Hiperostoza

W Hiperostozy tkanka kostna rośnie. Wynika to głównie ze zwiększonej aktywności osteoblastów. Oprócz łyżeczkowania dostępne są teraz również opcje leczenia farmakologicznego.

Co to jest hiperostoza?

Ciężka hiperostoza może wiązać się z bólem. Jeśli na przykład dotknięta kość jest zaangażowana w połączenia przegubowe, mogą wystąpić zaburzenia ruchu lub inne deficyty w wyniku zwiększenia rozmiaru.
© PiyawatNandeenoparit - stock.adobe.com

W hiperplazji tkanka lub narząd powiększa się, zwiększając liczbę komórek. Ten wzrost liczby komórek jest zwykle reakcją na zwiększony stres czynnościowy lub stymulację hormonalną. Hiperplazje są odwracalne. Po usunięciu bodźca sprawczego dotknięta tkanka normalizuje się.

W zależności od rodzaju dotkniętej tkanki istnieją różne podgrupy hiperplazji. Plik Hiperostoza odpowiada hiperplazji tkanki kostnej. Zjawisko to powoduje nadmierny nadmiar tkanki kostnej. Za tworzenie się tkanki kostnej odpowiadają tzw. Osteoblasty. Ich nadmierna aktywność jest również podstawą patologicznego wzrostu substancji kostnej w sensie hiperostozy.

Hiperostoza jest również znana jako przerost kości lub hiperplazja kości. Przerost kości, w odróżnieniu od hiperplazji, nie jest spowodowany proliferacją komórek, ale wzrostem rozmiaru poszczególnych komórek. Hiperostoza jest skierowana do wewnątrz lub na zewnątrz. Ta pierwsza jest również określana jako hiperostoza śródkostna.

Kierunek zewnętrzny opisuje termin egzostoza lub hiperostoza korowa. W swojej węższej definicji termin hiperostoza opisuje chorobę kości, która charakteryzuje się wzrostem gęstości kości, a zatem wpływa przede wszystkim na stosunek masy kostnej do objętości kości.

przyczyny

Wszystkie hiperostozy są spowodowane zwiększoną aktywnością osteoblastów tworzących kości. Zwiększona aktywność skutkuje albo kompresją masy kostnej, albo przyrostem kości pozycyjnej. Szczególnie to ostatnie zjawisko powoduje zmianę kształtu i rozmiaru kości dotkniętej chorobą.

Nawet jeśli funkcja degradujących kości osteoklastów jest zaburzona, może dojść do hiperostozy. Na ludzką masę kostną przez całe życie wpływa przebudowa, która polega na wzajemnym oddziaływaniu form kostnych i osteoklastów. Więc jeśli wzajemne oddziaływanie się nie udaje, możliwe są hiperostozy.

Jednym z głównych czynników wywołujących zwiększone tworzenie kości jest podrażnienie hormonalne lub szczególny nacisk na kość. Powoduje to miejscowo ograniczone hiperostozy. W tym kontekście pewną rolę może odgrywać brak równowagi hormonalnej. Poza tym zaburzenia metaboliczne, takie jak konsekwencje przewlekłej niewydolności nerek, mogą przyczyniać się do zwiększonego tworzenia się kości.

Ponadto pewną rolę może odgrywać zatrucie fluorkami, ołowiem, witaminą A, bizmutem, arsenem, strontem, fosforem lub berylem. Ponadto zmiany w aktywności komórek kostnych są spowodowane chorobami dziedzicznymi, takimi jak młodzieńcza choroba Pageta [zespół Van Buchem] lub osteopetroza, przy czym mutacje są zwykle pierwotnym wyzwalaczem w tym kontekście.

Ponadto możliwe są przyczyny, takie jak choroby reumatoidalne w sensie zespołu SAPHO lub choroba Forestiera. Ponadto przyczyną mogą być przewlekłe infekcje, takie jak gruźlica, guzy, takie jak oponiaki i zespoły paraneoplastyczne w kontekście pachydermoperiostozy raka oskrzeli.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Pacjenci z hiperostozą cierpią na zwiększone odkładanie się tkanki kostnej, które charakteryzuje się zwiększoną aktywnością osteoblastów i może być związane ze zmniejszoną aktywnością osteoklastów. Przy umiarkowanej hiperostozie zwykle nie występuje silny ból.

Jednak ciężkiej hiperostozie może towarzyszyć ból. Jeśli na przykład dotknięta kość jest zaangażowana w połączenia przegubowe, mogą wystąpić zaburzenia ruchu lub inne deficyty w wyniku zwiększenia rozmiaru. Wszystkie inne objawy hiperostozy zależą od dotkniętego obszaru ciała, a przede wszystkim od pierwotnej przyczyny choroby.

W przypadku zaburzeń hormonalnych hiperostozie towarzyszy zaburzenie równowagi hormonalnej, które może mieć zupełnie inne skutki w zależności od zaangażowanych hormonów. Przyczyny postaci reumatoidalnej są zwykle związane z silnymi stanami bólowymi, które mogą powodować, że osoba dotknięta chorobą nie może się poruszać z powodu bólu w regularnych odstępach czasu.

W przypadku infekcji przyczynowych objawy towarzyszące zwykle odpowiadają ogólnym objawom infekcji, takim jak gorączka, dreszcze, zmęczenie lub podobne objawy. Gdy hiperostoza ma podłoże dziedziczne, nienormalna aktywność zwykle występuje od urodzenia, często wpływając na wszystkie kości w ciele.

Diagnoza i przebieg choroby

Rozpoznanie hiperostozy dokonuje się za pomocą metod obrazowych, takich jak obrazowanie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny. Biopsja chorej tkanki może potwierdzić podejrzenie rozpoznania. Wartości takie jak wapń są określane przede wszystkim w chemii laboratoryjnej. Ponieważ hiperostoza jest tylko objawem ogólnej choroby, diagnoza obejmuje wyjaśnienie pierwotnej przyczyny.

Komplikacje

Hiperostoza niekoniecznie musi prowadzić do bólu lub innych nieprzyjemnych objawów. Wynikające z tego powikłania zależą w większości przypadków od ciężkości choroby, dlatego nie jest możliwe żadne ogólne przewidywanie. Zbyt duże rozprzestrzenienie się kości może prowadzić do bólu, a tym samym do ograniczenia ruchomości.

U wielu pacjentów ograniczenia te prowadzą do dolegliwości psychologicznych, a czasem do depresji. Można je jednak stosunkowo dobrze leczyć przy pomocy psychologa. Ponadto istnieje niezrównoważona równowaga hormonalna. Tutaj również istnieją różne dolegliwości, które zależą od odpowiednich niedoborów hormonów. Zwykle pacjenci cierpią również na dreszcze i ostrą gorączkę.

Prężność pacjenta ogromnie spada, a osoby dotknięte chorobą nie uczestniczą już aktywnie w życiu. Pacjent nadal czuje się wyczerpany. Jakość życia jest bardzo obniżona przez skargi. Podczas leczenia hiperostozy nie ma dalszych komplikacji ani dolegliwości. Jednak w większości przypadków w celu złagodzenia objawów konieczny jest przeszczep szpiku kostnego. Oczekiwana długość życia zwykle nie jest zmniejszona przez hiperostozę.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli zauważysz niezwykle silny ból przez długi czas, skonsultuj się z lekarzem. Hiperostoza objawia się również narastającymi zaburzeniami ruchowymi i nieswoistym uczuciem ucisku w okolicy kości - te również należy szybko wyjaśnić. Jeśli pojawią się inne dolegliwości, wymagana jest konsultacja lekarska. Wszelkie towarzyszące objawy, takie jak gorączka, dreszcze lub zmęczenie, należy zbadać i, jeśli to konieczne, leczyć, jeśli utrzymują się dłużej niż dwa do trzech dni.

W przypadku innych objawów poważnej choroby należy zasięgnąć porady lekarza tego samego dnia. Szczególnie narażone są osoby z zaburzeniami równowagi hormonalnej lub zaburzeniami metabolicznymi. Przewlekła niewydolność nerek i zatrucie są również możliwymi wyzwalaczami. Osoby należące do tych grup ryzyka powinny zgłosić się do lekarza rodzinnego z wymienionymi objawami. Dalszymi osobami kontaktowymi są specjaliści chorób wewnętrznych lub ortopeda. W przypadku poważnych dolegliwości można w pierwszej kolejności skontaktować się z pogotowiem ratunkowym, które zaleci dalsze postępowanie. W razie wątpliwości wskazana jest wizyta w szpitalu.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie hiperostozy zależy od pierwotnej przyczyny i wzoru zajęcia. W zależności od tego terapia może obejmować interwencje chirurgiczne, ortopedyczne lub neurochirurgiczne. Oprócz zabiegów inwazyjnych dostępne są zachowawcze procedury leczenia farmakologicznego.

Na przykład przy podawaniu kalcytriolu można zwiększyć aktywność degradujących kości osteoklastów. Ponadto allogeniczny przeszczep szpiku kostnego może stymulować resorpcję tkanki kostnej. Inwazyjne opcje leczenia obejmują również łyżeczkowanie, w którym kość jest usuwana chirurgicznie.

Niemniej jednak leczenie choroby podstawowej jest głównym celem terapii w przypadku hiperostozy, ponieważ trwałą normalizację tkanki kostnej można osiągnąć jedynie poprzez poprawę lub wyleczenie przyczyny.Chorób mutacyjnych nie można wyleczyć, ale w większości przypadków można je złagodzić i opóźnić. Przede wszystkim zapobiega to postępowi hiperostozy.

W przypadku przyczynowych zaburzeń równowagi hormonalnej, substytucja hormonalna może w pewnych okolicznościach stymulować aktywność osteoklastów i obniżać aktywność osteoblastów. W przypadku zatrucia należy dążyć do uwolnienia toksyn, do czego przyczynia się głównie diureza. W tym przypadku nacisk kładziony jest na wspomaganie funkcji nerek.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciwbólowe

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w przypadku istniejącej hiperostozy zależy od konkretnej przyczyny. Może wystąpić akromegalia (gigantyzm), egzostoza lub endostoza.

W rosnącym szkielecie nadmierne tworzenie się tkanki kostnej prowadzi nie tylko do zwiększenia grubości kości, ale także do zwiększenia długości. Oprócz powiększenia dłoni, stóp, brody, nosa i uszu (akromegalia) następuje również wzrost do gigantycznego wzrostu. Istnieją również postacie hiperostozy związane z niskim wzrostem. W ramach egzostozy na powierzchni kości tworzą się trwałe wyrostki. Egzostoza prowadzi do deformacji kości, ograniczenia ruchomości i bólu. Możliwe są również uciśnięcia nerwów. Oprócz drobnych deformacji kości mogą również wystąpić przebiegi bezobjawowe. Kość może również rosnąć do wewnątrz (endostoza) i tym samym zwężać kanał szpikowy. Często gęstnieje masa kostna (osteoskleroza).

Hiperostoza występuje bardzo często w kontekście niektórych chorób dziedzicznych. W takich przypadkach wyleczenie nie jest możliwe. Po usunięciu egzostoz wyniki są często niezadowalające, ponieważ często dochodzi do nawrotów. Uogólniona osteoskleroza często występuje w dziedzicznych chorobach podstawowych. Oznacza to, że następuje ucisk masy kostnej na cały szkielet. Jednak są też choroby przebiegające z miejscową osteosklerozą. Dzieje się tak zarówno w przypadku łagodnych, jak i złośliwych guzów kości.

zapobieganie

Hiperostoza może mieć niezliczone przyczyny. Nie wszystkim, ale indywidualnym przyczynom można zapobiec. Jednym z działań profilaktycznych jest unikanie miejscowego podrażnienia spowodowanego przeciążeniem.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku hiperostozy osoba dotknięta chorobą ma bardzo ograniczone możliwości i środki dalszej opieki. Przede wszystkim należy postawić szybką i przede wszystkim wczesną diagnozę, aby nie było dalszych komplikacji czy objawów. Im wcześniej choroba zostanie rozpoznana, tym zwykle lepszy jest dalszy przebieg. Nie można przewidzieć dalszego przebiegu lub oczekiwanej długości życia osoby dotkniętej chorobą.

Choroba jest zwykle leczona za pomocą leków. Pacjent musi zwracać uwagę na prawidłowe spożycie i prawidłowe dawkowanie. W przypadku pytań lub niejasności należy zawsze najpierw skonsultować się z lekarzem. W przypadku interakcji lub skutków ubocznych należy najpierw skontaktować się z lekarzem. Z reguły choroba podstawowa musi być najpierw prawidłowo leczona, aby całkowicie złagodzić objawy hiperostozy.

Podczas leczenia należy regularnie kontrolować narządy wewnętrzne pacjenta, aby zapobiec dalszym uszkodzeniom. Przede wszystkim należy regularnie sprawdzać nerki. Jednak w niektórych przypadkach konieczny jest zabieg chirurgiczny, po którym dana osoba musi w każdym przypadku odpocząć.

Możesz to zrobić sam

Hiperostoza to poważna choroba, która często wiąże się z przewlekłymi dolegliwościami. To, jakie środki samopomocy mogą zastosować osoby dotknięte chorobą, zależy od tego, jak daleko posunęła się choroba przyczynowa i jakie objawy są widoczne.

Zasadniczo można podjąć indywidualne środki przeciwko poszczególnym objawom. Jeśli masz gorączkę i dreszcze, zaleca się odpoczynek w łóżku i odpoczynek. Ponadto osoba zainteresowana powinna zwrócić uwagę na delikatną dietę i monitorować temperaturę ciała. Jeśli gorączka wzrośnie powyżej 40 stopni, należy skonsultować się z lekarzem. Zmęczenie i wyczerpanie można złagodzić różnymi środkami homeopatycznymi, np. Belladonną i diabelskim pazurem. Ostra pomoc w wilgotnych okładach i umiarkowanym wysiłku fizycznym.

Jeśli to nie zmniejszy objawów, wymagana jest pomoc lekarska. Ćwiczenia i zmiana diety pomagają również w zaburzeniach hormonalnych. Jeśli jednak pojawia się ból, należy zastosować leki. Ewentualnie można uzupełnić preparaty lecznicze o naturalne środki, takie jak maść z dziurawca lub nagietka, pod warunkiem wyrażenia zgody przez lekarza. Oprócz wymienionych środków, zawsze wskazane jest dokładne badanie lekarskie, aby upewnić się, że choroba postępuje pozytywnie.