Interocepcja

Tak jak Introcepcja podsumowane są wszystkie spostrzeżenia z własnego ciała. Introcepcja reguluje samopoczucie i obejmuje nie tylko propriocepcję aparatu ruchu i aparatu podtrzymującego, ale także trzewną cewkę narządów wewnętrznych. Nadmierna introcepcja może wywołać zaburzenia lękowe.

Co to jest introcepcja?

Percepcja człowieka ma dwa różne źródła bodźców. W medycynie eksterocepcja to postrzeganie bodźców środowiskowych. Bodźce zewnętrzne są absorbowane przez komórki czuciowe wyspecjalizowane w bodźcach, przetwarzane na pobudzenie bioelektryczne i transportowane do ośrodkowego układu nerwowego, gdzie docierają do świadomości poprzez procesy interpretacji i klasyfikacji. Dzięki tej metodzie ludzie używają dźwięków, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych i bodźców wizualnych, aby zorientować się w swoim otoczeniu.

Przeciwieństwem eksterocepcji jest interocepcja. Ta struktura percepcji reaguje na bodźce z wnętrza i dlatego jest ważną częścią samooceny. Poprzez interocepcję człowiek nie tworzy obrazu swojego otoczenia, ale obraz procesów własnego organizmu, a tym samym własnego organizmu w pomieszczeniu.

Interocepcja działa również na wyspecjalizowane komórki czuciowe i przekazuje uzyskane informacje do ośrodkowego układu nerwowego. Nie wszystkie bodźce interoceptywne docierają do świadomości. Dlatego też interocepcja jest w dużej mierze nieświadomym, choć trwałym procesem.

Interocepcja obejmuje propriocepcję i trzewną. Propriocepcja obejmuje zmysł ruchu, siłę i pozycję oraz działa z wrzecionami mięśniowymi, wrzecionami ścięgien, receptorami kostnymi i narządem przedsionkowym. Wiscerocepcja to postrzeganie czynności narządów. Odbiera sygnały z narządów wewnętrznych i jest również nazywany enterocepcją.

Funkcja i zadanie

Interocepcja to całość całej percepcji od wewnątrz. Ta forma spostrzegania ma znaczący wpływ na samopoczucie i decyduje np. O tym, czy dana osoba czuje się zdrowa, czy chora.

W ten sposób interocepcja koreluje z subiektywnym samopoczuciem i umożliwia jedynie ukształtowanie neurologicznego schematu ciała. Przez schemat ciała rozumie się świadomość własnego ciała i jego ograniczeń. Zdolność do introcepcji jest uwarunkowana genetycznie, ale zmienia się w wyniku uczenia się.

Jako proces fizjologiczny, interocepcja składa się z różnych procesów. Jednym z nich jest kodowanie konwersji bodźca na interoceptorach. Cząsteczki bodźca wiążą się z receptorami i przekształcają je w aferentne wzorce impulsów sygnałowych. Następnie następuje transmisja, która odpowiada transmisji do ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku niektórych bodźców następuje etap świadomości, który jest możliwy dzięki przetwarzaniu korowemu. Świadomość odpowiada uświadomieniu sobie procesów interoceptywnych. Wszystkie powyższe kroki są nazywane system interoceptywny wyznaczony.

Bodźcami interoceptywnymi mogą być ból, temperatura, swędzenie lub bodźce dotykowe. Mogą to być odczucia mięśniowe lub jelitowe, informacje o czynnościach naczynioruchowych, uczucie głodu lub pragnienia. To, które bodźce są świadomie odbierane, zależy od procesów uczenia się i doświadczeń.

Różne receptory są aktywne jako interoceptory. Na przykład baroreceptory w ścianach naczyń krwionośnych stale mierzą ciśnienie krwi. Na podstawie ich informacji mózg inicjuje działania, które utrzymują krążenie. Aby określić stan krwi, w ścianach naczyń znajdują się receptory ph, receptory dwutlenku węgla i receptory tlenu, aby zapewnić idealny dopływ tlenu do tkanek. Osmoreceptory regulują zapotrzebowanie na płyny i pomagają mózgowi zgłosić pragnienie. Metaboreceptory mięśni warunkują metabolizm mięśni szkieletowych, a receptory glukozy trzustki regulują poziom insuliny we współpracy z ośrodkowym układem nerwowym.

Wszystkie interoceptory należą do autonomicznego układu nerwowego. Do interoceptorów zalicza się również mechanoreceptory w narządach wewnętrznych i tkankach. Zgłaszają ucisk i ból. Postawa, ruch, pozycja i receptory stawów są równie introceptywne. Do introceptorów należą również termoreceptory, chemoreceptory i proprioreceptory układu pozycji i ruchu.

Połączenie z ośrodkowym układem nerwowym istnieje za pośrednictwem aferentów bogatych we włókna w układzie motorycznym i wegetatywnym. Mózg wykorzystuje te informacje do regulacji homeostazy, postawy, ruchu i dostosowania funkcji.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

W ramach samooceny introcepcja odgrywa rolę w związku ze zmianami fizycznymi, a tym samym z licznymi chorobami.

To, co dwoje ludzi świadomie postrzega od wewnątrz, może się różnić w mniejszym lub większym stopniu. Introcepcja jest do pewnego stopnia subiektywna ze względu na jej związek z osobistymi doświadczeniami i doświadczeniami związanymi z nauką. Na przykład niektórzy ludzie mają stosunkowo niski poziom świadomości procesów zachodzących w organizmie. Inni doświadczają zwiększonej interocepcji.

W pewnych okolicznościach silna interocepcja może wywołać zaburzenia lękowe. Takie zaburzenia lękowe prowadzą do nadinterpretacji najmniejszych zmian w organizmie, które mogą wywoływać reakcje lękowe, a nawet reakcje fizyczne. Dzieje się tak zwykle w przypadku osób, które generalnie szybciej odczuwają strach. Zmniejszona percepcja bodźców interoceptywnych może z kolei spowodować, że pacjent będzie ignorował sensowne sygnały alarmowe z własnego ciała.

Związane z doświadczeniem zaburzenia introcepcji można leczyć poprzez promowanie świadomości lub leczenie zaburzeń lękowych. Z drugiej strony, introcepcja może być również fizycznie zmieniona przez uszkodzenie neuronów lub uszkodzenie narządów. Może to mieć skutki zagrażające życiu, zwłaszcza jeśli chodzi o enterocepcję. Jeśli na przykład baroreceptory w ścianach naczynia są uszkodzone i nie przekazują wiarygodnych informacji, bicie serca i ciśnienie krwi są nieprawidłowo regulowane.

Dysfunkcjonalne interoceptery w przewodzie pokarmowym mogą być równie niebezpieczne, ponieważ zakłócają regulację trawienia. Takie uszkodzenie może wystąpić na przykład w wyniku martwicy tkanki.

W szczególności jednak głęboką wrażliwość mogą równie łatwo zakłócać choroby neurologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane (SM). Jeśli autoimmunologiczne stany zapalne w SM niszczą na przykład drogi nerwowe lub ośrodki regulacji głębokiej wrażliwości, pojawiają się ciężkie zaburzenia ruchu, postawy i regulacji.

Inną możliwą przyczyną fizycznie zmienionej interocepcji są udary, które mogą uszkodzić introcepcyjne ośrodki mózgowe. Takie uszkodzenie może być śmiertelne w ciężkich przypadkach.