Złamanie podudzia

Jeżeli po wypadku drogowym lub podczas uprawiania sportu wystąpią ograniczenia ruchu i obrzęk w okolicy podudzia, a Złamanie podudzia wystąpiły. Jednak znacznie częściej uraz ten występuje jako otwarte złamanie. Bardzo często dotyka to narciarzy i motocyklistów.

Co to jest złamanie podudzia

ZA Złamanie podudzia to złamanie jednej lub obu kości długich podudzia. Rozróżnia się goleń i kość strzałkową. Te dwie kości zapewniają stabilność podudzia, przy czym kość piszczelowa musi przenosić dużą część ciężaru ciała, a kość strzałkowa pełni funkcję podporową.

Złamania podudzia powstają w wyniku działania sił bezpośrednich lub pośrednich, które często mogą wystąpić podczas wypadków w sporcie, w domu lub w ruchu ulicznym. W zależności od rodzaju złamania rozróżnia się również złamanie kompresyjne, złamanie zginane, a także złamanie skrętne i złamanie segmentowe. Wszystkie rodzaje złamań mogą wystąpić jako otwarte lub zamknięte złamanie dolnej części nogi, ale otwarte złamania są znacznie częstsze.

W przypadku złamań zamkniętych oprócz ograniczonego ruchu z wyraźnym bólem dochodzi również do deformacji i obrzęku podudzia. Otwarte złamanie to stan nagły, który wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.

przyczyny

Przyczyna jednego Złamanie podudzia jest zawsze siłą działającą na dany obszar dolnej części nogi. Rozróżnia się złamania trzonu kości podudzia i złamania odległe od ciała. Trzon kości jest mocniejszy niż jej struktura w odcinkach oddalonych od ciała.

Podczas gdy siły występujące w wypadku drogowym mogą mieć nawet większy wpływ na kości niż w sporcie, złamania trzonu kostnego występują zatem głównie po wypadkach drogowych, podczas gdy złamania odległe od ciała występują częściej po wypadkach sportowych. Ten rodzaj złamania podudzia to klasyczny uraz narciarski.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Złamanie podudzia jest zwykle zawsze związane z objawami i oznakami, które może zdiagnozować osoba zainteresowana. W większości przypadków złamaniu podudzia towarzyszy silny obrzęk, który można zobaczyć bezpośrednio w dotkniętym obszarze. Jeśli jest to otwarte złamanie podudzia, to oczywiście złamanie jest widoczne gołym okiem.

Zwykle słychać chrupanie, jeśli można poruszyć nogę. Oczywiście przy takim złamaniu cała sekwencja ruchów jest mocno ograniczona, przez co normalny chód nie jest w ogóle możliwy. Nawet najmniejsze ruchy powodują silny ból. Z tego powodu, aby wyeliminować opisane objawy, niezbędne jest leczenie medyczne lub stacjonarne.

Każdy, kto w tym momencie powstrzymuje się od leczenia medycznego i chirurgicznego, ponosi duże ryzyko. W takim przypadku poszczególne objawy znacznie się pogorszą. Ból staje się silniejszy, tak że ostry ból utrzymuje się nawet wtedy, gdy pacjent odpoczywa. Ci, którzy nie odkładają wizyty u lekarza na tylnym spalaczu, zauważą poprawę w krótkim czasie. Objawy ustępują i nic nie stoi na przeszkodzie, aby w pełni wyzdrowieć.

Diagnoza i przebieg

Diagnoza jest otwarta Złamanie podudzia potwierdzone radiogramami w dwóch płaszczyznach. Oznacza to, że można wykluczyć lub określić dalsze obrażenia. Może się zdarzyć, że naczynia krwionośne zostały uszkodzone przez złamanie podudzia. Można je zbadać za pomocą tak zwanej ultrasonografii dopplerowskiej. To bezbolesne badanie ultrasonograficzne.

Naczynia można również wizualizować za pomocą tzw. Angiografii. W tym celu do dotkniętych naczyniami krwionośnymi wstrzykuje się środek kontrastowy, aby można je było zobaczyć na kolejnym zdjęciu rentgenowskim. Jeśli podejrzewa się uraz ścięgien i więzadeł, MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego) musi dostarczyć informacji o ciężkości dodatkowych urazów.

Pomiar ciśnienia w komorze jest często wykonywany, jeśli podudzie jest poważnie opuchnięte. Ewentualny wzrost ciśnienia w tkance mięśniowej pacjenta może prowadzić do uszkodzenia tkanki, a nawet śmierci obszaru dotkniętego złamaniem podudzia.

Komplikacje

Przede wszystkim osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu bardzo silnego bólu ze złamaniem podudzia. Mogą być tak silne, że dana osoba traci przytomność i może ponownie zranić się, jeśli ponownie upadnie. Ponadto ból często rozprzestrzenia się na sąsiednie obszary ciała.

Istnieją znaczne ograniczenia w poruszaniu się, tak że dana osoba jest zwykle zawsze zależna od pomocy innych osób w życiu codziennym. W większości przypadków złamanie podudzia jest złamaniem otwartym, więc mogą również wystąpić infekcje lub stany zapalne. Obszary dotknięte chorobą są silnie opuchnięte i występują znaczne zaczerwienienia i siniaki.

W większości przypadków powikłania związane ze złamaniem podudzia występują tylko wtedy, gdy złamanie nie jest leczone. Może to prowadzić do nieprawidłowego zrostu kości. Nie ma żadnych komplikacji przy samym leczeniu. Dyskomfort jest łagodzony przez odpoczynek w okolicy. Prowadzi to do pozytywnego przebiegu choroby. Złamanie podudzia nie wpływa zwykle negatywnie na oczekiwaną długość życia pacjenta.

Kiedy należy iść do lekarza?

Jeśli po upadku, przemocy lub wypadku wystąpi silny ból w okolicy nóg, należy to dalej monitorować. Jeśli ból nasila się i rozciąga lub nie zmienia się przez dłuższy czas, wskazana jest wizyta u lekarza. Jeśli po zdarzeniu wyzwalającym nie można już położyć stopy na podłodze bez objawów, jest to niezwykłe. Zainteresowaną osobę należy zbadać i leczyć. Zaburzenia lokomocji, ograniczona swoboda ruchów i nagły spadek wydolności fizycznej są oznakami istniejącej choroby.

Konieczny jest lekarz, ponieważ złamanie podudzia nie prowadzi do samoistnego wygojenia. Jeśli widoczne są zmiany w kościach w okolicy podudzia lub jeśli występują nieprawidłowości w skórze, jest to oznaka nieprawidłowości zdrowotnych. Jeśli pojawią się siniaki lub tkliwość, konieczne są dalsze testy w celu wyjaśnienia przyczyny i postawienia diagnozy.

Jeśli dana osoba nie może już bez objawów przenieść własnego ciężaru na jedną nogę, potrzebuje pomocy. Jeżeli aktywność fizyczna nie może już być wykonywana w zwykły sposób i pojawiają się zaburzenia czucia nóg lub stóp, należy skonsultować się z lekarzem. Problemy z krążeniem i uczucie mrowienia na skórze to kolejne oznaki istniejącej nieregularności.

Leczenie i terapia

Leczenie Złamanie podudzia zależy od ciężkości urazu i innych towarzyszących urazów ścięgien, więzadeł lub naczyń. Wszystkie otwarte złamania leczone są chirurgicznie. Dotyczy to również złamań z przemieszczeniem w okolicy piszczeli oraz złamań z dodatkowymi obrażeniami stawu skokowego.

Złamaną kość można ustabilizować za pomocą gwoździa śródszpikowego. Możliwe jest również użycie płytek i śrub. Stabilizator zewnętrzny, tzw. Stabilizator zewnętrzny, zapewnia stabilność miejsca złamania za pomocą przymocowanych od zewnątrz śrub i prętów. W przypadku uszkodzenia mięśni i tkanki łącznej konieczne jest wykonanie kilku operacji, aby odtworzyć uszkodzone pokrycie tkanki miękkiej.

Otwarte złamania często wymagają od pacjenta podania antybiotyku. Aby przywrócić ruchomość złamanej podudzia, po wyleczeniu należy rozpocząć ćwiczenia fizjoterapeutyczne.Prostsze złamania kości piszczelowej, których końce kości nie przesunęły się względem siebie, a także złamania kości strzałkowej można leczyć gipsem, w którym złamanie podudzia może zagoić się w ciągu czterech do sześciu tygodni bez dalszych konsekwencji dla pacjenta.

zapobieganie

Tam Złamanie podudzia zwykle występuje w wyniku działania siły zewnętrznej, nie ma bezpośrednich środków zapobiegających temu urazowi. Wybierając odpowiedni sprzęt sportowy do jazdy na nartach i odpowiednią odzież motocyklową, można w najlepszym razie zmniejszyć urazy związane ze złamaniami podudzia, takie jak zajęcie stawu skokowego lub urazy ścięgien i więzadeł.

Opieka postpenitencjarna

Regularne badania rentgenowskie podudzia są niezbędnym środkiem oceny gojenia kości. Powikłania, takie jak niewspółosiowość lub opóźnienia w gojeniu złamań, można zatem rozpoznać na wczesnym etapie. W przeciwnym razie dalsza opieka nad chorym uzależniona jest od tego, czy złamanie podudzia było leczone zachowawczo (bez operacji), czy chirurgicznie.

W przypadku procedury zachowawczej opatrunek gipsowy należy nosić zwykle przez cztery do sześciu tygodni. Podczas unieruchomienia podaje się leki przeciwzakrzepowe, aby zapobiec zakrzepicy (zablokowaniu zakrzepów krwi). Fizjoterapia może rozpocząć się dopiero po usunięciu gipsu.

Jeśli złamanie leczono chirurgicznie gwoździami, śrubami lub płytkami, zabiegi fizjoterapeutyczne można rozpocząć kilka dni po operacji. Podczas drugiej operacji wprowadzone materiały należy usunąć chirurgicznie po 12 do 18 miesiącach. W tym celu wymagany jest kolejny pobyt w szpitalu. W przypadku skomplikowanych złamań konieczne mogą być dodatkowe zabiegi chirurgiczne ze względu na nieprawidłowe położenie lub niestabilność stawów.

Podstawą skutecznego przywrócenia zdrowia jest rehabilitacja (rehabilitacja). Po wygojeniu kości nośność nogi jest stale zwiększana poprzez fizjoterapię. Systematyczny trening chodu ma na celu unikanie nieprawidłowych pozycji podczas chodzenia. Dalsze cele rehabilitacji to wzmocnienie mięśni podudzia i promowanie mobilności.

Możesz to zrobić sam

Nieskomplikowane złamanie uda zwykle goi się szybko. Pacjent musi zachować spokój i wykonać fizjoterapię zgodnie z zaleceniami lekarza. Optymalny jest aktywny tryb życia, w którym kontuzjowaną kończynę należy wyłączyć z ćwiczeń i rozciągania. Palacze przestają palić papierosy, ważne jest również, aby unikać luksusowych pokarmów, takich jak alkohol czy kofeina.

Po złamaniu zalecana jest zmiana diety. Ważna jest kompletna dieta bogata w witaminy i błonnik. Suplementy wapnia i witaminy D, a także kwasy tłuszczowe omega-3 i kurkumina również przyczyniają się do gojenia się złamania. Wypróbowane i przetestowane produkty to olej lniany, olej z kryla, a także różnego rodzaju ryby, jaja oraz delikatnie przygotowane owoce i warzywa. Krążenie krwi w strefie złamania, a tym samym powrót do zdrowia, jest stymulowane przez terapię falą uderzeniową, terapię polem magnetycznym i promieniowanie laserowe. Jeśli zastosuje się te środki, złamanie podudzia powinno się szybko zagoić. Należy poinformować lekarza o stanie zdrowia i ewentualnych dolegliwościach, aby można było dostosować terapię i optymalnie wspierać proces gojenia.

Jeśli wystąpią powikłania, takie jak ból lub drętwienie, należy poinformować o tym lekarza. Częścią samopomocy jest również prawidłowe przyjmowanie przepisanych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Niektóre leki, takie jak diklofenak lub ibuprofen, wpływają na metabolizm kości i należy je przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem.