Z substancją leczniczą Klarytromycyna jest to antybiotyk makrolidowy. Środek jest stosowany głównie w leczeniu bakteryjnych infekcji dróg oddechowych.
Co to jest klarytromycyna?
Klarytromycyna należy do grupy antybiotyków makrolidowych. Hamuje translokację i zaburza syntezę białek bakterii, co zapewnia jej skuteczność bakteriostatyczną. Typową właściwością makrolidów jest działanie wewnątrzkomórkowe i antybiotyki o szerokim spektrum działania.
Klarytromycyna została opracowana w latach 70. XX wieku przez japońską firmę Taisho Pharmaceutical. Wzorem dla preparatu był antybiotyk erytromycyna. Lek został ostatecznie opatentowany w 1980 roku. Jednak dopiero w 1991 r. Trafił na rynek w Japonii, w tym samym roku pojawił się również w USA. W dalszym przebiegu zatwierdzenie nastąpiło na całym świecie. Ochrona patentowa klarytromycyny zakończyła się w Europie w 2004 r. Następnie wypuszczono wiele leków generycznych zawierających antybiotyk makrolidowy.
Efekt farmakologiczny
Klarytromycyna ma właściwości spowalniania rozmnażania bakterii. W tym celu substancja czynna przenika do komórek bakteryjnych. Tam zapewnia, że zarazki nie będą już mogły wytwarzać białek. To zahamowanie wzrostu bakterii ostatecznie powoduje, że ludzki system obronny hamuje infekcję wywoływaną przez bakterie.
W przeciwieństwie do erytromycyny, klarytromycyna może działać na jeszcze więcej bakterii. Działa przeciw szczepom bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich zarówno oddychających powietrzem (tlenowe), jak i nie oddychających powietrzem (beztlenowych). Ponadto antybiotyk jest odporny na działanie kwasu żołądkowego i dlatego nie może rozkładać się w żołądku. Ponieważ jest również bardziej przepuszczalny dla tkanek, umożliwia skuteczniejsze dotarcie do miejsc docelowych. Z tego powodu klarytromycyna ma lepsze działanie niż erytromycyna w tej samej dawce, pomimo jej niższych właściwości bakteriobójczych.
Wchłanianie klarytromycyny do jelita ludzkiego następuje po krótkim czasie. Stamtąd antybiotyk makrolidowy dostaje się do krwi. Lek jest częściowo metabolizowany w wątrobie.
Klarytromycyna jest usuwana z organizmu około cztery godziny po wchłonięciu. 75% antybiotyku wydostaje się z organizmu wraz z kałem, a 25% z moczem.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Klarytromycyna jest stosowana przeciwko infekcjom bakteriami wrażliwymi na antybiotyki makrolidowe. Lekarstwo można stosować przy infekcjach dróg oddechowych, takich jak zapalenie oskrzeli lub płuc, zapalenie zatok przynosowych, infekcje gardła, zapalenie migdałków, infekcje ran, ból gardła i infekcje mieszków włosowych.
Inne wskazania to ropnie, liszaj płaski (liszajec) oraz wrzody żołądka i dwunastnicy wywoływane przez bakterię Helicobacter pylori. Środek stosuje się razem z metronidazolem, amoksycyliną lub omeprazolem.
Ponadto klarytromycynę stosuje się, gdy nie można podać faktycznie skuteczniejszych antybiotyków, na przykład z powodu słabej reakcji na nie pacjent. Dotyczy to również oporności patogenu na inny antybiotyk. Zwykle ma to miejsce w przypadku umiarkowanych infekcji skóry lub zapalenia migdałków wywołanych przez paciorkowce.
Klarytromycyna jest zwykle podawana w postaci tabletek. W razie potrzeby antybiotyk można również podawać w postaci wlewów lub zastrzyków, jeśli pacjent ma trudności z przełykaniem. Alternatywnie klarytromycynę można również przyjmować w postaci soku lub granulatu. Istnieją również tabletki o przedłużonym uwalnianiu, które po zastosowaniu uwalniają substancję czynną wolniej. Pacjent musi przyjmować lek tylko raz dziennie.
Leczenie klarytromycyną trwa zwykle od 6 do 14 dni, w zależności od ciężkości choroby. Zalecana dawka to 250 miligramów klarytromycyny dwa razy dziennie. W razie potrzeby lekarz może podwoić dawkę. Jeśli objawy ulegną poprawie, klarytromycynę należy nadal przyjmować do zakończenia przepisanej terapii, aby przeciwdziałać ewentualnym nawrotom.
Zagrożenia i skutki uboczne
Niektórzy pacjenci mogą odczuwać nieprzyjemne skutki uboczne przyjmowania klarytromycyny. Należą do nich głównie przemijające przebarwienia języka, zaburzenia węchu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak ciśnienie w żołądku, wzdęcia lub bóle brzucha, bóle głowy i infekcje grzybicze jamy ustnej.
Sporadyczne działania niepożądane obejmują tymczasową utratę słuchu, szum w uszach, pokrzywkę, swędzenie, wysypkę, obrzęk stawów, obrzęk twarzy, zaburzenia wątroby, żółtaczkę (żółtaczkę), niedrożność dróg żółciowych i drgawki.
Efekty uboczne w obszarze żołądkowo-jelitowym wynikają z faktu, że klarytromycyna osłabia również pożyteczne bakterie jelitowe. Może to prowadzić do problemów trawiennych.
Klarytromycyny nie należy stosować, jeśli pacjent jest nadwrażliwy na substancję czynną lub inne antybiotyki makrolidowe. Ponadto nie wolno zażywać produktu, jeśli poziom potasu jest niski. W przeciwnym razie istnieje ryzyko zagrażających życiu arytmii serca. To samo dotyczy wolniejszej regresji w sercu.
Klarytromycynę można przyjmować w okresie ciąży wyłącznie za zgodą lekarza. Bezpieczeństwo antybiotyku w ciąży nie zostało jeszcze potwierdzone. Podczas karmienia piersią środek może przenikać do mleka matki, a tym samym do organizmu dziecka, co może prowadzić do biegunki lub zapalenia jelit.
Jednoczesne przyjmowanie innych antybiotyków makrolidowych i klarytromycyny powoduje, że działanie substancji czynnej jest zahamowane. Ponadto bakterie często nie reagują już na zastosowane antybiotyki i stają się oporne na klarytromycynę.
.jpg)
.jpg)
