Plik Tętnica wstępująca podniebienna rozgałęzia się od tętnicy twarzowej (arteria facialis).Ich zadaniem jest zaopatrywanie migdałków (tonsilla podniebiennych) oraz podniebienia miękkiego (pallatum molle) i gruczołów podniebiennych (glandulae palatinae) w krew bogatą w tlen.
Co to jest tętnica wstępująca podniebienna?
Tętnica wstępująca podniebienna jest odgałęzieniem tętnicy twarzowej (tętnicy twarzowej). To należy do cyklu ludzkiego ciała.
Tętnica wstępująca podniebienna biegnie przez głowę i nosi nazwę wstępująca tętnica podniebiennaponieważ rozciąga się na ten obszar jamy ustnej. Wcześniej przebiega zgodnie z przebiegiem gardła. Tętniczym odpowiednikiem wstępującej tętnicy podniebiennej jest zstępująca tętnica podniebienna. Pochodzi z tętnicy szczękowej lub żuchwy i należy do jej odgałęzień skrzydłowo-podniebiennych (pars pterygopalatina).
Krew tętnicy wstępującej podniebiennej jest stosunkowo natleniona, ponieważ pochodzi z płuc. Tam cząsteczki tlenu osadzają się na krwinkach czerwonych (erytrocytach) i docierają do różnych tkanek i narządów przez różne naczynia wielkiego krążenia. Uboga w tlen krew przepływa następnie z powrotem do płuc przez żyły.
Anatomia i budowa
Tętnica wstępująca podniebienna ma swój początek w tętnicy twarzowej. Reprezentuje pierwszą z gałęzi twarzy i jest jedną z gałęzi szyjnych.
Inne tętnice, które również powstają z tętnicy twarzowej i należą do tej grupy, to ramiona migdałowa (gałąź migdałowa), gałąź gruczołowa (gałąź gruczołu ślinowego), tętnica podbródkowa (tętnica podbródkowa) i ramiona mięśniowe (gałęzie mięśniowe). Ponadto tętnica twarzowa ma pięć odgałęzień twarzy.
Po odgałęzieniu się tętnicy wstępującej podniebiennej od tętnicy twarzowej dochodzi do gardła i podąża za nią. Krew tętnicza dzieli się na dwie gałęzie żyły. Z podnośnika podniebienia miękkiego (Musculus levator veli palatini) jedna z gałęzi przebiega przez górny zwężacz gardła (Musculus constrictor pharyngis superior) i dociera do migdałków (Tonsilla palatina). Druga gałąź również zaczyna się przy podnośniku podniebienia miękkiego, ale następnie rozciąga się od górnej części gardła do podniebienia miękkiego (pallatum molle). Następnie tętnica podniebienna wstępująca i tętnica podniebienna zstępująca łączą się w tzw. Zespoleniu.
Funkcja i zadania
Tętnica podniebienna wstępująca zaopatruje poprzez swoje dwie gałęzie migdałki podniebienne (tonsilla palatina) i podniebienie miękkie (pallatum molle), jak również gruczoły podniebienne (glandulae palatinae). Migdałek podniebienny to anatomiczna struktura jamy ustnej, która znajduje się w zatoce migdałków (fossa tonsillaris). Migdałek podniebienny tworzy narząd układu limfatycznego. Z kolei układ limfatyczny jest częścią układu odpornościowego i jako taki odpowiada za zwalczanie patogenów. W układzie limfatycznym migdałek jest jednym z wtórnych narządów limfatycznych.
Podniebienie miękkie reprezentuje tylną część podniebienia, podczas gdy anatomia nazywa również przednią część podniebieniem twardym. Podniebienie miękkie składa się z podniebienia miękkiego (velum palatinum) i języczka. Zadaniem zarówno podniebienia miękkiego, jak i języczka jest zapobieganie przedostawaniu się pokarmu do nosa po połknięciu. Są również ważne dla tworzenia pewnych dźwięków. Oprócz wstępującej tętnicy podniebiennej, zstępująca tętnica podniebienna i wstępująca tętnica gardłowa są również odpowiedzialne za dopływ krwi do podniebienia.
Ponadto gruczoły podniebienne są zależne od bogatej w tlen krwi z tętnicy wstępującej podniebiennej. Gruczoły podniebienne lub glandulae palatinae znajdują się nie tylko w podniebieniu miękkim, ale także w tylnej części podniebienia twardego. Wytwarzają wydzielinę, która utrzymuje wilgotność skóry podniebienia i zawiera enzymy pomagające trawić pokarm. Gruczoły podniebienne są jednym z małych gruczołów ślinowych - trzy duże gruczoły ślinowe to ślinianka przyuszna (glandula parotidea), podżuchwowa (glandula submandibularis) i podjęzykowa (glandula sublingualis).
Choroby
W tętnicy wstępującej podniebiennej mogą objawiać się różne choroby naczyniowe. Przykładem tego jest tętniak, w którym ściana naczynia tętnicy została nadmiernie rozciągnięta. Tworzy to woreczek, który sprawia, że ściana tętnicy jest cieńsza.
Zwiększona niestabilność naczynia krwionośnego może prowadzić do pęknięcia tętnicy. W rezultacie dochodzi do niedoboru w tkankach, które są uzależnione od bogatej w tlen krwi tętniczej. Skrzepy krwi mogą również tworzyć się wewnątrz tętniaka. Skrzepy, znane również jako skrzepliny, są spowodowane właściwościami krzepnięcia krwi i mogą rozwijać się bez zauważalnych objawów.
Jeśli jednak taka skrzeplina się poluzuje, może utknąć w cieńszej części tętnicy i spowodować częściowe lub całkowite zamknięcie. Medycyna również nazywa to zamknięcie zatorowością. W niektórych przypadkach objawia się ostrym bólem w dotkniętym obszarze. Jednak zator nie zawsze jest spowodowany zakrzepem. Inne potencjalne przyczyny to tłuszcz, nierozpuszczone gazy, wapń, tkankę łączną, a nawet ciała obce dostające się do krwi.
Wpływy zewnętrzne mogą również uszkodzić tętnicę wstępującą podniebienną, na przykład w kontekście złamań w okolicy głowy i twarzy, które zwykle dotyczą kilku rodzajów tkanek. Przyczyny takich złamań obejmują wypadki z udziałem głowy i przemoc interpersonalną. Aby określić rozmiar uszkodzenia, lekarze często używają technik obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI). Te metody testowe pokazują również, czy wpływa to również na mózg.
.jpg)
