Benzodiazepiny

Benzodiazepiny należą do klasy substancji o charakterystycznych bicyklicznych związkach organicznych, które są często stosowane w medycynie jako środki uspokajające lub nasenne. Ich działanie polega na wzmocnieniu tzw. Neuroprzekaźników hamujących. Jednak częste stosowanie benzodiazepin może prowadzić do uzależnień.

Co to są benzodiazepiny?

Wszystko Benzodiazepiny mają bicykliczną podstawową strukturę składającą się z siedmioczłonowego nienasyconego pierścienia, z którym połączony jest pierścień benzenowy.

Nienasycony siedmioczłonowy pierścień zawiera dwa atomy azotu. Niektórzy przedstawiciele tych związków mają duże znaczenie jako produkty lecznicze. Wszystkie leki na bazie benzodiazepin mają kolejny pierścień benzenowy przyłączony w pozycji 5 do nienasyconego pierścienia i są określane jako 1H-benzo-1,4-diazepiny zgodnie z nomenklaturą chemiczną. Poszczególne 1H-benzo-1,4-diazepiny często mają działanie uspokajające i dlatego często są stosowane jako środki uspokajające lub nasenne.

W zależności od innych grup funkcyjnych w tej klasie substancji występuje stosunkowo duża liczba leków. Wszystkie benzodiazepiny działają depresyjnie na układ nerwowy. Różnią się jednak czasem trwania i intensywnością efektu. Decyduje o tym okres półtrwania, czyli czas rozpadu poszczególnych substancji w organizmie.

Efekt farmakologiczny

Benzodiazepiny nie działają bezpośrednio, ale nasilają działanie GABA (kwasu gamma-aminomasłowego) poprzez oddziaływanie na receptory GABA. GABA jest hamującym neuroprzekaźnikiem, który związany z receptorem hamuje pobudzenie nerwów poprzez zwiększony napływ jonów chlorkowych do komórek nerwowych.

Ten hamujący lub hamujący wpływ prowadzi do ogólnego uspokojenia funkcji nerwowych. Benzodiazepiny zmieniają receptory GABA, dzięki czemu można je stosować np. B. GABA może lepiej wiązać, a tym samym zwiększyć jego skuteczność. Czas trwania skuteczności zależy oczywiście od okresu półtrwania odpowiedniej benzodiazepiny. Ogólnie rzecz biorąc, benzodiazepiny mają działanie uśmierzające niepokój, odprężające, przeciwagresywne i ułatwiające zasypianie. W zależności od zastosowanej substancji dominuje jeden lub drugi efekt.

Wysokie dawki lub wrażliwość na benzodiazepiny mogą również powodować zmęczenie, senność, depresję lub ból głowy. Opracowano wiele leków na bazie benzodiazepin o różnych wzorach działania, aby objąć jak najszerszy zakres zastosowań przy niewielkiej liczbie skutków ubocznych. O zastosowaniu benzodiazepin decydują dwa parametry, początek działania i czas trwania działania.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Sposób działania jako modulator hamującego neuroprzekaźnika GABA otwiera klasę substancji Benzodiazepiny duży obszar zastosowań. Benzodiazepiny są często stosowane przy zaburzeniach lękowych, stanach niepokoju, zaburzeniach snu, stanach pobudzenia, napięciu mięśni czy padaczce.

Benzodiazepiny sprawdziły się również w schizofrenii i odstawieniu alkoholu. Benzodiazepiny są również dostępne do użytku ogólnego jako środki uspokajające i nasenne. Benzodiazepiny to najczęściej stosowane środki uspokajające lub nasenne. W Niemczech co roku nawet 17 procent populacji przyjmuje preparaty benzodiazepinowe. Wybór odpowiedniego środka będzie zależał od choroby podstawowej. Zależność między początkiem działania a czasem działania wpływa na określone skutki uboczne.

Tak chcesz osiągnąć szybki efekt na zaburzenia snu. Jednak czas działania nie powinien być zbyt długi, aby uniknąć zmęczenia i senności po śnie. W przypadku problemów ze snem w nocy odpowiednie są składniki aktywne o średnim czasie działania. Jednak w przypadku leczenia zaburzeń lękowych, epilepsji lub napięcia mięśni pożądane są składniki aktywne o długim czasie działania.

Benzodiazepiny są również często stosowane w celu złagodzenia niepokoju przed operacjami lub procedurami diagnostycznymi, takimi jak gastroskopia lub kolonoskopia. Wszystkie leki na bazie benzodiazepin wymagają recepty i są zwykle podawane w postaci tabletek.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Zagrożenia i skutki uboczne

Benzodiazepiny ale mają również znaczące skutki uboczne, jeśli są używane zbyt długo lub zbyt intensywnie. Przy wysokich stężeniach benzodiazepin może prowadzić do zaburzeń pamięci, percepcji i reakcji. Zgłaszano również bóle głowy i senność. Zbyt długie leczenie benzodiazepinami często prowadzi do efektów przyzwyczajenia i rozwoju tolerancji.

Dlatego istnieje ryzyko uzależnienia od narkotyków. Po długotrwałym stosowaniu, szybkie odstawienie leku może prowadzić do zaburzeń psychicznych, a nawet ryzyka samobójstwa. Z tych powodów leczenie benzodiazepinami nie powinno być przesadzone.

Przyjmowanie benzodiazepin jednocześnie z alkoholem lub barbituranami jest szczególnie niebezpieczne i często powoduje ostre i długotrwałe nasilenie choroby psychicznej.