Tylny dół czaszki

Plik Tylny dół czaszki tworzy tylny dół. Zawiera wydłużony rdzeń (rdzeń przedłużony), mostek (most), śródmózgowie (śródmózgowie) i móżdżek (móżdżek).

Co to jest tylny dół czaszki?

Tylny dół czaszki to tylny dół czaszki. Tylny dół czaszki przylega do środkowego dołu czaszkowego, w którym znajduje się płat skroniowy mózgu (śródmózgowie). Z kolei płat czołowy mózgu zlokalizowany jest w przednim dole czaszki (fossa cranii anterior).

Te trzy jamki czaszkowe należą do podstawy czaszki (podstawa czaszki) i jako takie reprezentują część czaszki mózgu (neurokranium) .Granica między fossa cranii media a fossa cranii posterior tworzy namiot móżdżkowy, znany również jako namiot móżdżku i szczelinę przez który wystaje pień mózgu. W tylnym dole czaszki znajduje się wydłużony rdzeń (rdzeń przedłużony), most (most), śródmózgowie (śródmózgowie) i móżdżek (móżdżek).

Anatomia i budowa

Tylny dół czaszki to miejsce, w którym przechodzą nerwy, tętnice i żyły. Największym otworem jest foramen magnum, który znajduje się w środku tylnego dołu. Wydłużony szpik wnika do jamy czaszki przez owalny punkt penetracji.

Rdzeń kręgowy łączy się z rdzeniem przedłużonym w dół, podczas gdy łączy się z mostem w mózgu. Jedenasty nerw czaszkowy (nerw dodatkowy), więzadła kości udowej, tętnice rdzeniowe i żyła główna rdzeniowa również przebiegają przez otwór magnum. Ponadto twarde opony (opona twarda) łączą się z błoną tektorii w otworze.

Obok foramen magnum znajduje się kanał hipoglossalny (Canalis nervi hypoglossi), przez który przebiega dwunasty nerw czaszkowy o tej samej nazwie. Siódmy nerw czaszkowy (Nervus facialis), ósmy nerw czaszkowy (Nervus vestibulocochlearis), a także Arteria labyrinthi i Vena labyrinthi przebiegają przez Porusousticus internus. Otwór szyjny, z którego pochodzi żyła szyjna wewnętrzna, znajduje się poniżej wewnętrznego porusa akustycznego. Ponadto nerwy czaszkowe IX - XI, tętnica gardłowa wstępująca i zatoka skalista dolna przecinają otwór szyjny. Otwór kłykciowy mieści żyłę emisyjną. Tylny dół czaszki ma również inne, mniejsze otwory.

Funkcja i zadania

Tylny dół czaszki stanowi część podstawy czaszki, która uosabia podłogę czaszki. Wewnątrz znajdują się części mózgu: rdzeń przedłużony, most, śródmózgowie i móżdżek. Medulla oblongata to przedłużenie rdzenia kręgowego, które reprezentuje przejście do mózgu.

Stamtąd organizm ludzki kontroluje funkcje wegetatywne, takie jak oddychanie i krążenie, ale także liczne odruchy - w tym połykanie, wymioty i kaszel. Mosty łączą włókna nerwowe w swoich rdzeniowych obszarach, które są również znane jako jądra mostu. Formacja siatkowata rozciąga się przez most jako sieć komórek nerwowych. Jednak wiele dróg nerwowych przebiega przez most bez przełączania. Szlaki te prowadzą do mózgu i rdzenia przedłużonego, a także do móżdżku (móżdżku). Lek podsumowuje wydłużony szpik kostny i mostek do tylnej części mózgu (rombencephalon). Razem ze śródmózgowia (śródmózgowia) reprezentują pień mózgu.

Śródmózgowie znajduje się również w tylnym dole czaszki. Obejmuje wewnętrzną torebkę, która obejmuje liczne drogi nerwowe w mózgu. Śródmózgowie uczestniczy w kontroli ruchów, wykorzystując pozapiramidowy układ ruchowy. Móżdżek zajmuje się również zadaniami motorycznymi i bierze pod uwagę za. postawa. Pomaga również kontrolować ruch oczu. Móżdżek uczestniczy również w ukrytych procesach uczenia się.

Choroby

Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe może spowodować, że szczelina namiotu, która znajduje się w namiocie móżdżku, uszczypnie części mózgu.W rezultacie objawia się zespół śródmózgowia, znany również jako zespół śródmózgowia.

Medycyna dzieli obraz kliniczny na trzy etapy w zależności od ciężkości. Objawy zespołu śródmózgowia obejmują ilościowe zaburzenia świadomości, aż do śpiączki, zauważalne reakcje źrenic, wzmożone napięcie mięśniowe i niezwykle wysoką skłonność do reakcji (hiperrefleksja). Można rozważyć różne przyczyny wzrostu ciśnienia śródczaszkowego: guz spowodowany guzem, obrzęk mózgu, siniak (krwiak), stłuczenie mózgu (ucisk mózgu) i inne.

Rozerwanie namiotu często powoduje krwawienie i może wywierać nacisk na pień mózgu. Często łza pojawia się jako uraz porodowy. Torebka wewnętrzna w śródmózgowiu może zostać uszkodzona w wyniku udaru spowodowanego zaburzeniami krążenia w mózgu. Ponieważ przez torebkę biegną również drogi nerwu ruchowego, uszkodzenie torebki wewnętrznej może prowadzić do niedowładu połowiczego po jednej stronie ciała, która jest przeciwna do uszkodzenia.

Medycyna podsumowuje szereg obrazów klinicznych jako zespoły pnia mózgu, które wracają do uszkodzeń w tym regionie. Przykładem zespołu pnia mózgu z uszkodzeniem wydłużonego szpiku (zespół oblongata) jest zespół Jacksona. Typowe objawy to porażenie kończyn po stronie uszkodzenia mózgu i porażenie nerwu podgłębkowego po przeciwnej stronie. Zaburzenie krążenia w naczyniach zaopatrujących rdzeń przedłużony jest najczęstszą przyczyną zespołu Jacksona. Zasadniczo poważne uszkodzenie pnia mózgu może być również śmiertelne, ponieważ kontroluje on wiele funkcji niezbędnych do podtrzymania życia. Obejmuje to na przykład oddychanie.