Schizofrenia katatoniczna

Plik katatony Schizofrenia to jedna z różnych form schizofrenii. Prowadzi to do zaburzeń psychomotorycznych.

Co to jest schizofrenia katatoniczna?

Nierzadko zdarzają się inne typowe objawy schizofrenii. Mogą to być zaburzenia myślenia, słyszenie głosów i lęki.
© TeamDaf - stock.adobe.com

Pod jednym schizofrenia katatoniczna rozumie się rzadki typ schizofrenii. W tym wariancie osoby dotknięte chorobą cierpią na zaburzenia psychomotoryczne. Typowymi objawami są zaburzenia postawy i sekwencji ruchu. Ale pojawiają się również inne objawy schizofrenii.

Pierwszy opis schizofrenii katatonicznej powstał w 1874 roku przez niemieckiego psychiatrę Karla Ludwiga Kahlbauma (1828-1899). W późniejszych latach neurolog Karl Leonhard (1904-1988) przeprowadził bardziej szczegółowe badania choroby. Obecnie schizofrenię katatoniczną rozpoznaje się tylko w rzadkich przypadkach.

przyczyny

Podobnie jak w przypadku schizofrenii w ogóle, przyczyny postaci katatonicznej są nadal niejasne. Lekarze podejrzewają, że w ich wybuchu choroby odgrywają rolę wpływy genetyczne, psychodynamiczne i środowiskowe. Choroba psychiczna ma formę paranoiczną.

Szkoła Psychopatologii Wernickego-Kleista-Leonharda traktuje schizofrenię katatoniczną jako heterogenną grupę chorób, podobnie jak wszystkie inne formy schizofrenii. Karl Leonhard przyjął pogląd na genetyczne wyzwalacze podformy okresowej katatonii, która przebiega w fazach. Z reguły choroby schizofreniczne pojawiają się dopiero po okresie dojrzewania. Jednak u około dwóch procent wszystkich dotkniętych chorobą pojawiają się one już w dzieciństwie.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Zaburzenia motoryczne są typową cechą schizofrenii katatonicznej. Są one zauważalne poprzez dziwne ruchy ramion, dłoni i nóg. Możliwe są również stereotypowe wzorce ruchu lub dziwne postawy, które mogą trwać godzinami. Pacjenci wchodzą w całkowicie sztywny stan, któremu towarzyszą halucynacje lub urojenia. Większości pacjentów nie można już zająć w tym stanie. Czasami stan sztywności zmienia się nagle w gwałtowny stan podniecenia. W najgorszym przypadku chorzy dokonują nawet fizycznych ataków na innych ludzi.

Nierzadko zdarzają się inne typowe objawy schizofrenii. Mogą to być zaburzenia myślenia, słyszenie głosów i lęki. Istnieje wiele innych możliwych skutków ubocznych schizofrenii katatonicznej, takich jak automatyczne rozkazywanie, wytrwałość, negatywizm, wyciszenie (mutyzm), katalepsja, echolalia, proskineza, ambicja i maniery. W szczególności negatywizm i automatyczne polecenie są postrzegane jako typowe dla schizofrenii katatonicznej.

Podczas gdy pacjent wykonuje każdą żądaną od niego instrukcję bez oporu w przypadku polecenia automatycznego, w przypadku negatywizmu jest odwrotnie. Jeśli sztywność (odrętwienie) występuje razem z gorączką, jest to katatonia złośliwa, zgubna lub gorączkowa. Wcześniej ta postać choroby często kończyła się śmiercią.

Jednak dzięki nowoczesnym metodom leczenia i lekom w dzisiejszych czasach zgonów z ich powodu jest bardzo niewiele. Ponieważ podczas schizofrenii katatonicznej temperatura ciała pacjenta w większości przypadków wzrasta, niezbędny jest pomiar kliniczny. To samo dotyczy wartości CK. Należy się obawiać wzrostu obu parametrów, które należy leczyć.

Diagnoza i przebieg choroby

Schizofrenię katatoniczną rozpoznaje się na podstawie typowych objawów. Pacjent musi cierpieć na katatonię (zwiotczenie), katalepsję (pozostawanie w sztywnej postawie) i flexibilitis cerea (elastyczność woskowata). Zasadniczo, jeśli podejrzewasz schizofrenię, powinieneś udać się do specjalisty lub poradni specjalistycznej. Niektóre ośrodki terapeutyczne specjalizują się we wczesnym wykrywaniu i leczeniu schizofrenii katatonicznej.

Lekarz stawia diagnozę po szczegółowej rozmowie z pacjentem według ściśle określonych kryteriów. W Niemczech stosowane są również specjalne kwestionariusze. Aby potwierdzić diagnozę, dziwne postawy, halucynacje lub urojenia muszą występować przez co najmniej miesiąc.

Ważną rolę odgrywa również diagnostyka różnicowa. Lekarz wyklucza inne przyczyny, które mogłyby być odpowiedzialne za wystąpienie objawów. Należą do nich choroby neurologiczne, guzy mózgu i nadużywanie leków lub narkotyków. Z tego powodu w przypadku podejrzenia schizofrenii katatonicznej przeprowadza się różne badania neurologiczne i fizyczne.

Przebieg schizofrenii katatonicznej może się znacznie różnić w zależności od osoby. Z tego powodu nie jest możliwe wykonanie ogólnej prognozy. Jednak u większości ludzi objawy mają tendencję do zmniejszania się z czasem. Zasadniczo wszystkie formy schizofrenii wymagają terapii przez całe życie.

Komplikacje

Ten typ schizofrenii prowadzi głównie do zaburzeń motorycznych i psychicznych pacjenta. Mają one bardzo negatywny wpływ na życie i życie codzienne osoby dotkniętej chorobą i mogą znacznie obniżyć jakość życia. Osoby dotknięte chorobą cierpią przede wszystkim na poważne zaburzenia myślenia i zaburzenia percepcji. Halucynacje również nie są rzadkością.

Podobnie pacjenci mają bardzo negatywny stosunek do różnych rzeczy i ludzi. Występuje silna gorączka, której towarzyszy stan sztywności. W najgorszym przypadku może to doprowadzić do śmierci pacjenta. Może również prowadzić do lekkiej agresji lub drażliwości pacjenta.

W wielu przypadkach leczenie w gabinecie zamkniętym jest więc konieczne, jeśli pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób. Osoba poszkodowana może być również zależna od pomocy innych osób w życiu codziennym. W wielu przypadkach przyjmowanie leków prowadzi do skutków ubocznych, takich jak zmęczenie lub znużenie; nie każde leczenie prowadzi do pozytywnego przebiegu choroby.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Schizofrenia katatoniczna to poważny stan zdrowia, który musi być leczony przez wyszkolonych medycznie specjalistów i opiekować się nim przez całą dobę. Jeśli ludzie cierpią na urojenia i halucynacje, potrzebują lekarza. Jeśli wystąpi katalepsja lub katatonia, należy jak najszybciej powiadomić lekarza. Sztywność mięśni na całym ciele jest ostrzeżeniem, na które należy natychmiast zareagować. Zaburzenia i anomalie w zachowaniu i osobowości muszą zostać ocenione przez specjalistę. W przypadku schizofrenii katatonicznej osoba dotknięta chorobą nie jest w stanie samodzielnie prowadzić codziennego życia.

Nagłe ataki na innych ludzi, walki fizyczne i niekontrolowane zachowanie należy przedstawić lekarzowi. Jeśli reakcja na instrukcje jest w zasadzie odwrotna, istnieje patologiczne podejrzenie, które należy zbadać. Jeśli masz paranoję lub silne zaprzeczanie wszystkim, należy skontaktować się z lekarzem. W przypadku echolalii lub manieryzmu należy skonsultować się z lekarzem. Pacjent ma zostać umieszczony na oddziale psychiatrycznym, aby zapewnić odpowiednią opiekę i aby nie stwarzał zagrożenia dla siebie ani innych. Ponieważ często brakuje wglądu w chorobę, w ciężkich przypadkach potrzebny jest urzędnik zdrowia publicznego, który ocenia stan zdrowia pacjenta i podejmuje dalsze działania.

Terapia i leczenie

Aby skutecznie leczyć schizofrenię katatoniczną, pacjentowi zazwyczaj podaje się leki takie jak benzodiazepiny. Dzięki tym lekom, takim jak lorazepram, często można osiągnąć przełom w katalepsji. Preparaty mogą również osłabiać typowe stany lękowe. Podobnie jak w przypadku innych typów schizofrenii, neuroleptyki są również stosowane w schizofrenii katatonicznej.

Przydatne jest również podawanie stabilizatorów nastroju. Należą do nich przede wszystkim lit, olanzapina, karbamazepina, kwas walproinowy i lamotrygina. Jeżeli leczenie benzodiazepinami nie przyniesie oczekiwanego sukcesu, alternatywnie możliwa jest terapia amantadyną, która jest jednym z receptorów NMDA, oraz agonistami dopaminy.

W niektórych przypadkach w leczeniu katatonii stosuje się specjalną terapię elektrowstrząsową (EW). Ma tę zaletę, że jest skuteczny i szybki w działaniu. Jest wykonywany, jeśli terapia benzodiazepinami nie przyniosła rezultatu. Jeśli stan sztywności utrzymuje się przez długi czas, przydatna może być fizjoterapia.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwy

Perspektywy i prognozy

Schizofrenia katatoniczna ma niekorzystne rokowanie. Jest to choroba psychosomatyczna, która wiąże się z wieloma poważnymi dolegliwościami. Bez optymalnej i odpowiedniej opieki medycznej istnieje ryzyko dla siebie i życia innych.

Chorzy doświadczają intensywnych stanów podniecenia. W tych często dochodzi do napaści i ataków na innych ludzi.Dlatego leczenie jest konieczne, a dzięki nowoczesnym opcjom w coraz większym stopniu prowadzi do lepszych wyników. Wyleczenie schizofrenii katatonicznej jest jeszcze mniej celem terapii. Celem terapii psychoterapeutycznej i farmakologicznej jest łagodzenie istniejących objawów i redukcja agresywnych tendencji behawioralnych. Jednocześnie należy zmniejszyć obawy i złudzenia. Często prowadzą one do sytuacji, w których występuje nadmierne zapotrzebowanie na środowisko i osoby, których to dotyczy. Ogólna jakość życia powinna ulec poprawie poprzez interakcję różnych podejść terapeutycznych, tak aby możliwa była interakcja z innymi ludźmi.

Stabilne środowisko społeczne jest niezbędne do poprawy rokowań. Mimo problemów krewni powinni być tego świadomi. Nadal konieczny jest pobyt kliniczny u pacjenta. Radzenie sobie z życiem codziennym nie może odbywać się bez codziennego wsparcia. Ponadto istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych związanych z tą chorobą. Mogą one mieć charakter fizyczny lub psychiczny.

zapobieganie

Ponieważ przyczyny schizofrenii katatonicznej są w dużej mierze nieznane i podejrzewa się czynniki genetyczne, nie można podjąć skutecznych środków zapobiegawczych przeciwko chorobie psychicznej.

Opieka postpenitencjarna

Schizofrenia katatoniczna jest traktowana jako choroba psychosomatyczna przy pomocy zespołu lekarzy. Ta terapia często trwa długo i obejmuje opiekę kontrolną i profilaktykę. Opieka lekarska i psychoterapeutyczna może zmniejszyć kolejne objawy.

Niemniej jednak chorzy mogą cierpieć z powodu silnego pobudzenia. W rezultacie zagrażają sobie i swojemu środowisku. Z tego powodu konieczne jest kompleksowe leczenie, które prowadzi do dobrych efektów przy zastosowaniu nowoczesnych środków. Lekarstwo jest prawie niemożliwe, ale agresywne zachowanie można zwalczyć.

Jednocześnie łagodzone są obawy związane z chorobą i związane z nią urojenia. Rodzina osób dotkniętych chorobą odczuwa wyraźną ulgę dzięki odpowiedniej terapii. W stabilnym środowisku pacjenci czują się względnie bezpiecznie, co jednoznacznie potwierdza pozytywne rokowanie.

Niemniej jednak zaleca się codzienną opiekę w ramach pobytu klinicznego. Zmniejsza to ryzyko następstw o ​​charakterze psychologicznym lub mogących objawiać się objawami fizycznymi. Dlatego podczas dalszej opieki krewni powinni ściśle współpracować z terapeutami i lekarzami, ponieważ osoby dotknięte chorobą często nie mają możliwości samodzielnego podjęcia działań z powodu swojej choroby.

Możesz to zrobić sam

W przypadku schizofrenii katatonicznej osoba dotknięta chorobą nie ma możliwości uprzyjemnienia codziennego życia ani zasięgnięcia porady w zakresie samopomocy. Fizycznie choroba nie pozwala na żadne zmiany inicjowane przez siebie ze względu na zaburzenie sekwencji ruchowych. Ponadto częścią klinicznego obrazu schizofrenii jest to, że zaburzenie psychiczne nie zapewnia żadnego wglądu w miary pozytywnych zmian. Aby poprawić ogólne samopoczucie, można podjąć tylko małe rzeczy do indywidualnego sprawdzenia.

Z opisanych powodów osoba poszkodowana jest prawie całkowicie zależna od wsparcia bliskich i kompleksowej opieki medycznej. Ze względu na nasilenie choroby osobom z ich otoczenia społecznego pilnie doradza się uzyskanie szczegółowych informacji o chorobie, jej przebiegu i objawach. Ułatwia to kontakt z chorym i sprzyja niezbędnemu zrozumieniu zachowań okazywanych w życiu codziennym. Możliwości poznawcze osoby ze schizofrenią nie są porównywalne z możliwościami osoby zdrowej. Krewni powinni się do tego przygotować i dostosować.

Zalecana jest ścisła współpraca między bliskimi a zespołem lekarzy i terapeutów. Gwarantuje to najlepszą możliwą opiekę medyczną i ogromnie odciąża członków rodziny. Ponadto można podjąć środki terapeutyczne, aby zapobiec dalszym dolegliwościom i poprawić samopoczucie.