Dyskalkulia

Plik Dyskalkulia nie należy mylić z ogólną niepełnosprawnością intelektualną. W zależności od osoby dotkniętej dyskalkulią dyskalkulia ma różne przyczyny. W przeciwieństwie do dysleksji (słabe czytanie i ortografia), dyskalkulia jest jedną Słabość arytmetyczna.

Co to jest dyskalkulia?

W przypadku tej choroby osoby dotknięte chorobą mają przede wszystkim problemy z obliczaniem liczb. Nawet proste operacje arytmetyczne z małymi liczbami prowadzą do poważnych skarg i trudności.
© Robert Kneschke - stock.adobe.com

Dyskalkulia to prezent Słabość arytmetyczna lub zaburzenia arytmetyczne. Osoby dotknięte dyskalkulią wykazują między innymi długotrwałe trudności w radzeniu sobie z liczbami, a także w uchwyceniu faktów arytmetycznych.

Warunkiem koniecznym do zdiagnozowania dyskalkulii w obecności ograniczeń jest to, że słabość arytmetyczna nie wynika po prostu z braku wykształcenia lub niepełnosprawności. Podstawowe operacje arytmetyczne, takie jak odejmowanie, dodawanie, dzielenie i mnożenie, są szczególnie trudne dla osób z dyskalkulią.

Z kolei abstrakcyjne procesy matematyczne, takie jak te, na których oparta jest geometria, są często mniej dotknięte. Jeśli dyskalkulia zostanie zdiagnozowana u osoby (co zdecydowanie nie zawsze ma miejsce), zwykle dzieje się to w szkole podstawowej. Według szacunków około 10 do 15% dzieci w całych Niemczech ma dyskalkulię.

przyczyny

W zależności od ciężkości dyskalkulia może mieć wiele różnych przyczyn. W większości przypadków słabość w obliczeniach wynika z połączenia kilku przyczyn.

Ponieważ suma przyczyn dyskalkulii różni się znacznie w zależności od osoby, często nie jest łatwo jednoznacznie zidentyfikować odpowiednie przyczyny. W psychologii pedagogicznej istnieją różne podejścia do wyjaśniania dyskalkulii; W zależności od osoby dotkniętej chorobą mogą one mieć mniej lub więcej zastosowania: na przykład możliwe jest, że dyskalkulia jest spowodowana zaburzeniami rozwojowymi w określonym obszarze.

Możliwe jest również, że dana osoba nie zrozumiała jeszcze związków matematycznych. Częste zmiany nauczycieli i metody nauczania, a także wielkość i struktura klasy mogą również wpływać na dyskalkulię. W rzadkich przypadkach dyskalkulia może również ukrywać zaburzenia koncentracji i / lub blokady wydajności, które są spowodowane lękiem lub nastrojami depresyjnymi.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwy

Objawy, dolegliwości i oznaki

Z reguły osoby dotknięte dyskalkulią cierpią na wyraźną niepełnosprawność intelektualną. Istnieją różne słabości, które mają negatywny wpływ na życie codzienne i jakość życia danej osoby. Rozwój dziecka jest również znacznie opóźniony i ograniczony przez dyskalkulię.

W przypadku tej choroby osoby dotknięte chorobą mają przede wszystkim problemy z obliczaniem liczb. Nawet proste operacje arytmetyczne z małymi liczbami prowadzą do poważnych dolegliwości i trudności, tak że dzieci dotknięte chorobą mają już problemy w szkole. Mogą również wystąpić zaburzenia koncentracji, przez co dzieci nie zwracają uwagi w szkole lub wydają się nadpobudliwe.

Wiele dzieci jest też drażliwych lub nawet lekko agresywnych. Mogą również cierpieć na apatię, która może prowadzić do poważnych dolegliwości społecznych. Z powodu dyskalkulii niektórzy ludzie cierpią z powodu zastraszania lub dokuczania, szczególnie w dzieciństwie, w wyniku czego pojawiają się dolegliwości psychiczne, a nawet depresja.

Brak leczenia dyskalkulii prowadzi do poważnych dolegliwości w życiu codziennym, nawet w wieku dorosłym. Choroba zwykle nie wpływa negatywnie na długość życia chorego.

Diagnoza i przebieg

Do zdiagnozowania dyskalkulii można zastosować różne testy. Odpowiednie testy należy przeprowadzić na przykład w odpowiednich szkolnych gabinetach psychologicznych.

Zarówno wyniki testu, jak i zachowanie osoby zainteresowanej podczas testu mogą dostarczyć administratorom testu odpowiednich informacji. Zwykle chore dziecko jest najpierw poddawane testowi na inteligencję; można określić możliwe przeciążenie lub niedociążenie.

W celu zdiagnozowania dyskalkulii te procedury testowe są uzupełniane testami percepcji i zdolności motorycznych. Ponieważ wszystkie te czynniki mogą wskazywać na istniejącą dyskalkulię.

Przebieg dyskalkulii zależy od różnych czynników. Jeśli chore dziecko otrzyma indywidualne środki wsparcia, osłabienie umiejętności liczenia może z czasem ulec poprawie.

Komplikacje

Dzieci z dyskalkulią częściej niż ich rówieśnicy cierpią na zaburzenia zachowania lub anomalie. Te osobliwości mogą występować równolegle do dyskalkulii, a także pośrednio powracać do słabości arytmetycznej: dzieci z dyskalkulią czasami czują się gorsze, a czasami próbują skompensować to uczucie poprzez nieprawidłowe zachowanie.

Jednak dzieci nie zawsze reagują niepożądanymi zachowaniami, takimi jak agresja, zachowania buntownicze lub lęki: Niektóre dzieci są szczególnie ambitne i starają się nadrobić (postrzeganą) „porażkę” innymi osiągnięciami. Wszelkie obawy, które mogą pojawić się jako powikłanie dyskalkulii, przybierają bardzo różne formy. Niektóre dzieci rozwijają izolowany lęk arytmetyczny, podczas gdy inne są podatne na lęk szkolny.

W wyniku dyskalkulii możliwe są również różne inne zaburzenia lękowe: lęk społeczny i zespół lęku uogólnionego mogą również dotyczyć dorosłych. Ogólnie dyskalkulia może pośrednio wpływać na rozwój psychiczny dzieci. Mają zwiększone ryzyko wystąpienia kolejnego zaburzenia psychicznego. Ewentualne choroby towarzyszące (choroby współistniejące), takie jak ADHD lub dysleksja, mogą powodować dalsze komplikacje.

Stres psychiczny, który może być wywołany dyskalkulią i związanymi z nią lękami, w wielu przypadkach ma również odzwierciedlenie fizyczne. Kołatanie serca, pocenie się i drżenie to możliwe objawy niepokoju. Ponadto mogą rozwinąć się dolegliwości somatyczne, takie jak ból brzucha lub głowy.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Wiele osób po raz pierwszy zauważa dyskalkulię w wieku szkolnym. Podczas gdy w innych przedmiotach osiąga się wyniki od normalnych do dobrych, wydaje się, że w przypadku liczb brakuje zrozumienia. W niektórych przypadkach dzieci dotknięte chorobą są już zauważane w przedszkolu w projektach z liczbami i liczeniem gier. Jeśli wychowawcy i nauczyciele szkół podstawowych podzielą się takimi spostrzeżeniami z rodzicami, należy potraktować je poważnie i poinformować pediatrę.

Doradzi, czy wskazane są dalsze badania specjalistyczne, np. W specjalnych ośrodkach wczesnej interwencji, czy też wyczekiwanie i dobra obserwacja dalszego rozwoju dziecka. Dyskalkulia nie jest stanem powodującym długotrwałe uszkodzenia fizyczne.

Dopóki osoby dotknięte chorobą są psychicznie zdrowe ze swoim ograniczeniem, tj. Nie ma stresu psychicznego, podejrzenie dyskalkulii niekoniecznie musi być wyjaśniane przez lekarza. Należy jednak zauważyć, że wczesna diagnoza, zwłaszcza u dzieci, daje również szansę szczególnego promowania dalszego rozwoju matematycznego, a tym samym zapobiegania słabym wynikom w nauce i presji emocjonalnej.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

W przypadku przeciwdziałania zdiagnozowanej dyskalkulii dziecka w wieku szkolnym eksperci zazwyczaj sugerują interwencje, które koncentrują się na indywidualnych problemach dziecka.

Oferowane metody terapii dyskalkulii, które można stosować np. W szkołach, trwają zwykle dwa lata. Idealna terapia obejmuje nie tylko chore dzieci, ale także ich rodziców i nauczycieli. W zależności od dziecka taka terapia dyskalkulii odbywa się dwa razy w tygodniu w małych grupach lub z pojedynczymi dziećmi.

Pierwszym celem terapeutycznym w leczeniu dyskalkulii jest ustabilizowanie poczucia własnej wartości dziecka. Przedmiotem sesji terapeutycznej jest dziecko sponsorowane, które jest początkowo projektowane na przykład poprzez malowanie lub śpiewanie; powinno to zmniejszyć presję na wykonanie. Na drugim etapie terapii dyskalkulii zwykle następuje trening umiejętności matematycznych - na przykład najpierw liczenie z trójwymiarowymi, namacalnymi przedmiotami.

Te elementy można następnie stopniowo zastępować arkuszami roboczymi. W danym momencie terapia dyskalkulii ostatecznie koncentruje się również na arytmetyce mentalnej. W zależności od indywidualnego przypadku sensowne może być uzupełnienie opisanego programu wsparcia metodami towarzyszącymi (np. Terapia zajęciowa).

Perspektywy i prognozy

Dyskalkulia nie poprawi się bez leczenia i wsparcia. Im szybciej zostanie to rozpoznane i podjęte działania naprawcze, tym większe szanse danej osoby na nauczenie się używania liczb - powoli, ale ostatecznie w stopniu porównywalnym do innych osób.

Istnieje zatem duża szansa na sukces w nauce, jeśli dyskalkulia zostanie rozpoznana w wieku szkoły podstawowej, ponieważ wtedy można przeciwdziałać ukierunkowanemu wsparciu dla dziecka. Często dziecko nie musi w ogóle przenosić się do innej szkoły, potrzebuje jedynie specjalnego wsparcia w dziedzinie matematyki.

Z drugiej strony, jeśli dyskalkulia zostanie wykryta i leczona dopiero w wieku dorosłym, proces ten może po pierwsze potrwać dłużej, a po drugie nie ma już gwarancji, że osoba dotknięta chorobą poradzi sobie ze wszystkimi trudnościami z nią związanymi. Mózg osoby dorosłej nie rozwija się tak szybko, jak mózg dziecka, w wyniku czego środki naprawcze mogą nie być tak skuteczne, jak u dziecka z dyskalkulią. Nadal jest możliwe, jedyną ważną rzeczą są ciągłe ćwiczenia.

Perspektywa poprawy dyskalkulii może być również utrudniona przez fakt, że osoby dotknięte chorobą już na własne oczy zauważyły, że mają trudności z liczbami, przez co rodzą obawy przed sytuacjami, w których muszą liczyć. Ten strach może najpierw zostać rozwiązany lub w tym samym czasie, zanim sama dyskalkulia będzie mogła być leczona.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwy

zapobieganie

Dyskalkulii można zapobiec, uważnie obserwując pierwsze oznaki problemów arytmetycznych. W ten sposób można zachęcać odpowiednie dzieci na wczesnym etapie. Ważnym momentem na rozpoznanie pierwszych problemów, które mogą prowadzić do dyskalkulii, są pierwsze lata szkoły podstawowej.

Opieka postpenitencjarna

W większości przypadków dyskalkulii pacjent ma bardzo mało opcji lub środków do dalszej opieki. Osoba zainteresowana jest przede wszystkim zależna od leczenia i leczenia choroby, aby nie było dalszych dolegliwości, a także nie było opóźnionego lub ograniczonego rozwoju dziecka. Im wcześniej dyskalkulia zostanie leczona lub rozpoznana, tym lepszy będzie zwykle dalszy przebieg choroby.

W większości przypadków dyskalkulię leczy się różnymi ćwiczeniami lub terapiami. Zwykle nie ma dalszych komplikacji. Rodzice mogą wykonywać wiele ćwiczeń ze swoimi dziećmi we własnych domach, aby przeciwdziałać dyskalkulii. Jednak od rodziców potrzeba dużo spokoju, aby nie przytłoczyć dzieci.

Dyskalkulię można stosunkowo dobrze leczyć, wykonując małe zadania rozłożone w ciągu dnia. W niektórych przypadkach choroba ta wymaga również leczenia psychologicznego, chociaż rozmowy z rodziną lub przyjaciółmi mogą mieć pozytywny wpływ na przebieg choroby. Kontakt z innymi dotkniętymi chorobą rodzicami może być również bardzo przydatny.

Możesz to zrobić sam

W przypadku rozpoznania dyskalkulii rodzice odgrywają bardzo ważną rolę. Możesz wspierać swoje dziecko na wiele sposobów. Zasadniczo istnieje możliwość indywidualnego wsparcia integracyjnego w czasie zajęć szkolnych. O to muszą poprosić rodzice.

Droga jest często uciążliwa, ale warto. Korepetycje w ramach regularnych lekcji wyrównawczych rzadko są skuteczne w przypadku dzieci dotkniętych chorobą. Przeszkodą jest duża liczebność grupy. Istotne jest, aby umożliwić tzw. Opiekę indywidualną przez przeszkolonego pedagoga społecznego lub pedagoga wyrównawczego.

W ostatnich dwóch latach przedszkola dzieci uczą się pierwszych pojęć matematycznych i rozumienia wielkości. Tutaj rodzice mogą aktywnie poszukiwać dialogu z wychowawcami nadzorującymi, a tym samym oferować wstępne środki wsparcia.

Udowodniono, że w dyskalkulii istnieje związek między stanem psychicznym dziecka a jego problemami ze zrozumieniem podstawowych mechanizmów arytmetycznych. Rodzice powinni zapytać, czy ich dziecko cierpi na lęk, czy nawet depresję. Nie należy wykluczać porady psychoterapeutycznej. Ważne jest również, aby wykluczyć wszelkie problemy behawioralne. Ponieważ mogą one również powodować trudności w nauce.

Zasadniczo rodzice muszą towarzyszyć dziecku w szkole z dużą cierpliwością i zrozumieniem. Istnieją również programy wspomagane fizjoterapią, które poprawiają koncentrację dziecka. Zapewniają odprężenie fizyczne i psychiczne po zajęciach szkolnych i są łatwe do włączenia w życie codzienne.