Infekcja MRSA

Za potocznym po prostu jak Infekcja MRSA To upośledzenie zdrowia ukrywa cały szereg objawów, które dotknęły dużą liczbę pacjentów szpitalnych w przeszłości i obecnie.

Co to jest zakażenie MRSA?

Infekcja MRSA staje się zauważalna w wyniku procesów zapalnych, które mogą wystąpić lokalnie lub ogólnoustrojowo. Miejscowe infekcje występują jako ropne zapalenie skóry, gruczołów łojowych lub mieszków włosowych.
© joshya - stock.adobe.com

MRSA oznacza chorobę, która charakteryzuje się zaraźliwością i może znacznie pogorszyć ogólny stan osób dotkniętych chorobą, a nawet zagrażać życiu.

W ramach definicji MRSA jako skróconego terminu na oporny na metycylinę gronkowiec złocisty lub wielooporny Staphylococcus aureus, występuje oporność, niewrażliwość na określony szczep drobnoustrojów chorobotwórczych. W przypadku MRSA oznacza to, że bakterie te są niewrażliwe na całą gamę antybiotyków i nie wykazują efektów leczniczych.

Ludzie, którzy mają zdrowy układ odpornościowy, prawie nie mogą rozwinąć się MRSA. Jednak osoby, które mają obniżoną funkcję układu odpornościowego z powodu niepełnego rozwoju, podeszłego wieku lub istniejącej choroby, często zapadają na MRSA. MRSA nie rozwija się u prawie żadnego witalnego i zdrowego człowieka. Jednak MRSA jest przenoszona.

przyczyny

Wśród przyczyn MRSA liczyć przede wszystkim patogeny, które normalnie występują w nienaruszonym i zdrowym organizmie. Te żywotne bakterie Staphylococcus aureus przyzwyczajają się do tych substancji poprzez ciągłe i trwałe, czasem nawet niedostateczne, podawanie antybiotyków i przestają na nie reagować.

W rezultacie w MRSA można wyrazić wiele różnych chorób. Nie można ich już leczyć zwykłymi antybiotykami przeciwko chorobotwórczym bakteriom, ponieważ zarazków nie można już unieszkodliwić. Zatem bakterie uodporniły się na antybiotyki.

Ponadto przyczyną MRSA są również obniżona odporność immunologiczna i wysoki wskaźnik zakażeń z powodu predestynowanych dróg przenoszenia, a także zła higiena i dezynfekcja (np. W szpitalach).

Ostatnio w Niemczech rośnie liczba zakażeń MRSA z powodu złej higieny szpitalnej. Nierzadko zdarza się, że pacjenci podczas operacji chorują z powodu źle zdezynfekowanych narzędzi chirurgicznych.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Infekcja MRSA staje się zauważalna w wyniku procesów zapalnych, które mogą wystąpić lokalnie lub ogólnoustrojowo. Miejscowe infekcje występują jako ropne zapalenie skóry, gruczołów łojowych lub mieszków włosowych: Zwykle pojawiają się jako wrzody wrażliwe na nacisk (ropnie), małe ropne grudki (czyraki) lub wysypki. Po urazach lub operacjach wielooporne drobnoustroje powodują infekcje ran, które nie ustępują nawet po podaniu antybiotyków, aw najgorszym przypadku prowadzą do obumarcia tkanki (martwicy).

Jeśli patogeny wnikną w głębsze obszary ciała, mogą rozwinąć się infekcje ucha środkowego, infekcje zatok, infekcje dróg moczowych lub zapalenie opon mózgowych. Kaszel i duszność wskazują na zajęcie płuc i możliwość zakażenia wewnętrznej wyściółki serca (zapalenie wsierdzia) lub szpiku kostnego (zapalenie kości i szpiku). Niekiedy bakterie osadzają się w stawach i wywołują reakcje zapalne z obrzękiem i przegrzaniem stawów (septyczne zapalenie stawów).

Ogólnoustrojowym infekcjom MRSA często towarzyszy gorączka i ogólne uczucie choroby; badanie krwi wykazuje znaczny wzrost stanu zapalnego. Jeśli patogeny dostaną się do krwiobiegu, infekcja może rozprzestrzenić się na cały organizm i doprowadzić do zagrażającego życiu zatrucia krwi (posocznicy) z wysoką gorączką, dreszczami, przyspieszeniem tętna i postępującą niewydolnością narządów. W kontekście zatrucia pokarmowego toksyny wytwarzane przez bakterie powodują silne nudności, wymioty i biegunkę.

diagnoza

W ramach środków diagnostycznych służących do wykrywania MRSA Pod uwagę brane są specjalne procedury laboratoryjne, które w szczególności mają na celu wykazanie obecności zarazków i badanie ich odporności. Tak zwane metody biologii molekularnej uzupełniają tę diagnostykę w przypadku MRSA.

Status znany jako antybiogram pokazuje, na które antybiotyki szczep bakteryjny Staphylococcus aureus jest oporny. Materiałem do badań są wymazy z błony śluzowej nosa w przedsionku nosa, z gardła i pach.

Do badań laboratoryjnych wykorzystuje się również krew, ropne wydzieliny i wydzieliny z ran. Ponadto długotrwałe i trudno uleczalne zaburzenia gojenia się ran oraz trwałe infekcje wskazują na obecność MRSA.

Komplikacje

W wyniku zakażenia MRSA osoby dotknięte chorobą często cierpią na zatrucie krwi. Jest to bardzo niebezpieczny stan dla organizmu pacjenta i może prowadzić do śmierci, jeśli nie zostanie szybko leczony. Występują również wymioty lub biegunka, dzięki czemu jakość życia poszkodowanej osoby jest znacznie obniżona i ograniczona.

Dolegliwości drastycznie ograniczają także codzienne życie pacjenta, przez co zwykle nie jest już możliwe wykonywanie uciążliwych czynności. Infekcja MRSA prowadzi również do znacznie opóźnionego gojenia się ran, a tym samym do trwałych infekcji i stanów zapalnych. Może to również prowadzić do dalszych komplikacji, aw najgorszym przypadku do śmierci.

Leczenie zakażenia MRSA przeprowadza się za pomocą różnych antybiotyków. Nie ma szczególnych komplikacji, a antybiotyki często wiążą się z różnymi skutkami ubocznymi. Konieczne jest również płukanie jamy ustnej. Osoby dotknięte chorobą muszą również unikać kontaktu z innymi ludźmi. Nie można ogólnie przewidzieć, czy infekcja MRSA doprowadzi do skrócenia oczekiwanej długości życia. To rokowanie zależy w dużej mierze od ciężkości i leczenia choroby.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Zmiany w wyglądzie skóry, wysypki lub rozwój ropni są oznakami istniejącego uszczerbku na zdrowiu, które powinien wyjaśnić lekarz. Jeśli na skórze pojawiają się grudki, ropa, swędzenie lub otwarte rany, potrzebny jest lekarz. Jeśli dana osoba nie może zagwarantować odpowiedniej sterylnej pielęgnacji ran na dotkniętych obszarach ciała, konieczna jest pomoc i wsparcie lekarza, aby zapobiec wystąpieniu powikłań.

Ból podczas chodzenia do toalety, odczuwanie bólu wewnątrz ciała i ogólne złe samopoczucie to objawy, które musi zbadać lekarz. Przed zastosowaniem leku przeciwbólowego należy skonsultować się z lekarzem, aby nie doszło do dodatkowych upośledzeń. W przypadku wystąpienia objawów, takich jak kaszel lub problemy z oddychaniem, wymagana jest wizyta lekarza. Objawy choroby to ogólne uczucie choroby, spadek normalnej sprawności oraz gorączka, nudności i wymioty.

Konieczna jest wizyta lekarska w celu ustalenia przyczyny dolegliwości i rozpoczęcia leczenia. Jeśli dana osoba cierpi na dreszcze, zaburzenia rytmu serca, biegunkę lub bezsenność, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli nie można już wypełniać codziennych obowiązków lub w krótkim czasie następuje poważne pogorszenie stanu zdrowia, potrzebny jest lekarz. Należy również przedstawić lekarzowi nagłe uczucie ciepła w stawach.

Leczenie i terapia

W ramach środków terapeutycznych przeciwko MRSA stosowane są różne metody. Zgodnie z odpowiednimi środkami dezynfekującymi i aby uniknąć przenoszenia zarazków, osoby dotknięte chorobą rzadko są izolowane. Jednak nie musi tak być w każdym przypadku.

W leczeniu farmakologicznym MRSA lekarze polegają na złożonej kombinacji różnych antybiotyków. Są one określane na podstawie antybiogramu dla MRSA i zawierają tylko substancje zabijające bakterie. Można podawać specjalne antybiotyki i produkty zawierające penicylinę, takie jak ryfampicyna, klindamycyna i gentamycyna. W tym kontekście, należy ściśle przestrzegać przepisów dotyczących przyjmowania skutecznej terapii MRSA. Ponadto przeciw MRSA stosuje się preparaty złożone, takie jak fosfomycyna i kwas fusydowy, a także linezolid.

Oprócz terapii MRSA wymaga płukania jamy ustnej i gardła, maści do nosa zawierających mupirocynę oraz oczyszczania skóry na bazie dodatków antyseptycznych. W przypadku MRSA konieczne są regularne kontrole laboratoryjne odpowiednich płynów ustrojowych lub wydalin, które umożliwiają dokładną ocenę progresji oraz ukierunkowane leczenie określonych objawów chorobowych.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w przypadku zakażenia MRSA jest korzystne dla większości pacjentów. Podaje się leki, aby w krótkim czasie można było spodziewać się złagodzenia objawów. Gdy tylko pojawią się powikłania, przepisywane są alternatywne preparaty, które również mają na celu złagodzenie objawów. Brak objawów jest często dokumentowany po kilku tygodniach, a pacjent zostaje wypisany z leczenia w stanie wyzdrowienia. Aby wesprzeć dobry rozwój zdrowia, osoba poszkodowana może również skorzystać ze środków samopomocy.

Oprócz różnych środków zapobiegawczych, można również stosować umowy i douching niezależnie podczas procesu gojenia. Z jednej strony skraca to proces gojenia, a także mobilizuje własny system obronny organizmu. Jeśli jednak choroba postępuje niekorzystnie, może rozwinąć się stan zagrażający życiu. Nieleczona lub w przypadku bardzo niefortunnego przebiegu dalszego rozwoju zdrowia osoba dotknięta chorobą może cierpieć na chorobę wtórną.

Istnieje zwiększone ryzyko zakażenia krwi w przypadku zakażenia MRSA. Sepsa może zagrażać życiu pacjenta i może w krótkim czasie doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Ponadto istnieje możliwość trwałych infekcji lub innych chorób zapalnych. U osób z osłabionym układem odpornościowym mogą one również prowadzić do przedwczesnej śmierci pacjenta.

zapobieganie

Aby przejść przez chorobę MRSA Aby temu zapobiec, co u osób zdrowych rzadko dochodzi do wybuchów, należy zwrócić uwagę na odpowiednią higienę. Jeśli wiadomo, że w życiu codziennym są osoby cierpiące na MRSA, to dodatkowe środki ochronne będą wymagane także w sferze prywatnej.

Nie ma nic złego w rozsądnym używaniu jednorazowych rękawiczek i odpowiednich środków dezynfekujących, a także w zapobieganiu kontaktowi ze skórą lub ciałem w ramach profilaktyki. Jeśli jednak mają być leczone otwarte rany lub urazy skóry, ważne jest, aby przestrzegać wytycznych dotyczących dezynfekcji, aby uniknąć rozprzestrzeniania się zarazków i infekcji.

Opieka postpenitencjarna

Infekcje MRSA często powodują zatrucie krwi u osób dotkniętych chorobą. Z tego powodu natychmiastowe leczenie musi zostać przeprowadzone przez lekarza. Występuje biegunka i wymioty. Jakość życia osób dotkniętych chorobą jest znacznie obniżona. Osoby dotknięte chorobą są stale zależne od pomocy i wsparcia krewnych. Prostych czynności nie można już wykonywać samodzielnie.

Może to prowadzić do ciężkiej depresji i innych chorób psychicznych u osób dotkniętych chorobą. Możliwa jest tylko mała ładowność. Nie można wykonywać wyczerpujących czynności, ponieważ objawy nasilają się. Nawiązywanie rozmów z przyjaciółmi i rodziną może pomóc złagodzić presję psychiczną i zapobiec rozwojowi nastrojów depresyjnych.

Osoby dotknięte chorobą często muszą przepłukać usta. Zabrania się kontaktu z innymi osobami. Decyzja o tym, czy zakażenie MRSA skraca oczekiwaną długość życia osób dotkniętych chorobą, może być podjęta tylko w indywidualnych przypadkach. Będzie to zależało od ciężkości choroby i rozpoczęcia leczenia. Nawet po ostrej fazie choroby należy regularnie odwiedzać lekarza, aby uniknąć dalszych komplikacji.

Możesz to zrobić sam

Infekcję MRSA można leczyć samodzielnie za pomocą różnych środków. Przede wszystkim ważne jest przestrzeganie zalecanych środków dezynfekcji. Tylko poprzez odpowiednią higienę można skutecznie zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji i zmniejszyć ryzyko infekcji. Przenoszenia zarazków można również uniknąć, biorąc zwolnienie lekarskie w pierwszych dniach choroby. Jest to konieczne przede wszystkim ze względu na wysokie ryzyko zakażenia patogenami sprawczymi.

Leczenie farmakologiczne MRSA może być wspomagane, na przykład, preparatami antybiotykowymi z medycyny naturalnej i homeopatii. Na przykład sprawdziły się przeciwzapalne pazur diabła i lekarstwo na belladonnę. Niezależnie od zastosowanego środka lekarz powinien zatwierdzić i monitorować leczenie. Wskazane jest również regularne płukanie jamy ustnej i gardła. Osoba zainteresowana może również stosować maści do nosa zawierające mupikrocynę oraz produkty pielęgnacyjne na bazie dodatków antyseptycznych.

Ponadto zawsze konieczna jest dokładna kontrola lekarza. Jeśli wymienione środki nie przyniosą skutku lub jeśli wystąpią nietypowe objawy, najlepiej skonsultować się ponownie z lekarzem.