Rozmyślać

Dręczące myśli, które ciągle się powtarzają i nigdy nie znajdują rozwiązania: Rozmyślać nie tylko pogarsza nastrój, ale także negatywnie wpływa na organizm. Zwykle występują w połączeniu z depresją i powodują, że osoby nią dotknięte pozostają bierną ofiarą. Istnieją jednak terapeutyczne opcje leczenia i metody samopomocy, które mogą położyć kres pętli niezdrowego myślenia.

Co to jest wylęg?

Wylęg jest często spowodowany inną chorobą psychiczną, najczęściej depresją, zespołem lęku uogólnionego lub zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym.
© Pict Rider - stock.adobe.com

Wylęg jest negatywną formą refleksji. W tym procesie dręczące myśli narzucają się zainteresowanej osobie w postaci niekończącej się pętli, której nie można powstrzymać. Nauka mówi również o ruminowaniu (ruminowaniu) myśli. Często obracają się wokół kwestii z przeszłości lub obaw o przyszłość.

Najczęstszymi czynnikami wywołującymi lęgi są spory, decyzje, pytania filozoficzne i ty. Przymusowi wylęgu towarzyszy wyrzuty sumienia, poczucie niższości i beznadziejności i zwykle występuje w postaci zrywów. Są one wywoływane przez bieżące wydarzenia, chociaż niekoniecznie muszą być one przedmiotem lęgu.

W przeciwieństwie do zdrowego myślenia, nacisk nie kładzie się na szukanie rozwiązań zorientowanych na działanie i przyszłości, ale na kompulsywne powtarzanie nieprzyjemnych doświadczeń lub oczekiwań. Zamiast pytać „jak”, pojawia się pytanie „dlaczego”. W ten sposób lęg reprezentuje pewne „poszukiwanie w pustce”.

przyczyny

Wylęg jest często spowodowany inną chorobą psychiczną, najczęściej depresją, zespołem lęku uogólnionego lub zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Niespecyficzne poczucie nieszczęścia prowadzi do odruchu wyzdrowienia poprzez myślenie o własnej sytuacji. Lęg powinien otworzyć wgląd w przyczynę niezadowolenia, a tym samym przynieść ulgę.

Wielu psychoterapeutów odkryło, że takie podejście przesłania strach przed aktywną interwencją. Dzięki biernej wytrwałości i rozmyślaniu osoba zainteresowana nie naraża się na niepowodzenie, krytykę lub odrzucenie. Ponadto obsesyjne myśli wskazują na brak poczucia własnej wartości, niezdecydowanie i niepewność.

Wątpliwości co do siebie wyrażają się w przesadnych samokrytycznych i uwłaczających myślach. Wcześniejsze urazy i urazy, które nie były odpowiednio leczone, również mogą prowadzić do wylęgu. Ale ponieważ nie można już tego cofnąć, osoby dotknięte chorobą czują się jak bezbronne ofiary. Ciągłe myślenie o negatywnej przeszłości i wyrzucanie sobie lub innym wyrzutów prowadzi w dół do spirali rozmyślań.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrój

Choroby z tym objawem

• depresje

• Zaburzenia lękowe

• Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne

Diagnoza i przebieg

Dopiero gdy wylęg występuje poza epizodami depresyjnymi, jest diagnozowany jako zaburzenie samo w sobie. Z drugiej strony, jeśli przybiera formę obaw o codzienne wydarzenia lub możliwe przyszłe wypadki i trwa dłużej niż sześć miesięcy, jest to oznaka zespołu lęku uogólnionego.

W większości przypadków lęg zwiększa się wieczorem. Niekończące się pętle myśli powodują ogólne pogorszenie nastroju, brak energii i złe samopoczucie. Jeśli przymus wylęgu nie zostanie rozpoznany i leczony na czas, może prowadzić do ciężkiej depresji i lęku nawet u osób bez wcześniejszych chorób psychicznych.

Z biegiem czasu mogą również pojawić się objawy fizyczne, takie jak napięcie, trudności z koncentracją, trudności w zasypianiu, utrata apetytu, wrzody żołądka i problemy trawienne. Dodatkowo negatywne myślenie to stres psychiczny dla organizmu, który powoduje zwiększone wydzielanie hormonu kortyzolu. Ma to działanie tłumiące na układ odpornościowy, a tym samym zwiększa ryzyko chorób.

Komplikacje

Wylęg może prowadzić do wielu problemów psychicznych i fizycznych. Przewlekłe wylęganie się na początku sprawia, że ​​jesteś nieszczęśliwy i prowadzi do frustracji i niepokoju. Prowadzi to do bezsenności, poczucia bezsilności i napięcia. Jako kolejne powikłanie uporczywej refleksji spada wiara w siebie i czasami dochodzi do silnego stresu i jego następstw: wzrasta ciśnienie krwi i tętno, pojawia się napięcie fizyczne, a niekiedy znacznie spada jakość życia.

Dalsze komplikacje związane z wysiadywaniem mogą obejmować nastroje depresyjne lub pełną depresję. W dłuższej perspektywie lęg przyprawia o mdłości i wywołuje różne objawy obsesji i lęku, co z kolei prowadzi do nasilenia lęgu - powstaje błędne koło. Wylęg ma również wpływ fizyczny: zgrzytanie zębami, wrzody żołądka i zmęczenie należą do najczęstszych objawów, a stres może również wpływać na serce i narządy wewnętrzne lub układ odpornościowy i prowadzić do wielu innych powikłań.

W skrajnych przypadkach objawy rozwijają się w ciężką depresję lub inną chorobę psychiczną, taką jak wypalenie zawodowe. Konsekwencje i ich intensywność różnią się znacznie w zależności od osoby, dlatego wysiadywanie, zwłaszcza jeśli przekształci się w przewlekły problem, należy szybko przeciwdziałać, rozmawiając z terapeutą, stosując leki i inne metody.

Kiedy należy iść do lekarza?

Odradzanie się z możliwą wartością chorobową to myślenie obsesyjno-kompulsywne, w którym na pierwszym planie jest sam lęg, a nie szukanie rozwiązania. Grübelkarussell często kręci się wokół raczej przyziemnych rzeczy. Ten typ lęgów często dotyczy negatywnie postrzeganych wydarzeń z przeszłości: smutnego dzieciństwa, rozwodu lub braku sukcesu. Pytania filozoficzne mogą także wywołać prawdziwy przymus wylęgu. W takim przypadku pilnie potrzebna jest porada terapeutyczna, ponieważ nieleczony lęg może prowadzić do zaburzeń lękowych, depresji, a nawet samobójstwa.

W leczeniu psychologicznym lub psychoterapeutycznym wysiadowi można przeciwdziałać za pomocą terapii behawioralnej. Osoby dotknięte chorobą muszą porzucić swoją bierną rolę ofiary.Wraz ze swoim psychologiem lub psychoterapeutą analizują motywację do wylęgu. Terapeuta uświadamia im, że pewnych rzeczy nie da się już zmienić i że nawet najbardziej intensywny lęg nie daje rozwiązania, a raczej wciąga lęg w psychologiczną spiralę w dół.

Oprócz problemów psychologicznych wysiadywanie może również powodować upośledzenie fizyczne, a tym samym tworzyć psychosomatyczny obraz kliniczny. Typowe objawy to zaburzenia snu, słaby apetyt, problemy trawienne, napięcie i trudności z koncentracją. Terapeuta o orientacji psychosomatycznej jest dobrym wyborem w leczeniu kompulsywnego lęgu.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

W przypadku częstych nawrotów wskazane jest rozpoczęcie leczenia psychoterapeutycznego. Stosowane są takie techniki, jak trening rozwiązywania problemów, techniki relaksacyjne, psychoedukacja, podejścia oparte na uważności i klasyczna terapia behawioralna. Jeśli lęg jest objawem depresji, często stosuje się leki przeciwdepresyjne.

Jeśli przebieg choroby nie trwał długo, a także w połączeniu z leczeniem terapeutycznym, można podjąć szereg działań. Warunkiem tego jest umiejętność rozpoznawania patologicznych myśli jako takich. W żadnym wypadku nie należy ich traktować jako faktów, lecz wyłącznie jako myśli.

Zdystansowana postawa pozwala zwrócić na to uwagę, ale nie brać tego zbyt poważnie. Aby wyrwać się z błędnego koła, stosuje się metodę słowa zatrzymania: Gdy tylko zauważy się lęg, wypowiadane jest na głos ustalone słowo, aby przerwać myśli. Następnie należy podjąć rozpraszającą czynność, która sprawia radość i która uszczęśliwia zainteresowaną osobę.

Skupienie uwagi na świecie zewnętrznym to kolejny sposób na uniknięcie obsesyjnych myśli. Percepcja jest świadomie kierowana kilka razy dziennie przez kilka minut na coś na zewnątrz. Pomocne może być również prowadzenie dziennika Grübel: dręczące myśli są rozwiązywane w ograniczonym czasie. Daje im to kontrolowaną ilość uwagi, której nie przekracza.

Perspektywy i prognozy

Wylęg jest częścią normalnego i zdrowego nastroju osoby w przejściowych fazach. Nastroje lęgowe mogą być dobre i znaczące, gdy są wywołane wydarzeniem wymagającym przemyślenia i decyzji. Człowiek jako jednostka potrzebuje czasu, aby jasno określić swoje pragnienia i potrzeby oraz obrać nowy kierunek. To normalne, że czują się przygnębieni, smutni i zdezorientowani. Nastrój lęgowy znika u zdrowych ludzi, gdy tylko doprowadzi do wyniku lub gdy tylko zmieni się lub zniknie czynnik wywołujący ten nastrój.

Jednak lęg może stać się coraz bardziej powszechnym nastrojem i powodować niepokój. Zainteresowana osoba zastanawia się coraz więcej nad rzeczami, które są coraz bardziej nieistotne i zauważa, że ​​wpływa to na jej podstawowy nastrój i obniża jej samopoczucie. Te przypadki mogą być zwiastunami lub oznakami możliwej depresji.

Oznacza to, że wylęg nie rozwiązuje się sam, tak jak u zdrowych ludzi, ale albo powraca, albo staje się trwały. Nieleczony stan ten może się utrzymywać - w zależności od tego, co kryje się za lęgiem. Może to być początek depresji lub wypalenia, które nasila się, jeśli nie jest leczone.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrój

zapobieganie

Aby przede wszystkim uniknąć obsesyjnych myśli i rozmyślań, wskazane jest, aby patrzeć na swoje myśli z odległej perspektywy. Pytania takie jak „Czy zrozumiałem coś, myśląc, że wcześniej nie było jasne?”, „Czy w rezultacie zbliżyłem się do rozwiązania?” Lub „Czy myśląc, czuję się mniej przygnębiony?” Nie można odpowiedzieć „tak „Odpowiedzieli: prawdopodobnie istnieje obowiązek wylęgu.

Rozpoznanie takich wzorców myślowych jest pierwszym krokiem do podjęcia odpowiednich działań. Wzmocnienie poczucia własnej wartości i akceptacja przeszłości jako zamkniętej również usuwają wylęgarnię lęgów.

Możesz to zrobić sam

W życiu codziennym zatrudnienie to dobry sposób na uniknięcie długiego wysiadywania. Główną rozrywką są zadania, które stanowią co najmniej niewielkie wyzwanie dla głowy. To odwraca uwagę od lęgów.

Jedną z technik terapii poznawczo-behawioralnej jest zatrzymanie myśli. Można to również dobrze wykorzystać w życiu codziennym. Gdy tylko myśli kręcą się w kółko i zaczyna się wysiadywanie, osoba zainteresowana przerywa sobie „zatrzymaniem”. W zależności od sytuacji słowo można wymyślić lub wypowiedzieć na głos. Celem tego środka jest zatrzymanie wylęgu i wykrycie go jak najwcześniej. Z reguły z czasem można zaobserwować znaczną poprawę. Uważność stosowana może być również wykorzystana jako samopomoc przy wylęgu. Uważność opiera się na zasadzie świadomego postrzegania własnych myśli, emocji i doznań fizycznych bez ich oceniania.

Jeśli wylęg występuje jako objaw zaburzeń psychicznych (np. Depresji), grupy samopomocy mogą być również przydatnym uzupełnieniem terapii. W takich grupach osoby dotknięte chorobą wymieniają pomysły, wspierają się nawzajem i dowiadują się więcej o sobie i swoich problemach.

Ponadto praktyczne pomoce mogą ułatwić codzienne życie - na przykład budzik, który przerywa długie okresy lęgu. Techniki relaksacyjne z jogi lub treningu autogennego również pomagają „wyłączyć głowę”.