Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej

Pod Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej lekarz opisuje wrodzoną wadę serca. Problem znajduje się bezpośrednio między przedsionkami przegrody serca; W ramach diagnozy lekarz stwierdza, że ​​przedsionki nie są całkowicie zamknięte.

Co to jest wada przegrody międzyprzedsionkowej?

Odpowiednio ubytek przegrody międzyprzedsionkowej Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej - w skrócie ASD - to dziura w przegrodzie między przedsionkami serca. Z około dziesięcioma procentami wszystkich wrodzonych wad serca jest trzecią co do częstości wrodzoną wadą rozwojową serca.

Jednak wada przegrody międzyprzedsionkowej może współistnieć z innymi wadami serca. W zależności od ciężkości istnieje możliwość, że pacjenci, którzy nie osiągnęli jeszcze wieku 50 lat, nie będą narzekać na żadne objawy; Czasami jednak nawet niemowlęta mogą odczuwać dyskomfort, jeśli otwór jest duży.

przyczyny

Jeśli występuje ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, istnieje niezamierzone połączenie między przedsionkami po obu stronach. Z tego powodu bogata w tlen krew, która jest przekazywana z lewego serca, może ponownie przepłynąć przez patologiczny otwór i ponownie zmieszać się z krwią znajdującą się tam w prawym przedsionku.

Ze względu na ilość krwi, która musi następnie zostać wpompowana do ludzkich płuc, lewy przedsionek jest bardziej obciążony. Prowadzi to do wzrostu ciśnienia w naczyniach płucnych i w prawym sercu. Powody, dla których rozwija się ta wrodzona wada serca, są niejasne.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Jeśli istnieje tylko bardzo małe połączenie między przedsionkami, powoduje bardzo niewiele objawów u osób w wieku poniżej 50 lat. Ze względu na pogorszenie pracy serca w wyniku starzenia się, objawy mogą pojawić się dopiero od 60 roku życia. Jeśli jednak są większe otwory, problemy mogą pojawić się nawet w okresie niemowlęcym.

Klasyczne objawy to ciągłe zmęczenie, a także gwałtowna niewydolność fizyczna podczas okresowych ćwiczeń. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych wad serca, stosunek ciśnienia i przepływu krwi może się znacznie zmienić, tak że mogą tworzyć się skrzepy krwi.

Ponadto osoby cierpiące na ubytek przegrody międzyprzedsionkowej są bardziej podatne na wszelkie choroby zakaźne (szczególnie dotyczy to dróg oddechowych i płuc). Około połowa wszystkich osób, u których zdiagnozowano ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, cierpi również na zaburzenia rytmu serca i niewydolność serca; oba czynniki występują między 40 a 50 rokiem życia. Jednak w wielu przypadkach wada pozostaje niezauważona; lekarz często stawia też „przypadkową diagnozę”.

Diagnoza i przebieg

Na podstawie opisanych objawów i dolegliwości lekarz może już podejrzewać, że problemem jest ubytek przegrody międzyprzedsionkowej. Lekarz stara się prawidłowo zlokalizować szmery w sercu iw razie podejrzenia może przeprowadzić dalsze badania. Lekarz prowadzący przeprowadza badanie echokardiograficzne (badanie ultrasonograficzne), aby można było nawiązać połączenie z przedsionkami.

Za pomocą tego badania można z jednej strony określić otwór lub z drugiej strony udowodnić, że przepływa przez niego krew. Ze względu na dodatkowy stres, z którym musi sobie radzić zwłaszcza prawy przedsionek, na zdjęciu rentgenowskim można również zobaczyć znacznie powiększone „prawe serce”.

Ważne jest, aby po ustaleniu rozpoznania wady przegrody międzyprzedsionkowej wykluczyć wszelkie inne wady serca. Dalszy przebieg choroby zależy od różnych czynników. Głównym problemem ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest to, że mogą tworzyć się skrzepy, które następnie rozluźniają się i są czasami odpowiedzialne za zawały serca lub udary.

Z reguły tylko operacje mogą umożliwić wyleczenie; Jednak w przypadku pacjentów bezobjawowych lekarze są podzieleni co do tego, czy rzeczywiście należy wykonać operację serca.

Komplikacje

Kiedy występuje ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, prawe serce musi pracować ciężej, aby pompować większą ilość krwi do płuc. Krew często się gromadzi, a wymiana gazowa jest utrudniona. Powikłaniem może być nawracające zapalenie płuc. Istnieje również ryzyko zakaźnego zapalenia wsierdzia.

Obawianą konsekwencją ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest tworzenie się skrzepów krwi (skrzeplin), które mogą wywołać paradoksalny zator. Skrzeplina przechodzi przez otwór w przegrodzie serca z układu żylnego do tętniczego i jest przenoszona przez krwiobieg. Powikłaniem jest zamknięcie naczyń krwionośnych, które może wywołać udar, zawał serca lub krwotoczny zawał krezki.

Pomimo znacznego obciążenia objętościowego prawego serca, ubytek przegrody międzyprzedsionkowej może być kompensowany przez organizm przez dziesięciolecia i nie powoduje żadnego większego dyskomfortu. Zwiększony stres wywiera coraz większy wpływ wraz z wiekiem, tak że wydolność fizyczna stale spada. Długoterminowe skutki obejmują zaburzenia rytmu serca, prawokomorową niewydolność serca, nadciśnienie płucne i prawokomorową niewydolność serca.

Nieleczony ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, który istniał przez długi czas, może w rzadkich przypadkach prowadzić do odwrócenia przecieku (zespół Eisenmengera). Zamknięcie ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest jedną z najbezpieczniejszych operacji serca, a poważne powikłania są niezwykle rzadkie. W przypadku dużego krwawienia czasami konieczna jest transfuzja krwi. Sporadycznie po operacji pojawiają się zaburzenia rytmu serca lub wysięk osierdziowy.

Kiedy należy iść do lekarza?

Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej jest najczęściej rozpoznawany podczas rutynowego badania. Wsłuchując się w serce lekarz może określić wadę i zaproponować odpowiednie leczenie. Drobne ubytki nie zawsze muszą być usuwane chirurgicznie. Jeśli otwór nie zamyka się w wieku trzech lub czterech lat, zaleca się interwencję chirurgiczną. Większe wady należy niezwłocznie usuwać. Szczególnie w przypadku bardzo dużej lub źle zlokalizowanej ubytku przegrody międzyprzedsionkowej należy wykonać natychmiastową operację przy pomocy płuco-serca.

Nawet jeśli pediatra nie stwierdzi żadnych nieprawidłowości podczas badania serca, może wystąpić wada. Dlatego rodzice powinni zwracać uwagę na typowe znaki ostrzegawcze i na przykład mieć wyjaśnione trwałe zmęczenie lub szybkie osłabienie fizyczne.

Nawet przy częstych chorobach zakaźnych należy jak najszybciej porozmawiać z pediatrą. Dzieci, które już cierpią na zaburzenia rytmu serca lub niewydolność serca, należy również zbadać pod kątem ubytku przegrody międzyprzedsionkowej. Jeśli wada serca zostanie wykryta wcześnie, szanse na wyzdrowienie są bardzo duże.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Jeśli występuje powiększone „prawe serce” lub jeśli niektóre objawy są tak wyraźne, że faktycznie powodują dyskomfort, połączenie między dwoma przedsionkami musi zostać zamknięte. To leczenie można przeprowadzić na dwa sposoby.

Od wielu lat istnieje możliwość, że połączenie może zostać zamknięte bez poważnej operacji serca. Lekarz wprowadza bardzo cienki drut przez żyłę pachwinową pacjenta i wpycha go do prawego przedsionka. Do końcówki drutu przymocowany jest mały parasol. Tak zwany parasol jest następnie popychany w kierunku otworu, aż w końcu się „zahaczy”. Następnie parasol można „otworzyć” i w ten sposób zamknąć ubytek przegrody międzyprzedsionkowej.

Inną opcją leczenia jest zszycie razem małych ubytków. Lekarz używa do tego „plastikowych kleszczy”. Jednak ta technika jest możliwa tylko w przypadku stosunkowo dużej operacji serca. Podczas zabiegu pacjent jest podłączany do płuco-serca; Po zabiegu należy zaplanować długi okres rekonwalescencji.

Jeśli ubytek przegrody międzyprzedsionkowej zostanie zamknięty przed 25 rokiem życia, prawie nie ma powikłań lub odsetek powikłań jest bardzo niski. Jednak jest to nadal kontrowersyjne u bezobjawowych pacjentów w wieku od 25 do 40 lat. Ponieważ u bezobjawowych pacjentów, u których objętość przecieku jest mniejsza niż 40 procent, nie ma rzeczywistego wskazania terapeutycznego.

Terapia jest wskazana tylko wtedy, gdy głośność przekracza 40 procent, pojawiają się objawy lub dana osoba skarży się na poważne objawy. Im starszy pacjent, tym większe ryzyko powikłań.

Perspektywy i prognozy

Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej ma korzystne rokowanie przy wczesnej opiece medycznej. Podczas zabiegu chirurgicznego korygowana jest wada wrodzona. Zwykle następuje to naturalna i nieograniczona czynność serca. Oczekuje się, że u większości osób w średnim wieku objawy ustąpią w ciągu kilku tygodni od zabiegu. Następnie pacjent musi dostosować styl życia do możliwości zdrowotnych.

Chorzy w starszym wieku mają gorsze rokowanie. Ponadto ścieżka uzdrawiania jest ogromnie wydłużona. W wielu przypadkach do przeżycia potrzebne jest płuco-serce. Prawdopodobieństwo jakichkolwiek powikłań i nieuleczalności pacjenta również znacznie wzrasta wraz z wiekiem.

Bez opieki medycznej rokowanie jest złe. Wrodzonej wady serca nie można wyleczyć żadnymi alternatywnymi metodami leczenia ani procesem samoleczenia organizmu. Ponadto, jeśli choroba postępuje słabo, może powstać skrzeplina.

Zamknięcie naczyń krwionośnych prowadzi do zastoju krwi. Pojawiają się usterki i liczne reklamacje. Jeśli naczynia krwionośne pękną, istnieje ryzyko udaru. Jest to związane z upośledzeniami na całe życie i zaburzeniami czynnościowymi. Ponadto istnieje wysokie ryzyko śmierci, jeśli intensywne leczenie nie może zostać rozpoczęte w bardzo krótkim czasie.

zapobieganie

Nie można zapobiec wadzie przegrody międzyprzedsionkowej. Jest to wrodzona wada serca.

Opieka postpenitencjarna

Pacjenci w średnim wieku zwykle nie wymagają dalszej opieki. Prognozy dla nich są dobre. Po operacji serce nadal pracuje zdrowo i bez ograniczeń. Ponieważ nie ma żadnych skarg, zaplanowane badania kontrolne są niepotrzebne.

Statystycznie inaczej jest w przypadku starszych kobiet i mężczyzn. Czas potrzebny do wyleczenia trwa znacznie dłużej niż cztery do sześciu tygodni. Po operacji należy zachować intensywną opiekę. Należy unikać stresu i wysiłku fizycznego. W ramach opieki pooperacyjnej lekarz prowadzący zleci wykonanie echokardiografii.

Zdjęcie rentgenowskie może również zapewnić jasność co do obecnej sytuacji. Czasami pojawiają się komplikacje w postaci skrzepów krwi. Może to spowodować udar. Nie zawsze istnieje ostateczne uzdrowienie. Po udanej operacji nie ma odporności na wady serca.

Osoby dotknięte chorobą mogą być zmuszone do zmiany stylu życia. Są za to odpowiedzialni w życiu codziennym. Środki zapobiegawcze obejmują powstrzymanie się od nikotyny i dietę niskotłuszczową. Włączenie lekkiej aktywności fizycznej do codziennego życia okazuje się bardzo korzystne. Zapobieganie wady przegrody międzyprzedsionkowej nie jest możliwe. Jest to choroba dziedziczna, na wystąpienie której lekarze nie mają wpływu.

Możesz to zrobić sam

Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej zwykle wymaga leczenia operacyjnego. Najważniejszym środkiem samopomocy jest dobre przygotowanie do zabiegu. Przed zabiegiem pacjent musi przejść dokładne badanie i poinformować lekarza o wszelkich alergiach, chorobach i przyjmowanych lekach. Zapewni to brak komplikacji.

Na kilka dni przed zabiegiem należy zmienić dietę. Przed operacją serca należy unikać używek, takich jak kawa, papierosy czy alkohol. Dieta powinna również składać się z lekkich pokarmów, chudych ryb i produktów mięsnych oraz dużej ilości płynów. Inne środki, które należy podjąć, zależą od indywidualnego stanu zdrowia pacjenta. Lekarz poinformuje pacjenta o niezbędnych krokach i będzie towarzyszył przygotowaniom do operacji.

Po zabiegu osoba zainteresowana musi się uspokoić. Zaleca się, abyś przebywał na zwolnieniu lekarskim przez co najmniej cztery do sześciu tygodni, w zależności od tego, czy wykonujesz operację serca na dużą skalę, czy zabieg na żyły pachwinowej. Reszta wymaga regularnych wizyt u lekarza. Należy ograniczyć wysiłek fizyczny, stres i inne czynniki ryzyka, aby nie zagrażać procesowi gojenia.