Zioło zwyczajne

Plik wspólne zioło talerzowe to roślina kwitnąca dziko rosnąca w Ameryce Północnej, a teraz także w Europie. Ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych i witaminy C nadal jest spożywany jako dodatek do sałatek lub warzyw.

Co powinieneś wiedzieć o zioła pospolitego

Zioło pospolite to roślina kwitnąca, która rośnie dziko w Ameryce Północnej, a teraz także w Europie. Ze względu na wysoką zawartość składników odżywczych i witaminy C jest często spożywany jako dodatek do sałatek lub warzyw.

Ziele płytkowate należy do rodzaju ziół płytkowych (łac. Claytonia). Po niemiecku też Szpinak Kubański, Portulaka zimowa lub Postelein nazywa. W sumie jest 26 różnych rodzajów ziół talerzowych.

Zwykłe ziele talerza jest łatwe do odróżnienia od większości tych gatunków, ponieważ najwyższe liście łączą się, tworząc pojedynczy przylistek otaczający łodygę. Daje to wrażenie, że łodyga kwiatowa wyrasta z liści, co również wyraża łacińska nazwa gatunku „perfoliata” (= przez liść). Pozostałe liście są rombowe lub jajowate, z długą łodygą. Kwiatostan powyżej kołnierzykowatego przylistka składa się z 5-40 kwiatów. Małe, przeważnie białe kwiaty mają pięć płatków, co wskazuje, że należą one do rzędu goździków (Caryophyllales). Zioło pospolite kiełkuje jesienią w temperaturach poniżej 12 ° C. W zależności od przebiegu zimy większe rośliny można znaleźć już w październiku, a podczas mroźnych zim od lutego. Okres kwitnienia trwa od lutego do maja.

Pod koniec maja roślina obumiera i tylko nasiona przeżywają lato w ziemi. Roślina jest jadalna, łącznie z kwiatami i korzeniami. Smakuje delikatnie słodko i orzechowo. Zioło pospolite zachowało swoje preferencje dla chłodnych, niezbyt jasnych miejsc ze swojej pierwotnej ojczyzny, górskich regionów od południowej Alaski po Amerykę Środkową. Niemiecka nazwa Kuba-Szpinak wskazuje, że angielscy osadnicy przywieźli tę roślinę na Kubę, ponieważ jej spożycie zapewnia dobrą ochronę przed szkorbutem, czyli niedoborem witaminy C. Stamtąd rozprzestrzenił się na Australię i Europę.

Istnieją dowody na to, że botanik Archibald Menzies wyhodował okazy rośliny w Kent Garden w 1794 roku i przywiózł je do Europy. W północnych i północno-zachodnich Niemczech zioło pospolite rośnie na polach i ogrodach jako „chwasty”, ale jest również uprawiane w szklarniach i uprawiane w celach konsumpcyjnych. Zioło pospolite jest jedynym gatunkiem tego rodzaju, który rośnie w Europie.

Znaczenie dla zdrowia

Zioło zwykłe jest pierwszym plonem, który można zebrać na początku nowego roku i zjeść na świeżo. Indianie i europejscy osadnicy byli w stanie uchronić się przed szkorbutem dzięki Claytonii, która ma bardzo wysoką zawartość witaminy C.

Ta cecha sprawiła, że ​​był bardzo popularny w kraju pochodzenia. Również w tym kraju wczesne dojrzewanie ziela talerzowego pomaga skrócić czas do zbiorów innych upraw bez konieczności uciekania się do towarów importowanych. Claytonia do dziś pozostaje dziką rośliną i nie została zmieniona przez ludzką interwencję. Roślina jest więc mała, ale w porównaniu z innymi uprawami ma niezwykle wysoką zawartość witamin i składników odżywczych. Jako roślina dzika zawiera dużo chlorofilu, którego składniki przeciwutleniające wiążą wolne rodniki, a tym samym spowalniają starzenie się komórek. Spożywanie ich na surowo zwiększa uwalnianie hormonu szczęścia, serotoniny.

Jako typowe warzywo liściaste, Claytonia ma niską zawartość tłuszczu i wysoką zawartość błonnika. To pospolite zioło talerzowe jest często używane w rodzimych Stanach Zjednoczonych jako składnik koktajli warzywnych lub sałatek. Idealnie sprawdza się jako ziołowy towarzysz w diecie lub kuracji detoksykacyjnej. Można go również spożywać po ugotowaniu jak szpinak.

Składniki i wartości odżywcze

Zioło pospolite jest popularnym dzikim warzywem w USA („sałata górnicza” = „sałatka górnicza”), dlatego jego składniki zostały zbadane przez władze. Bez składników płynnych (woda, tłuszcze) sucha masa składa się z 37% białek, 42,5% długołańcuchowych węglowodanów (cukru) i 12,4% błonnika.

Porcja około 100 g zawiera około 20 kilokalorii. To pokrywa 33% zapotrzebowania osoby dorosłej na witaminę C, 22% wymaganej ilości witaminy A i 10% zapotrzebowania na żelazo. Roślina ma bardzo niską zawartość kwasu szczawiowego, trucizny komórkowej, która jest szkodliwa w większych dawkach i występuje w wielu innych warzywach. W składzie białek jest wiele substancji przeciwutleniających pochodzących z chlorofilu, np. Beta karoteny. Claytonia ma również wysoką zawartość kwasów tłuszczowych omega-3, wapnia i magnezu.

Nietolerancje i alergie

Najczęstsze alergeny, takie jak pyłki, orzechy czy gluten, nie wykazują żadnego podobieństwa do składników zioła pospolitego. Dlatego większość alergików może jeść tę roślinę bez wahania. Są jednak osoby, które cierpią na tak zwaną „alergię na sałatkę”. Cechami charakterystycznymi są obrzęk jamy ustnej, wysypki skórne i dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.

Objawy alergiczne występują po kontakcie z sałatkami (sałata, cykoria), przyprawami (estragon, kardamon), herbatami korzennymi (rumianek, krwawnik pospolity) oraz niektórymi rodzajami warzyw (karczoch, salsefia pospolita). Osoby z alergią na sałatę nie są uczulone na wszystkie te rośliny w tym samym czasie lub w takim samym stopniu. Większość roślin należy do rodzaju Asteraceae, ale nie jest to kryterium wykluczenia.

Naukowcy zidentyfikowali LPT (białko przenoszące lipidy) Lac S1 jako alergen wywołujący, który jest również wytwarzany przez rodzinę nie-stokrotkową. Dlatego każdy, kto ma alergię na sałatkę, powinien ostrożnie spożywać zwykłą kapustę talerzową.

Wskazówki dotyczące zakupów i kuchni

Zioło pospolite znane jest głównie na niemieckich rynkach pod swymi potocznymi nazwami portulaka zimowa i postelein. Jednak nie należy do Portulaki i nie jest spokrewniony z podobnie wyglądającą letnią portulakiem.

Zwykłe zioło talerzowe jest oferowane na dobrze zaopatrzonych cotygodniowych targach i często znajduje się jako dodatek do skrzynek warzywnych, które konsumenci mogą kupić bezpośrednio od producentów ekologicznych. Ze względu na występowanie w północno-zachodnich Niemczech portulaka zimowa jest rzadko spotykana w środkowych i południowych Niemczech. Portulaka zimowa oferowana na targowiskach pochodzi głównie ze szklarni. Ponieważ Claytonia perfoliata jest teraz również dla nas rodzima, możesz ją uprawiać samodzielnie lub zbierać w naturze. Każdy, kto zbiera roślinę w naturze, powinien to zrobić w odpowiedniej odległości od dróg i innych źródeł zanieczyszczeń.

Wskazówki dotyczące przygotowania

Zasadniczo całą roślinę można zebrać i spożyć, ale korzenie należy wcześniej ugotować. Jeśli nie chcesz jeść korzeni, po prostu zbierz liście. Aby to zrobić, po prostu ostrożnie zrywaj liście łodygą. Jeśli nie zostaną usunięte wszystkie liście, roślina może produkować nowe liście, które można później ponownie zebrać. Zbiór można rozpocząć od młodych roślin od 5 cm i kontynuować, aż roślina uschnie. Liście można spożywać na surowo po dokładnym umyciu. Wiele smacznych przepisów można znaleźć w Internecie jako sugestie dotyczące dalszego wykorzystania.