Nasycenie tlenem

Z Zawartość tlenu we krwi, a nawet Nasycenie tlenem jest sumą rozpuszczonego i związanego tlenu obecnego we krwi tętniczej i żylnej. Wszystkie komórki i tkanki organizmu są zaopatrywane w tlen przez krew. Ta dostawa nie jest już gwarantowana w przypadku objawów, takich jak zatrucie tlenkiem węgla.

Co to jest nasycenie tlenem?

W oddychaniu płuc krew pełni rolę medium transportowego. Erytrocyty to najczęściej występujące krwinki we krwi ludzkiej, znane również jako krwinki czerwone. Mogą absorbować tlen, a dzięki dwuwklęsłemu kształtowi przenikają przez najcieńsze naczynia włosowate. Z naczyń włosowatych płuc transportują tlen przez układ krwionośny do narządów całego ciała.

We krwi znajduje się od 24 do 30 bilionów czerwonych krwinek. Określili poziom tlenu we krwi. Ta zawartość tlenu ma szczególne znaczenie medyczne jako nasycenie tlenem. Nasycenie tlenem jest ilorazem rzeczywistej zawartości tlenu we krwi i maksymalnej zawartości tlenu we krwi. Zawartość tlenu we krwi jest zwykle podawana w jednostkach ml / dl. Objętość gazu tlenu jest obliczana w mililitrach na 100 mililitrów krwi.

Zawartość tlenu może odnosić się zarówno do tętniczej, jak i żylnej zawartości tlenu we krwi. W przypadku tętnic wartość podaje się jako CaO2. Natomiast w przypadku żył nazywa się to CvO2. Przede wszystkim tlen tętniczy ma duże znaczenie medyczne.

Funkcja i zadanie

Tlen jest przenoszony we krwi na dwa różne sposoby. Z jednej strony występuje w postaci fizycznie rozpuszczonej, z drugiej strony jest związany z hemoglobiną krwinek czerwonych. Tlen rozpuszczony we krwi służy do wymiany tlenu między osoczem krwi a pęcherzykami płucnymi. Ponadto postać rozpuszczona odgrywa rolę w wymianie dyfuzyjnej pomiędzy osoczem krwi a narządami, tkankami i komórkami.

Przy konwencjonalnym ciśnieniu parcjalnym tlenu w pęcherzykach płucnych stężenie rozpuszczonego tlenu wynosi około trzech mililitrów w osoczu jednego litra krwi. Jednak tlen ma tylko ograniczoną rozpuszczalność. Z tego powodu wiąże się z dwuwartościowym żelazem w hemoglobinie.

Proces ten nazywany jest również natlenianiem i zapewnia dopływ tlenu do wszystkich komórek ciała. Podczas utleniania cząsteczki hemoglobiny zmieniają się. Centralny atom żelaza związku zmienia położenie. Z wiązaniem hemoglobina jest w rozluźnionej formie R, znanej również jako oksyhemoglobina.

Powinowactwo hemoglobiny do tlenu zależy od różnych czynników. Wartość pH i temperatura odgrywają kluczową rolę. Jeśli zawartość dwutlenku węgla we krwi jest niska, a wartość pH jest stosunkowo wysoka, hemoglobina ma powinowactwo do tlenu. W kapilarach pęcherzykowych płuc występuje wysoka wartość pH, podczas gdy zawartość dwutlenku węgla jest stosunkowo niska. Dlatego hemoglobina wiąże się z tlenem w naczyniach włosowatych płuc.

Reszta ciała ma stosunkowo wysokie stężenie CO2 przy stosunkowo niskim pH. Z tego powodu następuje odtlenienie. Hemoglobina powoli ponownie uwalnia tlen, ponieważ zmniejsza się jej powinowactwo wiązania. W ten sposób cały organizm może zostać zaopatrzony w tlen.

Tlen jest niezbędny do procesów metabolicznych wszystkich komórek. Dlatego te procesy metaboliczne nazywane są również oddychaniem wewnętrznym i dostarczają organizmowi energii. Bez tlenu we krwi w jego rozpuszczonej i związanej postaci procesy metaboliczne komórek byłyby zagrożone, w wyniku czego nie byłyby już gwarantowane zaopatrzenie organizmu w energię.

Choroby i dolegliwości

Jeśli zawartość tlenu we krwi tętniczej spadnie poniżej normalnych wartości 20,4 ml / dl u mężczyzn i 18,6 ml / dl u kobiet, wówczas występuje hipoksemia. Takie zjawisko może wystąpić np. W kontekście zatrucia tlenkiem węgla. Jest to główna przyczyna śmiertelnego zatrucia. W przypadku zatrucia tlenkiem węgla dopływ tlenu do tkanki nie jest już gwarantowany. CO2 wypiera tlen znajdujący się we krwi z hemoglobiny i tlen nie może już być transportowany przez organizm. W pewnych okolicznościach konsekwencje mogą być śmiertelne.

Hipoksemia może również wystąpić w przypadku niewydolności oddechowej. Częścią tego zjawiska jest niedostateczna wentylacja pęcherzyków płucnych. Pojawia się uczucie uduszenia. Ostre zapalenie płuc jest często przyczyną niewydolności oddechowej.

Trzecim powodem hipoksemii może być anemia (anemia). W ramach tego zjawiska spada stężenie hemoglobiny we krwi. Zmniejszona jest zdolność wiązania tlenu. Z reguły organizm stara się skompensować brak erytrocytów, a tym samym hemoglobiny, poprzez przyspieszenie akcji serca. W ten sposób organizm chciałby zapewnić dopływ tlenu do narządów wewnętrznych pomimo anemii. Niedokrwistość zwykle występuje w wyniku dużej utraty krwi. Możliwymi przyczynami są również zaburzenia tworzenia krwi, choroby nerek lub choroby nowotworowe i przewlekłe choroby zapalne. Szybsze zmęczenie i niedobór powietrza to najczęściej towarzyszące objawy niedokrwistości.

Niedotlenienie należy odróżnić od hipoksemii. Części ciała nie są już dostatecznie zaopatrywane w tlen. Pojawiło się omdlenie i niebiesko-szary kolor skóry. Niedotlenienie może mieć na przykład przyczyny niedokrwienne, anemiczne lub histotoksyczne.