Objętość wyrzutowa

Plik Objętość wyrzutowa Będzie również Objętość wyrzutowa (SV) dzwonił. Informuje o ilości krwi wydalanej z lewej komory serca podczas skurczu.

Jaka jest objętość wyrzutowa?

Objętość wyrzutowa jest również nazywana objętością wyrzutową (SV). Informuje o ilości krwi wydalanej z lewej komory serca podczas skurczu.

Termin objętość wyrzutowa pochodzi z medycyny. Głośność bicia serca jest nazywana w języku angielskim Objętość wyrzutowa wyznaczony. Odnosi się do objętości krwi, która jest wyrzucana z serca w jednym uderzeniu serca.

Zwykle objętość wyrzutowa wynosi od 70 do 100 mililitrów. Objętość wyrzutowa jest taka sama w obu komorach serca. Zmniejszoną objętość wylewów można znaleźć na przykład podczas zawałów serca lub wady zastawek serca.

Funkcja i zadanie

Serce jest pompą ciśnieniową i ssącą, która co minutę pompuje około pięciu do sześciu litrów krwi przez organizm. Z anatomicznego punktu widzenia serce składa się z dwóch komór i dwóch przedsionków. Przedsionki są również znane jako artria, a komory nazywane są komorami. Przedsionki i komory są oddzielone od siebie przegrodą serca i zastawkami serca.

Krew żylna z krążenia organizmu dociera do prawego przedsionka serca. Stamtąd pompowana jest w rozkurczu przez zacisk trójdzielny do prawej komory. Krew przepływa następnie przez zastawkę płucną do tętnic płucnych i ostatecznie do płuc. Tam odbywa się wymiana gazowa. Krew przepływa z małych naczyń płucnych przez żyły płucne do lewego przedsionka. Podczas rozkurczu krew przepływa przez zastawkę mitralną do lewej komory i podczas skurczu jest wydalana do wielkiego krążenia tętniczego.

Głównym zadaniem serca jest utrzymanie krążenia. Serce również odgrywa ważną rolę w regulacji ciśnienia krwi. Ale serce może nie tylko regulować ciśnienie krwi za pomocą objętości uderzeń serca, ale także reaguje na różne zmiany zmienioną objętością bicia serca.

Jednym z mechanizmów regulujących wielkość wyrzutu jest mechanizm Franka Starlinga. Dzięki temu mechanizmowi aktywność serca można dostosować do wahań ciśnienia i objętości. Celem jest, aby obie komory serca, tj. Zarówno lewa, jak i prawa komora serca, zawsze wytwarzały taką samą objętość bicia serca.

Centralne terminy w mechanizmie Franka Starlinga to wstępne i następcze. Obciążenie wstępne opisuje wypełnienie przedsionków. Nazywa się to również napięciem wstępnym. Wraz ze wzrostem napięcia wstępnego zwiększa się również wypełnienie komory. Tętno pozostaje takie samo, ale komory wydalają więcej krwi. Jeśli żylny przepływ zwrotny krwi jest zmniejszony, objętość wyrzutowa jest również automatycznie zmniejszana.

Nawet w przypadku wzrostu naczyń tętniczych objętość wyrzutowa jest regulowana za pomocą mechanizmu Franka Starlinga. Jeśli opór w naczyniach krwionośnych wzrasta, mówi się o zwiększonym obciążeniu następczym. Aby serce mogło pompować przy zwiększonym ciśnieniu, podczas wyrzutu w skurczu musi powstać wyższe ciśnienie. Objętość wyrzutowa zmniejsza się z powodu zwiększonej siły skurczu. Zwiększa to napięcie wstępne w następnym kroku. W ten sposób objętość skoku może być utrzymywana pomimo zwiększonego przeciwciśnienia.

Choroby i dolegliwości

Choroby serca mogą mieć negatywny wpływ na czynność serca i prowadzić do zmniejszenia objętości wyrzutowej. Jeśli serce nie jest już w stanie przenosić ilości krwi wymaganej przez organizm, nazywa się to niewydolnością serca. Niewydolność serca można podzielić na przebieg przewlekły i ostry. Ponadto można dokonać rozróżnienia między lewostronną niewydolnością serca, prawostronną niewydolnością serca i ogólną niewydolnością.

Ostra niewydolność serca rozwija się w ciągu kilku godzin lub dni. Możliwe przyczyny to zatorowość płucna, zawał serca, tamponada osierdzia lub niewydolność zastawki. Przewlekła niewydolność serca rozwija się raczej powoli. Możliwe przyczyny przewlekłej niewydolności serca to choroba płuc lub wysokie ciśnienie krwi. Objawy zależą od lokalizacji niewydolności.

W przypadku niewydolności lewego serca, zbyt mała objętość bicia serca prowadzi do zalegania krwi w naczyniach płucnych. Charakterystyczne objawy to kaszel i duszność. W najgorszym przypadku powstaje obrzęk płuc. Upośledzona praca serca prowadzi również do obniżonej wydajności i niskiego ciśnienia krwi.

W prawej niewydolności serca krew cofa się do krążenia organizmu. Zwiększone ciśnienie żylne prowadzi do ucieczki wody do tkanki. Rezultatem jest obrzęk nóg, wodobrzusze lub wysięk płucny (wysięk opłucnowy). W przypadku ogólnej niewydolności serca dotyczy to prawego i lewego serca. Pojawiają się objawy lewej i prawej niewydolności serca.

Objętość wyrzutu może się również zmniejszyć, jeśli serce jest w stanie zapalnym. Jeśli chodzi o stan zapalny, można wyróżnić zapalenie osierdzia (zapalenie osierdzia), zapalenie mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego) i zapalenie wewnętrznej wyściółki serca (zapalenie wsierdzia). Często dotyczy to kilku warstw serca w tym samym czasie.

W przypadku zapalenia mięśnia sercowego następuje stan zapalny mięśnia sercowego. Zakaźne zapalenie mięśnia sercowego jest zwykle spowodowane zakażeniem wirusami. Zapalenie mięśnia sercowego jest często poprzedzone raczej łagodną infekcją wirusową, taką jak przeziębienie. Bakterie mogą również prowadzić do zapalenia mięśnia sercowego. Niezakaźne zapalenie mięśnia sercowego ma zwykle charakter autoimmunologiczny. Stan zapalny ogranicza zdolność serca do pompowania krwi, a tym samym zmniejsza również objętość bicia serca. Dlatego głównym objawem zapalenia mięśnia sercowego jest ograniczenie i obniżona wydajność. Osoby dotknięte chorobą męczą się szybciej i czują się słabe. Zapalenie wsierdzia i zapalenie osierdzia mają podobne objawy. Zapaleniu osierdzia może również towarzyszyć ból.

Wszystkie stany zapalne serca są niebezpieczne, aw najgorszym przypadku mogą zakończyć się śmiercią. Przy konsekwentnym fizycznym powściągliwości i wczesnej terapii rokowanie jest dobre.