Mięsień Flexor pollicis brevis

Z Mięsień Flexor pollicis brevis to mięsień dłoni z dwiema głowami. Zgina kciuk i uczestniczy w jego przywodzeniu. W tym celu mięsień poprzecznie prążkowany odbiera sygnały nerwowe z ramus profundis nervi ulinaris i z nervus medianus. Uszkodzenie mięśnia lub nerwu może skutkować zaburzeniami motorycznymi kciuka, na przykład w zespole cieśni nadgarstka lub w wyniku urazu.

Co to jest mięsień zginacza pollicis brevis?

Łacińska nazwa oznacza coś podobnego krótki zginacz kciuka. Z drugiej strony „zginacz kciuka długiego” odpowiada mięśniem zginaczowi długiego kciuka, który znajduje się w przedramieniu i stanowi tam część mięśni głębokich. Podobnie jak mięsień zginacza kciuka krótkiego, dłuższy mięsień zgina kciuk. Ponadto długi mięsień zginacza długiego kciuka wspiera również nadgarstek podczas zginania.

Mięsień zginacza kciuka krótkiego jest mięśniem szkieletowym i ma włókna prążkowane, które są połączone w jedno włókno mięśniowe. Powłoka tkanki łącznej otacza włókno i stabilizuje je. Każde z kilku włókien mięśniowych tworzy wiązkę - kilka wiązek włókien mięśniowych łączy się w mięsień. Taka struktura umożliwia dynamiczne i elastyczne poruszanie się mięśnia zginacza kciuka krótkiego kciuka i innych mięśni.

Anatomia i budowa

Mięsień zginacza kciuka krótkiego ma dwa pochodzenie. Powierzchowna głowa mięśniowa, zwana również powierzchowną głową, powstaje z więzadła nadgarstka (troczka zginacza). Więzadło nadgarstka znajduje się w nadgarstku i rozciąga się nad znajdującymi się tam ścięgnami zginaczy.

Swoją powierzchnią, na którą składa się twarda tkanka łączna, więzadło nadgarstka utrzymuje ścięgna nadgarstka i zapobiega odstawianiu ścięgien zginaczy podczas poruszania ręką.

Oprócz głowy powierzchownej, mięsień zginacza kciuka krótkiego ma drugą głowę, głowę głęboką. Jego pochodzenie dzieli się na dużą wielokątną kość (Os trapezium), małą wielokątną kość (Os trapezoideum) i kość głowy (Os capitatum). Wszystkie trzy należą do kości nadgarstka. Głowa powierzchowna i głowa głęboka rozciągają się od nadgarstka do kości, gdzie przyczepiają się do zewnętrznej kości trzeszczki (Os sesamoideum) i podstawy kciuka (przy articulatio metacarpophalangealis pollicis).

Funkcja i zadania

Mięsień zginacza kciuka krótkiego uczestniczy w pewnych ruchach kciuka. Mięsień zginacza kciuka krótkiego jest kontrolowany przez dwa nerwy. Nerw ramienia środkowego (nervus medianus) komunikuje się z powierzchowną głową. Jego włókna pochodzą ze splotu ramiennego. Nerw pośrodkowy kontroluje również ruchy mięśnia zginacza długiego kciuka.

Drugim nerwem unerwiającym mięsień zginacza kciuka krótkiego jest nerw łokciowy. Anatomia zna to jako nerw łokciowy. W swoim przebiegu nerw łokciowy wydziela pięć głównych gałęzi, z których jedna uosabia ramus volaris manu. Od tej gałęzi odchodzą dwa małe nerwy: ramus superficialis i ramus profundus. Ten ostatni wciąga do mięśnia zginacza kciuka krótkiego i wysyła sygnały nerwu ruchowego do głowy głębokiej. Mięsień zginacza kciuka krótkiego należy do mięśni szkieletowych człowieka i podlega dobrowolnej kontroli: polecenie skurczu pochodzi z centrum motorycznego mózgu. Wyjątkiem są odruchy, na przykład odruch chwytania u niemowląt.

Włókna nerwowe kończą się płytką motoryczną, która uwalnia biochemiczne substancje przekaźnikowe. Kiedy te stymulują błonę komórek mięśniowych, kanały jonowe otwierają się i zmieniają równowagę elektryczną komórki. Biologia również opisuje tę zmianę jako potencjał postsynaptycznej płytki końcowej. Stymuluje system błon wewnątrz komórki mięśniowej, retikulum sarkoplazmatycznego, do uwalniania jonów wapnia. Są one osadzane na specjalnych białkach, po czym wsuwają się one w siebie i skracają mięśnie.

W mięśniu zginacza kciuka krótkiego skurcz prowadzi do zgięcia kciuka lub przywodzenia. Podczas przywodzenia kciuk przesuwa się w kierunku środka dłoni.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Jeśli mięsień zginacza kciuka krótkiego nie działa prawidłowo, może dojść do uszkodzenia mięśnia lub jednego z nerwów, które unerwiają krótki zginacz kciuka. Bezpośrednie uszkodzenia mogą wystąpić na przykład w urazach dłoni.

W przypadku porażenia nerwu nerwu pośrodkowego osoba dotknięta chorobą nie jest już w stanie zgiąć kciuka, palca wskazującego i środkowego. Medycyna nazywa ten objaw choroby dłonią przysięgi, ponieważ ułożenie palców przypomina tradycyjny gest. Paraliż środkowy nie obejmuje pozostałych dwóch palców dłoni, ponieważ są one zaopatrywane przez inne włókna nerwowe. Uszkodzenia palca serdecznego i małego palca są możliwe tylko z dodatkowymi uszkodzeniami.

Nerw przyśrodkowy zawiera nie tylko włókna nerwu ruchowego, które kontrolują aktywność mięśni, ale także włókna wrażliwe. Przekazują one odczucia, takie jak ciepło, zimno, ból i ciśnienie, do ośrodkowego układu nerwowego. Jako część paraliżu nerwu przyśrodkowego, ten transfer informacji jest również zaburzony, a osoba dotknięta chorobą nie czuje już niczego w tych obszarach skóry.

Jednak nie każdy obraz kliniczny dotyczący nerwu przyśrodkowego prowadzi do utraty wrażliwości. Mogą również wystąpić inne zaburzenia czucia, takie jak parestezja. Występują one np. W zespole cieśni nadgarstka i objawiają się mrowieniem, „zasypianiem”, zaburzeniami w odczuwaniu temperatury czy uczuciem drętwienia. Ponadto zespół cieśni nadgarstka często objawia się bólem o różnym nasileniu. Zespół jest często spowodowany nadmiernym stresem - ale przyczyną mogą być również złamania, otyłość, zapalenie stawów, cukrzyca, amyloidoza, krwawienie, guzy, obrzęki i inne choroby podstawowe.