Chirurgia naczyniowa

Plik Chirurgia naczyniowa eliminuje schorzenia i schorzenia naczyń krwionośnych, np. zwężenia naczyń czy żylaki, poprzez leczenie zachowawcze (nieinwazyjne) lub chirurgiczne. To gałąź chirurgii. Często wykonywaną operacją w celu wyeliminowania chorób naczyniowych jest założenie by-passów i protez naczyniowych.

Co to jest chirurgia naczyniowa?

Specjaliści chirurgii naczyniowej (chirurdzy naczyniowi) zajmują się leczeniem interwencyjnym (interwencje celowane) i wewnątrznaczyniowym (w obrębie naczynia krwionośnego) schorzeń naczyń krwionośnych. Terapia jest zachowawcza (nieinwazyjna) lub chirurgiczna. Chore naczynia krwionośne ulegają przekrwieniu (pobudza przepływ krwi), rekonstrukcji (odbudowie), zaopatrzeniu w protezy lub resekcji (usunięciu). Ocena ryzyka i ocena prognostyczna przeprowadzana jest przed leczeniem.

Służy do zapobiegania, wykrywania i leczenia następczego urazów naczyniowych, chorób i wad rozwojowych. Chirurdzy naczyniowi towarzyszą swoim pacjentom również po interwencji chirurgicznej w fazie rehabilitacji. Ten podobszar medyczny obejmuje instrumentalne metody badań, w tym pomiar przepływu krwi, badanie wyników angiologicznych, a także przygotowanie do operacji i opiekę kontrolną. Przed zabiegiem należy przeprowadzić śródoperacyjną kontrolę radiologiczną ustaleń zgodnie z wymogami ochrony radiologicznej.

Zabiegi i terapie

Chirurgia naczyniowa zajmuje się zachowawczym i chirurgicznym leczeniem chorych naczyń krwionośnych. Częstym zabiegiem jest założenie bajpasów naczyniowych w przypadku zarostowej choroby tętnic obwodowych lub zaburzeń krążenia. Krótko rozciągnięte zwężenia są eliminowane poprzez poszerzenie zajętych naczyń (poszerzenie balonu) oraz, jeśli są wywołane, wprowadzenie stentu (metalowej rurki).

Długie zwężenia lub przeszkody leczy się lekami lub chirurgicznie. Metoda ta odsłania chore naczynie i eliminuje zwapnienie (trombendarterektomia, TEA). Alternatywnie wszczepia się bajpas z własnej żyły lub plastikową protezę. Zabieg ten łączy zamknięcie naczyń krwionośnych poprzez zmianę drogi przepływu krwi. W przypadku tętniaka zakłada się wkładki protetyczne (naczyniowe). Ta dyscyplina medyczna obejmuje leczenie wszystkich naczyń zaopatrujących mózg w tlen i krew.

Profilaktyka udaru i leczenie miażdżycy również należy do chirurgów naczyniowych. Kolejnymi specjalizacjami są usuwanie zakrzepów krwi (zator), żylaków (żylaki nóg), wszelkiego rodzaju urazy naczyń krwionośnych, zespoły uciskowe, zespół stopy cukrzycowej oraz chirurgia przetokowa. Bocznik to zwarcie między żyłą a tętnicą, przez które wykonywana jest dializa. Inne skutecznie leczone choroby naczyniowe to zwężenie tętnicy szyjnej (tętnica szyjna wewnętrzna, zwężenie tętnicy szyjnej) oraz tętniak aorty brzusznej. Tętnica szyjna zaopatruje mózg w tętnicę szyjną wewnętrzną. Jeśli ten proces nie działa już prawidłowo, dochodzi do zwężenia tętnicy szyjnej, co prowadzi do zmniejszenia przepływu krwi do mózgu.

Chirurg naczyniowy rozpoznaje te objawy na podstawie wczesnej diagnozy i leczy niebezpieczną chorobę naczyniową. Chirurgia naczyniowa usuwa zwężenie tętnicy szyjnej poprzez chirurgiczne złuszczenie chorego naczynia. Mniej inwazyjną opcją jest rozszerzenie chorego naczynia za pomocą cewnika balonowego, aby następnie umieścić stent w postaci metalowego wspornika ściany naczyniowej. Jeśli ta niebezpieczna dysfunkcja nie zostanie rozpoznana i odpowiednio wcześnie leczona, może doprowadzić nie tylko do udaru, ale także do długotrwałej opieki, a nawet śmierci pacjenta. W przeszłości tętniak aorty brzusznej był leczony wyłącznie chirurgicznie.

Jak daleko jest obecnie chirurgia naczyniowa, pokazuje, że wybrzuszenie spowodowane przez tętniak nie jest już wyłącznie mostkowane chirurgicznie za pomocą protezy plastycznej, ale jest eliminowane przez mniej inwazyjną opcję leczenia. Angiolodzy umieszczają protezę „stent-graft” wprowadzaną przez tętnice pachwinowe do dotkniętego obszaru i wyłączają tętniak poprzez celowane umieszczenie. Jednak ta metoda nie jest jeszcze rutynową operacją, ponieważ tylko kilka niemieckich klinik leczyło tętniaki, które obejmują również tętnice trzewne i nerkowe. Aby leczenie było skuteczne, lekarze stosują protezy z tzw. Okienkami, które umożliwiają dopływ krwi do innych narządów jamy brzusznej i nerek.

Zdaniem ekspertów dziedzina chirurgii naczyniowej znajduje się obecnie w ciekawej fazie. Przyszłym celem tego specjalistycznego obszaru są minimalnie inwazyjne interwencje, które powinny prawie całkowicie wykluczyć uszkodzenie naczyń krwionośnych podczas delikatnej operacji wewnątrznaczyniowej. Chirurdzy naczyniowi we współpracy z nefrologami (choroby nerek i ich leczenie zachowawcze), neurologami, angiologami (lekarzami chorób naczyniowych) i kardiologami wnoszą cenny wkład w zachowanie zdrowia pacjentów i osiąganie wyznaczonych celów.

Diagnostyka i metody badań

Dzięki znaczącej poprawie w diagnostyce nieinwazyjnej, takiej jak USG oraz angiografia TK i MR, medycyna naczyniowa oparta na urządzeniach znajduje się w fascynującej fazie rozwoju. Dzięki tym diagnostycznym procedurom obrazowania można by dalej rozwijać nowe opcje leczenia aorty brzusznej i piersiowej przy użyciu endoluminalnych protez stentu.

Coraz częściej chirurdzy naczyniowi łączą terapię wewnątrznaczyniową i konwencjonalną chirurgię naczyniową. Te procedury egzaminacyjne nazywane są procedurami hybrydowymi. Nowoczesne urządzenia wykorzystujące ultradźwięki w diagnostyce angiologicznej i flebologicznej są w stanie wykryć na wysokim poziomie choroby tętnicy brzusznej, naczyń szyjnych, naczyń miednicy, naczyń mózgowych, żył oraz tętnic ramienia i nóg. Do dalszej diagnostyki kliniki wykorzystują wszystkie możliwości diagnostyki obrazowej. Wysokowydajne tomografy rezonansu magnetycznego pokazują wszystkie obszary naczyniowe ciała bez narażenia na promieniowanie lub przydział środków kontrastowych.Zaletą jest to, że tej metodzie badania mogą być również poddawani pacjenci, u których wcześniej wystąpiła reakcja alergiczna na przydział środków kontrastowych lub cierpiących na niewydolność nerek.

Zakres usług diagnostycznych oddziałów specjalistycznych obejmuje inne metody badawcze, takie jak badanie CW Doppler układu tętniczego i żylnego, ultrasonografia dupleksowa kodowana kolorami, reografia odbicia światła, badanie odległości marszu na bieżni oraz diagnostyka śródoperacyjna z pomiarem przepływu, angiografią i pomiarem CW Doppler. Chirurdzy mają dostęp do wielu leków. Inhibitory funkcji tomocytów, takie jak kwas acetylosalicylowy (ASA) i klopidogrel, są stosowane w celu zapobiegania poważnym zagrożeniom, takim jak zawały serca, ostre niedrożności naczyń lub udary.

W przypadku pewnych zakrzepów krwi wywoływane jest podawanie substancji, które nie mają wpływu na płytki krwi, ale zamiast tego zmniejszają krzepliwość krwi w inny sposób. Dlatego angiolodzy wolą stosować antykoagulanty (antykoagulanty, np. Heparyna) po operacjach, jeśli istnieje ryzyko powstania zakrzepów w sercu. Leki promujące krążenie krwi poprawiają przepływ krwi i działają rozszerzająco na naczynia krwionośne.

Dostępne są również środki przeciwbólowe i antybiotyki. Lekarze stosują te substancje w zależności od wskazania. Przyszłość konwencjonalnej chirurgii naczyniowej polega na głębokim zmniejszeniu urazów tkanek, celu, który osiąga się dzięki coraz mniejszym punktom dostępu w postaci szytych na miarę endoprotez okiennych i rozgałęzionych oraz bypassów do naczyń.