Zastawka mitralna

Plik Zastawka mitralna jest jedną z 4 zastawek serca. Oddziela lewy przedsionek od lewej komory. Jako zastawka płatkowa zastawka mitralna składa się z przedniego i tylnego płatka. Zapobiega cofaniu się krwi z lewej komory do lewego przedsionka podczas skurczowego skurczu komory. Podczas rozkurczu (rozkurczu) lewej komory zastawka mitralna jest otwarta, tak że bogata w tlen krew może napływać z lewego przedsionka i żyły płucnej.

Co to jest zastawka mitralna?

Zastawka mitralna, zwana również Zastawka przedtrzonowa nazywana, oddziela lewy przedsionek serca od lewej komory (komory). Podobnie jak zastawka trójdzielna, która oddziela prawy przedsionek od prawej komory, ma ona postać tak zwanej zastawki płatkowej z przednią (cuspis anterior) i tylną płatkiem (cuspis posterior).

Zastawka mitralna zapobiega cofaniu się krwi z prawego przedsionka do lewego przedsionka i żyły płucnej podczas skurczu (skurczu). Podczas rozkurczu (fazy relaksacji) prawej komory zastawka mitralna otwiera się, a bogata w tlen krew z płuc, która zgromadziła się w lewym przedsionku, wpływa do komory głównej.W kolejnej fazie skurczu bogata w tlen krew jest pompowana przez zastawkę aortalną do dużego krwiobiegu (krążenie ciała). Podczas gdy niewielki przeciek w zastawce mitralnej jest tolerowany przez mięsień sercowy, większe przecieki prowadzą do wrażliwych ograniczeń rzutu serca (niedomykalność zastawki mitralnej od I do IV).

Anatomia i budowa

Zastawka mitralna składa się z dwóch cienkich płatów tkanki łącznej (guzki), przedniego (cuspis przedniego) i tylnego guzka (cuspis posterior). Oba guzki wyrastają z przypominającego tkankę łączną pierścienia wzmacniającego, który wyściela otwór między lewym przedsionkiem a lewą komorą. Po otwarciu w rozkurczu oba guzki wystają do lewej komory. Kiedy wzrasta ciśnienie w komorze (skurcz), dwa guzki odchylają się, przylegają do siebie i zamykają otwór między lewym przedsionkiem a lewą komorą.

Aby guzki nie wywracały się na lewą stronę do przedsionka, krawędzie guzków są połączone cienkimi nitkami ścięgien (Chordae tendineae). Nitki ścięgien powstają z mięśni brodawkowatych, małych wypustek mięśni komorowych, które kurczą się synchronicznie z mięśniami komorowymi. Podczas skurczu skurczowego komory mięśnie brodawkowate również kurczą się, napinając w ten sposób nitki ścięgien. Zapobiegają wywracaniu się guzków lewego przedsionka na lewą stronę, co nie mogło już powstrzymywać przepływu krwi z powrotem do lewego przedsionka i żyły płucnej.

Funkcja i zadania

Główną funkcją zastawki mitralnej jest umożliwienie przepływu bogatej w tlen krwi, która zgromadziła się w lewym przedsionku, do komory podczas rozkurczowej fazy relaksacji komory. Podczas późniejszego skurczu komory zastawka mitralna musi zapobiegać cofaniu się krwi do przedsionka, aby krew mogła być prawidłowo wpompowana do układu krążenia (duży krwiobieg) przez zastawkę aortalną. Zastawkę mitralną można również opisać jako pasywną zastawkę trzepoczącą, która automatycznie reaguje na różnice ciśnień przed i za zastawką.

Niewielka masa dwóch płatów tkanki łącznej, które tworzą zastawkę mitralną, powoduje, że zastawka jest wyjątkowo wrażliwa, tak że zastawka zamyka się prawie natychmiast, jeśli występuje tylko niewielki wzrost ciśnienia w komorze. Lekki i cienki „materiał” dwóch płatków nie wytrzymałby ciśnienia po zamknięciu i przewróciłby się w przedsionku na lewą stronę z efektem przepływu wstecznego krwi. Aby temu zapobiec, krawędzie guzków są stabilizowane cienkimi nitkami ścięgnistymi, które umożliwiają otwarcie zastawki mitralnej w kierunku komory, ale nie powodują jej obrotu w przedsionku.

W pewnym stopniu nici ścięgien reagują nawet aktywnie, ponieważ powstają z mięśni brodawkowatych, małych wypukłości w mięśniach komorowych, które kurczą się synchronicznie z kulturą mięśni komorowych. Proces ten jest w pewnym sensie porównywalny z zasadą aktywnego napinacza pasów w samochodzie, w którym pasy są naciągane na ciało w pewnych sytuacjach, co sugeruje zbliżające się zderzenie.

Choroby

Niedomykalność zastawki mitralnej i zwężenie zastawki mitralnej to dwie najważniejsze dolegliwości i schorzenia związane z obniżoną funkcjonalnością zastawki mitralnej. Niedomykalność zastawki mitralnej może mieć różne przyczyny i nazywana jest niedomykalnością zastawki mitralnej I, II, III lub IV, w zależności od upośledzenia czynnościowego, przy czym stopień I jest łagodny, a IV - najcięższy.

Wspólną cechą wszystkich stopni ciężkości jest to, że zastawka mitralna nie zamyka się już prawidłowo, co powoduje częściowy przepływ krwi do lewego przedsionka. Niedobór może np. B. przez zerwanie lub skrócenie nici ścięgnistych utrzymujących krawędź dwóch guzków, spowodowane dziurą w jednym z dwóch guzków lub nadmiernym rozciągnięciem tkanki. Niektóre formy zwężenia zastawki mitralnej, objawiające się zmniejszonym przepływem krwi z lewego przedsionka do lewej komory, są wrodzonymi deformacjami i niepożądanymi zmianami. Jeśli z. B. utworzył dodatkową błonową tkankę łączną w zwężeniu znajdującym się tam nad zastawką mitralną i utrudnia przepływ krwi, jest to tzw. Nadzastawkowe zwężenie mitralne.

Inne postacie zwężenia zastawki mitralnej prowadzą do pogrubienia płatków zastawki, skrócenia nitek ścięgien i bezpośredniego zrostu między brzegami płatka a mięśniami brodawkowatymi. Płatki zastawki mają bardzo ograniczoną mobilność, dochodzi do przecieków i częściowego cofania się krwi podczas skurczu komory. W rzadkich przypadkach stwierdza się zarośnięcie zastawki mitralnej, co oznacza całkowite zamknięcie lub brak założenia zastawki mitralnej w okresie rozwoju embrionalnego. W tym przypadku jest to część zespołu niedorozwoju lewego serca.

Typowe i powszechne choroby serca

• Zawał serca
• Zapalenie osierdzia
• Niewydolność serca
• Migotanie przedsionków
• Zapalenie mięśnia sercowego