Sarkoid (choroba Boecka)

Sarcoid lub Choroba Boecka jest rzadką chorobą, która objawia się przede wszystkim zapalnymi ziarniniakami (małymi guzkami). Chociaż sarkoidy mogą mieć wpływ na wszystkie narządy w ludzkim ciele, częściej dotyczy to węzłów chłonnych i płuc. Dokładna przyczyna choroby Boecka nie jest jeszcze dostatecznie znana, ale zakłada się różne czynniki środowiskowe.

Co to jest Sarkoid?

Plik Sarcoid, znany również w kręgach medycznych jako Choroba Boecka Jak wiadomo, należy do chorób, które ze względu na przebieg przebiegu i przeważnie zajęte układy narządów dotyczą głównie struktur tkanek miękkich. Oprócz tkanki i struktur płucnych, sarkoidozę może również dotyczyć skóra, oczy, układ kostny, inne narządy, takie jak śledziona i wątroba, a także serce witalności. Niektóre kursy chorób wykazały, że sarkoid rozciąga się również na nerwy i trzustkę.

Sarkoid charakteryzuje się tworzeniem guzowatych skupisk tkanki, które są ograniczone jak ogniska. Te nagromadzenia tkanek i komórek są również znane jako ziarniniaki, ponieważ histologicznie mają zniekształconą powierzchnię. Sarkoid może być specjalną reakcją układu odpornościowego, która objawia się koncentracją komórkowych elementów obronnych. Sarkoidozę obserwuje się głównie w wieku od 20 do 40 lat.

przyczyny

Najpierw ustal przyczyny tego Sarcoid, znany również jako ziarniniakowatość, tylko na domysłach, ponieważ sama choroba i funkcjonowanie ludzkiego układu odpornościowego nie zostały jeszcze odpowiednio zbadane. Uważa się, że oprócz czynności organizmu kontrolowanych przez układ odpornościowy, sarkoidoza jest genetyczna. Do rozwoju sarkoidy mogą również przyczyniać się różne czynniki środowiskowe.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy sarkoidy zależą od dotkniętego układu narządowego, a osoby dotknięte chorobą często pozostają całkowicie wolne od objawów. Choroba z reguły występuje w postaci pełzającej, przewlekłej: jej niespecyficznymi objawami są ogólne złe samopoczucie, bóle stawów i utrata masy ciała, a temperatura ciała może nieznacznie wzrosnąć.

Objawami często występującej sarkoidozy płucnej może być duszność zależna od wysiłku i przewlekły suchy kaszel, obrzęk węzłów chłonnych klatki piersiowej często jest wykrywany jedynie przypadkowo podczas badania rentgenowskiego. Jeśli choroba Boecka dotyka oczu, zwykle rozwija się stan zapalny tęczówki, który jest związany z fotofobią i bólem oka.

Zajęcie skóry jest widoczne poprzez charakterystyczne zmiany skórne: typowe dla róży guzowatej jest niezwykle bolesne tworzenie się guzków w podskórnej tkance tłuszczowej, głównie na podudziach, związane z zaczerwienieniem skóry. Pojawia się również niebieskawo-fioletowe przebarwienie skóry (toczeń pernio) na twarzy.

Wyraźne zajęcie serca często powoduje zaburzenia rytmu serca wymagające leczenia lub niewydolność serca, podczas gdy sarkoidalne w nerkach sprzyjają wydalaniu wapnia, a tym samym tworzeniu się kamieni moczowych. Rzadko występuje neurosarkoidoza w postaci zapalenia opon mózgowych lub paraliżu mięśni twarzy (paraliż twarzy).

Ostry sarkoid charakteryzuje się nagłym początkiem z gorączką i silnym zmęczeniem, zwykle zmianami skórnymi opisywanymi jako guzowata róża, zapalenie stawów w kostce i obrzękiem węzłów chłonnych w płucach.

Pojawia się również niebieskawo-fioletowe przebarwienie skóry (toczeń pernio) na twarzy. Wyraźne zajęcie serca często powoduje zaburzenia rytmu serca wymagające leczenia lub niewydolność serca, podczas gdy sarkoidalne w nerkach sprzyjają wydalaniu wapnia, a tym samym tworzeniu się kamieni moczowych. Rzadko występuje neurosarkoidoza w postaci zapalenia opon mózgowych lub paraliżu mięśni twarzy (paraliż twarzy).

Przebieg choroby

ZA ostry sarkoid można rozpocząć od nagłego wystąpienia gorączki i ogólnych objawów infekcji. Te typowe objawy to zmęczenie, silne wyczerpanie, utrata apetytu i bóle kończyn.Ziarniniakowatość można ostatecznie zdiagnozować tylko na podstawie określonych obrazów klinicznych, które występują w dotkniętych narządach. Problemy z sercem i układem oddechowym, upośledzone trawienie i odporność, a także zmiany w morfologii krwi i zmienione wartości wątroby wskazują na występowanie sarkoidozy.

Oprócz ostrej postaci przewlekły sarkoid raczej rozpoznawalne po ich pełzającym biegu. Niektórzy pacjenci cierpią na sarkoidozę i nie wykazują żadnych objawów. W kontekście możliwego ograniczenia czynności układu oddechowego i płuc, nagromadzenie ziarniniaków można często zdiagnozować na podstawie zdjęcia rentgenowskiego. To wyraźna oznaka sarkoidozy. Niektóre guzki są tak małe, że można je zobaczyć tylko pojedynczo pod mikroskopowym powiększeniem. Część z nich można również znaleźć w węzłach chłonnych. Ponadto wyraźnymi objawami są bóle stawu skokowego, krwiakopodobne plamy na podudziach oraz zapalenie tęczówki.

Komplikacje

Przewlekły sarkoid może powodować różne komplikacje w miarę postępu choroby. Indywidualne dolegliwości, które występują, zależą od tego, który narząd jest dotknięty. W obrębie płuc choroba Boecka może wywołać zwłóknienie płuc, w przebiegu którego następują zmiany w sercu, a ostatecznie prawokomorowa niewydolność serca.

Powstawanie guzków w okolicy nerek prowadzi do niewydolności nerek, aw konsekwencji do uszkodzenia tkanki nerkowej, zaburzeń rytmu serca i zaburzeń metabolizmu kostnego. W przypadku zajęcia oczu w przebiegu sarkoidozy dochodzi do zaburzeń widzenia i może dojść do całkowitej ślepoty. Ponadto przewlekła postać choroby może prowadzić do trwałego paraliżu, chorób śledziony, uszkodzeń skóry i innych powikłań.

Ostry sarkoid zwykle nie powoduje długotrwałych objawów. Skutki uboczne są możliwe podczas leczenia obu postaci. Preparaty kortyzonowe przepisywane na przykład w przypadku uszkodzenia oczu, wątroby, skóry, serca i nerwów mogą prowadzić do uszkodzenia nerwów i dolegliwości żołądkowo-jelitowych. Leki przeciwzapalne i przeciwbólowe również niosą ze sobą odpowiednie ryzyko. Szczególnie narażone są osoby osłabione fizycznie i pacjenci, którzy już przyjmują inne leki. Jednak zwykle nie występują poważne komplikacje.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Kiedy należy iść do lekarza?

Objawy, takie jak bóle mięśni i ciała, gorączka i ogólne uczucie choroby, mogą wskazywać na sarkoidozę. Wizyta u lekarza jest wskazana, jeśli objawy utrzymują się przez kilka dni lub nawet nasilają się. Jeśli na błonie śluzowej pojawią się typowe guzki, należy wezwać lekarza. Jeśli objawy pojawią się po wdychaniu chemikaliów, drobnego pyłu, bakterii, grzybów lub substancji uczulających, najlepiej natychmiast zgłosić się do lekarza. Osoby z chorobami płuc również należą do grup ryzyka i powinny skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpią opisane objawy.

Oprócz lekarza rodzinnego objawy można zabrać do pulmonologa lub dermatologa, w zależności od objawów i lokalizacji guzków. Dzieci należy niezwłocznie zgłosić pediatrze, jeśli wystąpią trudności w oddychaniu lub zmiany skórne i błon śluzowych. Choroba Boecka wymaga kompleksowego leczenia, które musi być ściśle monitorowane. Aby wykluczyć powikłania, należy poinformować lekarza o objawach i dolegliwościach, a także o skutkach ubocznych spowodowanych przez przepisane leki.

Leczenie i terapia

Podstawa leczenia Sarcoid to leki, które są potrzebne głównie w przebiegu przewlekłym, ostry sarkoid zwykle prawie nie wymaga leczenia. Oprócz leków obniżających temperaturę gorączki, konwencjonalni lekarze mają do dyspozycji substancje hamujące procesy zapalne w organizmie. Ponieważ ziarniniak ma bolesne upośledzenia przypominające zapalenie stawów w stawach, podaje się środki przeciwbólowe. W tym kontekście sprawdzają się tak zwane substancje niesteroidowe. Są one znane jako kwas acetylosalicylowy i ibuprofen.

Terapia jest zawsze oparta na indywidualnych cechach choroby i upośledzeniu innych narządów. Jeśli ziarniniaki pojawiają się na oczach, nerwach i nerkach, stosuje się wysoce skuteczny kortyzon. Dobrym efektem kortyzonu jest spowolnienie silnej aktywności immunologicznej. Jeśli kortyzon jest słabo lub wcale nie jest tolerowany, lekarz może również przepisać metotekstran lub azatioprim.

Opieka postpenitencjarna

Decydujące znaczenie dla dalszego leczenia sarkoidozy (choroby Boecka) ma jej przebieg (ostry lub przewlekły) oraz nasilenie objawów. W przypadku postaci ostrej (30% przypadków) opieka kontrolna obejmuje kontynuację rozpoczętych terapii do czasu wyleczenia choroby. Sarkoid całkowicie goi się u około 95 procent ciężko chorych osób. Guzki ustępują samoistnie w ciągu kilku miesięcy.

Do czasu wyleczenia ostrej choroby mogą być konieczne regularne wizyty u lekarza pierwszego kontaktu lub pulmonologa. W pozostałych pięciu procentach przypadków ostrej sarkoidy osoby dotknięte chorobą umierają. Opieka następnie koncentruje się na leczeniu pogrążonym w żałobie. Aby poradzić sobie ze smutkiem, lekarz generalnie zaleca poradę psychoterapeutyczną dla osób w żałobie.

W przewlekłym przebiegu sarkoidozy (70% przypadków), w zależności od ciężkości choroby, czynność płuc pozostaje trwale ograniczona u 20 do 30% chorych. Dalsza opieka skupia się tutaj na uszkodzeniu płuc. Pilnie potrzebne są zatem regularne badania czynności płuc, również w celu wykrycia możliwego pogorszenia czynności płuc we wczesnym stadium i leczenia go w odpowiednim czasie.

Ponadto odpowiednie środki rehabilitacyjne i sporty wytrzymałościowe mogą w indywidualnych przypadkach poprawić czynność płuc. Do zabiegów rehabilitacyjnych polecane są kliniki położone nad morzem.

Możesz to zrobić sam

Chociaż przyczyna choroby do dziś nie została w pełni wyjaśniona, wyniki różnych badań i przebieg choroby wskazują na pierwsze oznaki zaangażowania układu odpornościowego. Dlatego w obszarze samopomocy należy wzmocnić własny system obronny organizmu.

Wystarczająca aktywność fizyczna, zdrowa dieta bogata w witaminy i dobra higiena snu sprzyjają aktywności organizmu. Możliwości przemieszczania się należy sprawdzać w taki sposób, aby nie powstała sytuacja nadmiernych obciążeń. Spożywanie świeżej żywności i unikanie niezdrowych posiłków może znacznie przyczynić się do poprawy samopoczucia. Generalnie należy unikać spożywania alkoholu i nikotyny. Wskazane są również pobyty na świeżym powietrzu i odpowiedni wypoczynek. Jeśli pojawią się objawy, należy odpocząć. Higiena snu powinna być sprawdzana w regularnych odstępach czasu i, jeśli to możliwe, optymalizowana. Należy zwrócić uwagę na odpowiednią temperaturę w pomieszczeniu, optymalne przybory do spania i unikanie odgłosów zakłócających.

W życiu codziennym stres i pośpiech należy ograniczyć do minimum. Długoterminowe badania wykazały, że osłabiają one organizm ludzki, a tym samym układ odpornościowy. Podczas czytania, pisania lub oglądania telewizji upewnij się, że masz odpowiednie oświetlenie. Wielu pacjentów skarży się na ból oczu i narażenie na zbyt jasne światło.