Ampicylina

Substancja czynna Ampicylina jest antybiotykiem z dużej grupy penicylin. Ze względu na szerokie spektrum działania ampicylina jest z powodzeniem stosowana w leczeniu wielu infekcji bakteryjnych.

Co to jest ampicylina?

Substancja czynna ampicylina jest antybiotykiem z dużej grupy penicylin. Ze względu na szerokie spektrum działania ampicylina jest z powodzeniem stosowana w leczeniu wielu infekcji bakteryjnych.

Ampicylina jest lekiem hamującym rozwój bakterii i jest jednym z półsyntetycznych antybiotyków beta-laktamowych. Działa skutecznie zarówno na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne. Liczne patogeny Gram-ujemne również dobrze reagują na substancję czynną.

Ponieważ ampicylina może być stosowana przeciwko wielu różnym patogenom, jest to jeden z tak zwanych antybiotyków o szerokim spektrum działania. Ampicylina jest szczególnie skuteczna w przypadku zakażeń pałeczkami Gram-ujemnymi, ponieważ mają one naturalną oporność na konwencjonalne penicyliny.

Substancja czynna pod względem chemicznym należy do aminopenicylin. Ampicylina jest stabilna w kwasie i przechodzi przez przewód żołądkowy w stanie nienaruszonym, nie ulegając atakowi kwasu żołądkowego. Dlatego ten antybiotyk jest głównie przyjmowany w postaci tabletek.

Efekt farmakologiczny

Podobnie jak komórki ciała, bakterie rozmnażają się poprzez ciągły podział komórek. Jeśli komórki są w fazie podziału, nowe ściany komórkowe muszą być stale tworzone. W procesie tym interweniuje lek ampicylina. Struktura chemiczna substancji czynnej ma struktury, które hamują tworzenie się ścian komórkowych bakterii - tzw. Beta-laktamy.

Bakterie zawierają pewien enzym, który odgrywa kluczową rolę w syntezie - czyli budowie - nowych ścian komórkowych. Zawarte w leku beta-laktamy wiążą się z tym enzymem i tym samym blokują jego receptory. Enzym jest teraz trwale i nieodwracalnie dezaktywowany. Bakterie nie są w stanie zbudować nienaruszonych ścian komórkowych i nie mogą się już dzielić.

Substancja czynna ampicylina nie zabija bakterii, ale raczej zapobiega podziałom komórek, a tym samym ich rozmnażaniu. Ludzki układ odpornościowy jest teraz w stanie zabić patogen, który nie jest już w stanie się dzielić, i wyeliminować go poprzez metabolizm. Przyjmowana w postaci tabletek 30-60% aminopenicyliny jest wchłaniane przez błonę śluzową jelit i przechodzi do krwiobiegu. Niewchłonięta część substancji czynnej jest wydalana z moczem w krótkim czasie.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Ampicylinę stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych, które nie reagują na konwencjonalne antybiotyki. Terapia ampicyliną jest obiecująca w przypadku różnych ostrych i przewlekłych stanów zapalnych. Należą do nich infekcje dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, ucha, nosa i gardła (laryngologia), nerek lub dróg żółciowych i moczowych.

Ale także stany zapalne narządów płciowych i skóry oraz oczu należą do obszarów zastosowania. Ampicylinę stosuje się również w celach profilaktycznych, czyli profilaktycznych, w leczeniu podczas zabiegów chirurgicznych czy zabiegów stomatologicznych w celu wcześniejszego zapobiegania rozwojowi zarazków. Ampicylinę jako substancję czynną podaje się zwykle w postaci tabletek. W przypadku hospitalizacji szpitalnej możliwe jest również podawanie za pomocą strzykawek dożylnych lub domięśniowych oraz wlewów.

Ampicylinę należy przyjmować kilka razy dziennie, ponieważ lek jest szybko usuwany z organizmu. To jedyny sposób, aby zapewnić stały poziom składników aktywnych. Czas trwania leczenia wynosi średnio 10 dni. Zwykle początkowa poprawa ogólnego samopoczucia jest zauważalna już po kilku godzinach od spożycia - objawy choroby również znacznie się zmniejszają.

Ale nawet po całkowitym ustąpieniu objawów, przyjmowanie należy kontynuować przez kilka dni, aby zapobiec nawrotom choroby i przeciwdziałać przyszłym oporności.

Zagrożenia i skutki uboczne

W porównaniu z innymi antybiotykami o szerokim spektrum działania, takimi jak amoksycylina, ampicylina jest gorzej tolerowana po podaniu doustnym. Wynika to głównie z faktu, że duża część substancji leczniczej pozostaje w jelicie i ma to negatywny wpływ na naturalną florę jelitową.

Flora jelitowa zdrowych ludzi składa się z pożytecznych drobnoustrojów chorobotwórczych, które regulują i wspomagają procesy trawienne. Jeśli flora jelitowa zostanie uszkodzona przez działanie leku, mogą wystąpić nudności, wymioty lub biegunka. Podobnie jak w przypadku wszystkich penicylin, istnieje również możliwość alergii na ampicylinę.

Częścią tego są reakcje skórne, takie jak swędzenie i zaczerwienienie. Bardzo rzadko może wystąpić wstrząs anafilaktyczny. za. objawiające się trudnościami w oddychaniu i gwałtownymi reakcjami sercowo-naczyniowymi. Zmiany skórne, zmiany morfologii krwi, zapalenie nerek i naczyń krwionośnych lub obrzęk krtani występują bardzo rzadko.