rolę odgrywają mięśnie.
Co to jest obręcz barkowa?
Z Obręczy barkowej odnosi się do części ludzkiego ciała, która łączy kończynę górną z tułowiem.
Są to w zasadzie dwie kości, łopatka (łopatka) i obojczyk (obojczyk), trzy stawy, mostkowo-obojczykowy, barkowo-obojczykowy i barkowy oraz wiele mięśni.
Anatomia i budowa
Anatomia Obręczy barkowej można opisać słowami dość kwiecisto, ale zwykle trudno jest je zrozumieć bez odpowiedniej ilustracji. Jako trójkątna, płaska kość z podstawą u góry i punktem u dołu, łopatka jest właściwie tylko bardzo luźno zintegrowana z resztą szkieletu:
Jedynym połączeniem kostnym z tułowiem jest w rzeczywistości przednie połączenie przez wąski obojczyk, który z kolei jest połączony tylko z mostkiem. Oczywiście to połączenie nie jest szczególnie sprężyste, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę, że łopatka po drugiej stronie jest jedynym połączeniem z naszymi ramionami, które są nie tylko stale używane do ciężkiej pracy, ale także mają spory ciężar własny.
Główny ciężar spoczywa zatem na mięśniach obręczy barkowej, które zaciskają, mocują i zabezpieczają łopatkę do przodu do klatki piersiowej, do góry, w kierunku kręgosłupa, w kierunku mięśni pleców i oczywiście w kierunku ramienia, a jednocześnie sprawiają, że jest ona ruchoma. W końcu łopatka, pociągnięta przez te mięśnie, ślizga się po żebrach tylnej klatki piersiowej bez prawdziwej chrzęstnej powierzchni stawowej między nimi.
Z tego już widać, że napinanie ramienia bez napinania obręczy barkowej nie miałoby absolutnie żadnego sensu: praktycznie oderwałoby łopatkę od zawieszenia.
Mięśnie są z grubsza podzielone na przednie i tylne mięśnie obręczy tułowia i barku, których lista w tym momencie prowadziłaby zbyt daleko. Najbardziej znanym przedstawicielem jest chyba mięsień czworoboczny, który łączy kręgi piersiowy i szyjny z łopatką i obojczykiem w kształcie rombu na grzbiecie i dlatego jest odpowiedzialny za przyciąganie łopatki w kierunku kręgosłupa, np. Podczas podnoszenia przedmiotów.
Ważne ścieżki naczyniowe i nerwowe przebiegają przez obszar obręczy barkowej, zwłaszcza poniżej obojczyka. Jeśli zostaną uszkodzone w wyniku wypadków lub innych roszczeń związanych z przestrzenią, istnieje ryzyko określonych awarii lub wąskich gardeł zaopatrzenia w okolicy ramion lub ramion i dłoni.
Funkcje i zadania
Funkcja Obręczy barkowej Podsumowując, zapewnia stabilność między tułowiem a kończyną górną. Ponieważ odbywa się to głównie poprzez pracę mięśni, obręcz barkowa jest niezwykle elastyczną częścią ciała.
Poszczególne stawy kostne między obojczykiem a łopatką lub mostkiem są tylko nieznacznie ruchome względem siebie, ale interakcja ze stawem barkowym i płytką mięśniową powoduje niewiarygodnie duży zakres ruchu ramienia.
U zdrowych młodych ludzi powinno to być około 180 stopni rozwarcia, 40 stopni zaostrzenia, 170 stopni demonstracji, 40 stopni powrotu i około 70 stopni obrotu w obu kierunkach.
Choroby i dolegliwości
Jeśli zakres ruchu barku jest ograniczony i pojawia się ból w spoczynku lub podczas niektórych ruchów, może to wskazywać na różne choroby lub urazy barku.
Dotyczące Obręczy barkowej w węższym sensie (czyli z pominięciem stawu barkowego) szczególnie ważne są złamania obojczyka. Jest to najczęstsze złamanie człowieka. Zwykle dzieje się tak, gdy upadasz na wyciągnięte ramię, ponieważ największe napięcie występuje na obojczyku (i na ramieniu przedramienia). Obojczyk zwykle pęka w środkowej jednej trzeciej, a następnie fragmenty są zwykle zginane, poprzez pociągnięcie silnego mięśnia szyi o długiej nazwie (Musculus sternocleidomastoideus).
Oznacza to, że złamanie obojczyka jest często wyraźnie widoczne z zewnątrz. Bandaż plecakowy jest metodą leczenia zachowawczego, czasami wskazana jest stabilizacja płytką i zasadniczo nie jest to poważna interwencja, ponieważ kość jest łatwo dostępna.
.jpg)
