W a Hipopigmentacja jest to szczególny objaw ludzkiej skóry lub włosów. Hipopigmentacja zwykle charakteryzuje się tym, że liczba melanocytów jest znacznie zmniejszona. Objaw może również wystąpić, jeśli produkcja melaniny będącej pigmentem skóry jest zmniejszona. Zasadniczo hipopigmentacja może być zarówno wrodzona, jak i nabyta.
Co to jest hipopigmentacja?
© alfa27 - stock.adobe.com
Objawy hipopigmentacji mogą pojawiać się w różnych częściach ludzkiego ciała. W większości przypadków dotyczy to włosów, tęczówki i skóry. W naukach dermatologicznych hipopigmentacja jest jednym z tzw. Wykwitów wtórnych. Wtórne zmiany chorobowe to zmiany w skórze, które powstają w wyniku pierwotnych nieprawidłowości.
Przykładami typowych wtórnych fluorescencji są łupież lub wrzody. Zaburzenia pigmentacji typowe dla hipopigmentacji mogą występować na pojedynczym obszarze skóry, z miejscowymi ograniczeniami lub w kilku obszarach. Istnieją również zaburzenia pigmentacji, które wpływają na całą skórę.
W zależności od rodzaju hipopigmentacji mogą pojawić się różne objawy. Jasne plamy skórne różnią się w zależności od przyczyny i etapu pod względem wielkości, koloru, kształtu i symetrii.
przyczyny
Przyczyny wystąpienia hipopigmentacji mogą być różne. Zasadniczo istnieją zarówno wrodzone, jak i nabyte przyczyny rozwoju typowych objawów. Wrodzona hipopigmentacja może objawiać się różnymi zespołami. Należą do nich albinizm, poliozy, bielactwo nabyte, znamię achromicus, zespół Waardenburga, zespół Angelmana czy piebaldism.
Z drugiej strony typowymi zespołami nabytej hipopigmentacji są np. Zespół Sheehana, prątki, kacheksja Simmonda, Progeria aldultorum, Sutton nevus czy Leucoderma syphilicum. Łuszczyca, blizny czy trąd to również hipopigmentacja. Często występujące zaburzenia pigmentacji w postaci hipopigmentacji występują np. W chorobie plamistości białej (bielactwo) oraz w albinizmie.
W przypadku albinizmu zaburzenie pigmentacji ujawnia się na całym ciele. Nie tylko kolor skóry jest znacznie jaśniejszy, ale także tęczówka i włosy osoby dotkniętej chorobą. Białe lub jasne plamy na skórze są typowe dla białej plamistości. Są całkowicie odbarwione i mają ostrą obwódkę.
W większości przypadków te jasne plamy pojawiają się na skórze wokół twarzy i szyi, z tyłu dłoni, łokci i kolan oraz w okolicy pępka i narządów płciowych. Plamy rzadko wpływają na prawie całą powierzchnię skóry.
Choroby z tym objawem
- Zaburzenia pigmentacji
- Biała plamistość
- trąd
- Bielactwo
- Zespół Waardenburga
- łuszczyca
- Zespół Angelmana
- Piebaldism
- Syndrom Sheehana
Diagnoza i przebieg
Istnieje wiele metod diagnozowania hipopigmentacji. Zależą one przede wszystkim od rodzaju lub odpowiedniego zespołu hipopigmentacji. Przy licznych hipopigmentacjach niedobór melaniny jest podstawową przyczyną pojawienia się zmiany skórnej.
Przyczyny tego niedoboru melaniny w barwniku skóry mogą być bardzo różne. Nie zostały jeszcze odpowiednio zbadane. Na razie liczba melanocytów w naskórku jest decydująca. Im mniej melanocytów znajduje się w skórze, tym mniej melaniny może wytworzyć organizm. Wygląd skóry jest odpowiednio jasny.
W kontekście choroby białej plamistości występuje miejscowy niedobór melaniny, spowodowany prawdopodobnie reakcją autoimmunologiczną. Diagnozowanie niedoboru melaniny związanego z hipopigmentacją obejmuje kilka etapów. Najpierw pobiera się dokładną historię medyczną chorego pacjenta.
Omówiono choroby dziedziczne lub inne potencjalne przyczyny, takie jak terapie medyczne lub specjalne leki, które mogą wywołać niedobór melaniny. W pewnych okolicznościach konieczne jest pobranie próbki obszaru dotkniętego hipopigmentacją i wykonanie biopsji. Dzięki temu można dowiedzieć się więcej o podłożu i możliwych przyczynach niedoboru melaniny i hipopigmentacji.
W większości przypadków hipopigmentacja jest stosunkowo nieszkodliwą chorobą. Ponadto zwykle postępuje powoli. Na przykład plamy świetlne w chorobie plamistości białej zwiększają się i stają się coraz bardziej wraz z wiekiem, ale z medycznego punktu widzenia nie jest to powodem do niepokoju.
Komplikacje
Hipopigmentacja, czyli brak pigmentu w skórze, a co za tym idzie rozjaśnienie, jest zazwyczaj wynikiem braku melaniny. Hipopigmentacja jest zwykle objawem choroby podstawowej, która niszczy melanocyty, komórki tworzące melaninę w skórze. W zależności od choroby występują różne komplikacje.
Jedną z przyczyn może być na przykład stan zapalny, który nieleczony może w najrzadszych przypadkach rozprzestrzeniać się ogólnoustrojowo (posocznica); może to być śmiertelne. Typową chorobą związaną z brakiem pigmentacji jest albinizm. Osoba dotknięta chorobą nie ma melanocytów, skóra jest całkowicie blada i odpowiednio podatna na promieniowanie UV.
Krótka ekspozycja na słońce może prowadzić do silnych podrażnień skóry, a nawet oparzeń słonecznych u osób z albinizmem. Ponadto osoby dotknięte chorobą mają zwiększone ryzyko zachorowania na raka skóry. Oprócz skóry zwykle dotyczy to również oczu, ponieważ może tam również brakować melaniny. Dochodzi do słabego wzroku, który może prowadzić do ślepoty.
Ponadto, szczególnie w wieku szkolnym, dochodzi do dyskryminacji kolegów z klasy, co powoduje, że osoba dotknięta chorobą jest narażona na silny stres, który może prowadzić do depresji. Podobną chorobą, która występuje tylko miejscowo i powoduje te same powikłania, jest choroba białych plam (bielactwo). Fenyloketonuria może również powodować hipopigmentację. Nieleczona może prowadzić do zaburzeń rozwoju intelektualnego noworodka, które mogą prowadzić do niepełnosprawności. Skutkiem są również napady padaczkowe i skurcze mięśni.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
W przypadku hipopigmentacji należy dokonać rozróżnienia między formą wrodzoną a nabytą. W przypadku hipopigmentacji skóra i włosy są znacznie jaśniejsze niż zwykle. Przyczyną jest silna redukcja melanocytów, które odpowiadają za tworzenie się pigmentu skóry. Typowymi przykładami wrodzonej hipopigmentacji jest albinizm z całkowicie jasnym zabarwieniem skóry i włosów oraz bielactwo z częściowo jasną skórą w postaci plam różnej wielkości i nieregularnych brzegach.
Przy wrodzonej postaci hipopigmentacji wizyta lekarza nie jest wymagana. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku nabytej hipopigmentacji. Przyczyną są na przykład choroby skóry, takie jak łuszczyca. Blizny zbyt często wydają się znacznie jaśniejsze niż ich otoczenie.
Ponadto substancje chemiczne oddziałujące na skórę, w tym składniki kosmetyków, stosowanie niektórych leków i wpływy mechaniczne mogą prowadzić do przebarwień skóry. Dla wyjaśnienia medycznego pierwszym krokiem powinna być wizyta u lekarza rodzinnego, który na podstawie wywiadu podejmie decyzję o dalszym przebiegu leczenia. Często kieruje swoich pacjentów do dermatologa, czyli dermatologa.
Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy
Leczenie i terapia
Terapia hipopigmentacji zawsze opiera się na przyczynie.Jeśli za rozwój hipopigmentacji odpowiada niedobór melaniny wywołany lekiem, należy odstawić odpowiedni lek i przepisać substancję zastępczą. To samo dotyczy kosmetyków, które spowodowały hipopigmentację.
Ponieważ większość przebarwień jest w większości nieszkodliwa z medycznego punktu widzenia, w wielu przypadkach żadna terapia nie jest konieczna. Jednak z estetycznego punktu widzenia hipopigmentacja jest postrzegana przez wiele osób jako wada i może powodować poważne problemy psychologiczne. W takim przypadku wskazana jest psychoterapia. W przeciwnym razie można skorzystać z zabiegów kosmetycznych.
Perspektywy i prognozy
W większości przypadków hipopigmentacja jest nieszkodliwym objawem. Może to być wrodzone i występować w trakcie życia. Jednak pacjenci z hipopigmentacją powinni chronić się przed słońcem i nigdy nie spędzać długich okresów w bezpośrednim słońcu bez ochrony przeciwsłonecznej. Może to prowadzić do poważnych oparzeń i podrażnień skóry. Oczy mogą również zostać uszkodzone przez silne światło słoneczne podczas hipopigmentacji, co może prowadzić do ślepoty.
Osoba dotknięta chorobą ma zwykle bardzo jasną skórę i bardzo jasne włosy. Jeśli objaw jest wrodzony, zwykle nie ma leczenia. Stosując kosmetyki objawy można stosunkowo łatwo pokryć makijażem. W rzeczywistości jednak nie ma potrzeby ukrywania hipopigmentacji. Jeśli wynika to z przewlekłej przyczyny lub z leku, główna przyczyna choroby jest identyfikowana i leczona.
Noworodki i małe dzieci z hipopigmentacją wymagają specjalnego traktowania. Nastolatki mogą również doświadczać znęcania się i dokuczania z powodu hipopigmentacji. W takim przypadku wskazane jest skonsultowanie się z psychologiem w przypadku problemów psychologicznych.
zapobieganie
Nie ma konkretnych środków zapobiegających hipopigmentacji, ponieważ objawy są wrodzone lub występują stosunkowo spontanicznie. Czasami za objawy odpowiedzialne są leki działające hormonalnie, takie jak tabletki antykoncepcyjne, dlatego zawsze należy przestrzegać instrukcji zawartych w ulotce dołączonej do opakowania.
Zapalenie skóry musi zostać wyjaśnione przez lekarza, aby uniknąć rozwoju hipopigmentacji. Produkty kosmetyczne o działaniu rozjaśniającym skórę również należy stosować odpowiedzialnie i wyłącznie po konsultacji z lekarzem.
Możesz to zrobić sam
W przypadku dziedziczenia hipopigmentacji nie ma skutecznej metody leczenia ani autoterapii. Jednak objaw jest sam w sobie nieszkodliwy i nie prowadzi do dalszych problemów zdrowotnych dla organizmu. Jeśli lek wywołuje hipopigmentację, lek ten należy odstawić lub zastąpić innym. Należy zasięgnąć porady lekarza.
To samo dotyczy kosmetyków. Jeśli po zastosowaniu określonego produktu pielęgnacyjnego wystąpi hipopigmentacja, nie należy go już stosować i należy go zastąpić innym produktem. W każdym razie dotknięte obszary można pokryć makijażem, aby nie były szczególnie widoczne. Jeśli pacjent nie czuje się zadowolony z własnej skóry, często pomagają proste rozmowy z przyjaciółmi lub z własnym partnerem. W wielu przypadkach pigułki antykoncepcyjne są również odpowiedzialne za hipopigmentację. W tym przypadku osoby dotknięte chorobą powinny uważnie przestrzegać ulotki dołączonej do opakowania i ewentualnie przejść na inną tabletkę.
Jednak nie ma sposobu, aby pomóc sobie z tym objawem. Jeżeli pacjent czuje się nieswojo z powodu hipopigmentacji i dochodzi do obniżenia samooceny, konieczna jest wizyta u kosmetyczki lub psychologa.
