artroza

ZA artroza lub Zużycie stawów to choroba stawów. W ten sposób nieodwracalne uszkodzenie stawów następuje głównie w wyniku ciągłego nieprawidłowego obciążenia. Choroba zwyrodnieniowa stawów może również wystąpić z powodu wad i urazów chrząstki.

Co to jest choroba zwyrodnieniowa stawów?

Choroba zwyrodnieniowa stawów opisuje narastające uszkodzenie chrząstki lub utratę masy chrzęstnej w stawie. Potocznie nazywane jest również zużyciem stawów. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest uważana za najpowszechniejszą chorobę stawów na świecie. Zasadniczo może wystąpić we wszystkich stawach. Szczególnie często występuje choroba zwyrodnieniowa stawów kolan lub stawów kolanowych.

Prawie każdy cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów w ciągu swojego życia; jeden bardziej, drugi mniej silny. Mniej więcej co 10-20 obywatel Niemiec cierpi na chorobę zwyrodnieniową stawów w wieku od 50 do 60 lat, a nadwaga powoduje zużycie stawów. Dlatego choroba zwyrodnieniowa stawów jest również nazywana postępującą, zależną od wieku chorobą stawów.

przyczyny

Istnieje wiele przyczyn choroby zwyrodnieniowej stawów. W każdym przypadku choroba jest jednak związana z obciążeniem stawów. Choroba stawów może być wywołana kwasicą lub brakiem ruchu. Brakujące minerały są charakterystyczne. Tak zwany niedobór bazy prowadzi do zgrubienia mazi stawowej. Kryształy kwasu moczowego osadzają się w mazi stawowej. Prowadzą one do efektu przypominającego szmergiel, który powoduje silny ból.

Ponadto dochodzi do rozpadu chrząstki w stawach. W zasadzie można powiedzieć, że im mniej chrząstki, tym większy ból. Z powodu bólu osoby cierpiące na chorobę zwyrodnieniową stawów unikają wszelkiego rodzaju ruchu. Jednak z powodu braku ruchu chrząstka nie jest już zaopatrywana w wystarczającą ilość składników odżywczych. Przyspiesza to przebieg choroby. Ponieważ choroba zwyrodnieniowa stawów zawsze charakteryzuje się zakwaszeniem organizmu, dieta z nadmiarem kwaśnych pokarmów napędza chorobę.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Typowe objawy choroby zwyrodnieniowej stawów to ból stawów, sztywność i utrata ruchomości w stawach. We wczesnych stadiach objawy te często się nie pojawiają lub są bardzo łagodne. Jednak wraz z postępem choroby objawy te stale się pogarszają, a także pojawiają się inne dolegliwości.

Na przykład jest charakterystyczny dla bólu stresowego, który pojawia się tylko wtedy, gdy dotknięty jest staw. W przypadku uszkodzenia aparatu chodzenia można również zauważyć tak zwany ból początkowy. Odnosi się to do bólu, który pojawia się po długim siedzeniu lub leżeniu, gdy tylko pacjent próbuje chodzić lub biegać.

Jeśli choroba pozostanie nieleczona lub jeśli pacjent nie zareaguje na terapię, objawy będą się nasilać. Pacjent często odczuwa wtedy ból w dotkniętych stawach, nawet w spoczynku. Zwykle występuje stan zapalny, który dotyczy również błony maziowej i torebek stawowych.

Lekarz mówi wtedy o zapaleniu błony maziowej. To bardzo często prowadzi do obrzęku stawów, przez co ich rozmiar może się znacznie zwiększyć. Jeśli zaatakowane są kostki, buty pacjenta często nie są już dopasowane. W przypadku artrozy stawów palców często pojawiają się twarde obrzęki, które poważnie utrudniają pracę rąk. Niektórzy pacjenci skarżą się również na znaczną utratę siły, co dodatkowo obniża zdolności motoryczne.

kierunek

Jednym z objawów choroby zwyrodnieniowej stawów jest ból. Jednak zwykle staje się to zauważalne dopiero, gdy choroba postępuje. We wczesnych stadiach początkowo dochodzi do niewielkich uszkodzeń chrząstki, które są związane z uciskiem kości. Obszary kostne leżące bezpośrednio pod chorą chrząstką wykazują zmiany.

Z biegiem lat chrząstka stawowa ściera się coraz bardziej, aż w końcu całkowicie zniknęła. W takim przypadku dwie kości ocierają się o siebie, powodując ogromny ból. Znacznie wzrasta tarcie w stawie. Amortyzator nie jest już dostępny. Zmiany kształtu stawu na przestrzeni lat powodują skrócenie więzadeł, co prowadzi do niestabilności stawu.

Komplikacje

Częstym powikłaniem jest zapalenie stawu. Nasila się obrzęk i ból stawów. Ponadto w stawie może tworzyć się płyn. Struktura stawu może się również zasadniczo zmienić, tj. Mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe. Mogą wystąpić wybrzuszenia i deformacje oraz zmiany w aparacie więzadłowym.

Kość może pogrubiać się pod warstwą chrząstki. Może to prowadzić do niewspółosiowości osi, zmian w kolejności ruchów i większego bólu. Jeśli gołe kości ocierają się o siebie, powierzchnia może miejscowo zapaść się. Szczątki dostają się do kości, które później ulegają rozkładowi. Tworzy się wnęka.

Jeśli nie jest odpowiednio leczone, choroba zwyrodnieniowa stawów może stać się przewlekła. To często poważnie wpływa na jakość życia. Może prowadzić do bezsenności. Tak więc sztywność i ograniczona mobilność mogą utrudniać wygodną pozycję do spania.

Sztywne stawy o ograniczonym zakresie ruchu mogą zmniejszać chęć do ćwiczeń. Może to również wpłynąć na chodzenie. Siedzący tryb życia może prowadzić do innych komplikacji, takich jak przyrost masy ciała.

Może to pogorszyć objawy choroby zwyrodnieniowej stawów i powodować inne powikłania, takie jak wysokie ciśnienie krwi, problemy z sercem i zwiększone ryzyko cukrzycy.

Osoby z chorobą zwyrodnieniową stawów są często mniej wydajne. Mogą być nieobecni w miejscu pracy i upośledzeni w codziennym życiu.

Kiedy należy iść do lekarza?

Gdy tylko ból jest trwały i ogranicza mobilność, wskazane jest zgłoszenie się do specjalisty. Reumatolog wykorzystuje badania krwi i badania obrazowe, aby określić, jak daleko postępuje choroba. Przepisuje leki przeciwbólowe i przeciwzapalne.

Artrozę palców, która powoduje krótkotrwały ból w przypadku przeciążenia, często można wyleczyć przez unieruchomienie. Nie należy wykluczać regularnych ćwiczeń. Można to jednak zrobić bez obciążania stawów. To samo dotyczy choroby zwyrodnieniowej stawów kolan.

Gdy tylko zaczerwienienie i obrzęk pojawią się na dotkniętych chorobą częściach ciała, może pomóc tylko lekarz. Nie zaleca się długotrwałego samoleczenia środkami przeciwbólowymi. Ryzyko uszkodzenia żołądka jest zbyt duże. Interakcje z innymi lekami może określić tylko specjalista.

Jeśli w stawach palców utworzyły się węzły, nie trzeba ich leczyć, jeśli są bezbolesne. Jeśli rosną i blokują ścieżki nerwowe, należy je pokazać specjaliście. Dotyczy to również sytuacji, gdy są trwale zaczerwienione jako objaw zapalenia.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Problem w tym, że chorobie zwyrodnieniowej stawów nie można zapobiec. Nie ma również terapii, która może wyeliminować chorobę zwyrodnieniową stawów. Jednak ich rozwój można spowolnić i uniknąć dalszego pogorszenia. W ramach terapii dostępne są fizjoterapia, pomoce ortopedyczne, leki, operacje i późniejsza rehabilitacja.

Należy na przykład unikać jakiegokolwiek przeciążenia chorego stawu. Decydującą rolę odgrywa w tym masa ciała. Dlatego należy ograniczyć otyłość. Leki lub fizjoterapia mogą złagodzić ból, a tym samym zmniejszyć ograniczenie ruchomości. Jednak ponieważ choroba zwyrodnieniowa stawów jest tak zwaną zmianą zwyrodnieniową chrząstki stawowej, wyleczenie nie jest jeszcze możliwe. Ważne jest również, aby im więcej mięśni i więzadeł rozwijało się, tym bardziej staw był odciążony. Dlatego zaleca się ćwiczenia. Wszystko jest dobre, co jest dobre dla stawów.

Obejmuje to jazdę na rowerze, pływanie i gimnastykę. Ćwiczenia wspomagają krążenie krwi w stawie i transport składników odżywczych do stawu. Mięśnie są wzmocnione, poprawia się stabilność i amortyzacja stawów. W przypadku silnego bólu podczas ruchu osoby poszkodowane powinny chronić stawy bandażami lub szynami. Jeśli zachowawcze terapie są nieskuteczne, a objawów nie da się już powstrzymać, pomoże jedynie operacja. Należą do nich przeszczepy chrząstki lub sztuczne stawy, które mają na celu pomóc w przywróceniu możliwości „normalnego” ruchu.

Perspektywy i prognozy

Nie ma lekarstwa na chorobę zwyrodnieniową stawów, ale niektóre sporty mogą zapobiegać postępowi choroby. Przede wszystkim należy wybierać sporty, w których obciążenie stawów jest równomierne. Należą do nich na przykład pływanie lub jazda na rowerze.

Ważne jest również, aby schudnąć u osób z nadwagą, aby uniknąć niepotrzebnego obciążenia kości. Pomoce ortopedyczne, takie jak wkładki lub pięty buforowe, również pomagają kompensować niewspółosiowość. Pozytywny wpływ ma również specjalny trening budujący mięśnie, który sprawia, że ​​ruchy pacjenta są bezpieczniejsze.

Zasadniczo rokowanie zależy od indywidualnego przebiegu. Wraz z postępem uszkodzenia stawów objawy również się nasilają, dlatego ważne jest również wczesne leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów. Może to złagodzić ból i poprawić jakość życia. Jeśli choroba postępuje bardzo wolno, wielu pacjentów często nie odczuwa bólu przez kilka miesięcy, ale jeśli choroba postępuje szybko, w bardzo krótkim czasie może być konieczna sztuczna wymiana stawu.

Za pomocą środków terapeutycznych podejmuje się próby zapobiegania postępowi choroby zwyrodnieniowej stawów, przy czym do wyboru jest wiele metod, z których chorzy również powinni się wyczerpać, aby poprawić wydolność.

Opieka postpenitencjarna

Choroba zwyrodnieniowa stawów to choroba stawów, która zwykle charakteryzuje się postępującym zużyciem. Dalsza opieka po leczeniu w tym kontekście oznacza przede wszystkim możliwie najlepsze zatrzymanie lub opóźnienie kursu. Ważna jest tu aktywna współpraca pacjenta, aby optymalnie zorganizować regenerację i pielęgnację.

Ruch może mieć szczególny wpływ na artrozę stawów i kręgosłupa. Smar stawowy (płyn maziowy) jest coraz częściej tworzony w wyniku ruchu i jako bufor może znacznie zmniejszyć tarcie powierzchni stawów, które jest przyczyną choroby zwyrodnieniowej stawów. Dlatego ćwiczenia są częścią każdej dalszej opieki. Zaleca się tutaj trening siłowy i umiarkowany trening wytrzymałościowy.

Zaleca się również aerobik w wodzie i aerobik w wodzie, ponieważ wypór wody odciąża stawy podczas ruchu. Nauka zachowywania się w sposób delikatny dla pleców jest również częścią pielęgnacji. Istnieją kursy pozaszkolne, które są oferowane w centrach edukacji dla dorosłych, przez firmy ubezpieczeniowe lub fizjoterapeutów. Picie wystarczającej ilości wody jest również ważne dla wspólnego funkcjonowania. Ponadto mobilność można poprawić poprzez gimnastykę kręgosłupa lub sporty rehabilitacyjne.

Nierównowaga mięśniowa ma zostać wyrównana poprzez ukierunkowany trening mięśni. Wzmacnia słabe mięśnie i rozciąga skrócone mięśnie, dzięki czemu stawy i kręgosłup są utrzymywane i chronione w fizjologicznej pozycji. Aktywność sportowa w życiu jest zatem jednym z najważniejszych środków behawioralnych w opiece po chorobie zwyrodnieniowej stawów i najlepiej integruje się z codzienną rutyną

Możesz to zrobić sam

Jeśli chodzi o profilaktykę, niezwykle ważne jest zwracanie uwagi na masę własnego ciała. Każdy kilogram za dużo to dodatkowe obciążenie, szczególnie dla stawu kolanowego, dodatkowo na skutek nadwagi mogą wystąpić negatywne zmiany w metabolizmie. Dlatego zbilansowana i świadoma kalorii dieta odgrywa istotną rolę w zapobieganiu rozwojowi choroby zwyrodnieniowej stawów.

Ogólnie unikanie mięsa lub tłuszczów zwierzęcych może pomóc uniknąć zapalenia. Wskazane jest również unikanie żywności silnie przetworzonej, czyli gotowych produktów i fast foodów. Zamiast tego dieta powinna składać się idealnie z dużej ilości świeżych owoców i warzyw, a także produktów zbożowych, ryżu, ryb, ale także niskotłuszczowych produktów mlecznych.

Wysoki stopień ruchu jest jednym z podstawowych środków zapobiegających rozwojowi choroby zwyrodnieniowej stawów. Płyn maziowy i zawarte w nim składniki odżywcze są wmasowywane w istniejącą masę chrząstki poprzez ruch. Szczególnie odpowiednie są sporty przyjazne stawom, takie jak pływanie, jazda na rowerze lub wędrówki po płaskim terenie. Wskazane są również środki fizjoterapeutyczne i fizjoterapeutyczne. Należy w miarę możliwości unikać ruchów obciążających stawy, a także nadmiernego obciążenia.

Ponadto należy unikać palenia, ponieważ palenie papierosów może prowadzić do zmian artretycznych w stawach, co powoduje rozpad chrząstki stawowej.