Plik uczeń jest znacząco zaangażowany w proces wizualny. Reguluje padanie światła na siatkówkę, a tym samym bierze udział w tworzeniu wrażenia wizualnego. Poprzez proces przetwarzania bodźca dostosowuje się do panujących warunków świetlnych.
Jaki jest uczeń
W oku jest to uczeń widoczne jako czarne kółko i tworzy otwór tęczówki. Jest to wgłębienie w tkance tęczówki. Uczeń jest również nazywany Otwór na oko wyznaczony. Termin pochodzi od łacińskiego słowa „pupilla”, które oznacza coś w rodzaju „lalki”.
Powodem tego jest zmniejszenie autorefleksji w oku drugiej osoby, która była postrzegana jako lalka. Wielkość źrenicy zależy od padania światła i jego kąta.
Anatomia i budowa
Średnica oczka waha się od 1,5 do 8-12 milimetrów. Na zewnątrz jest przykryta komorą przednią i rogówką. Soczewka znajduje się wewnątrz oka za źrenicą. Jest kontrolowany przez wewnętrzne mięśnie oka: zwężenie źrenicy lub bliżej źrenicy (Mięsień zwieracza poczwarki) i rozszerzacz lub otwieracz źrenicy (Mięsień źrenic rozszerzających).
Za jego wielkość odpowiadają mięśnie pierścieniowe i wachlarzowate za okiem. Skurcz mięśni i regulacja rozmiaru źrenicy następuje nieświadomie i zależy od otaczającego światła. To dostosowanie jest znane jako odruch źreniczny. Świadoma kontrola wielkości źrenicy nie jest możliwa. Zależy to od różnych czynników.
Funkcja i zadania
Wraz z tęczówką źrenica działa jako mechanizm przepony oka. Kontrolują światło padające na siatkówkę. Oznacza to, że tęczówka i źrenica biorą udział w pierwszym etapie odbierania bodźca. W oku światło jest przetwarzane jako bodziec.
Siatkówka przekazuje je do nerwu wzrokowego, skąd informacja jest przekazywana do mózgu. Podczas odruchu źrenicowego informacja jest przekazywana z jednej strony do ośrodkowego układu nerwowego (aferecja), az drugiej strony, aktywowane są odpowiednie mięśnie (eferecja).
Zwykle uczniowie są tej samej wielkości. Wynika to z krzyżowania się włókien nerwowych, które prowadzą od śródmózgowia do oczu. Jasność zmniejsza źrenice, a ciemność je powiększa. Zmiana jasności jest dostrzegana przez siatkówkę, ale wolno się do niej przyzwyczaić. Uczeń przejmuje rozporządzenie. Medycyna nazywa poszerzenie otworu oka jako rozszerzenie źrenic, podczas gdy zwężenie nazywane jest również zwężeniem źrenicy.
Oba terminy pochodzą z języka greckiego. Zwężenie źrenicy, zwane także unerwieniem przywspółczulnym, jest procesem autonomicznego układu nerwowego. Czasami odpowiada za regenerację i regenerację organizmu.Podobnie jak w przypadku aparatu, zwężenie źrenicy zwiększa głębię ostrości. Podczas zwężania promienie brzeżne są maskowane, co pozwala uniknąć rozmazanych obrazów.
Odwrotne unerwienie współczulne, czyli ekspansja, wyzwala wzrost wydajności organizmu. Przykładem tego jest rozszerzenie źrenicy w ciemności. Proces ten umożliwia skuteczniejsze wchłanianie rzadkiego światła.
Oprócz swojej podstawowej funkcji uczeń wskazuje także emocje. Na przykład źrenice rozszerzają się ze strachu, wstrętu lub radości. Te aspekty zależą od autonomicznego układu nerwowego, który reaguje na stan emocjonalny. Nowe badanie dotyczy decyzji dotyczących czytania w oparciu o zmianę wielkości uczniów. W tzw. Pupilometrii lekarze mierzą tę wielkość za pomocą kamery na podczerwień. Można to wykorzystać do pomiaru stresu emocjonalnego danej osoby na komputerze.
Ale wpływ na to ma również zażywanie narkotyków, lekarstwa i różne choroby. Zażywanie narkotyków, takich jak heroina, zwęża źrenicę, podczas gdy na przykład marihuana i LSD go powiększają. Dlatego lekarze często sprawdzają odruch źrenicowy podczas badań lekarskich. W zależności od objawów lekarz zmierzy średnicę i zdolność reakcji. Sprawdza też, czy obaj uczniowie jednakowo reagują na bodźce i czy są tej samej wielkości.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na infekcje oczuChoroby
Choroby odzwierciedlone w wielkości źrenicy dzielą się na choroby doprowadzające i odprowadzające. Termin „aferentny” opisuje przekazywanie sygnałów do mózgu, natomiast „eferentny” opisuje przekazywanie z mózgu do narządu.
Uszkodzenie siatkówki i związana z nim choroba ma charakter doprowadzający. Takie uszkodzenie prowadzi do problemów z transmisją pobranych wycisków. Dlatego uczeń dostosowuje się nieprawidłowo. Przyczyną tego są urazy zadane zewnętrznie, cukrzyca lub jaskra (jaskra). Inną możliwością jest odwarstwienie siatkówki.
Inną chorobą doprowadzającą jest uszkodzenie nerwu wzrokowego. Rzadko są za to odpowiedzialne wpływy zewnętrzne. Takie uszkodzenie może spowodować patologiczne zmiany w naczyniach mózgowych lub ucisk na nerw wzrokowy wywołany przez guzy. Możliwymi przyczynami są również stany zapalne, takie jak stwardnienie rozsiane. Rezultatem są często reakcje źreniczne.
Różne zaburzenia są wywoływane przez mięśnie lub ich nerwy. Na przykład urazy zewnętrzne lub choroba z Lyme mogą wpływać na mięśnie oka. Te same efekty można zaobserwować w stwardnieniu rozsianym i cukrzycy. Pupillotonia to zaburzenie unerwienia przywspółczulnego. Ta w większości nieszkodliwa choroba wyzwala różną regulację wielkości źrenic.
Wreszcie zespół Hornera wpływa również na ustawienie uczniów. Jest to uszkodzenie nerwów wywołane niewydolnością współczulnego układu nerwowego. Rezultatem jest jednostronne zwężenie źrenicy z cofniętą gałką oczną lub opadającą powieką. Miejscowe zaburzenia związane z tabletkami mogą również wynikać z wrodzonych wad rozwojowych lub zmian zwyrodnieniowych związanych z wiekiem. Wrodzona wada rozwojowa oka to wrodzony brak tęczówki (aniridia).
