Diplococci

Diplococci to bakterie, które pojawiają się pod mikroskopem jako sparowane kule. Należą do rodziny paciorkowców i mogą powodować różne choroby u ludzi.

Co to są dyplomaci?

Diplococci to forma ziarniaków. Z kolei Cocci to bakterie kuliste, które mogą być całkowicie okrągłe lub jajowate. Cocci można rozpoznać w terminologii medycznej po zakończeniu „coccus”. Na przykład istnieją bakterie Enterococcus, Streptococcus lub Staphylococcus.

Jeśli ziarniaki nie rozdzielą się po podziale komórki, mogą pojawić się różne wzorce organizacyjne. Pozwala to na rozróżnienie między ziarniakami pakietowymi, paciorkowcami, ziarenkowcami łańcuchowymi, gronkowcami i dyplokokami. Podczas gdy paciorkowce są przechowywane w łańcuchach, diplokoki leżą razem w parach. W zależności od klasyfikacji do paciorkowców zalicza się również dyplomyty. Wyjaśnia to fakt, że sparowani dyplomaci są łańcuchem z dwoma ogniwami.

Do diplokoków zalicza się na przykład pneumokoki, meningokoki i bakterie Neisseria gonorrhoeae i Neiserria meningitidis (meningokoki). Te patogeny mogą powodować choroby u ludzi. Istnieją jednak tak zwane niepatogenne diplokoki. Bakterie apatogenne nie mają wartości chorobowej dla ludzi.

Poszczególne ziarniaki można rozróżnić na podstawie ich zabarwienia w barwieniu Grama. Istnieją zarówno Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne dyplomokoki. Podczas gdy patogen Streptococcus pneumoniae (pneumokoki) należy do Gram-dodatnich diplokoków, Neisseria to Gram-ujemne diplokoki.

Występowanie, dystrybucja i właściwości

Różne dyplomokoki są rozmieszczone w różny sposób. Ludzie są rezerwuarem patogenów dla bakterii Neisseria gonorrhoeae. Patogen jest przenoszony podczas stosunku płciowego lub podczas porodu. Neisseria meningitidis żyje wewnątrzkomórkowo i preferencyjnie kolonizuje gardło i nos u ludzi. Patogen występuje na tym obszarze u około 10 procent populacji europejskiej. Bakterie mogą być przenoszone z człowieka na człowieka poprzez infekcję kropelkową. Całowanie jest możliwym źródłem infekcji.

Meningokoki mają małe wyrostki, zwane również pilusami, dzięki którym mogą przylegać do błony śluzowej nosogardzieli przez tygodnie lub miesiące. Kiedy układ odpornościowy jest osłabiony, rozmnażają się, przenikają przez błony śluzowe i dostają się do krwi. Pneumokoki również dobrze czują się w okolicy błon śluzowych nosa i gardła. Chociaż mogą być przenoszone z osoby na osobę przez infekcję kropelkową, infekcje są zwykle wywoływane endogennie. Oznacza to, że infekcje pneumokokowe zwykle rozwijają się z bakterii już obecnych w organizmie. Głównymi nosicielami i wektorami pneumokoków są dzieci w wieku od jednego do dwóch lat. Podczas gdy dorośli prawie nie są nosicielami bakterii, kolonizacja ponownie wzrasta wraz z wiekiem. U osób powyżej 65 roku życia w organizmie jest znowu sporo pneumokoków.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Kolonizacja pneumokokami przebiega zwykle bezobjawowo. Infestacja może być wyrażona jako niewielka infekcja. Jednak patogeny osłabiają układ odpornościowy, przez co zwiększa się prawdopodobieństwo dodatkowych infekcji wirusowych. Jednak szczególnie w starszym wieku i przy słabym układzie odpornościowym bakterie mogą rozprzestrzeniać się w organizmie. Rezultatem jest zapalenie ucha środkowego, zatok przynosowych, płuc lub opon mózgowych.

Penumokoki są klasycznymi patogenami płatowego zapalenia płuc. Towarzyszy temu gorączka, ból i trudności w oddychaniu. Patogen może również powodować wrzód serpensów rogówki, wrzód rogówki oka. Jeśli bakteria rozprzestrzenia się we krwi, pojawia się zagrażająca życiu posocznica.

Bakteria Neisseria meningitidis jest czynnikiem wywołującym bakteryjne zapalenie opon mózgowych (meningitis). Dotyczy to przede wszystkim dzieci, młodzieży, osób starszych i pacjentów z obniżoną odpornością. Głównym objawem zapalenia opon mózgowych jest bardzo silny ból głowy. Często towarzyszy im sztywny kark. Sztywność karku jest również nazywana w terminologii medycznej meningizmem. Inne objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych dwojakiego obejmują światłowstręt i wrażliwość na hałas. Klasyczna triada zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych składa się z opon mózgowo-rdzeniowych, wysokiej gorączki i zaburzeń świadomości. Jednak ta charakterystyczna triada występuje tylko u 45 procent pacjentów.

Bakteria Neisseria gonorrhoeae wywołuje chorobę rzeżączkę. Ta choroba zakaźna jest również potocznie nazywana rzeżączką. U mężczyzn zakażenie gonokokami może prowadzić do zapalenia prostaty. Zapalenie gruczołu krokowego objawia się bólem podczas oddawania moczu, częstym oddawaniem moczu z niewielkimi ilościami moczu, krwią w moczu, bólem podczas wypróżniania, bólem podczas wytrysku i uczuciem ucisku w kroczu. W zależności od nasilenia stanu zapalnego może wystąpić ostre zatrzymanie moczu, w którym pacjent nie może już oddawać moczu. Oprócz gruczołu krokowego zapalenie najądrzy często dotyka również zapalenie. Zapalenie najądrzy nazywane jest zapaleniem najądrzy. Prowadzi do ciężkiego i bolesnego powiększenia najądrza.

W przypadku zakażenia Neisseria gonorrhoeae u kobiet rozwija się stan zapalny miednicy i jajowodów. Zapalenie jajowodów, zwane również zapaleniem jajowodów, objawia się bólem brzucha. Nasilają się one zarówno podczas oddawania moczu, jak i podczas owulacji. W zależności od ciężkości stanu zapalnego może również wystąpić gorączka i upławy.

U noworodków zakażonych podczas porodu może rozwinąć się ropne zapalenie spojówek. Jest to również znane jako oftalmia neonatorum. Aby zapobiec temu nieprzyjemnemu stanowi, który może prowadzić do ślepoty, matki z infekcją gonokokową otrzymują profilaktyczne leki chroniące dziecko podczas porodu.