w Powierzchowna tętnica skroniowa (po niemiecku: powierzchowna tętnica skroniowa) dotyczy ostatniego górnego obszaru tętnicy szyjnej zewnętrznej u człowieka, tzw. arteria carotis externa. Tętnica skroniowa powierzchowna dostarcza krew do górnej połowy głowy i rozciąga się od ucha do skroni. Tętnica skroniowa powierzchowna to miejsce, w którym zwykle mierzy się tętno w okolicy kości jarzmowej.
Co to jest tętnica skroniowa powierzchowna?
Tętnica skroniowa powierzchowna tworzy górny obszar tętnicy szyjnej zewnętrznej (łac. Arteria carotis externa). Jego niemiecka nazwa to powierzchowna tętnica skroniowa. Przenosi krew i składniki odżywcze do górnej połowy głowy. W ten sposób przyczynia się bezpośrednio do funkcjonowania i wydajności mózgu.
Tętnicy skroniowej powierzchownej towarzyszy bocznie żyła skroniowa powierzchowna (Vena temporalis superficialis) i nerw skroniowo-uszny (Nervus auriculotemporalis). Razem tworzą jeden z najważniejszych kompleksów w ludzkim ciele. Zaczynając od powierzchniowej tętnicy skroniowej, wędrują liczne inne nerwy, krew i żyły.
W medycynie praktycznej tętnica skroniowa powierzchowna jest ważnym wskaźnikiem określającym funkcje życiowe pacjenta. Ponieważ żyła służy do pomiaru tętna w okolicy szyi. W tym celu próbkę impulsu pobiera się powyżej kości jarzmowej. W przypadku zapalenia tętnic skroniowych (zapalenie tętnicy szyjnej zewnętrznej) tętnicę skroniową powierzchowną można wyczuć jako pogrubiony sznur.
Anatomia i budowa
Odgałęzienie tętnicy szyjnej zwane tętnicą skroniową powierzchowną jest zwykle mniejsze niż druga główna część żyły (tętnica szczękowa).
Powierzchowna tętnica skroniowa zaczyna się w tkance ślinianki przyusznej (łac. Glandula parotis). Pierwsze gałęzie zaczynają się bezpośrednio za żuchwami szyjki, czyli odcinkiem kości wyrostka stawowego żuchwy. Stamtąd żyła przechodzi w okolice zewnętrznej tętnicy szyjnej. Wkrótce potem dochodzi do połączenia z wyrostkiem jarzmowym, odcinkiem kości jarzmowej. To połączenie jest pokryte małymi mięśniami skóry ciała, które otwierają się w okolicy mięśni ucha (tak zwane mięśnie auricularis przednie).
Całej drodze tętnicy skroniowej powierzchownej towarzyszy żyła skroniowa powierzchowna (tętnica skroniowa powierzchowna) i nerw uszno-skroniowy (nerw uszno-skroniowy). Następujące dodatkowe gałęzie wychodzą z powierzchownej żyły skroniowej:
- Poprzeczna tętnica twarzowa (łac. Arteria transversa faciei). Biegnie poniżej łuku jarzmowego. Jego zadaniem jest zaopatrzenie ślinianki przyusznej, skóry twarzy i mięśni żwaczy (łac. Musculus masseter).
- Tętnica skroniowa środkowa (łac. Arteria temporalis media). Tętnica, której celem jest zaopatrzenie mięśnia skroniowego (łac. Mięśnie temporalis).
- Tak zwana jarzmowa gałąź oczodołu (łac.Ramus zygomaticoorbitalis), która zaopatruje powieki i mięsień pierścieniowy (łac.Musculus orbicularis oculi).
- Przednie gałęzie ucha (łac.Rami auriculares anteriores). Są najważniejszymi dostawcami zewnętrznego przewodu słuchowego i małżowiny usznej.
- Gałąź czoła (łac.Ramus frontalis). To jedna z dwóch końcowych gałęzi w okolicy czoła.
- Obciążenie wierzchołków (łac. Ramus parietalis), które zaopatruje obszar wierzchołka w krew tętniczą i składniki odżywcze.
Funkcja i zadania
Jako część tętnicy szczękowej (tętnicy szyjnej), tętnica skroniowa powierzchowna spełnia niezbędne funkcje w zakresie ukrwienia. Dostarcza całej okolicy głowy (łącznie ze wszystkimi obecnymi tam narządami) krew tętniczą i składniki odżywcze.
Bez żyły człowiek nie może przeżyć.Ponieważ tętnica skroniowa powierzchowna znajduje się już w okolicy kości jarzmowej, umożliwia rozległe przewodzenie. W ten sposób spełnia zadanie rozgałęzionego precyzyjnego systemu dystrybucji. Poszczególne części głowy są zaopatrywane przez pojedyncze naczynia krwionośne, które odgałęziają się od powierzchniowej tętnicy skroniowej. Należą do nich u. za.
- obszar korony obejmujący cały obszar czoła,
- powieki i pierścień oka (mięsień orbicularis oculi),
- mięsień skroniowy (Musculus temporalis),
- również skórę twarzy
- mięsień żwaczy
Choroby
Może wystąpić zapalenie tętnicy skroniowej powierzchownej, zwłaszcza u osób starszych. Ta choroba jest często określana technicznym terminem arteritis temporalis. Nazwy choroba Hortona, zapalenie tętnic czaszkowych i zespół Hortona są również powszechne.
To zapalenie aorty niesie 20 procent ryzyka oślepienia. Ponieważ choroba może prowadzić do znacznego niedoboru nerwów wzrokowych. Jednak skroniowe zapalenie tętnic można dobrze leczyć za pomocą szybkiej i wczesnej terapii. W porównaniu z mężczyznami kobiety są od 2 do 6 razy bardziej narażone na olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic niż mężczyźni. Chorzy cierpią na silne bóle głowy, które koncentrują się głównie w okolicy świątyni. Diagnozę przeprowadza się na podstawie USG i próbek tkanek.
Zabieg przeprowadza się różnymi preparatami kortyzonowymi. Zwykle podaje się dawkę 1 miligrama na kilogram masy ciała przez pierwsze cztery tygodnie terapii (np. 75 mg na 75 kg masy ciała). W trakcie terapii dawka ta jest stale zmniejszana. Gdy tylko objawy pojawią się ponownie, dawkę koryguje się w górę.
.jpg)
.jpg)
