Sparowany Tętnica szczękowa reprezentuje naturalną kontynuację zewnętrznej tętnicy szyjnej od odejścia powierzchniowej tętnicy skroniowej. Tętnicę szczękową można podzielić na trzy odcinki iw jej końcowym obszarze tworzy połączenia z innymi naczyniami tętniczymi, które wychodzą z tętnicy twarzowej. Ich zadaniem jest zaopatrzenie niektórych narządów i tkanek znajdujących się w głębokiej okolicy twarzy.
Co to jest tętnica szczękowa?
Tętnica szczękowa, zwana także Tętnica szczękowa oznacza, reprezentuje naturalną kontynuację zewnętrznej tętnicy szyjnej lub zewnętrznej tętnicy szyjnej.Tętnica szyjna zewnętrzna dzieli się na dwie gałęzie Arteria temporalis superficialis (powierzchowna tętnica skroniowa) i Arteria maxillaris (tętnica szczękowa).
Jest to sparowana tętnica odwrócona w lustrze po obu stronach głowy. Z tętnicy, którą można podzielić na trzy odcinki, rozgałęziają się liczne mniejsze tętnice, które zaopatrują docelowe narządy lub tkanki. Narządy docelowe i tkanki docelowe to na przykład żuchwa, zęby i jama bębenkowa ucha środkowego, a także opona twarda mózgu i kanał kręgowy. W końcowych odgałęzieniach tętnica szczękowa tworzy tzw. Zespolenia, połączenia z bocznymi odgałęzieniami tętnicy twarzowej (tętnicy twarzowej).
Anatomia i budowa
Tętnica szczękowa uosabia formę przejścia od tętnicy elastycznej do muskularnej. Oznacza to, że dostrzega w pewnym stopniu pasywne właściwości dużych, elastycznych tętnic blisko serca, ale posiada również aktywny mechanizm zmiany światła poprzez napinanie lub rozluźnianie komórek mięśni gładkich w jego ścianach.
Zmiana światła jest kontrolowana głównie hormonalnie przez współczulne hormony stresu (napięcie) i przywspółczulne inhibitory hormonów stresu (relaksacja). Tętnica szczękowa jest jednym z dwóch końcowych odgałęzień tętnicy szyjnej zewnętrznej (tętnicy szyjnej zewnętrznej) i powstaje w dole żuchwowym na poziomie przejścia od szyi do głowy. Tętnica szczękowa podzielona jest na trzy sekcje: pars mandibularis, pterygoidea i pterygopalatina.
Z odcinka żuchwowego, które biegnie do rejonów ucha głębokiego, do jamy bębenkowej i do dolnych zębów oraz do niektórych obszarów twardych opon mózgowo-rdzeniowych (opona twarda), wyrasta łącznie pięć tętnic. Z pars pterygoidea, zwanego również odcinkiem międzymięśniowym, powstają cztery tętnice, które zaopatrują głównie mięśnie żucia i policzki. Pięć tętnic odchodzi od pars pterygopalatina i zaopatruje podniebienie, jamę nosową i zęby górnej szczęki.
Funkcja i zadania
Tętnica szczękowa jest częścią tętniczej strony wielkiego krążenia krwi i tym samym, wraz z pozostałą siecią tętnic, przyczynia się do wyrównania przepływu krwi i utrzymania rozkurczowego ciśnienia krwi. Elastyczne ścianki rozciągają się nieco podczas szczytu skurczowego ciśnienia krwi i ponownie kurczą się podczas rozkurczu, fazy relaksacji komór serca, tak że w niewielkim stopniu przyczyniają się do biernego efektu Windkessel dużych tętnic blisko serca.
Dzięki muskulaturze ściany tętnicy, która otacza tętnicę częściowo pierścieniem, a częściowo spiralą, tętnica szczękowa również przyczynia się do dostosowania i kontrolowania ciśnienia krwi do różnych wymagań wydajnościowych. W swojej pozornej głównej funkcji tętnica szczękowa służy do zaopatrywania niektórych okolic twarzy i głębszych tkanek w świeżą, bogatą w tlen krew. W szczególności boczne gałęzie tętnicy szczękowej prowadzą bogatą w tlen krew do górnej i dolnej szczęki, do mięśni żucia, do jamy nosowej i do jamy bębenkowej ucha środkowego. Ponadto części opony twardej, opon twardych i podniebienia zaopatrywane są przez odgałęzienia tętnicy szczękowej.
Fakt, że niektóre końcowe odgałęzienia tętnicy szczękowej są połączone z innymi tętnicami, czyli tworzą tzw. Zespolenia, świadczy o ogromnym znaczeniu tętnicy szczękowej wraz z odgałęzieniami. Jeśli wystąpią patologiczne niedrożności, połączona sieć tętnicza może służyć jako wsparcie i zapobiegać martwicy dotkniętej tkanki.
Jeśli istnieją bezpośrednie połączenia między tętniczą a żylną częścią krążenia bez wstawienia układu włosowatego, problemem są zwykle patologiczne malformacje tętniczo-żylne, które mogą prowadzić do poważnych obrazów klinicznych. W niektórych przypadkach takie zwarcie między układem tętniczym i żylnym może być również sztucznie wywołane w celu leczenia niektórych chorób.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki stosowane na zaburzenia widzenia i dolegliwości oczuChoroby
Tętnica szczękowa podlega tym samym warunkom, które dotyczą innych tętnic, w odniesieniu do potencjalnego ryzyka chorób. Nie jest znana żadna specyficzna choroba tętnicy szczękowej.
Najczęstsze problemy wynikają z zaburzeń przepływu krwi, które mogą być wywołane skurczami, zwężeniami w świetle tętnicy szczękowej. Najczęstszą przyczyną zwężenia jest arterioskleroza, czyli przebicie ściany tętnicy płytkami, złogi, które powodują, że ściany tętnic są nieelastyczne i powodują skurcze tętnicy lub ją całkowicie zamykają. Mogą wystąpić reakcje zapalne, gdy blaszki osadzają się w ścianie tętnicy. Reakcje zapalne mogą wywołać tworzenie się skrzepów krwi i doprowadzić do całkowitego zamknięcia tętnicy, zakrzepicy.
Może to mieć daleko idące konsekwencje, ponieważ dotknięte obszary tkanki nie mogą już być zaopatrywane w krew bogatą w tlen. W rzadkich przypadkach infekcyjne i zapalne uszkodzenie ściany naczynia może powodować wybrzuszenie tętniaka w tętnicy szczękowej, co stwarza ryzyko krwawienia wewnętrznego. Jeśli w obszarze opony twardej powstanie tętniak, istnieje ryzyko, że wybrzuszenie doprowadzi do procesów kompresji w mózgu i upośledzenia niektórych funkcji mózgu. W bardzo rzadkich przypadkach zator może mieć wpływ na tętnicę szczękową. Zator jest wywoływany przez skrzeplinę, która jest przypadkowo wprowadzana do tętnicy przez krwiobieg i prowadzi do zamknięcia naczynia, jeśli jego średnica spadnie poniżej średnicy skrzepliny.
