Wśród chorób zagrażających kobiecej piersi prawdopodobnie najbardziej niebezpieczny jest rak piersi (rak piersi (łac. Rak piersi)). Na szczęście jednak zarówno wyniki leczenia, jak i szanse na wczesne wykrycie tej choroby znacznie się poprawiły w ciągu ostatnich 30 lat. Niemniej jednak znajomość własnego ciała jest nadal najbezpieczniejszą ochroną kobiet przed rozprzestrzenianiem się chorób. Z niej wywodzi się umiejętność rozpoznawania zmian we właściwym kierunku i odróżniania tego, co jest chore, od tego, co zdrowe.
Zachorowalność i dystrybucja raka piersi
Warunki do tego są szczególnie korzystne w przypadku raka piersi. Ze względu na swoją powierzchowną lokalizację lekarz przebywa np. Podczas badań seryjnych, ale także w gabinecie, gdy dotyczy kobiety leczenie innych dolegliwości umożliwia rozpoznanie raka piersi w jego najwcześniejszych stadiach za pomocą prostych metod badawczych i rozpoczęcie odpowiedniego leczenia.
Statystyczny przegląd częstotliwości występowania chorób piersi w różnym wieku dostarcza informacji, że rak piersi to nie tylko, jak się często zakłada, choroba starszych kobiet. Nawet jeśli takie przypadki są rzadkie, mogą wystąpić już w trzeciej dekadzie życia. Można nawet przypuszczać, że w młodszych grupach wiekowych rak piersi mógłby być rozpoznawany jeszcze częściej, gdyby więcej kobiet dokładniej monitorowało siebie i dodatkowo zintensyfikowano serię badań.
Ryzyko choroby wzrasta wraz z wiekiem. Na przykład w Niemczech odnotowuje się około 150 nowych przypadków na 100 000 kobiet w wieku powyżej 50 lat. Z tej samej liczby 70-letnie kobiety każdego roku rejestrują około 250 nowych przypadków. Już same te liczby jasno wskazują na potrzebę wszechstronnej edukacji na temat raka piersi i dostępnych dla każdej kobiety możliwości „samoobserwacji”.
Symptomy i oznaki
Samica gruczołu mlekowego składa się z właściwej tkanki gruczołu sutkowego i około 15 do 20 większych przewodów gruczołu sutkowego, które spotykają się w okolicy brodawki sutkowej. Tkanka gruczołu mlekowego może sięgać do pachy jako tak zwany proces pachowy. Pomiędzy poszczególnymi płatami gruczołu mlekowego znajduje się mniej lub bardziej obfita tkanka tłuszczowa. Patologiczne procesy w okolicy gruczołu mlekowego mogą teraz powodować pewne zmiany, które można rozpoznać po ich dotknięciu. Nie tak rzadko ukazują się one oczom jeszcze bardziej imponująco niż po omacku dłoni.
Do takich widocznych zmian należą: zapalenie brodawki sutkowej, wypływ płynu lub krwi z brodawki, wstawanie lub cofanie brodawki, cofanie się skóry, zaczerwienienie lub obrzęk skóry. Niektóre kobiety cierpią na zapalenie sutka podczas karmienia piersią, które jest często dość bolesne i goi się dopiero po leczeniu.
Jeśli jednak takie zmiany wystąpią poza okresem karmienia piersią i również nie wykazują skłonności do wygojenia, pilnie konieczna jest kontrola w kierunku raka. Jednak szczególnie starsze kobiety często bagatelizują takie zapalenie brodawki i same je leczą maściami lub okładami, nie znając ryzyka raka. Innym dość poważnym objawem możliwej choroby jest wydzielanie płynu lub krwi z sutka. Wskazują na procesy patologiczne w przewodach mlecznych lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie.
Oczywiście wykluczone jest normalne wydzielanie mleka w okresie karmienia piersią. Chore wydzieliny z brodawki są żółte, brązowe lub krwawe. Nie jest tak rzadko, że są zauważane tylko tymczasowo. Zwykle nie ma prawie żadnych informacji dotykowych. Jest to również powód, dla którego kobiety z takimi objawami późno chodzą do lekarza. Uniesienie lub retrakcja brodawki sutkowej, które może być również związane z rakiem, jest trudne do rozpoznania jako wczesne stwierdzenie, gdy patrzy się normalnie. Można je zobaczyć z podniesionymi rękami lub rękami opartymi na biodrach.
Czasami dochodzi również do retrakcji skóry. Różnice w wielkości piersi, z brodawką stojącą lub bez niej, a także retrakcja jednej lub obu sutków (tzw. Brodawki odwrócone) niekoniecznie muszą być objawami choroby. Mogą być również dziedziczone (dziedziczne). Wtedy takie odchylenia od normy są znane głównie kobietom od młodości.
W przeciwieństwie do różnych rozmiarów piersi i wciągniętych brodawek sutkowych, retrakcje skóry są stosunkowo typowym objawem raka. Są spowodowane przez przypominające bliznę kurczenie się tkanki łącznej w piersi. Jeśli są widoczne po prostu patrząc na nie, często jest to zaawansowana choroba. Zaczerwienienie i obrzęk skóry są zawsze wyrazem procesu zapalnego. Ponieważ są bardzo bolesne, pacjenci zazwyczaj bardzo szybko udają się do lekarza.
Jeśli z drugiej strony nie ma bólu, takie zmiany łatwo przeoczyć, choć właśnie wtedy zwiększa się podejrzenie raka i należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Każda kobieta, która dotykając piersi zauważa tworzenie się guzków i mniej więcej wyraźne stwardnienie gruczołu mlekowego, koniecznie musi skonsultować się z lekarzem. Mogą pojawiać się same lub towarzyszyć im widoczne zmiany.
Problemem samym w sobie są zmiany w gruczole sutkowym pod wpływem żeńskich hormonów płciowych. Wiele kobiet obserwuje stwardnienie gruczołu mlekowego na 1-2 tygodnie przed comiesięcznym krwawieniem, które następnie ustępuje. Związane są z rytmicznym procesem budowy i rozpadu tkanki gruczołu sutkowego. Dlatego nie można go bezpośrednio postrzegać jako patologicznego, nawet jeśli silny ból wymaga czasami leczenia.
Leczenie i terapia
Wyniki leczenia raka piersi uległy znacznej poprawie w ciągu ostatnich 30 lat. Niewątpliwie intensywna edukacja ludności, nowe możliwości techniczne i diagnostyczne oraz lepsza diagnostyka przez lekarzy przyczyniły się w znacznym stopniu do tego korzystnego rozwoju. Jednocześnie rośnie liczba przypadków rozpoznawanych na korzystnym wczesnym etapie. Podobnie, odsetek pacjentów z łagodnymi procesami znacznie wzrósł w ciągu ostatnich kilku dekad. Jedynie co dwudziesty pacjent, który trafia do szpitala z powodu nieprawidłowej zmiany w gruczole mlecznym, ma raka piersi.
Pokazuje to jednak, że kobiety lepiej obserwują siebie, co z drugiej strony pozwala lekarzowi rozpoznać raka we wczesnym stadium i skuteczniej go leczyć niż w poprzednich dekadach. Właśnie z tego powodu tym bardziej niezrozumiałe jest dla nas, że niektóre kobiety nadal bardzo późno zgłaszają się do lekarza z już zaawansowanym rakiem piersi. Następnie często zgłaszają, że podejrzany guzek w piersi odkryli przez przypadek, głównie podczas mycia. Nierzadko zdarza się, że to pierwsze odkrycie miało miejsce tygodnie lub nawet miesiące temu. Niedbałość lub fałszywy wstyd przez długi czas uniemożliwiały jej wizytę u lekarza.
Znacznie zmniejszone szanse na wyzdrowienie i odpowiednio większa interwencja chirurgiczna są wynikiem takiego nieodpowiedzialnego zachowania wobec siebie i swojej rodziny. Zwłaszcza wspomniana na wstępie powierzchowna lokalizacja raka piersi umożliwia niezwykle ważny i obiecujący środek ostrożności, który każda kobieta może podjąć samodzielnie - regularne comiesięczne samobadanie. W przeciwieństwie do większości innych rodzajów raka organicznego, można samodzielnie odkryć zmiany patologiczne w gruczole mlekowym, za którymi czasami ukrywa się rak.
Samobadanie i autodiagnoza
Każda kobieta może skorzystać z określonych metod samokontroli, które pomogą w szybkim rozpoznaniu raka gruczołu mlekowego, aby z całą pewnością rozpocząć skuteczne i przyjazne dla organizmu leczenie. Być może poniższe dyskusje na temat samobadania piersi u niektórych kobiet mogą wydawać się zbyt skomplikowane. Wynika to jednak tylko z faktu, że w ostatnich latach zbyt mało uwagi poświęcono możliwościom aktywnej pomocy osób fizycznych we wczesnym wykrywaniu raka piersi.
Nasze dzisiejsze wysiłki mają na celu zaznajomienie kobiet z praktyką samokontroli, bo tylko w ten sposób może kontrolować siebie i wcześnie rozpoznawać zmiany patologiczne. Z pewnością każda kobieta bez zbędnych ceregieli zrozumie, że mały wysiłek związany z samobadaniem jest tego wart. Ponieważ im wcześniej zostanie wykryty rak, tym większe szanse na wyzdrowienie.
Najlepszym terminem do samokontroli jest trzeci lub czwarty dzień po rozpoczęciu miesięcznego krwawienia (miesiączki). W tym momencie obrzęk gruczołu mlekowego związany z cyklem miesiączkowym ustąpił i nie utrudnia już palpacji piersi. Kobiety w okresie menopauzy, które przestały krwawić co miesiąc, najlepiej badać co miesiąc w ustalonym terminie. Samobadanie rozpoczyna się od dokładnego zbadania piersi przed lustrem, a następnie dokładne skanowanie i badanie dotykowe.
Patrząc na niego, należy skoncentrować się na wszelkich zmianach w sutkach, czyli podniesionych lub cofniętych piersiach, wybrzuszeniach i skurczach czy zaczerwienionej skórze. Jednak nie wystarczy przeprowadzić takie kontrole od przodu. Ponieważ niektóre zmiany są widoczne dopiero w profilu, zaleca się również dokładne sprawdzenie dwóch widoków bocznych.
Wczesne wykrywanie i badanie dotykowe
Niektóre nienormalne zmiany w skórze lub sutkach są bardzo trudne do rozpoznania na ich wczesnym etapie. Jednak stają się widoczne, gdy piersi zostaną wyniesione z normalnej pozycji. Dlatego kontrola wzrokowa jest kontynuowana z rękami mocno opartymi na biodrach i rękami uniesionymi nad głowę. Oprócz widoku z przodu wymagany jest również widok z boku. Dopiero teraz można przejść do skanowania. Wszystkie części klatki piersiowej należy obejrzeć od zewnątrz do wewnątrz. Tkanka gruczołu mlekowego jest lekko dociskana do ściany klatki piersiowej płaską ręką.
Ważne jest, aby skanować lewą pierś zawsze prawą ręką, a prawą pierś lewą ręką. Przy dużych piersiach czasami trudno jest dotrzeć do dolnej krawędzi klatki piersiowej. W takich przypadkach drugą ręką naciska się, pochylając górną część tułowia do przodu, np. Lewą pierś, a prawą ręką pod lewą, wykonując to w odwrotnej kolejności dla prawej piersi.
Na koniec konieczne jest powtórzenie opisanej procedury w pozycji leżącej. Istnieją pewne zmiany w tkance piersi, które można odczuć tylko w tej pozycji. Na szczęście zdecydowana większość ustaleń odkrytych podczas samodzielnych badań lub serii badań lekarskich okazuje się być łagodnymi procesami, które można dalej badać w specjalistycznej poradni w regularnych odstępach czasu.
Jeśli jednak podczas takiego badania zapobiegawczego wykryje się raka piersi, to zawsze jest to guz we wczesnym stadium, który jest nadal ograniczony do miejsca pochodzenia i dlatego można go dobrze wyleczyć.
Jednak w indywidualnych przypadkach wiarygodna diagnoza na podstawie samych wyników wizualnych lub wyników testów nie zawsze jest możliwa. Dlatego wymagane jest badanie mikroskopowe fragmentów tkanki uzyskanych z małego nacięcia. Strach przed oszpeceniem blizn jest tutaj nieuzasadniony. Takie rany zwykle goją się bez podrażnień. Jednak nawet jeśli po takich nacięciach pozostaną drobne blizny, będą one mniejsze i mniej widoczne niż blizny zwykle pozostawione po operacji plastycznej piersi.
Każda kobieta powinna dziś wiedzieć, że rak piersi jest uleczalny, jeśli zostanie odpowiednio wcześnie rozpoznany i leczony. Regularne serie i samodzielne badania znacznie zwiększają te korzystne perspektywy leczenia.
