Plik Czuć to cecha sensoryczna, która pozwala ludziom odczuwać przedmioty lub przedmioty na podstawie aktywnej eksploracji. Plik percepcja dotykowa różni się od percepcji dotykowej, która odpowiada biernej percepcji skóry. Zaburzenia integracji multisensorycznej, choroby neurologiczne i choroby receptorowe zaburzają percepcję dotykową.
Co to jest percepcja dotykowa?
Zmysły ludzkiej skóry mają różne cechy. Cechy pasywne są podsumowane pod pojęciem percepcji dotykowej dla zmysłu dotyku. Percepcja dotykowa składa się z percepcji protopatycznej i epikrytycznej, a zatem składa się z biernego odczuwania temperatury, biernego odczuwania bólu i biernego odczuwania dotyku.
Jednak ludzka skóra ma również zdolność postrzegania właściwości przedmiotów i żywych istot poprzez aktywną eksplorację. Ta aktywna eksploracja jest podsumowana terminem haptics. Termin ten pochodzi od Maxa Desoira, który ukuł ten termin w XIX wieku.
Haptyczny obejmuje zarówno interocepcję, jak i eksterocepcję, czyli czynną percepcję bodźców na powierzchni ciała, jak również percepcję bodźców czynnych z wnętrza ciała.
Biofizjologicznie podstawą percepcji dotykowej i dotykowej jest system somatosensoryczny i sensomotoryczny. Haptyka obejmuje odczuwanie bólu w sensie nocycepcji, odczuwanie temperatury w sensie odbioru termicznego oraz wrażliwość powierzchni dotykowej w sensie percepcji bodźców mechanicznych, takich jak ciśnienie, wibracja i rozciąganie tkanki.
Haptyka obejmuje również propriocepcję jako wrażliwość na głębokość lub zdolność postrzegania własnej pozycji ciała w przestrzeni. Ponadto kinestezja i trzewoocepcja są często uwzględniane w elementach dotykowych.
Funkcja i zadanie
Haptyka pozwala ludziom dostrzec właściwości obiektu, takie jak rozmiar, waga, kontur, właściwości materiału, wytrzymałość i temperatura przedmiotu lub przedmiotu. W percepcji dotykowej biorą udział różne receptory lub komórki czuciowe. Mechanoreceptory skóry są tak samo ważne jak receptory rozciągania, ciśnienia i wibracji w ścięgnach, stawach i mięśniach. System haptyczny integruje te informacje we wspólnym postrzeganiu.
W poszczególnych warstwach skóry znajduje się do 600 milionów receptorów, na przykład ciałka Vatera-Paciniego dla bodźców wibracyjnych, ciałka Meissnera dla zmian ciśnienia, komórki Merkela dla trwałych bodźców ciśnieniowych i ciałka Ruffiniego do rozciągania tkanek lub narządy ścięgna Golgiego i wrzeciona mięśniowe.
Włosy na ciele są również wyposażone w około 50 receptorów dotykowych do rejestracji deformacji. Oprócz bodźców mechanicznych, wolne zakończenia nerwowe w naskórku odbierają bodźce temperaturowe i bólowe.
W przeciwieństwie do innych percepcji zmysłowych, integracja wielu receptorów odgrywa główną rolę w percepcji dotykowej. Informacje z mechanicznych i proprioreceptorów przemieszczają się aferentnymi ścieżkami czuciowymi w rdzeniu kręgowym przez wzgórze do kory mózgowej. We wzgórzu połączenie zachodzi przez jądro brzuszne tylne. Rezydentne neurony wysuwają się bezpośrednio do wtórnej i pierwotnej części somatosensorycznej dwóch przeciwległych połówek kory mózgowej.
Stamtąd obróbka korowa prowadzi do płata ciemieniowego i wtórnych regionów somatosensorycznych. W tym miejscu projekcja jest kontynuowana do obszarów ciemieniowych skroniowych, kory czołowej asocjacji skroniowej i kory wysepkowej. Zadaniem neuronów tylnej części kory ciemieniowej jest multisensoryczna integracja informacji dotykowej. Stanowią podstawę poznania. Połączenia z płatem skroniowym zapewniają pamięć dotyku. Sygnały odprowadzające przechodzą przez połączenia nerwowe z regionami podkorowymi i korowymi w płacie ciemieniowym.
Istnieją różnice w dotykowej i dotykowej stymulacji komórek czuciowych. W przypadku percepcji dotykowej, w przeciwieństwie do percepcji dotykowej, w korze motorycznej zawsze występuje aktywność.
Choroby i dolegliwości
Ponieważ dotyk jest w dużym stopniu uzależniony od integracji informacji multisensorycznej, zakłócenie tych procesów integracji może być związane z ogólnie zaburzonym percepcją dotykową. Zaburzenia integracji sensorycznej zaburzają interpretację i reakcję na określone bodźce. W rezultacie osoby dotknięte chorobą zachowują się niewłaściwie i mogą na przykład wywierać zbyt duży lub zbyt mały nacisk podczas dotykania przedmiotów lub ludzi. Nadaktywność haptyczna z dużym prawdopodobieństwem jest dziedziczona i dzięki nowoczesnym terapiom może być leczona w obszarze integracji wielozmysłowej.
Nawet po zmianach w tylnej części kory ciemieniowej może wystąpić niezdolność do integracji dotykowej. Takie uszkodzenia mogą być spowodowane na przykład niedokrwieniem, udarem lub chorobami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane.
Haptyka może również zostać zakłócona niezależnie od wielozmysłowych procesów integracji. Może to mieć miejsce w przypadku uszkodzenia doprowadzających dróg nerwowych w rdzeniu kręgowym. Uszkodzenie wszystkich innych istotnych pod względem dotykowym obszarów ośrodkowego układu nerwowego może być również przyczyną zaburzeń haptyki.
W zależności od lokalizacji zmiany, na przykład pamięć dotykowa może być zaburzona. Możliwe są również nieprawidłowe informacje dotykowe spowodowane przez uszkodzenie, co może być wynikiem ograniczonej wrażliwości powierzchniowej.
W tym kontekście choroby związane z receptorami są raczej rzadkie, ale mogą powodować upośledzoną wrażliwość powierzchniową, a także choroby neuronalne. Zaburzenia receptorów są często związane z zatruciem.
Jednak znacznie częściej nieprawidłowe wrażenia dotykowe są związane z uszkodzeniem obwodowego lub ośrodkowego układu nerwowego. Uszkodzenie nerwów obwodowych może na przykład wystąpić jako część polineuropatii iw tym przypadku wiąże się z niedoborem witamin, nadużywaniem alkoholu, cukrzycą, toksynami lub rakiem i chorobami zakaźnymi.
Istnieje zatem wiele możliwych przyczyn zaburzeń percepcji dotykowej. Rozpoznanie określonej choroby okazuje się zatem w tym kontekście niezwykle trudne.
