Podbiał lub Tussilago Farfara, to gatunek rośliny z rodziny astrowatych, która była tradycyjnie wykorzystywana w produktach leczniczych. Podbiał to wieloletnia roślina zielna, która rozprzestrzenia się poprzez nasiona i kłącza.
Występowanie i wygląd podbiału
Żółte kwiaty na 10-30 cm długości, łuskowatych łodygach pojawiają się wczesną wiosną, jeszcze zanim zakwitną mlecze. Niebiesko-zielone liście, które na przekroju przypominają odcisk kopyta, pojawiają się zwykle dopiero po uformowaniu się nasion.
Są one przymocowane do jedwabistych parasoli i często są używane przez małe ptaki do wyłożenia gniazd. Liście wielkości dłoni z grubymi, podobnymi do filcu spodami pojawiają się w rozetach.
Podbiał pochodzi z Europy i Azji i jest wymieniony jako gatunek inwazyjny w Ameryce. Roślina preferuje siedliska opuszczone, takie jak żwir i wydmy, pobocza dróg, nieużytki, hałdy czy brzegi rzek. W ogrodach i na pastwiskach podbiał jest irytującym chwastem, którego trudno jest wyplenić.
Zastosowanie i użytkowanie
Główne zastosowania medyczne Podbiał dotyczy głównie kwiatów (Farfarae Flos) i liści (Farfarae Folium), które są zbierane i przetwarzane oddzielnie.
Najważniejszymi składnikami są flawonoidy, około 8% śluzu (składającego się z polisacharydów), alkaloidy pirolizydynowe, około 10% garbników, cynk i witamina C. Alkaloidy pirolizydynowe, które są rozkładane w wątrobie, mają działanie hepatotoksyczne, dlatego czas stosowania zebranych samodzielnie liści musi być ograniczony. Hodowcy zwykle używają odmian wolnych od alkaloidów. Polisacharydy zawarte w podbiału mają właściwości przeciwzapalne i immunostymulujące. Flawonoidy mają również działanie przeciwzapalne i spazmolityczne (przeciwdrgawkowe).
Chociaż w Azji preferuje się stosowanie kwiatów, w Europie przeważa stosowanie liści. Z nich zbierane są zwłaszcza czyste okazy wystawione na działanie słońca, które są szybko cięte i suszone lub prasowane. Wyciskany sok lub przygotowany syrop z podbiału można przyjmować bezpośrednio lub stosować np. W kosmetykach jako dodatek do szamponu zapobiegający łupieżowi.
W medycynie wywary są używane głównie jako herbata lub do okładów. Starsze traktaty wspominają również o używaniu podbiału jako dymu przez spalanie suszonej rośliny na węglu drzewnym cyprysowym. Wcześniej suche liście były również używane jako hubka, aw niektórych regionach jedwabiste nasiona były używane do wypełniania materacy i poduszek.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i profilaktyki
Podbiał był używany od czasów starożytnych do łagodzenia chorób płuc i oskrzeli, co odzwierciedla botaniczna nazwa Tusslilago = kaszel.
Nawet jeśli badania kliniczne są dość podzielone co do skuteczności, niemiecki BGA zaleca herbatę z podbiału w leczeniu stanów zapalnych błon śluzowych jamy ustnej i gardła oraz w łagodzeniu podrażnień związanych z kaszlem przy nieżytach oskrzeli. Flawonoidy zawarte w podbiału mają właściwości przeciwzapalne i antyseptyczne, które pomagają złagodzić skurcze płuc u pacjentów z astmą i atakami zapalenia oskrzeli, ułatwiając oddychanie. Właściwości przeciwzapalne polisacharydów rozluźniają uszkodzoną tkankę płucną oraz działają wykrztuśnie i pobudzająco na drogi oddechowe.
Klasyczna medycyna naturalna rozróżnia użycie świeżych i suszonych liści. Podczas gdy świeże liście lub ich sok są odpowiednie do leczenia suchego kaszlu lub duszności, suche liście powinny być stosowane głównie przez pacjentów z zapaleniem płuc lub przewlekłym zapaleniem oskrzeli. Oprócz łagodzenia kaszlu i przekrwienia oskrzeli, podbiał jest również skuteczny w leczeniu innych schorzeń, takich jak: B. bóle głowy, astma, podrażnienie żołądka i jelit, zapalenie krtani i niedrożność jamy nosowej.
Odwary z czarnego bzu można stosować jako wilgotne okłady na obrzęki, stany zapalne czy oparzenia. Kwiaty podbiału są również częścią maści stosowanych w leczeniu chorób skóry, takich jak egzema, rany, stany zapalne czy wrzody.
Czasami nie zaleca się leczenia kaszlu papierosami ziołowymi, które oprócz innych substancji wykrztuśnych zawierają głównie liście podbiału, ponieważ dym ponownie podrażnia uszkodzone błony śluzowe. Ze względu na niejasne działanie alkaloidów pirolizydynowych kobietom w ciąży i karmiącym nie zaleca się przyjmowania produktów podbiału.
