W Dezypramina jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym. Znajduje zastosowanie w terapii depresji. Jednak lek ten nie jest już dostępny w wielu krajach i nie można go już przepisać.
Co to jest dezypramina?
Dezypramina to lek zwykle podawany doustnie w postaci tabletek. Składniki aktywne mają prawie 92 procent biodostępności. Dalszy metabolizm dezypraminy zachodzi głównie w wątrobie. Okres półtrwania w osoczu wynosi średnio około 22 godzin. Zawarte substancje czynne są następnie wydalane przez nerki lub przez nerki.
Lek dezypramina jest stosowany w leczeniu chorób depresyjnych. Początkowo lek zwiększa popęd pacjenta, a później ma działanie poprawiające nastrój. Substancja czynna została wprowadzona na rynek w Niemczech w 1965 roku pod nazwą Pertofran®. Jednak w chwili obecnej gotowe produkty lecznicze z zawartością dezypraminy nie są dystrybuowane w większej części świata.
Efekt farmakologiczny
Lek dezypramina należy do tzw. Trójpierścieniowych i czteropierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. W tej grupie zaliczany jest do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. To przede wszystkim powoduje, że mózg wchłania substancję przekaźnikową noradrenalinę. W ten sposób zwiększa popęd pacjenta i poprawia nastrój. Z tego powodu możliwa jest stosunkowo skuteczna terapia depresji za pomocą dezypraminy.
W ośrodkowym układzie nerwowym dezypramina zmniejsza wychwyt zwrotny monoamin do pęcherzyków presynaptycznych. Zwiększa to stężenie noradrenaliny i serotoniny w szczelinie synaptycznej. W rezultacie lek wykazuje działanie przeciwdepresyjne i poprawiające nastrój.
Jednocześnie jednak trójcykliki wpływają również na układy cholinergiczny, histaminergiczny i adrenergiczny. Powoduje to dużą liczbę skutków ubocznych.
Zasadniczo dezypramina jest aktywnym metabolitem substancji imipraminy. Jej działanie ujawnia się w ośrodkowym układzie nerwowym, gdzie zakłóca wychwyt niektórych neuroprzekaźników. Zwiększa to ich koncentrację, co z kolei zmniejsza objawy depresji.
Dezypramina ma również działanie uspokajające, ale jest to tylko słabe. Ponadto dezypramina jest w stanie zmniejszyć odczuwanie bólu. Zasadniczo wchłanianie dezypraminy z jelita jest stosunkowo dobre. Jednak ze względu na wysoki efekt pierwszego przejścia biodostępność jest zmniejszona i może się znacznie zmieniać. Okres półtrwania substancji czynnej w osoczu wynosi od 15 do 25 godzin.
Dezypramina przenika przez barierę krew-mózg i barierę łożyskową. Substancja czynna przenika również do mleka matki. Po biotransformacji wydalany jest przez nerki i wątrobę.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Głównym wskazaniem leku dezypraminy są choroby depresyjne.Składnik czynny jest zwykle podawany w postaci tabletek, przy czym pacjent musi przestrzegać dawkowania i czasu lekarza prowadzącego. Regularne kontrole podczas terapii zapewniają ciągłe dostosowywanie dawki do stanu pacjenta.
Nie wolno przepisywać leku przeciwdepresyjnego dezypraminy w przypadku reakcji nadwrażliwości na substancję czynną. Jeśli pacjent był w przeszłości intoksykowany lekami psychotropowymi lub uspokajającymi, nie należy również podawać dezypraminy. Przeciwwskazaniem są również zaburzenia opróżniania pęcherza, zaburzenia przewodzenia w sercu, jaskra, niedrożność jelit i zwężenie odźwiernika.
Ponadto dezypraminy nie należy przyjmować w tym samym czasie co IMAO. Zasadniczo nie wolno przepisywać dezypraminy w okresie ciąży ani karmienia piersią. W takich przypadkach należy rozważyć możliwe alternatywy dla leku.
Podczas leczenia dezypraminą należy zauważyć, że zachodzą interakcje z niektórymi innymi substancjami. Na przykład działanie dezypraminy i alkoholu mogą się wzajemnie wzmacniać. Inne leki, takie jak leki przeciwbólowe, przeciwpsychotyczne, barbiturany i leki przeciwhistaminowe, również mogą wywoływać taki efekt.
Dezypramina oddziałuje również z substancjami, które dokują do tych samych receptorów w mózgu. Należą do nich na przykład inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, leki przeciwcholinergiczne czy sympatykomimetyki alfa. W pewnych okolicznościach mogą zaburzać metabolizm dezypraminy.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrójZagrożenia i skutki uboczne
Dezypramina przeciwdepresyjna może wywoływać różne skutki uboczne, dlatego terapia musi być monitorowana przez lekarza prowadzącego. Najczęstsze skutki uboczne spożycia to suchość w ustach, zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, pocenie się, drżenie, przyspieszone bicie serca i spadek ciśnienia krwi. Ponadto wartości wątroby mogą wzrosnąć i mogą wystąpić przyrosty masy ciała, zaparcia i zaburzenia krążenia.
Czasami występują problemy z oddawaniem moczu i bezsenność. Pacjenci skarżą się na niepokój, problemy seksualne, wysypki i uczucie pragnienia. Rzadkie skutki uboczne dezypraminy obejmują zapaść krążeniową, splątanie, zatrzymanie moczu, niedrożność jelit i zmiany w morfologii krwi. Mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, reakcje alergiczne w postaci zapalenia naczyń i skóry, a także zaburzenia rytmu serca.
Podczas terapii dezypraminą sporadycznie zdarzają się drgawki, zapalenie płuc, choroby nerwów i zaburzenia ruchowe. Ponadto możliwe są ostre ataki jaskry i zespołu Löfflera, aż do majaczenia.
Zasadniczo podczas przyjmowania dezypraminy czasami występują bóle głowy i senność. Czasami wzrasta ryzyko samobójstwa, a objawy odstawienia mogą wystąpić po odstawieniu dezypraminy. Wszelkie działania niepożądane, które wystąpią, należy natychmiast zgłosić lekarzowi prowadzącemu.
