Zapalenie kości łonowej

W kręgach zawodowych Zapalenie kości łonowej także jako Zapalenie kości łonowej wyznaczony. Termin „stan zapalny” jest mylący, o ile objawy nie są spowodowane infekcjami. Raczej z reguły wynikają z powtarzających się urazów dotkniętych obszarów w wyniku nieprawidłowego lub nadmiernego stresu.

Co to jest zapalenie łonowe?

Od jednego Zapalenie kości łonowej Dotyczy to przede wszystkim kości łonowej, spojenia łonowego (spojenia) i struktur wokół niego. Nazywa się również zapalenie kości łonowej Symphysenosteitis lub Pubalgia wyznaczony. Kość łonowa stanowi część kości biodrowej. Pozostałe dwie części to kość kulszowa i kość biodrowa. Każdy ma dwie kości biodrowe i jedną kość krzyżową, które z kolei tworzą miednicę.

Tak zwana spojenie łonowe to połączenie włókien i chrząstki łączącej dwie kości łonowe. Więc są do pewnego stopnia ustawione. Relaksin jest uwalniany u kobiet w ciąży. Hormon ten zapewnia dodatkową ruchomość spojenia łonowego, ułatwiając poród i zapobiegając w jak największym stopniu złamaniom.

Zapalenie kości łonowej szczególnie mocno dotyka sportowców. Co roku do siedmiu procent sportowców dochodzi do zapalenia. Odsetek ten jest najwyższy wśród piłkarzy, tenisistów i koszykarzy. Średni wiek mężczyzn to 30 lat. Średnio kobiety chorują dopiero w wieku 35 lat. W zależności od ciężkości choroby, dana osoba może być zmuszona do rezygnacji z uprawiania sportu przez długi czas i może powoli powrócić do treningu.

przyczyny

Główną przyczyną zapalenia kości łonowej jest przeciążenie i nadmierne obciążenie spojenia spojenia. Może to prowadzić do tworzenia się tkanki bliznowatej, co może prowadzić do uszkodzenia kości. Ten podział wywołuje cysty w sąsiednich obszarach. Ponadto mogą wystąpić tak zwane pęknięcia naprężeniowe. Przerwy związane ze stresem są określane jako takie.

Szczególnie często dotyczy to sportów z wieloma zmianami kierunku, sprintami lub elementami strzeleckimi, ponieważ na spojenie łonowe działają silne siły rozciągające. Oprócz wyżej wymienionych sportów obejmuje również bieganie i futbol amerykański. Dlatego sportowcy stanowią grupę szczególnego ryzyka.

Ale dotyczy to również kobiet w ciąży. Ciąża i poród mogą również powodować zapalenie kości łonowej. Badania wykazały, że po urodzeniu może wystąpić krwawienie w okolicy spojenia. W niektórych przypadkach dotyczy to również sąsiedniej kości. Pęknięcia chrząstki nie są rzadkością.

Operacja w okolicy miednicy może być również przyczyną zapalenia kości łonowej. Tutaj stan zapalny występuje jako powikłanie. Przykładami tego są operacje prostaty lub wprowadzenie cewnika do pęcherza. Ten typ cewnika moczowego przebiega obok kości łonowej i może również prowadzić do zapalenia kości łonowej.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Różne objawy mogą wskazywać na zapalenie kości łonowej. Widoczne są obrzęki w okolicy spojenia. Często jest wrażliwy i reaguje na ucisk związany z bólem. Ból gałęzi łonowych i spojenia łonowego jest głównym objawem choroby.

Czasami ten ból jest bardzo stresujący. W zależności od przypadku nie można już uprawiać sportu, ponieważ stan zapalny prowadzi do ogromnych ograniczeń. Ponadto ból może rozprzestrzeniać się na biodro lub pachwinę. Często zapalenie kości łonowej wiąże się z bólem podbrzusza lub dna miednicy.

Typowy jest również ból podczas wstawania po długim siedzeniu. Ten „ból początkowy” zwykle ustępuje ponownie przy jednolitych ruchach. Z drugiej strony wchodzenie po schodach lub szarpanie często powoduje ból u osób dotkniętych chorobą.

Diagnoza i przebieg choroby

Diagnoza nie jest łatwa. Wiele kontuzji sportowych wiąże się z podobnymi objawami. Choroba jest często mylona z dolegliwościami w pachwinie, takimi jak nadwyrężenia. Przeciążenie niektórych ścięgien może również powodować podobny ból.

Zapalenie kości łonowej należy odróżnić od złamań zwichnięcia, zapalenia szpiku kostnego, chorób reumatycznych i przepuklin. Skręcone przywodziciele lub choroby dróg moczowych i narządów płciowych mogą również prowadzić do podobnych objawów.

Aby postawić diagnozę, lekarz najpierw zapyta o objawy i historię choroby. Dopiero wtedy przeprowadzi różne badania fizyczne. Do rozpoznania zapalenia kości łonowej można zastosować metody obrazowania. Podobnie jak w przypadku badania krwi, należy tu rozróżnić choroby zapalne.

W zależności od infekcji choroby nie zawsze są łatwe do odróżnienia. W przypadku zapalenia kości łonowej parametry zapalenia we krwi nie ulegają jednak podwyższeniu. Do różnicowania można również użyć promieni rentgenowskich i MRI.

Komplikacje

Zapalenie kości łonowej zwykle goi się bez powikłań. Jednak wraz z postępem choroby ból może rozprzestrzeniać się i promieniować do bioder, pachwiny, podbrzusza i dna miednicy. W przypadku przewlekłych chorób ból może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia, a niekiedy do komplikacji psychologicznych. Typowe dla chorób przewlekłych są na przykład nastroje depresyjne, które mogą przekształcić się w ciężką depresję, jeśli przebieg jest ciężki.

Leczenie chirurgiczne może wiązać się z krwawieniem i zaburzeniami gojenia się ran. Bardzo rzadko dochodzi do urazów nerwów, które wymagają dalszej interwencji. Przepisywane leki mogą powodować skutki uboczne i interakcje, takie jak bóle głowy, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, obrzęki, zaczerwienienie skóry oraz przejściowe upośledzenie wzroku i słuchu. Nie można wykluczyć reakcji alergicznych i nietolerancji.

W przypadku leczenia kortyzonem możliwe są powikłania, takie jak dolegliwości sercowo-naczyniowe, zwiększona podatność na infekcje i przyrost masy ciała. Ponadto w tkance może zatrzymać się woda. Kortyzon sprzyja również rozwojowi osteoporozy. Podczas elektroterapii mogą wystąpić uszkodzenia skóry, zaburzenia krążenia, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia czucia i inne powikłania. Jeśli zaczniesz ćwiczyć zbyt wcześnie po zabiegu, zapalenie kości łonowej prawdopodobnie nawróci.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli podczas biegania lub wykonywania ćwiczeń brzusznych odczuwasz ostry ból, przyczyną może być zapalenie kości łonowej. Wizyta u lekarza jest wskazana, jeśli objawy nawracają i utrudniają wykonywanie ćwiczeń. Objawy zwykle rozwijają się podstępnie i należy je wcześnie wyjaśnić. Zwykle dotyka ludzi, którzy uprawiają sport i często jeżdżą na rowerze, biegają lub jeżdżą konno. Każdy, kto podnosi ciężary do pracy, jest tak samo zagrożony, jak kobiety w ciąży, pacjenci z reumatyzmem i osoby ze skłonnością do miednicy. Jeśli należysz do tych grup ryzyka, najlepiej udać się do lekarza, jeśli pojawią się wymienione objawy.

Osoby dotknięte chorobą konsultują się z lekarzem rodzinnym lub ortopedą. Innymi punktami kontaktowymi są specjaliści medycyny sportowej i terapeuci bólu. Zasadniczo zapalenie kości łonowej można dobrze leczyć, jeśli zostanie rozpoznane we wczesnym stadium. Często jednak zapalenie kości łonowej jest spowodowane innym schorzeniem, które musi zostać określone w trakcie intensywnych badań. Oprócz leczenia objawowego powinny odbywać się kolejne wizyty u specjalistów. Należy poinformować lekarza o nasileniu się objawów i wszelkich skutkach ubocznych przepisanych leków przeciwbólowych.

Terapia i leczenie

Z reguły zapalenie kości łonowej goi się samoistnie. Jeśli tak nie jest, można rozważyć terapię iniekcyjną lub operację. Zasadniczo jednak zapalenie leczy się głównie zachowawczo. Czasami wyleczenie choroby może zająć kilka miesięcy. W fazie gojenia w najlepszym przypadku nie powinno się wykonywać ruchów wywołujących ból i uprawiać sporty.

Podczas terapii niezbędna jest cierpliwość, w przeciwnym razie mogą wystąpić nawroty. Fizjoterapia to jedna z opcji leczenia. Leki przeciwzapalne, takie jak ibuprofen, mogą również pomóc złagodzić ból i zapewnić krótkotrwałą ulgę. Możliwe jest również leczenie kortyzonem. Inne opcje to elektroterapia i zabiegi ultradźwiękowe. Po wyleczeniu stanu zapalnego ważne jest, aby ponownie rozpocząć trening powoli. Unikaj nadmiernego obciążenia obręczy miednicy.

zapobieganie

Jako środek zapobiegawczy, ważne jest rozgrzanie się przed treningiem, aby w jak największym stopniu zapobiec przeciążeniu. Rozciąganie przywodzicieli oraz ukierunkowany trening mięśni rdzenia i brzucha zmniejsza to ryzyko. Wszelkie wady w łuku stopy można wyregulować za pomocą wkładek. Zapobiega to nieprawidłowemu wyglądowi i minimalizuje ryzyko zapalenia kości łonowej z powodu niewłaściwego obciążenia.

Opieka postpenitencjarna

Jeśli zapalenie kości łonowej zostało dobrze wyleczone, wystarczy jednorazowe badanie kontrolne. Lekarz musi wyjaśnić, czy pacjent nadal ma dolegliwości. Przepisane leki należy stopniowo odstawiać po wyzdrowieniu. W zależności od tego, czy zostały przepisane leki przeciwzapalne, czy silniejsze leki, zmniejszenie dawki musi być monitorowane przez lekarza. Po krioterapii lub elektroterapii przydatne może być wsparcie psychologiczne.

Lekarz zazwyczaj zaleci przerwę od ćwiczeń. Po zapaleniu kości łonowej należy unikać intensywnych ćwiczeń fizycznych przez co najmniej jeden do dwóch tygodni. Po operacji w szpitalu odbywa się dalsza opieka. Jeśli stosowano łyżeczkowanie, ranę chirurgiczną należy dokładnie obserwować.

Sportowcy biorący udział w zawodach wymagają intensywnej opieki po zapaleniu kości łonowej. W przeciwnym razie objawy mogą pojawić się ponownie i znacznie zmniejszyć wydajność. Z jednej strony można uniknąć nawracających chorób dzięki wczesnej terapii. Z drugiej strony konieczna jest intensywna opieka kontrolna.

Chirurg ortopeda lub lekarz ogólny zajmie się leczeniem po zapaleniu kości łonowej. W przypadku silnego bólu promieniującego do podbrzusza i dna miednicy zwykle konieczne jest dalsze leczenie u terapeuty bólu. W razie potrzeby fizjoterapeuta jest również zaangażowany w opiekę pooperacyjną.

Możesz to zrobić sam

Spojenie łonowe jest newralgicznym punktem ludzkiego ciała, co szczególnie sportowcy wyczynowi muszą regularnie zauważać. Zapalenie kości łonowej lub spojenia łonowego wynika prawie wyłącznie z ciągłego przeciążenia. Dlatego najlepszym środkiem samopomocy nie jest ciągłe przytłaczanie ciała, ale dostosowanie treningu do własnego stanu i własnej sprawności fizycznej. W szczególności krótkie, szybkie ruchy, zahaczenie lub sprint z gwałtownymi zatrzymaniami powodują nadmierne obciążenie kości łonowej. Jeśli nie można uniknąć takiego zachowania, co powinno mieć miejsce tylko w przypadku profesjonalnych sportowców, należy regularnie podejmować środki zaradcze.

Środki fizjoterapeutyczne mogą pomóc wzmocnić i złagodzić zestresowany obszar ciała. Bardzo często jednak osoby dotknięte chorobą wymagają dłuższej fazy odpoczynku, w której nie uprawiają wcale lub tylko lekkie sporty wytrzymałościowe. Każdy, kto podejmuje trudną pracę, może być zmuszony do zrobienia długiej przerwy lub podjęcia innej czynności. Osoby dotknięte chorobą powinny postępować zgodnie z instrukcjami lekarza prowadzącego, w przeciwnym razie zapalenie kości łonowej może być bardzo uporczywe lub nawet przewlekłe. Ból związany ze stanem zapalnym można zwykle dobrze leczyć dostępnymi bez recepty lekami przeciwzapalnymi, takimi jak ibuprofen.