Pramipexole należy do antagonistów dopaminy. Środek jest stosowany w leczeniu choroby Parkinsona.
Co to jest Pramipexole?
Pramipeksol to lek z grupy antagonistów dopaminy. Oznacza to, że substancja naśladuje działanie naturalnej dopaminy. Lek stosuje się w leczeniu choroby Parkinsona. Pramipexole to standardowy preparat dla osób poniżej 70 roku życia z tą chorobą.
Pozytywną właściwością pramipeksolu jest to, że jego stosowanie może opóźniać stosowanie leku lewodopy we wczesnych stadiach choroby Parkinsona. Uważa się to za korzyść, ponieważ lewodopa ma znaczące skutki uboczne.
Pramipeksol przede wszystkim zwalcza drżenie typowe dla choroby Parkinsona. Niezależnie od dawki, Pramipexole jest zawsze wydawany na receptę. W Niemczech Pramipexole został wprowadzony do obrotu w 1997 r. Przez firmę farmaceutyczną Boehringer. Ochrona patentowa wygasła w 2009 r., W wyniku czego na rynku mogło pojawić się kilka leków generycznych zawierających pramipeksol jako substancję czynną.
Efekt farmakologiczny
W kontekście choroby Parkinsona osoby dotknięte chorobą cierpią z przyczyn, które nie zostały jeszcze w pełni poznane, na zniszczenie komórek nerwowych, które uwalniają substancję przekaźnikową dopaminę. Jednak ludzie nie mogą obejść się bez dopaminy, ponieważ potrzebują jej do swoich ruchów. Z powodu zajętych komórek nerwowych (neuronów) istoty czarnej u pacjentów z chorobą Parkinsona występują typowe objawy, takie jak drżenie, zaburzenia ruchowe i sztywność mięśni. W dalszym przebiegu choroba Parkinsona postępuje w sposób ciągły.
Pramipeksol jest stosowany w leczeniu objawów, sam lub z lewodopą. Dzięki pramipeksolowi można skutecznie zwalczać drżenie pacjentów. Antagonista dopaminy jest głównie związany z receptorami dopaminy D3, które znajdują się w komórkach mózgowych. Proces wiązania oznacza, że bodźce w mózgu mogą być lepiej przekazywane między neuronami. Daje to pacjentowi możliwość skuteczniejszej koordynacji i realizacji swoich ruchów.
Jeśli choroba Parkinsona jest nadal we wczesnym stadium, działanie pramipeksolu opiera się na jego wpływie na samoregulację pętli kontrolnej. Substancja czynna symuluje obecność wystarczającej ilości dopaminy. W rezultacie komórki nerwowe nie przepracowują się już przez ciągłą produkcję dopaminy.
W późnych stadiach choroby Parkinsona większość neuronów uwalniających dopaminę w istocie czarnej już obumarła. Następnie pramipeksol oddziałuje bezpośrednio na komórki nerwowe prążkowia.
Uważa się, że wiązanie pramipeksolu z receptorami dopaminy D3 ma również pozytywny wpływ na zespół niespokojnych nóg. Według ostatnich badań lek ma również pozytywny wpływ na chorobę afektywną dwubiegunową i depresję.
Wchłanianie pramipeksolu do krwiobiegu organizmu człowieka odbywa się przez jelita. Składnik aktywny osiąga maksymalny poziom po jednej do trzech godzin. Pramipeksol jest przenoszony do mózgu przez barierę krew-mózg. W organizmie nie ma znaczącego rozkładu antagonisty dopaminy. Około 50 procent leku jest wydalane z organizmu wraz z moczem bez żadnych zmian.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Pramipeksol jest stosowany we wszystkich stadiach choroby Parkinsona. Środek można podawać sam lub w połączeniu z lewodopą. Ważne jest, aby lek był podawany w sposób ciągły i przez dłuższy czas.
Innym wskazaniem do stosowania pramipeksolu jest zespół niespokojnych nóg, który podaje się pacjentowi w celu leczenia w umiarkowanych i ciężkich przypadkach choroby. Zespół niespokojnych nóg prowadzi do nerwowego dyskomfortu w nogach. Jeszcze gorzej wypadają w spoczynku, co oznacza, że nogi muszą się ciągle poruszać. W leczeniu zespołu niespokojnych nóg pramipeksol podaje się indywidualnie.
Pramipeksol przyjmuje się w postaci tabletek. Pacjent początkowo zaczyna od małej dawki. W dalszym przebiegu dawka wzrasta do optymalnego poziomu. Tabletki przyjmuje się trzy razy dziennie. Zalecana dawka to 3,3 miligrama. W przypadku jednoczesnego stosowania lewodopy dawka pramipeksolu będzie mniejsza. W przypadku tabletek o przedłużonym uwalnianiu wymagane jest tylko jednorazowe spożycie dziennie, ponieważ substancja czynna może być uwalniana z tych preparatów przez cały dzień.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyZagrożenia i skutki uboczne
Przyjmowanie pramipeksolu może wiązać się z uciążliwymi działaniami niepożądanymi. Irytujące skutki uboczne nie występują u wszystkich pacjentów, ponieważ każdy pacjent reaguje inaczej. W większości przypadków ludzie odczuwają mimowolne ruchy twarzy, niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy, nudności i senność. Inne możliwe skutki uboczne to dezorientacja, problemy behawioralne, bóle głowy, problemy z pamięcią, niewyraźne widzenie, niepokój, problemy ze snem, zmęczenie, utrata masy ciała, obrzęki kończyn, zaparcia i wymioty.
Zaburzenia libido, nagłe zasypianie, trudności w oddychaniu, wysypki, swędzenie i urojenia są również rzadkie. Ponieważ podczas przyjmowania pramipeksolu mogą wystąpić ataki snu, nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani wykonywania ryzykownych prac.
Istnieje ryzyko interakcji podczas jednoczesnego podawania pramipeksolu i amatadyny na chorobę Parkinsona oraz preparatu żołądkowego cymetydyny. Leki te zapobiegają wydalaniu antagonisty dopaminy przez nerki. Z tego powodu zmniejszenie dawki pramipeksolu jest uważane za przydatne.
Kobiety w ciąży i karmiące piersią nie powinny przyjmować pramipeksolu, ponieważ wpływ na nie i dziecko nie jest znany. Kolejnymi przeciwwskazaniami jest nadwrażliwość na substancję czynną i popłuczyny krwi, a także poważne choroby sercowo-naczyniowe, urojenia i zaburzenia psychotyczne. W przypadku zaburzeń czynności nerek lekarz musi odpowiednio dostosować dawkę pramipeksolu.
.jpg)
.jpg)
