W a lewatywa płyn przechodzi przez odbyt do jelita. Przeważnie jest to woda. Można go również mieszać z różnymi dodatkami, takimi jak sól kuchenna lub gliceryna. Wskazania do lewatywy mogą mieć charakter diagnostyczny lub terapeutyczny.
Co to jest lewatywa?
Do jednego wlotu można zastosować różne urządzenia o różnych wydajnościach. Dobrze znanymi urządzeniami do wykonywania lewatywy są irygatory, pompki do lewatywy czy strzykawki do gruszek. Zawartość płynu wynosi od 50 do 800 ml. Najczęstszą formą aplikacji jest lewatywa.
Objętość spłukiwania wynosi tutaj maksymalnie 200 ml. Istnieją specjalne pompki do lewatywy do samodzielnego użytku. Dzięki temu płyn można zassać i wstrzyknąć do odbytu za pomocą zintegrowanej pompy kulkowej. Irygatory są używane do biernych lewatyw. Aby to zrobić, do odbytu wprowadza się rurkę podłączoną do pojemnika z płynem. Pojemnik na płyn jest zawieszony, aby woda mogła przepływać przez odbyt do jelita.
Istnieje wiele wskazań medycznych do lewatywy. Lewatywy i lewatywy są również wykorzystywane do przygotowania do stosunku analnego lub mogą być częścią praktyk seksualnych w dziedzinie erotyki klinicznej lub BDSM.
Funkcja, efekt i cele
Najczęściej lewatywa jest używana jako środek przeczyszczający. Dzieje się tak np. W przypadku uporczywych zaparć, niedrożności jelit, przy oczyszczaniu okrężnicy przed wyleczeniami na czczo, przed operacjami lub przed porodem. Lewatywa przeczyszczająca jest zwykle wykonywana za pomocą lewatywy, co powoduje szybki stolec.
Efekt lewatywy można wzmocnić różnymi technikami. Obniżenie temperatury płynu do lewatywy do około 32 ° C ma stymulujący wpływ na jelita, podobnie jak wprowadzenie dłuższej rurki jelitowej. U dzieci i niemowląt po prostu włożenie termometru klinicznego do odbytu ma działanie przeczyszczające. Do płynu do płukania można również dodawać różne środki, którymi w większości przypadków jest woda, co również poprawia efekt. Na przykład oliwa z oliwek lub mleko zmiękczają stolec, sól kuchenna lub sorbitol zwiększają efekt osmotyczny.
W niektórych przypadkach konieczne jest podanie leków, które zwykle podaje się organizmowi doustnie przez lewatywę. Może tak być w przypadku, gdy pacjent nie jest w stanie przyjąć leku doustnie. Aplikacja analna nadaje się również dla dzieci. Podawanie leków przez lewatywę ma również różne zalety. Z jednej strony zmniejsza się efekt pierwszego przejścia. Każdy środek podany doustnie najpierw przechodzi przez wątrobę, zanim trafi do krwi, a później trafia do narządu docelowego. Efekt pierwszego przejścia opisuje przemianę substancji leczniczej w wątrobie. Jeśli lek jest podawany analnie, część substancji czynnej przechodzi przez błonę śluzową jelita odbytnicy bezpośrednio do krwiobiegu iw ten sposób szybciej iw pierwotnej postaci dociera do narządu docelowego.
Również leki o złym smaku lub wrażliwe na kwasy i niszczące kwas żołądkowy można podawać za pomocą lewatywy. W przypadku tzw. Encefalopatii wątrobowej, czyli uszkodzenia mózgu spowodowanego marskością wątroby, często wykonuje się lewatywę laktulozową. Przyczyną uszkodzenia mózgu jest amoniak we krwi, którego uszkodzona wątroba nie może już rozkładać. Laktuloza zawarta w płynie do płukania ma wiązać ten amoniak, aby można go było łatwiej wydalać.
Z drugiej strony lewatywa rezonium jest wykonywana w ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek. Uszkodzone nerki nie mogą już wydalać wystarczającej ilości potasu. Rezonium jest lekiem używanym do wymiany jonów potasu na jony sodu. Stosuje się za pomocą pojedynczej lewatywy. Aby uzyskać optymalny efekt, musi pozostawać w odbycie pacjenta od czterech do dziesięciu godzin. Jeśli nie jest to możliwe, aplikację należy powtórzyć.
W celu obniżenia gorączki można również zastosować lewatywę. Kiedyś była to powszechna procedura, ale najwyraźniej wyszła z mody. W przypadku lewatywy przeciwgorączkowej letnia woda jest mieszana ze szczyptą soli i przepłukiwana do jelita. Ilość płynu powinna wynosić do 100 ml dla niemowląt, do 250 ml dla małych dzieci i od 500 do 600 ml dla starszych dzieci i dorosłych. Ta technika może obniżyć gorączkę o około jeden stopień.
Lewatywa może być stosowana nie tylko do celów terapeutycznych, ale także diagnostycznych. Aby to zrobić, do płynu do płukania dodaje się środek kontrastowy. To następnie dociera do jelita grubego pacjenta przez odbyt i tam jest rozprowadzane. Po tym następuje kolejne płukanie w celu opróżnienia jelita i usunięcia nadmiaru środka kontrastowego. Jelito rozciąga się poprzez wdmuchiwanie powietrza, czyli wdmuchiwanie powietrza.
W następnym badaniu rentgenowskim okrężnica może być teraz pokazana na zdjęciu rentgenowskim. W celu zdiagnozowania nietrzymania stolca podaje się również lewatywy. Mierzy się ilość płynu, którą można napełnić, zanim wypłynie on przez mięsień odbytu. W kolejnym eksperymencie do odbytnicy wlewa się 500 ml płynu i mierzy czas, w którym pacjent może świadomie trzymać substancję, zanim nastąpi wypróżnienie.
Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
W przypadku niedrożności jelit lub ostrej choroby brzucha lewatywa nie powinna być wykonywana lub powinna być wykonywana tylko pod szczegółowym zaleceniem lekarza. Ostrożność zaleca się także w przypadku wrodzonych wad rozwojowych okolicy odbytu, hemoroidów, ciąży oraz przewlekłych zapalnych chorób jelit, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura płynu do płukania może powodować oparzenia lub skurcze jelit. Nieprawidłowe użytkowanie urządzeń do irygacji grozi zranieniem ściany jelita lub odbytu.
Należy koniecznie upewnić się, że ciecz płucząca jest nieszkodliwa. Zbyt duża zawartość alkoholu lub kwasu podrażnia błonę śluzową jelit. Herbata rumiankowa, która wcześniej była często stosowana do lewatyw w nieswoistych zapaleniach jelit, nie jest polecana jako płyn do płukania. Astmatycy lub alergicy są narażeni na wstrząs anafilaktyczny. W najgorszym przypadku może to być śmiertelne. Zbyt często wykonywane lewatywy mogą również uszkodzić florę jelitową.
Typowe i powszechne choroby jelit
- Choroba Leśniowskiego-Crohna (przewlekłe zapalenie jelit)
- Zapalenie jelit (zapalenie jelit)
- Polipy jelitowe
- Kolka jelitowa
- Uchyłkowatość jelita (uchyłkowatość)
.jpg)
